Η Αυγή online...
Του Κώστα Ζαχαριάδη
Το Jenga είναι ένα παιχνίδι το οποίο παίζεται με 54 ξύλινα τουβλάκια. Για να αρχίσει το παιχνίδι φτιάχνουμε έναν πύργο που έχει 18 επίπεδα τριών μπλοκ που τοποθετούνται το ένα δίπλα στο άλλο και κάθετα μεταξύ τους ανά επίπεδο. Αρχίζει το παιχνίδι και οι παίκτες παίρνουν σειρά για να αφαιρέσουν ένα τουβλάκι από τον πύργο και να το τοποθετήσουν στην κορυφή, δημιουργώντας μια όλο και πιο ασταθή δομή, η οποία στο τέλος καταρρέει. Η λέξη Jenga προέρχεται από μια Σουαχίλι λέξη που σημαίνει «να οικοδομήσουμε».
Δύο χρόνια «σοσιαλΗστικής προσαρμογής»
Συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από την ημερομηνία των εκλογών, δύο χρόνια αθλιότητας, ψεύδους και παραπλάνησης του ελληνικού λαού. Τα συνθήματα «λεφτά υπάρχουν» και «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» ακόμα αντιλαλούν στ' αφτιά όχι μόνο των αγανακτισμένων ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, αλλά ολόκληρης της κοινωνίας.
Κυβέρνηση και τρόικα, με τη σιωπηρή συμμετοχή και της Ν.Δ. παίζουν αυτό το πολύ «διασκεδαστικό» παιχνίδι, διασκεδαστικό όταν το παίζεις με φίλους στο σπίτι, ξεθεμελιώνοντας ανά τακτά χρονικά διαστήματα καταστάσεις και δικαιώματα (αυτά είναι τα τουβλάκια) και ρημάζουν αργά και μεθοδικά το οικοδόμημα (ο πύργος είναι η κοινωνία).
Μείωση του κατώτατου μισθού
Η πρόταση για περεταίρω μείωση του κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα (βγάζουν άλλο ένα τουβλάκι) δείχνει ότι στόχος των πολιτικών που εφαρμόζονται δεν είναι ο περιορισμός του σπάταλου πελατειακού κράτους, του δημόσιου χρέους και του ελλείμματος, αλλά μια βίαιη, βάρβαρη, απάνθρωπη και σκληρά ταξική φτωχοποίηση ιδιαίτερα των οικονομικά ασθενέστερων στρωμάτων.
Οι δείκτες της οικονομίας ίσως ανακάμψουν σε κάποια χρόνια, οι πιο απαισιόδοξοι μιλούν για δεκαετία -ες. Φαίνεται όμως από τώρα καθαρά, όσο κι αν προσπαθούν να το συγκαλύψουν, ότι η λεγόμενη έξοδος απ' την κρίση, όποτε και αν έρθει, θα βρει την πλειονότητα των νέων σε ανεργία ή με μισθούς πείνας, την πλειονότητα των συνταξιούχων κάτω από τα όρια της φτώχειας, τον εργαζόμενο χρεωκοπημένο νεόπτωχο και περιστασιακά άνεργο, τα σχολεία χωρίς βιβλία και με λιγότερους δασκάλους, τα νοσοκομεία χωρίς αναλώσιμα και με ελλείψεις σε νοσηλευτικό προσωπικό, το ασφαλιστικό σύστημα σε κατάρρευση και εν μέρει ιδιωτικοποιημένο, τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους της χώρας εκποιημένους.
Αυτή την πραγματικότητα μας ετοιμάζουν η κυβέρνηση και η τρόικα και την έχει προσυπογράψει και ο Σαμαράς με το Ζάππειο ΙΙ και όλες τις προγραμματικές παρεμβάσεις που έχει κάνει από τότε μέχρι σήμερα.
Απλή αναλογική και συσπείρωση της αριστεράς
Πρέπει να ισοπεδωθεί το πολιτικό σύστημα που μας έφερε εδώ, το σύστημα της δικομματικής – διπολικής εναλλαγής που καταληστεύει το κομματικό ταμείο και κομματικοποιεί το δημόσιο. Ας κάνει και μια θαρραλέα πράξη ο Παπανδρέου να ψηφίσει την απλή αναλογική και να μπει η ώρα σε περίοδο κυβερνήσεων συνεργασίας. Εκλογές για να δούμε πόσο υπεύθυνα θα συμπεριφερθούν οι πολιτικοί σχηματισμοί, αλλά και πόσο υπεύθυνα θα συμπεριφερθεί το εκλογικό σώμα. Χωρίς αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών και ενδυνάμωση των προοδευτικών αντινεοφιλελεύθερων δυνάμεων δεν μπορεί να υπάρξει έξοδος από την κρίση χωρίς να καταστραφούν οι ασθενέστεροι. Οι πολιτικοί του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. έχουν τεράστιες ευθύνες, όπως και τα κόμματά τους. Οφείλουν να λογοδοτήσουν γι' αυτές. Μην ξεχνάμε, όμως, ότι και ο λαός έχει ευθύνες. Ας τις αναλάβει κι αυτός. Η ψήφος του να εμπεριέχει και τη σκέψη. Αν δεν καταποντιστούν εκλογικά τα δύο αυτά κόμματα, αν δεν πολιτικοποιηθεί με προοδευτικό πρόσημο η αγανάκτηση και η οργή ίσως ως κοινωνία να έχουμε κάνει άλλη μια τρύπα στο νερό.
Η αριστερά μπορεί και οφείλει να γίνει κεντρικός παίκτης στην πολιτική σκηνή και όχι να περιορίζεται σε ρόλο αναλυτή, σχολιαστή, Κασσάνδρας, όπως εν πολλοίς κάνει σήμερα. Για να γίνει αυτή η ευχή πραγματικότητα, πρέπει να κάνει δύο πράγματα. Πρώτον να προσπαθήσει να ενωθεί τουλάχιστον σε αυτά που συμφωνούν όλοι και δεύτερον να διαβουλευτούμε για να προχωρήσουν οι προγραμματικές επεξεργασίες και να πολιτικοποιηθούν οι διαφορές αντί να είναι διαφωνίες επί συνθημάτων (πρόσφατα ακούσαμε ότι είμαστε και παλαιοκομμουνιστές από τους πιο αγαπημένους μας συντρόφους και τους πιο καλούς μας δάσκαλους που εδώ και ενάμιση χρόνο βρισκόμαστε σε διαφορετικά κόμματα).
Μπορούμε και πρέπει να οργανώσουμε ένα ευρύ μέτωπο που θα διαμορφώσει ένα ρεαλιστικό, σύγχρονο πρόγραμμα, το οποίο να επιδιώξει την άσκηση ουσιαστικής επιρροής στη διακυβέρνηση της χώρας. Ο εορτασμός των 70 ετών από την ίδρυση του ΕΑΜ είναι μια ζωντανή ιστορική μαρτυρία ότι η αριστερά, όταν θέλει και όταν ενώνεται, συσπειρώνει και άλλους γύρω της και μπορεί να κάνει άθλους σε συνθήκες πολύ δυσκολότερες από τις σημερινές. Όσοι ισχυρίζονται ότι οι διαφορές είναι αγεφύρωτες ίσως έχουν χάσει κάπως την επαφή με την κοινωνική πραγματικότητα, ακόμα και την κομματική τους βάση. Ίσως και όχι! Ποτέ δεν θα το μάθουμε αν δεν δοκιμάσουμε. Χρειάζεται μια γενναία αυτοκριτική όλων και ένα νέο δυναμικό ξεκίνημα.
Να φύγει το ΠΑΣΟΚ να μην γυρίσει η Ν.Δ.
Αν δεν το κάνουμε ανοίγουμε τον δρόμο για την επάνοδο της Ν.Δ. Μιας Ν.Δ. που έφερε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού πριν από δύο χρόνια και τώρα πίσω από το πέπλο του χαμογελαστού, χαλαρού και ατακαδόρου Αντώνη κρύβει μια ακόμα πιο σκληρή οικονομική πολιτική και μια αναχρονιστική υπερσυντηρητική λαϊκίστικη δεξιά.
Η υπομονή της κοινωνίας από την αφόρητη πίεση των νέων μέτρων έχει εξαντληθεί. Ακόμα και οι Θάτσερ, Ρέιγκαν, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης θα τις έβρισκαν ακραίες και βίαιες τις σημερινές μεταβολές. Ο πύργος του Jenga ήδη τρέμει, ενώ οι παίκτες συνεχίζουν απτόητοι να βγάζουν τουβλάκια. Ας τους σταματήσουμε αντί να τους παρατηρούμε.
Το Jenga είναι ένα παιχνίδι το οποίο παίζεται με 54 ξύλινα τουβλάκια. Για να αρχίσει το παιχνίδι φτιάχνουμε έναν πύργο που έχει 18 επίπεδα τριών μπλοκ που τοποθετούνται το ένα δίπλα στο άλλο και κάθετα μεταξύ τους ανά επίπεδο. Αρχίζει το παιχνίδι και οι παίκτες παίρνουν σειρά για να αφαιρέσουν ένα τουβλάκι από τον πύργο και να το τοποθετήσουν στην κορυφή, δημιουργώντας μια όλο και πιο ασταθή δομή, η οποία στο τέλος καταρρέει. Η λέξη Jenga προέρχεται από μια Σουαχίλι λέξη που σημαίνει «να οικοδομήσουμε».
Δύο χρόνια «σοσιαλΗστικής προσαρμογής»
Συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από την ημερομηνία των εκλογών, δύο χρόνια αθλιότητας, ψεύδους και παραπλάνησης του ελληνικού λαού. Τα συνθήματα «λεφτά υπάρχουν» και «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» ακόμα αντιλαλούν στ' αφτιά όχι μόνο των αγανακτισμένων ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, αλλά ολόκληρης της κοινωνίας.
Κυβέρνηση και τρόικα, με τη σιωπηρή συμμετοχή και της Ν.Δ. παίζουν αυτό το πολύ «διασκεδαστικό» παιχνίδι, διασκεδαστικό όταν το παίζεις με φίλους στο σπίτι, ξεθεμελιώνοντας ανά τακτά χρονικά διαστήματα καταστάσεις και δικαιώματα (αυτά είναι τα τουβλάκια) και ρημάζουν αργά και μεθοδικά το οικοδόμημα (ο πύργος είναι η κοινωνία).
Μείωση του κατώτατου μισθού
Η πρόταση για περεταίρω μείωση του κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα (βγάζουν άλλο ένα τουβλάκι) δείχνει ότι στόχος των πολιτικών που εφαρμόζονται δεν είναι ο περιορισμός του σπάταλου πελατειακού κράτους, του δημόσιου χρέους και του ελλείμματος, αλλά μια βίαιη, βάρβαρη, απάνθρωπη και σκληρά ταξική φτωχοποίηση ιδιαίτερα των οικονομικά ασθενέστερων στρωμάτων.
Οι δείκτες της οικονομίας ίσως ανακάμψουν σε κάποια χρόνια, οι πιο απαισιόδοξοι μιλούν για δεκαετία -ες. Φαίνεται όμως από τώρα καθαρά, όσο κι αν προσπαθούν να το συγκαλύψουν, ότι η λεγόμενη έξοδος απ' την κρίση, όποτε και αν έρθει, θα βρει την πλειονότητα των νέων σε ανεργία ή με μισθούς πείνας, την πλειονότητα των συνταξιούχων κάτω από τα όρια της φτώχειας, τον εργαζόμενο χρεωκοπημένο νεόπτωχο και περιστασιακά άνεργο, τα σχολεία χωρίς βιβλία και με λιγότερους δασκάλους, τα νοσοκομεία χωρίς αναλώσιμα και με ελλείψεις σε νοσηλευτικό προσωπικό, το ασφαλιστικό σύστημα σε κατάρρευση και εν μέρει ιδιωτικοποιημένο, τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους της χώρας εκποιημένους.
Αυτή την πραγματικότητα μας ετοιμάζουν η κυβέρνηση και η τρόικα και την έχει προσυπογράψει και ο Σαμαράς με το Ζάππειο ΙΙ και όλες τις προγραμματικές παρεμβάσεις που έχει κάνει από τότε μέχρι σήμερα.
Απλή αναλογική και συσπείρωση της αριστεράς
Πρέπει να ισοπεδωθεί το πολιτικό σύστημα που μας έφερε εδώ, το σύστημα της δικομματικής – διπολικής εναλλαγής που καταληστεύει το κομματικό ταμείο και κομματικοποιεί το δημόσιο. Ας κάνει και μια θαρραλέα πράξη ο Παπανδρέου να ψηφίσει την απλή αναλογική και να μπει η ώρα σε περίοδο κυβερνήσεων συνεργασίας. Εκλογές για να δούμε πόσο υπεύθυνα θα συμπεριφερθούν οι πολιτικοί σχηματισμοί, αλλά και πόσο υπεύθυνα θα συμπεριφερθεί το εκλογικό σώμα. Χωρίς αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών και ενδυνάμωση των προοδευτικών αντινεοφιλελεύθερων δυνάμεων δεν μπορεί να υπάρξει έξοδος από την κρίση χωρίς να καταστραφούν οι ασθενέστεροι. Οι πολιτικοί του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. έχουν τεράστιες ευθύνες, όπως και τα κόμματά τους. Οφείλουν να λογοδοτήσουν γι' αυτές. Μην ξεχνάμε, όμως, ότι και ο λαός έχει ευθύνες. Ας τις αναλάβει κι αυτός. Η ψήφος του να εμπεριέχει και τη σκέψη. Αν δεν καταποντιστούν εκλογικά τα δύο αυτά κόμματα, αν δεν πολιτικοποιηθεί με προοδευτικό πρόσημο η αγανάκτηση και η οργή ίσως ως κοινωνία να έχουμε κάνει άλλη μια τρύπα στο νερό.
Η αριστερά μπορεί και οφείλει να γίνει κεντρικός παίκτης στην πολιτική σκηνή και όχι να περιορίζεται σε ρόλο αναλυτή, σχολιαστή, Κασσάνδρας, όπως εν πολλοίς κάνει σήμερα. Για να γίνει αυτή η ευχή πραγματικότητα, πρέπει να κάνει δύο πράγματα. Πρώτον να προσπαθήσει να ενωθεί τουλάχιστον σε αυτά που συμφωνούν όλοι και δεύτερον να διαβουλευτούμε για να προχωρήσουν οι προγραμματικές επεξεργασίες και να πολιτικοποιηθούν οι διαφορές αντί να είναι διαφωνίες επί συνθημάτων (πρόσφατα ακούσαμε ότι είμαστε και παλαιοκομμουνιστές από τους πιο αγαπημένους μας συντρόφους και τους πιο καλούς μας δάσκαλους που εδώ και ενάμιση χρόνο βρισκόμαστε σε διαφορετικά κόμματα).
Μπορούμε και πρέπει να οργανώσουμε ένα ευρύ μέτωπο που θα διαμορφώσει ένα ρεαλιστικό, σύγχρονο πρόγραμμα, το οποίο να επιδιώξει την άσκηση ουσιαστικής επιρροής στη διακυβέρνηση της χώρας. Ο εορτασμός των 70 ετών από την ίδρυση του ΕΑΜ είναι μια ζωντανή ιστορική μαρτυρία ότι η αριστερά, όταν θέλει και όταν ενώνεται, συσπειρώνει και άλλους γύρω της και μπορεί να κάνει άθλους σε συνθήκες πολύ δυσκολότερες από τις σημερινές. Όσοι ισχυρίζονται ότι οι διαφορές είναι αγεφύρωτες ίσως έχουν χάσει κάπως την επαφή με την κοινωνική πραγματικότητα, ακόμα και την κομματική τους βάση. Ίσως και όχι! Ποτέ δεν θα το μάθουμε αν δεν δοκιμάσουμε. Χρειάζεται μια γενναία αυτοκριτική όλων και ένα νέο δυναμικό ξεκίνημα.
Να φύγει το ΠΑΣΟΚ να μην γυρίσει η Ν.Δ.
Αν δεν το κάνουμε ανοίγουμε τον δρόμο για την επάνοδο της Ν.Δ. Μιας Ν.Δ. που έφερε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού πριν από δύο χρόνια και τώρα πίσω από το πέπλο του χαμογελαστού, χαλαρού και ατακαδόρου Αντώνη κρύβει μια ακόμα πιο σκληρή οικονομική πολιτική και μια αναχρονιστική υπερσυντηρητική λαϊκίστικη δεξιά.
Η υπομονή της κοινωνίας από την αφόρητη πίεση των νέων μέτρων έχει εξαντληθεί. Ακόμα και οι Θάτσερ, Ρέιγκαν, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης θα τις έβρισκαν ακραίες και βίαιες τις σημερινές μεταβολές. Ο πύργος του Jenga ήδη τρέμει, ενώ οι παίκτες συνεχίζουν απτόητοι να βγάζουν τουβλάκια. Ας τους σταματήσουμε αντί να τους παρατηρούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου