Είναι - δεν είναι η Γαύδος το νησί της Καλυψώς, η Ωγυγία, όπου
ανέλαβε δυνάμεις ο ναυαγός Οδυσσέας πριν ξαναβγεί στο δρόμο προς την
Ιθάκη, δεν το ξέρουμε. Αλλοι ταυτίζουν την Ωγυγία με τη χερσόνησο
Θέουτα, απέναντι από το Γιβραλτάρ. Η γεωγραφία της ομηρικής «Οδύσσειας»,
αυτό το ξέρουμε, είναι μία μόνο από τις πτυχές του ομηρικού ζητήματος,
και –φιλολογικά– όχι από τις κρισιμότερες. Ούτε και για το πόσον καιρό
καλύφθηκε από την αγκαλιά της Καλυψώς ο Οδυσσέας, πριν αρνηθεί την
αθανασία που του πρόσφερε, είμαστε βέβαιοι: ένα χρόνο; εφτά; Ας
διαλέξουμε τον έναν, γιατί αλλιώς η Οδύσσεια μικραίνει.
Μετά τα μυθολογικά των αρχαίων, τα μυθεύματα των νέων. Οι διαβεβαιώσεις δηλαδή (κάθετες, και ενίοτε οργισμένες) του κ. Βενιζέλου πως η Μεσόγειος δεν θα «φιλοξενήσει» τα χημικά της Συρίας, που πρέπει να καταστραφούν, μετά την παράδοσή τους από τον σατράπη της χώρας, ανάμεσα στους πολέμιους του οποίου, δυστυχώς, πρωταγωνιστούν φανατικότατοι ισλαμιστές. Από κοντά η σιγουριά της επιτρόπου κ. Δαμανάκη ότι τίποτα δεν απειλεί τη θάλασσα.
Στη Κρήτη όμως δεν πείστηκαν από τις καθησυχαστικές δηλώσεις. Εδώ που φτάσαμε άλλωστε, τίποτε φυσικότερο από τη δυσπιστία. Αγιοθωμάδες πρέπει να ’μαστε κάθε μέρα – και έναντι όλων, του εαυτού μας συμπεριλαμβανομένου, για να θυμηθούμε τον Μιχάλη Κατσαρό και κάπως να προσαρμόσουμε την προτροπή του στο «Κατά Σαδδουκαίων».
Στη Γαύδο, λοιπόν, οι κάτοικοι αποφάσισαν να μην ψηφίσουν στις ευρωεκλογές. Συμβολική βεβαίως η απόφαση. Γιατί η Γαύδος του χειμώνα, η Γαύδος των μόνιμων κατοίκων, δεν είναι το κοσμοβριθές νησάκι του καλοκαιριού. Μια χούφτα άνθρωποι. Να ’ναι εκατό; Αρα η αποχή τους δεν θα επηρεάσει το εκλογικό αποτέλεσμα.
Επειδή ωστόσο, τιμητικά, οι κάτοικοι του νησιού απαρτίζουν τον νοτιότερο δήμο της Ελλάδας, άρα και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η στάση τους κάτι σημαίνει. Καταγγέλλουν άλλωστε ότι, παρά τις δεσμεύσεις, η Μεσόγειος θα γίνει δοκιμαστήριο για ένα πείραμα όχι και τόσο ακίνδυνο: Πάνω σε ένα γερασμένο καράβι, θα επιχειρηθεί η εν πλω υδρόλυση των χημικών, με πιθανή απόρριψη των παραπροϊόντων σε «διεθνή χωρικά ύδατα». Πρέπει λοιπόν τα εκεί κύματα να ενημερωθούν εγκαίρως (και στην ανάγκη να μαστιγωθούν προληπτικώς, κατά τη μέθοδο του Ξέρξη) ότι οφείλουν να περιορίσουν τις κινήσεις τους στον προσδιορισμένο από τον ΟΗΕ χώρο. Να μην κατηφορίσουν προς Λιβύη, να μην ανηφορίσουν προς Σικελία, να μη στραφούν ανατολικά, προς Κρήτη. Αναλόγως πρέπει να φερθούν τα ψάρια, αποφεύγοντας μέχρι νεωτέρας τις οδυσσειακές περιπλανήσεις τους στα μεσογειακά νερά.
Ναι, συμβολική η αποχή. Αλλά όπως ξέρουμε από την αρχαιότητα, για να αποκτήσει νόημα ένα σύμβολο χρειάζονται δύο συμβαλλόμενοι που θα ενώσουν τα μισά τους. Προς το παρόν, το μήνυμα φαίνεται ασυμπλήρωτο, άρα και αμετάδοτο. Δεν έχει φτάσει στις πρωτεύουσες της Ευρώπης. Είναι και μεγάλη η απόσταση.
Μετά τα μυθολογικά των αρχαίων, τα μυθεύματα των νέων. Οι διαβεβαιώσεις δηλαδή (κάθετες, και ενίοτε οργισμένες) του κ. Βενιζέλου πως η Μεσόγειος δεν θα «φιλοξενήσει» τα χημικά της Συρίας, που πρέπει να καταστραφούν, μετά την παράδοσή τους από τον σατράπη της χώρας, ανάμεσα στους πολέμιους του οποίου, δυστυχώς, πρωταγωνιστούν φανατικότατοι ισλαμιστές. Από κοντά η σιγουριά της επιτρόπου κ. Δαμανάκη ότι τίποτα δεν απειλεί τη θάλασσα.
Στη Κρήτη όμως δεν πείστηκαν από τις καθησυχαστικές δηλώσεις. Εδώ που φτάσαμε άλλωστε, τίποτε φυσικότερο από τη δυσπιστία. Αγιοθωμάδες πρέπει να ’μαστε κάθε μέρα – και έναντι όλων, του εαυτού μας συμπεριλαμβανομένου, για να θυμηθούμε τον Μιχάλη Κατσαρό και κάπως να προσαρμόσουμε την προτροπή του στο «Κατά Σαδδουκαίων».
Στη Γαύδο, λοιπόν, οι κάτοικοι αποφάσισαν να μην ψηφίσουν στις ευρωεκλογές. Συμβολική βεβαίως η απόφαση. Γιατί η Γαύδος του χειμώνα, η Γαύδος των μόνιμων κατοίκων, δεν είναι το κοσμοβριθές νησάκι του καλοκαιριού. Μια χούφτα άνθρωποι. Να ’ναι εκατό; Αρα η αποχή τους δεν θα επηρεάσει το εκλογικό αποτέλεσμα.
Επειδή ωστόσο, τιμητικά, οι κάτοικοι του νησιού απαρτίζουν τον νοτιότερο δήμο της Ελλάδας, άρα και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η στάση τους κάτι σημαίνει. Καταγγέλλουν άλλωστε ότι, παρά τις δεσμεύσεις, η Μεσόγειος θα γίνει δοκιμαστήριο για ένα πείραμα όχι και τόσο ακίνδυνο: Πάνω σε ένα γερασμένο καράβι, θα επιχειρηθεί η εν πλω υδρόλυση των χημικών, με πιθανή απόρριψη των παραπροϊόντων σε «διεθνή χωρικά ύδατα». Πρέπει λοιπόν τα εκεί κύματα να ενημερωθούν εγκαίρως (και στην ανάγκη να μαστιγωθούν προληπτικώς, κατά τη μέθοδο του Ξέρξη) ότι οφείλουν να περιορίσουν τις κινήσεις τους στον προσδιορισμένο από τον ΟΗΕ χώρο. Να μην κατηφορίσουν προς Λιβύη, να μην ανηφορίσουν προς Σικελία, να μη στραφούν ανατολικά, προς Κρήτη. Αναλόγως πρέπει να φερθούν τα ψάρια, αποφεύγοντας μέχρι νεωτέρας τις οδυσσειακές περιπλανήσεις τους στα μεσογειακά νερά.
Ναι, συμβολική η αποχή. Αλλά όπως ξέρουμε από την αρχαιότητα, για να αποκτήσει νόημα ένα σύμβολο χρειάζονται δύο συμβαλλόμενοι που θα ενώσουν τα μισά τους. Προς το παρόν, το μήνυμα φαίνεται ασυμπλήρωτο, άρα και αμετάδοτο. Δεν έχει φτάσει στις πρωτεύουσες της Ευρώπης. Είναι και μεγάλη η απόσταση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου