Του Χαράλαμπου Ρωσσίδη, απο το TVXS...
Άκουσα στες ειδήσεις για τη μάνα σου. Εν θέλω να σε θωρώ στεναχωρημένο τζιαι να κλαίεις. (Η Ρουμάνα μετανάστρια πέθανε από ανημπόρια και φτώχεια σε ένα διαμέρισμα στη Λάρνακα μπροστά στα μάτια του παιδιού της. Περισσότερα εδώ).
Μεν χάνεις τες ελπίδες σου. Η κατάσταση σταθεροποιείται. Λλίην
υπομονή τζιαι η χώρα μας ανακτά σιγά-σιγά τη χαμένη της
ανταγωνιστικότητα. Επήαμεν τα περίφημα στις πρώτες αξιολογήσεις της
Τρόικας. Οι Οίκοι Αξιολόγησης εφκάλαν μας που την κατηγορία
«σκουπίθκια». Όταν θα έχουμε επιστρέψει στις αγορές και τη μέρα που θα
μπορούμε ξανά να κάμουμε δάνεια, εννα με θυμηθείς.
Ειλικρινά λυπούμαι... αλλά εν υπήρχεν άλλη επιλογή. Το επίδομά της
έπρεπε να κοπεί. Έπρεπε να κόψουμε το λίπος του σπάταλου κράτους. Έφαεν
τον αγλέοραν τζιαι ήταν ένας που τους βασικούς λόγους που εκατέρρευσεν η
οικονομία μας. Μαζί με τους δημόσιους υπαλλήλους. Ήρτεν η ώρα να
νοικοτζυρευτούμεν, τζιαι να κάμουμεν θυσίες. Για να σώσουμεν το
τραπεζικό μας σύστημα τζιαι το Ευρώ. Διότι χωρίς τράπεζες εν υπάρχει
οικονομία. Όταν θα έχουμε αναζωογονήσει την αγορά, θα σταθεροποιήσουμε
τζιαι την Ευρωζώνη. Μεν κλαίεις τζιαι το 2015 ξεκινά η ανάκαμψη.
