Η Αυγή online...
Υπό Γεωργίου Κυρίτσεως και Άγγελου Τσεκέρεως
Εξαιρετικές οι προγραμματικές δηλώσεις. Είχαν και ταυτόχρονη διερμηνεία στα ελληνικά.
Μήπως να κατεβάσουμε λίγο τους τόνους στη διαπραγμάτευση με την τρόικα; Στο τέλος θα αρχίσουμε να τη λυπόμαστε.
Θα βλέπουνε τον Στουρνάρα και θα ψάχνουν λαγούμι να κρυφτούνε.
Ο οποίος εδήλωσε ότι λόγω ειδικών συνθηκών πρέπει να ξεχάσουμε τη διαπραγμάτευση και να εφαρμόσουμε αυστηρά το πρόγραμμα, αλλά, αν πάνε όλα καλά, θα το εφαρμόσουμε ακόμα πιο αυστηρότερα.
Και έχει σημασία που το λέει ο Στουρνάρας, διότι ακόμα και αν δεν υπήρχε, θα μας τον έφερνε η τρόικα προσυναρμολογημένο.
Για να πούμε την αμαρτία μας πάντως, τη φράση «πρώτα θα πιάσουμε τους στόχους και μετά θα ζητήσουμε ελαφρύνσεις» δεν την καταλαβαίνουμε.
Εκτός αν σημαίνει κάτι στα θατσερίστικα, και το καταλαβαίνουν μόνο ο Στουρνάρας και ο Χατζηδάκης.
Πρώτον, υπονοείται ότι φταίμε εμείς που δεν έχουμε πιάσει τους στόχους. Και όχι οι στόχοι που δεν πιάνονται.
Δεύτερον, διότι, αν μπορούσαμε να πιάσουμε τους στόχους, δεν θα είχε νόημα να ζητάμε ελαφρύνσεις.
Και, τρίτον και κυριότερον, γιατί εμείς δεν έχουμε βάλει κανέναν στόχο. Η τρόικα έχει βάλει και μάλιστα έχει πέσει και 300% έξω.
Ειδικά στην ύφεση.
Είναι σα να σε πετάνε στη θάλασσα με μια πέτρα δεμένη στο λαιμό, και να σου λένε, τράβα τη βάρκα μέχρι έξω και αν τα καταφέρεις, θα σου δέσουμε μια μικρότερη.
Και μετά να λένε «δυστυχώς δεν είχαμε υπολογίσει ότι το βάρος της πέτρας θα σας τράβαγε τόσο πολύ προς τα κάτω».
«Αλλά αυτό δεν έχει σημασία, το βασικό είναι ότι δεν προσπαθείτε αρκετά».
«...Οπότε πάρτε λίγη πέτρα ακόμα για να πιάσετε τους στόχους σας».
Από κοντά έχουμε και τον Βρούτση, που υποστηρίζει ότι φάρμακο για την αντιμετώπιση της ανεργίας είναι να κατέβουν οι μισθοί σε επίπεδα Κίνας.
Γι' αυτό το Ντζιμπουτί έχει 60% ανεργία, το Αφγανιστάν 35 και το Μπελίζε 28. Επειδή έχουν απαράδεκτα υψηλούς μισθούς.
Απεναντίας, η Ολλανδία και το Λουξεμβούργο που πληρώνουν τους εργαζόμενους σε φέτες ψωμί, έχουν ανεργία 5%.
Αλλά αυτοί βέβαια είχανε και είκοσι χρόνια ανάπτυξη με 4 και 5% τον χρόνο. Όχι σαν και εμάς τους μαλάκες, που ψηφίζαμε τον κομμουνιστή τον Σημίτη.
Ο Βρούτσης ισχυρίζεται επίσης ότι οι μισθοί Κίνας βοηθούν και στην κοινωνική συνοχή.
Υπό την έννοια ότι οι οικογένειες θα αρχίσουν να μένουν τρεις - τρεις οικογένειες στα διαμερίσματα, οπότε όπως και το κάνεις η κοινωνική συνοχή αυξάνεται κάπως.
Ή ακόμα καλύτερα κάτω από γέφυρες, οπότε αυξάνεται και η συνοχή με τους περαστικούς.
Και με τις υποδομές.
Γιατί δεν λένε απλώς «ξεχάστε αυτό που σας υποσχεθήκαμε για να μην ψηφίσετε ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή ότι θα ζητήσουμε από την τρόικα πίσω τις συλλογικές συμβάσεις και τη μετενέργεια»; Πρέπει να το διανθίζουν με τόσες μαλακίες;
Μάλλον το κάνουν λόγω των κόκκινων γραμμών που έχει βάλει η ΔΗΜ.ΑΡ.
Η οποία επιμένει να τεθεί το θέμα αμέσως μόλις αλλάξει ο νόμος Ραγκούση για τους μετανάστες, γιατί δεν μπορεί να υπερασπίζεται δυο μέτωπα συγχρόνως.
Γι' αυτό άλλωστε πάει πάσο και στις ιδιωτικοποιήσεις.
Υπό Γεωργίου Κυρίτσεως και Άγγελου Τσεκέρεως
Εξαιρετικές οι προγραμματικές δηλώσεις. Είχαν και ταυτόχρονη διερμηνεία στα ελληνικά.
Μήπως να κατεβάσουμε λίγο τους τόνους στη διαπραγμάτευση με την τρόικα; Στο τέλος θα αρχίσουμε να τη λυπόμαστε.
Θα βλέπουνε τον Στουρνάρα και θα ψάχνουν λαγούμι να κρυφτούνε.
Ο οποίος εδήλωσε ότι λόγω ειδικών συνθηκών πρέπει να ξεχάσουμε τη διαπραγμάτευση και να εφαρμόσουμε αυστηρά το πρόγραμμα, αλλά, αν πάνε όλα καλά, θα το εφαρμόσουμε ακόμα πιο αυστηρότερα.
Και έχει σημασία που το λέει ο Στουρνάρας, διότι ακόμα και αν δεν υπήρχε, θα μας τον έφερνε η τρόικα προσυναρμολογημένο.
Για να πούμε την αμαρτία μας πάντως, τη φράση «πρώτα θα πιάσουμε τους στόχους και μετά θα ζητήσουμε ελαφρύνσεις» δεν την καταλαβαίνουμε.
Εκτός αν σημαίνει κάτι στα θατσερίστικα, και το καταλαβαίνουν μόνο ο Στουρνάρας και ο Χατζηδάκης.
Πρώτον, υπονοείται ότι φταίμε εμείς που δεν έχουμε πιάσει τους στόχους. Και όχι οι στόχοι που δεν πιάνονται.
Δεύτερον, διότι, αν μπορούσαμε να πιάσουμε τους στόχους, δεν θα είχε νόημα να ζητάμε ελαφρύνσεις.
Και, τρίτον και κυριότερον, γιατί εμείς δεν έχουμε βάλει κανέναν στόχο. Η τρόικα έχει βάλει και μάλιστα έχει πέσει και 300% έξω.
Ειδικά στην ύφεση.
Είναι σα να σε πετάνε στη θάλασσα με μια πέτρα δεμένη στο λαιμό, και να σου λένε, τράβα τη βάρκα μέχρι έξω και αν τα καταφέρεις, θα σου δέσουμε μια μικρότερη.
Και μετά να λένε «δυστυχώς δεν είχαμε υπολογίσει ότι το βάρος της πέτρας θα σας τράβαγε τόσο πολύ προς τα κάτω».
«Αλλά αυτό δεν έχει σημασία, το βασικό είναι ότι δεν προσπαθείτε αρκετά».
«...Οπότε πάρτε λίγη πέτρα ακόμα για να πιάσετε τους στόχους σας».
Από κοντά έχουμε και τον Βρούτση, που υποστηρίζει ότι φάρμακο για την αντιμετώπιση της ανεργίας είναι να κατέβουν οι μισθοί σε επίπεδα Κίνας.
Γι' αυτό το Ντζιμπουτί έχει 60% ανεργία, το Αφγανιστάν 35 και το Μπελίζε 28. Επειδή έχουν απαράδεκτα υψηλούς μισθούς.
Απεναντίας, η Ολλανδία και το Λουξεμβούργο που πληρώνουν τους εργαζόμενους σε φέτες ψωμί, έχουν ανεργία 5%.
Αλλά αυτοί βέβαια είχανε και είκοσι χρόνια ανάπτυξη με 4 και 5% τον χρόνο. Όχι σαν και εμάς τους μαλάκες, που ψηφίζαμε τον κομμουνιστή τον Σημίτη.
Ο Βρούτσης ισχυρίζεται επίσης ότι οι μισθοί Κίνας βοηθούν και στην κοινωνική συνοχή.
Υπό την έννοια ότι οι οικογένειες θα αρχίσουν να μένουν τρεις - τρεις οικογένειες στα διαμερίσματα, οπότε όπως και το κάνεις η κοινωνική συνοχή αυξάνεται κάπως.
Ή ακόμα καλύτερα κάτω από γέφυρες, οπότε αυξάνεται και η συνοχή με τους περαστικούς.
Και με τις υποδομές.
Γιατί δεν λένε απλώς «ξεχάστε αυτό που σας υποσχεθήκαμε για να μην ψηφίσετε ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή ότι θα ζητήσουμε από την τρόικα πίσω τις συλλογικές συμβάσεις και τη μετενέργεια»; Πρέπει να το διανθίζουν με τόσες μαλακίες;
Μάλλον το κάνουν λόγω των κόκκινων γραμμών που έχει βάλει η ΔΗΜ.ΑΡ.
Η οποία επιμένει να τεθεί το θέμα αμέσως μόλις αλλάξει ο νόμος Ραγκούση για τους μετανάστες, γιατί δεν μπορεί να υπερασπίζεται δυο μέτωπα συγχρόνως.
Γι' αυτό άλλωστε πάει πάσο και στις ιδιωτικοποιήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου