του Αχιλλεα Φακατσελη, απο την Ελευθεροτυπια...
Με τίτλο «Χρηματοοικονομική Πορνογραφία», ο ερευνητής-συγγραφέας Λες Λέοπολντ παρουσίαζε τα Νέα Μαθηματικά του καπιταλιστικού ολοκληρωτισμού, που πληγώνουν βαριά τόσο την κοινή λογική όσο και τις κοινωνίες των ανθρώπων. Και συνοψίζεται στη φράση «μία ώρα εργασίας στη Γουόλ Στριτ ισούται με 21 χρόνια σκληρής εργασίας για όλους τους άλλους».
Ωρα-χρυσάφι!
Λίγο οι βόμβες, λίγο η αντισυστημική ειδησεογραφία, και η διεθνής κοινή γνώμη μαθαίνει τις συγκλονιστικές αλήθειες. «Ενώ 15 εκατομμύρια Αμερικανοί παραμένουν άνεργοι εξαιτίας της κρίσης που δημιούργησε το 2008 η Γουόλ Στριτ, ο Ντέιβιντ Τέπερ, ένας μόνο από τους κορυφαίους διαχειριστές hedge funds, κέρδιζε το 2012 ένα εκατ. δολάρια την ώρα, δηλαδή περισσότερα απ' όσα κερδίζει η μέση αμερικανική οικογένεια σε 21 χρόνια εργασίας», αποκάλυπτε ο Λες Λέοπολντ, τρελαίνοντας με την απλή αυτή διαπίστωση κάθε άνθρωπο με κοινή λογική.
Πέρα από τον παραπάνω αξιότιμο επενδυτή, και σύμφωνα με τα Νέα Μαθηματικά της σύγχρονης χρηματοοικονομικής ανηθικότητας (γι' αυτό και ο παραλληλισμός με την πορνογραφία), οι 10 κορυφαίοι διαχειριστές των διαβόητων αντισταθμιστικών κεφαλαίων υψηλού κινδύνου (hedge funds) στις ΗΠΑ τσέπωσαν αθροιστικά το 2012 πάνω από 10 δισ. δολάρια, δηλαδή λεφτά που αντιστοιχούν στους μισθούς 250.000 Αμερικανών δασκάλων. Τόσο πολλά λεφτά σε τόσο λίγα χέρια, ως αμοιβή εργασίας, γεννούν το ερώτημα: Τι ακριβώς κάνουν αυτοί οι άνθρωποι που παίρνουν όσα... 250.000 άλλοι εργαζόμενοι; Οπως επισημαίνει η ιστοσελίδα των Adbusters, «οι δραστηριότητές τους αποσιωπώνται σαν να επρόκειτο για μυστικές δραστηριότητες κορυφαίων πρακτόρων του FBI». Φυσικά, αποσιωπώνται επειδή πρόκειται για κάτι ισχυρότερο - για τις δραστηριότητες των ηγεμόνων της οικονομίας.
Οι «χαρτοκλέφτες»
Ομως πάντα κάποιοι επιμένουν, και στον ιστότοπο του Alternet επιχειρείται να βρεθεί τι ακριβώς είναι τα hedge funds και οι διαχειριστές τους, με την προειδοποίηση ότι πρακτικά δεν υπάρχει πλήρης αποσαφήνιση του παιγνίου αυτού. Γενικά, «είναι κάτι σαν χαρτοκλέφτες», άνθρωποι που κινούνται στα όρια ή εκτός του νόμου, με πρακτικές αθέμιτου ανταγωνισμού, με σχεδιασμό χρηματοοικονομικών προϊόντων με εξασφαλισμένη αποτυχία, ώστε να εισπραχθούν ασφαλιστικές αποζημιώσεις, με χειραγώγηση των ΜΜΕ για στοχευμένο σπεκουλάρισμα και κερδοσκοπία, και (φυσικά) με πολιτική διαπλοκή και φοροαπαλλαγές.
Η λύση; «Αργά ή γρήγορα, οι άνθρωποι θα ασχοληθούν με την πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν: με την απύθμενη προκλητικότητα των τραπεζών, της οικονομικής ελίτ και των hedge funds», κατά τον Λες Λέοπολντ. Ολοι όμως ξέρουν ότι η πλήρης διαφάνεια του ρόλου όλων αυτών είναι η προϋπόθεση για δράση. Ή κι ανάποδα: δράση για διαφάνεια.
Πίσω από κάθε συσσώρευση πλούτου κρύβεται ένα έγκλημα ΟΝΟΡΕ ΝΤΕ ΜΠΑΛΖΑΚ Γάλλος συγγραφέας (1799 - 1850)
Στα τέλη Απρίλη, «κάποιοι αναρχικοί» (όπως υπέγραψαν σε σχετική τους προκήρυξη) πραγματοποίησαν, σε μία νύχτα, τέσσερις βομβιστικές επιθέσεις σε τράπεζες στο Μόντρεαλ. Με σκοπό να θυμίσουν ότι «οι μεγάλοι οικονομικοί παίκτες, που είναι από τους βασικούς υπεύθυνους για την οικονομική κρίση, κατορθώνουν να ξεγλιστρούν ατιμώρητοι».
Στο βιβλίο του «Χρηματοοικονομική πορνογραφία», ο ερευνητής-συγγραφέας Λες Λέοπολντ γράφει χαρακτηριστικά για τους διαχειριστές του χρήματος: «Μία ώρα εργασίας γι' αυτούς στη Γουόλ Στριτ ισούται με 21 χρόνια σκληρής εργασίας για όλους τους άλλους...» (φωτ. Ass Press) Η είδηση, αναρτημένη στους ιστότοπους εναλλακτικής πληροφόρησης, ήταν σαν χαλικάκι που πέφτει στα λιμνάζοντα νερά της συλλογικής λήθης. Τέτοια χαλικάκια έπεσαν κι άλλα εκείνες τις μέρες. Και δεν ήταν όλα βόμβες. Το ισχυρότερο, μάλιστα, ήταν απλώς ένα δημοσίευμα. Με τίτλο «Χρηματοοικονομική Πορνογραφία», ο ερευνητής-συγγραφέας Λες Λέοπολντ παρουσίαζε τα Νέα Μαθηματικά του καπιταλιστικού ολοκληρωτισμού, που πληγώνουν βαριά τόσο την κοινή λογική όσο και τις κοινωνίες των ανθρώπων. Και συνοψίζεται στη φράση «μία ώρα εργασίας στη Γουόλ Στριτ ισούται με 21 χρόνια σκληρής εργασίας για όλους τους άλλους».
Ωρα-χρυσάφι!
Λίγο οι βόμβες, λίγο η αντισυστημική ειδησεογραφία, και η διεθνής κοινή γνώμη μαθαίνει τις συγκλονιστικές αλήθειες. «Ενώ 15 εκατομμύρια Αμερικανοί παραμένουν άνεργοι εξαιτίας της κρίσης που δημιούργησε το 2008 η Γουόλ Στριτ, ο Ντέιβιντ Τέπερ, ένας μόνο από τους κορυφαίους διαχειριστές hedge funds, κέρδιζε το 2012 ένα εκατ. δολάρια την ώρα, δηλαδή περισσότερα απ' όσα κερδίζει η μέση αμερικανική οικογένεια σε 21 χρόνια εργασίας», αποκάλυπτε ο Λες Λέοπολντ, τρελαίνοντας με την απλή αυτή διαπίστωση κάθε άνθρωπο με κοινή λογική.
Πέρα από τον παραπάνω αξιότιμο επενδυτή, και σύμφωνα με τα Νέα Μαθηματικά της σύγχρονης χρηματοοικονομικής ανηθικότητας (γι' αυτό και ο παραλληλισμός με την πορνογραφία), οι 10 κορυφαίοι διαχειριστές των διαβόητων αντισταθμιστικών κεφαλαίων υψηλού κινδύνου (hedge funds) στις ΗΠΑ τσέπωσαν αθροιστικά το 2012 πάνω από 10 δισ. δολάρια, δηλαδή λεφτά που αντιστοιχούν στους μισθούς 250.000 Αμερικανών δασκάλων. Τόσο πολλά λεφτά σε τόσο λίγα χέρια, ως αμοιβή εργασίας, γεννούν το ερώτημα: Τι ακριβώς κάνουν αυτοί οι άνθρωποι που παίρνουν όσα... 250.000 άλλοι εργαζόμενοι; Οπως επισημαίνει η ιστοσελίδα των Adbusters, «οι δραστηριότητές τους αποσιωπώνται σαν να επρόκειτο για μυστικές δραστηριότητες κορυφαίων πρακτόρων του FBI». Φυσικά, αποσιωπώνται επειδή πρόκειται για κάτι ισχυρότερο - για τις δραστηριότητες των ηγεμόνων της οικονομίας.
Οι «χαρτοκλέφτες»
Ομως πάντα κάποιοι επιμένουν, και στον ιστότοπο του Alternet επιχειρείται να βρεθεί τι ακριβώς είναι τα hedge funds και οι διαχειριστές τους, με την προειδοποίηση ότι πρακτικά δεν υπάρχει πλήρης αποσαφήνιση του παιγνίου αυτού. Γενικά, «είναι κάτι σαν χαρτοκλέφτες», άνθρωποι που κινούνται στα όρια ή εκτός του νόμου, με πρακτικές αθέμιτου ανταγωνισμού, με σχεδιασμό χρηματοοικονομικών προϊόντων με εξασφαλισμένη αποτυχία, ώστε να εισπραχθούν ασφαλιστικές αποζημιώσεις, με χειραγώγηση των ΜΜΕ για στοχευμένο σπεκουλάρισμα και κερδοσκοπία, και (φυσικά) με πολιτική διαπλοκή και φοροαπαλλαγές.
Η λύση; «Αργά ή γρήγορα, οι άνθρωποι θα ασχοληθούν με την πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν: με την απύθμενη προκλητικότητα των τραπεζών, της οικονομικής ελίτ και των hedge funds», κατά τον Λες Λέοπολντ. Ολοι όμως ξέρουν ότι η πλήρης διαφάνεια του ρόλου όλων αυτών είναι η προϋπόθεση για δράση. Ή κι ανάποδα: δράση για διαφάνεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου