του Τακη Κατσιμαρδου, απο το Εθνος...
Στην Ισπανία η κυβέρνηση της λιτότητας ανακοίνωσε ότι η ανεργία μειώθηκε τον περασμένο μήνα. Ηταν ο πρώτος Αύγουστος ύστερα από πολλά χρόνια -για την ακρίβεια το 2010- που καταγράφεται τέτοιο μέγα γεγονός. Ως εκ τούτου πανηγυρίζει η Μαδρίτη, επειδή από 4.698.824 οι άνεργοι μειώθηκαν σε 4.698.783. Λιγότεροι κατά 41!
Την ίδια στιγμή στην Ελλάδα των Μνημονίων ο υπουργός Εργασίας εμφανιζόταν κι αυτός υπερικανοποιημένος. Τον ίδιο μήνα ανακόπηκε η αύξηση της ανεργίας. Η καλύτερη εξέλιξη από την έναρξη της κρίσης και ο καλύτερος Αύγουστος της δεκαετίας! Προς δόξα, μάλιστα, της παμπάλαιας τέχνης της αλχημείας, ο Γ. Βρούτσης πλειoδότησε επικοινωνιακά. Προσέθεσε ότι σύμφωνα μ΄ αυτά τα στοιχεία «η αγορά εργασίας εισέρχεται σε φάση σταθεροποίησης»!
Αν περίσσευε μόνο η πολιτική απάτη και ανοησία, τέτοιου είδους success stories θα ήταν κατάλληλα για ψυχαγωγία στην εργασιακή έρημο του ευρωπαϊκού Νότου. Πρόκειται, όμως, για ανατριχιαστικές ιστορίες, με θύμα τον κόσμο της εργασίας και συνολικά την κοινωνία. Επειδή με σενάριο τρόμου ισοδυναμεί η επιτυχία των προγραμμάτων λιτότητας που εφαρμόζουν Σαμαράς και Ραχόι.
Στην καλύτερη περίπτωση προϋποθέτουν μια κοινωνία όπου η ανεργία θα κινείται γύρω στο 30%, με τη συντριπτική πλειονότητα των υπόλοιπων απασχολουμένων σε μεσαιωνικού τύπου εργασιακές συνθήκες. Σ΄ ένα κράτος πρόνοιας-σκιά του εαυτού του και μια «δημοκρατία» των δανειστών, όπου η όποια οικονομική ανάπτυξη θα είναι αποσυνδεδεμένη από εκείνο που αποκαλείται κοινωνική πρόοδος.
Δεν χρειάζεται να καταφύγει κάποιος σε προφητείες για να σκιαγραφήσει την Ελλάδα του Μαΐου 2014, όταν ολοκληρωθεί το πρόγραμμα τρόικας- κυβέρνησης. Μπορεί όμως να πιθανολογήσει τεκμηριωμένα με τα δεδομένα της μνημονιακής πραγματικότητας έως τώρα ότι θα έχουμε μπροστά μας μια χώρα κοινωνικά ακρωτηριασμένη, με τον έναν στους τρεις να είναι άνεργος, μια οικονομία κατεστραμμένη και τα δημοσιονομικά να βρίσκονται περίπου εκεί όπου ήταν τον Μάιο του 2010.
Να θυμίσουμε απλώς ότι τότε το «δημοσιονομικό κενό» ήταν γύρω στα 40 δισ. Εως τον επόμενο χρόνο μπορεί και να φτάσει στα 70-80 δισ., όπως υπολογίζουν πολλοί μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί ειδικοί. Γι΄ αυτό, άλλωστε, βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη η συζήτηση περί νέου προγράμματος κι όλα τα συναφή. Αυτό είναι εν ολίγοις γυμνό το ελληνικό success story Σαμαρά-Βενιζέλου, χωρίς τις χθεσινές κυβερνητικές φαντασιώσεις και προφητείες του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη. Ο,τι ανατρέξει αυτή την προδιαγεγραμμένη πορεία ανήκει στη σφαίρα του έκτακτου.
Τ. Κατσιμάρδος
Στην Ισπανία η κυβέρνηση της λιτότητας ανακοίνωσε ότι η ανεργία μειώθηκε τον περασμένο μήνα. Ηταν ο πρώτος Αύγουστος ύστερα από πολλά χρόνια -για την ακρίβεια το 2010- που καταγράφεται τέτοιο μέγα γεγονός. Ως εκ τούτου πανηγυρίζει η Μαδρίτη, επειδή από 4.698.824 οι άνεργοι μειώθηκαν σε 4.698.783. Λιγότεροι κατά 41!
Την ίδια στιγμή στην Ελλάδα των Μνημονίων ο υπουργός Εργασίας εμφανιζόταν κι αυτός υπερικανοποιημένος. Τον ίδιο μήνα ανακόπηκε η αύξηση της ανεργίας. Η καλύτερη εξέλιξη από την έναρξη της κρίσης και ο καλύτερος Αύγουστος της δεκαετίας! Προς δόξα, μάλιστα, της παμπάλαιας τέχνης της αλχημείας, ο Γ. Βρούτσης πλειoδότησε επικοινωνιακά. Προσέθεσε ότι σύμφωνα μ΄ αυτά τα στοιχεία «η αγορά εργασίας εισέρχεται σε φάση σταθεροποίησης»!
Αν περίσσευε μόνο η πολιτική απάτη και ανοησία, τέτοιου είδους success stories θα ήταν κατάλληλα για ψυχαγωγία στην εργασιακή έρημο του ευρωπαϊκού Νότου. Πρόκειται, όμως, για ανατριχιαστικές ιστορίες, με θύμα τον κόσμο της εργασίας και συνολικά την κοινωνία. Επειδή με σενάριο τρόμου ισοδυναμεί η επιτυχία των προγραμμάτων λιτότητας που εφαρμόζουν Σαμαράς και Ραχόι.
Στην καλύτερη περίπτωση προϋποθέτουν μια κοινωνία όπου η ανεργία θα κινείται γύρω στο 30%, με τη συντριπτική πλειονότητα των υπόλοιπων απασχολουμένων σε μεσαιωνικού τύπου εργασιακές συνθήκες. Σ΄ ένα κράτος πρόνοιας-σκιά του εαυτού του και μια «δημοκρατία» των δανειστών, όπου η όποια οικονομική ανάπτυξη θα είναι αποσυνδεδεμένη από εκείνο που αποκαλείται κοινωνική πρόοδος.
Δεν χρειάζεται να καταφύγει κάποιος σε προφητείες για να σκιαγραφήσει την Ελλάδα του Μαΐου 2014, όταν ολοκληρωθεί το πρόγραμμα τρόικας- κυβέρνησης. Μπορεί όμως να πιθανολογήσει τεκμηριωμένα με τα δεδομένα της μνημονιακής πραγματικότητας έως τώρα ότι θα έχουμε μπροστά μας μια χώρα κοινωνικά ακρωτηριασμένη, με τον έναν στους τρεις να είναι άνεργος, μια οικονομία κατεστραμμένη και τα δημοσιονομικά να βρίσκονται περίπου εκεί όπου ήταν τον Μάιο του 2010.
Να θυμίσουμε απλώς ότι τότε το «δημοσιονομικό κενό» ήταν γύρω στα 40 δισ. Εως τον επόμενο χρόνο μπορεί και να φτάσει στα 70-80 δισ., όπως υπολογίζουν πολλοί μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί ειδικοί. Γι΄ αυτό, άλλωστε, βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη η συζήτηση περί νέου προγράμματος κι όλα τα συναφή. Αυτό είναι εν ολίγοις γυμνό το ελληνικό success story Σαμαρά-Βενιζέλου, χωρίς τις χθεσινές κυβερνητικές φαντασιώσεις και προφητείες του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη. Ο,τι ανατρέξει αυτή την προδιαγεγραμμένη πορεία ανήκει στη σφαίρα του έκτακτου.
Τ. Κατσιμάρδος
.webp)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου