Νέα από το Μέγα Μαλακοχώρι...

Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά...

Όπως πολλοί ξέρετε ζω στις Σέρρες αλλά δεν είμαι Σερραία. Η εμπειρία μου να ζω τόσα χρόνια σε ένα μέρος, πατρίδα του Μέγα Καραμανλή (και του μικρού και του μεγάλου), το Μέγα Μαλακοχώρι δηλαδή, είναι απερίγραπτη. Αν ενδιαφέρεται κανείς ψυχολόγος να γράψει καμία διατριβή για την ψυχολογία του προβάτου,

ας έρθει στις Σέρρες. Έρχεται που λέτε μια γειτόνισσα στο μαγαζί, τέρας εξυπνάδας, μες την καλή χαρά να μου πει τα ευχάριστα που βγήκε η ΝουΔου. Και λέω μέσα μου, πλάκα μου κάνετε...που είναι η κάμερα...έλα σας κατάλαβα βλαμμένα... Σοβαρολογούσε. Γιατί τώρα λέει δεν θα της κόψουν την σύνταξη και η Μέρκελ θα μας δώσει την επόμενη δόση. Τώρα για πείτε... παιρνεις την ταμειακή και της την φέρνεις στο κεφάλι. Που δεν έχω σταυρώσει πελάτη από το πρωί, που στην γειτονιά έχουν κλείσει 5 μαγαζιά, εκ των οποίων το ένα, που είναι ακόμα ανοίκιαστο είναι το δικό της, που η αγορά φυτοζωεί και που οι νέοι είναι άνεργοι και ο γιος της φυσικά, αλλά ψήφισε και αυτός ΝουΔου (καλό βλήμα και αυτός). Και όταν την ρώτησα ΓΙΑΤΙ; Γιατί δεν πάει το χέρι μου να ψηφίσω κάτι άλλο, μου λέει. Εμένα όμως το χέρι μου πάει να το σηκώσω και να σου αστράψω μια ξανάστροφη να αγοράσεις πέντε-εξί οικόπεδα. Δεν της είπα τίποτα. Απλά ότι ο καθένας αναλαμβάνει την ευθύνη του με την ψήφο του(πάντα κυρία!) Ποσοστό 36% έβγαλε ο ΝουΔους στας Σέρρας, με μεγάλη διαφορά από τον Συριζα (17%), για να μην σχολιάσω τον 50% τη

ς αποχής... προτίμησαν να πάνε στην βρομερή Τούζλα για βουτιές. Θα έβγαζε πιο μεγάλο ποσοστό. Και με τα δύο τα χέρια ψηφίσαν. Έχω τόσο θυμό για τους συμπολίτες μου, έχω φτάσει στο σημείο να ντρέπομαι που ζω εδώ. Γιατί όλα αυτά τα χρόνια έχω φάει στην μάπα όλη αυτή την μαλακία περί καταγωγής του Εθνάρχη, λες και είναι εισιτήριο πρώτη θέση χωρίς επιστροφή για τον παράδεισο. Και οδός Καραμανλή, και προτομή στην πλατεία του χωριού, και μουσείο Καραμανλή, μέχρι και λουκάνικα Καραμανλήδικα υπάρχουν...και μαλακίες εις τον Καραμανλήδικο κύβο δηλαδή. Και είναι τόσο μεγάλη η δύναμη αυτής της καταγωγής που όλοι το θεωρούν μέγα τιμή και καμάρι. Και τόσο μεγάλη αξία έχει αυτό, που θεωρούν δεδομένο, περισσότερο από άλλη περιοχή της Ελλάδας, αυτό το παρανοϊκό χρέος απέναντι σε αυτό το κόμμα. Και αυτό δεν αλλάζει, ούτε καν τώρα που η πόλη στενάζει και υποφέρει, αλλά ίσα ίσα διατηρείται και συντηρείται από νέους πλέον. Μιλάμε για πολύ πρόβατα, μαντρωμένα σε μια στάνη, που αντιπροσωπεύει την καλή κοινωνία της πόλης, που πάντα πήγαινα κόντρα. Το αφάν γκατέ του καλού κόσμου, πρόγονοι του Μεγαλειότατου. Και όλοι μου λένε για τα καλά που έχει κάνει την πόλη ο Καραμανλής, αλλά εγώ τόσα χρόνια γιατί δεν τα βλέπω; Για να μην πω για το ποσοστό της Σκατής Αυγής. Εμετικό. Μεταλλαγμένοι νεοδημοκράτες που τόσα χρόνια τους φαινόταν ότι το κόμμα είναι πολύ λάιτ για το διεστραμμένο τους μυαλό και τώρα βρήκαν την χαρά τους. Είπα να αφήσω να περάσει μια μέρα, να σκεφτώ πιο ψύχραιμα. Μα η αρχική ντροπή μου έγινε θυμός. Είμαι τόσο θυμωμένη με τους συμπολίτες μου, που κάθονται στις καφετέριες και πίνουν καφέ με τα λεφτά του μπαμπά τους, βρίζοντας την άδικη κοινωνία που τους έριξε στα τάρταρα και πάνε μετά και το ρίχνουν μονοκούκι στη ΝουΔου. Είμαι τόσο θυμωμένη με όλους, που για άλλη μια φορά αποδειχθήκαμε λίγοι, ολιγόψυχοι και προπαντός μαλάκες. Είμαι τόσο θυμωμένη με μένα που πίστεψα ότι ο κόσμος αυτός θα μπορούσε να αλλάξει. Είμαι τόσο θυμωμένη με τον blogger που κάνει ότι να ΄ναι τις τελευταίες μέρες. Δεν ξέρω πότε θα κάνω άλλη ανάρτηση. Είμαι πτώμα και σωματικά και ψυχολογικά. Θα βάζω τραγούδια στο άλλο μπλογκ μέχρι να ξεζοχαδιαστώ. Έως τότε καλά κουράγια...θα ξημερώσει και για μας Κυριακή.

update: (αντιγράφω το σχόλιό μου στον Οίκοδόμο)
Δεν ήταν τόσο το αποτέλεσμα που με πείραξε αλλά το αθροιστικά μεγάλο ποσοστό των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Πες ότι ο Συριζα έπαιρνε λίγο ακόμα και έκανε τελικά κυβέρνηση, αυτό το 40% (ΝΔΠΑΣΟΚ) θα παρέμενε στην κοινωνία μας. Είναι περισσότερο κοινωνικό το θέμα μου και όχι τόσο εκλογικό. Γιατί αυτοί οι άνθρωποι είναι κενοί από κάθε ηθική αξία και δεν έχουν την ικανότητα να πιστέψουν στην ελπίδα, έστω και φρούδα, αλλά βασίζονται μόνο στον φόβο τους και στην βόλεψή  τους. Και όλα αυτά μετά από τόσες δυσκολίες που έχουμε περάσει.