Red NoteBook - Της Αλίκης Κοσυφολόγου ...
«Mε το γνωστό τροπάριο
του λόγος δεν πέφτει
κι ο μήνας εννιά
να ΄στε καλά
κι ας πάει να φάει τα μούτρα της
κι ετούτη η γενιά»
Παύλος Σιδηρόπουλος, Της Εθνικής Συμφιλίωσης
του λόγος δεν πέφτει
κι ο μήνας εννιά
να ΄στε καλά
κι ας πάει να φάει τα μούτρα της
κι ετούτη η γενιά»
Παύλος Σιδηρόπουλος, Της Εθνικής Συμφιλίωσης
«Πάνω σε αυτόν τον καμβά θα κεντήσουμε από εδώ και στο εξής την παιδεία», υποστήριξε με περίσσευμα αυτοπεποίθησης και λυρική διάθεση η υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου, στην τελευταία αρχηγική της εμφάνιση, σε νεανικό μουσικό τηλεοπτικό σταθμό. Προφανώς, η εκκωφαντική αποδοκιμασία του νομοσχεδίου από το σύνολο της ακαδημαϊκής κοινότητας – η οποία αποτιμάται και αριθμητικά, με 200 καταλήψεις σε όλα τα ιδρύματα της χώρας και την έκτακτη Σύνοδο των Πρυτάνεων να συζητά την αντισυνταγματικότητα του νόμου – κρίνεται ως παράπλευρη, ήσσονος σημασίας απώλεια…
«Εμείς δε θέλαμε να γίνουμε το γραφείο τύπου του υπουργείου παιδείας», δήλωνε εκ των υστέρων ο ένας από τους δύο παρουσιαστές που πήραν τη συνέντευξη της υπουργού, σχολιάζοντας τη «συναρπαστική» εμπειρία της συνομιλίας με την κ. Διαμαντοπούλου. Καλωσορίζοντάς την ο ίδιος, ανέφερε μεταξύ άλλων: «…πρώτη φορά έχετε συμφωνήσει όλοι …τα κόμματα τα έχετε βρει μεταξύ σας, οπότε τώρα πρέπει να απαντήσετε στις ερωτήσεις των παιδιών». Έτσι γίνεται, λοιπόν, σήμερα: οι πολιτικοί των «υπεύθυνων» δυνάμεων «τα βρίσκουν μεταξύ τους» και μετά οι πολίτες απευθυνόμαστε στα κοινωνικά δίκτυα για να λύνουμε όλες μας τις απορίες*. Αυτό εξάλλου δεν κάνει μέχρι σήμερα το ΠΑΣΟΚ, συγκυβερνώντας, άκρως «ευρυζωνικά», με την «ακροδεξιά του Κυρίου»;
Τα παραπάνω μας φέρνουν στο νου τα λαϊκά αφηγήματα της δεκαετίας του πενήντα («Μικρός Ήρως» κ.ά.), που διακήρυτταν μεγαλόστομα τη διϊστορικά αλώβητη εθνική ενότητα και ομοθυμία. Τότε, το διεφθαρμένο πολιτικο-κοινωνικό καθεστώς προσπαθούσε να διαχειριστεί, παραχαράσσοντας τη μνήμη της εθνικής αντίστασης, το ανεπανόρθωτο συλλογικό τραύμα του Εμφυλίου. Σήμερα, και κατά συμμετρία, η κυβέρνηση και οι άλλες «υπεύθυνες» δυνάμεις επικαλούνται τη συναίνεση για να «συνδιαχειριστούν» το τραύμα της κοινωνικής και οικονομικής χρεοκοπίας στην οποία οδηγεί η πολιτική τους.
Ας πρόλαβε λοιπόν, μεσοκαλόκαιρα, ο «πρωτοκλασάτος» πλέον υπουργός Δικαιοσύνης κ. Πεταλωτής να «τσακωθεί» με το μισαλλόδοξο χουντόφρονα ιερέα, για να μας θυμίσει εποχές της «αμέμπτου ηθικής» δημοκρατικής παράταξης. Τώρα που το φαντεζί αντιδεξιό τροπάριο των καλών εποχών δεν είναι και πολύ λειτουργικό, τα στελέχη της κυβέρνησης μπορούν να καταφεύγουν ανέξοδα στην επίκληση του πομπώδους – αλλά σαφώς πιο «ασφαλούς» – «αντικληρικαλισμού». Τακτικοί αντιπερισπασμοί του είδους αυτού, ωστόσο, δύσκολα θα φέρουν αποτελέσματα στη συγκυρία που διανύουμε. Το μαρτυρά το κλίμα που διαμορφώθηκε κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου για τα πανεπιστήμια.
Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα – σχεδόν ανάλογο με αυτό που χρειάστηκαν για να απορρυθμίσουν πλήρως τις εργασιακές σχέσεις, όπως τις είχαμε γνωρίσει μέχρι σήμερα –, το ΠΑΣΟΚ εξάντλησε με μεγάλη ευκολία τον πολλαπλά διακηρυγμένο κοινωνικό προοδευτισμό του. Ας σκεφτούμε απλά τις αβρότητες μεταξύ Διαμαντοπούλου και Γεωργιάδη, κατά τη διάρκεια της συζήτησης του νομοσχεδίου για τα ΑΕΙ, ή τα συγχαρητήρια του σταρ της εγχώριας ακροδεξιάς Μάκη Βορίδη στο ΠΑΣΟΚ, καθώς και πόσο φαίνεται να εκτιμά ο τελευταίος τον «ιδεολογικό αναστοχασμό» του κυβερνώντος κόμματος.
Τίποτα απ’ όλα αυτά, βεβαίως, δεν φαντάζει οξύμωρο την εποχή που η παράκαμψη της λαϊκής θέλησης έχει μετονομαστεί σε «υπεύθυνη στάση». Μέτρο της υπευθυνότητας, όπως την εννοούν οι κυβερνώντες, η στάση μιας πολιτικής δύναμης, ο εκπρόσωπος Τύπου της οποίας εξαπολύει ανατριχιαστικές, μέσα στη γελοιότητά τους, απειλές «προς τους κομμουνιστές που παίζουν με τη φωτιά», και που «οσάκις το αποτόλμησαν στο παρελθόν, η ιστορία τους τιμώρησε για τις μεθοδεύσεις και τις πρακτικές τους».
Μέσα στο …ευχάριστο αυτό κλίμα, υπάρχει κάποιος που δεν έχει τίποτα να φοβάται. Ο λόγος, βεβαίως, για τη Νέα Δημοκρατία. Τα πιο «τρελά» όνειρα της ατζέντας της για την παιδεία υλοποιούνται χωρίς να χρειαστεί «να ραγίσει τζάμι», είναι δε βέβαιο ότι το ΠΑΣΟΚ και θέλει και μπορεί να κάνει τη «βρώμικη» δουλειά. Το έργο, όπως φαίνεται, θα έχει και συνέχεια.
Τι γίνεται όμως με την κοινωνία; Η διαχρονική και δοκιμασμένη συνταγή της πελατειακής δικτύωσης έκανε τη θριαμβευτική επανεμφάνιση της - αν υποθέσουμε ότι είχε λείψει ποτέ. Με το διορισμό 55.000 ανέργων μέσω Μ.Κ.Ο, καθώς ο ΑΣΕΠ «αδυνατούσε» να υπογράψει την πρόσληψή τους, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έδωσε πρώτης τάξης δείγμα γραφής για το πώς προτίθεται να αντιμετωπίσει την αυξανόμενη ανεργία των νέων και τα τεράστια κοινωνικά αδιέξοδα που προκαλεί η πολιτική της: δημιουργώντας τη νέα γενιά των καθοδηγήσιμων πολιτικών της «ομήρων». Να της ζήσουν…
* Στη δίωρη έκτακτη εκπομπή, που μεταδόθηκε ζωντανά από το σταθμό στις 29/8 και σε επανάληψη την επόμενη μέρα, η υπουργός κλήθηκε να απαντήσει σε ερωτήσεις σχετικά με το νέο νομοσχέδιο που είχαν σταλεί ηλεκτρονικά στο σταθμό (ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, κοινωνικά δίκτυα)
«Εμείς δε θέλαμε να γίνουμε το γραφείο τύπου του υπουργείου παιδείας», δήλωνε εκ των υστέρων ο ένας από τους δύο παρουσιαστές που πήραν τη συνέντευξη της υπουργού, σχολιάζοντας τη «συναρπαστική» εμπειρία της συνομιλίας με την κ. Διαμαντοπούλου. Καλωσορίζοντάς την ο ίδιος, ανέφερε μεταξύ άλλων: «…πρώτη φορά έχετε συμφωνήσει όλοι …τα κόμματα τα έχετε βρει μεταξύ σας, οπότε τώρα πρέπει να απαντήσετε στις ερωτήσεις των παιδιών». Έτσι γίνεται, λοιπόν, σήμερα: οι πολιτικοί των «υπεύθυνων» δυνάμεων «τα βρίσκουν μεταξύ τους» και μετά οι πολίτες απευθυνόμαστε στα κοινωνικά δίκτυα για να λύνουμε όλες μας τις απορίες*. Αυτό εξάλλου δεν κάνει μέχρι σήμερα το ΠΑΣΟΚ, συγκυβερνώντας, άκρως «ευρυζωνικά», με την «ακροδεξιά του Κυρίου»;
Τα παραπάνω μας φέρνουν στο νου τα λαϊκά αφηγήματα της δεκαετίας του πενήντα («Μικρός Ήρως» κ.ά.), που διακήρυτταν μεγαλόστομα τη διϊστορικά αλώβητη εθνική ενότητα και ομοθυμία. Τότε, το διεφθαρμένο πολιτικο-κοινωνικό καθεστώς προσπαθούσε να διαχειριστεί, παραχαράσσοντας τη μνήμη της εθνικής αντίστασης, το ανεπανόρθωτο συλλογικό τραύμα του Εμφυλίου. Σήμερα, και κατά συμμετρία, η κυβέρνηση και οι άλλες «υπεύθυνες» δυνάμεις επικαλούνται τη συναίνεση για να «συνδιαχειριστούν» το τραύμα της κοινωνικής και οικονομικής χρεοκοπίας στην οποία οδηγεί η πολιτική τους.
Ας πρόλαβε λοιπόν, μεσοκαλόκαιρα, ο «πρωτοκλασάτος» πλέον υπουργός Δικαιοσύνης κ. Πεταλωτής να «τσακωθεί» με το μισαλλόδοξο χουντόφρονα ιερέα, για να μας θυμίσει εποχές της «αμέμπτου ηθικής» δημοκρατικής παράταξης. Τώρα που το φαντεζί αντιδεξιό τροπάριο των καλών εποχών δεν είναι και πολύ λειτουργικό, τα στελέχη της κυβέρνησης μπορούν να καταφεύγουν ανέξοδα στην επίκληση του πομπώδους – αλλά σαφώς πιο «ασφαλούς» – «αντικληρικαλισμού». Τακτικοί αντιπερισπασμοί του είδους αυτού, ωστόσο, δύσκολα θα φέρουν αποτελέσματα στη συγκυρία που διανύουμε. Το μαρτυρά το κλίμα που διαμορφώθηκε κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου για τα πανεπιστήμια.
Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα – σχεδόν ανάλογο με αυτό που χρειάστηκαν για να απορρυθμίσουν πλήρως τις εργασιακές σχέσεις, όπως τις είχαμε γνωρίσει μέχρι σήμερα –, το ΠΑΣΟΚ εξάντλησε με μεγάλη ευκολία τον πολλαπλά διακηρυγμένο κοινωνικό προοδευτισμό του. Ας σκεφτούμε απλά τις αβρότητες μεταξύ Διαμαντοπούλου και Γεωργιάδη, κατά τη διάρκεια της συζήτησης του νομοσχεδίου για τα ΑΕΙ, ή τα συγχαρητήρια του σταρ της εγχώριας ακροδεξιάς Μάκη Βορίδη στο ΠΑΣΟΚ, καθώς και πόσο φαίνεται να εκτιμά ο τελευταίος τον «ιδεολογικό αναστοχασμό» του κυβερνώντος κόμματος.
Τίποτα απ’ όλα αυτά, βεβαίως, δεν φαντάζει οξύμωρο την εποχή που η παράκαμψη της λαϊκής θέλησης έχει μετονομαστεί σε «υπεύθυνη στάση». Μέτρο της υπευθυνότητας, όπως την εννοούν οι κυβερνώντες, η στάση μιας πολιτικής δύναμης, ο εκπρόσωπος Τύπου της οποίας εξαπολύει ανατριχιαστικές, μέσα στη γελοιότητά τους, απειλές «προς τους κομμουνιστές που παίζουν με τη φωτιά», και που «οσάκις το αποτόλμησαν στο παρελθόν, η ιστορία τους τιμώρησε για τις μεθοδεύσεις και τις πρακτικές τους».
Μέσα στο …ευχάριστο αυτό κλίμα, υπάρχει κάποιος που δεν έχει τίποτα να φοβάται. Ο λόγος, βεβαίως, για τη Νέα Δημοκρατία. Τα πιο «τρελά» όνειρα της ατζέντας της για την παιδεία υλοποιούνται χωρίς να χρειαστεί «να ραγίσει τζάμι», είναι δε βέβαιο ότι το ΠΑΣΟΚ και θέλει και μπορεί να κάνει τη «βρώμικη» δουλειά. Το έργο, όπως φαίνεται, θα έχει και συνέχεια.
Τι γίνεται όμως με την κοινωνία; Η διαχρονική και δοκιμασμένη συνταγή της πελατειακής δικτύωσης έκανε τη θριαμβευτική επανεμφάνιση της - αν υποθέσουμε ότι είχε λείψει ποτέ. Με το διορισμό 55.000 ανέργων μέσω Μ.Κ.Ο, καθώς ο ΑΣΕΠ «αδυνατούσε» να υπογράψει την πρόσληψή τους, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έδωσε πρώτης τάξης δείγμα γραφής για το πώς προτίθεται να αντιμετωπίσει την αυξανόμενη ανεργία των νέων και τα τεράστια κοινωνικά αδιέξοδα που προκαλεί η πολιτική της: δημιουργώντας τη νέα γενιά των καθοδηγήσιμων πολιτικών της «ομήρων». Να της ζήσουν…
* Στη δίωρη έκτακτη εκπομπή, που μεταδόθηκε ζωντανά από το σταθμό στις 29/8 και σε επανάληψη την επόμενη μέρα, η υπουργός κλήθηκε να απαντήσει σε ερωτήσεις σχετικά με το νέο νομοσχέδιο που είχαν σταλεί ηλεκτρονικά στο σταθμό (ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, κοινωνικά δίκτυα)
.webp)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου