του Τακη Κατσιμαρδου, απο το Εθνος...
Ετυχε να παρακολουθήσω την κοινοβουλευτική συζήτηση «για την αναδιάρθρωση της Ελληνικής Αστυνομίας κ.λπ.». Ολόκληρη κι όχι αποσπασματικά όσα διημείφθησαν με το επίμαχο άρθρο 30 μεταξύ του προεδρεύοντος Χρ. Μαρκογιαννάκη και της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Δηλαδή, εκτός από το «επεισόδιο», και όσα ακολούθησαν με την υποβολή και την απόρριψη της ένστασης ακυρότητας της ψηφοφορίας, που υποβλήθηκε από την αντιπολίτευση.
Από την όλη συζήτηση προκύπτει σαφώς ότι δεν πρόκειται για κάποιο λάθος στην καταμέτρηση (εικαζόμενη κι όχι πραγματική, αφού η ψηφοφορία γινόταν δι' αντιπροσώπων). Προκαλούνταν η εντύπωση ότι πρόκειται περί απροκάλυπτης, όσο και ακατανόητης απόπειρας νόθευσης του αποτελέσματος. Με τους 126 (αριθμός βουλευτών της ΝΔ) να θεωρούνται περισσότεροι από τους 127 (βουλευτές ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ και ΚΚΕ).
Η βιασύνη, με την οποία τερματίστηκε η συνεδρίαση, ήταν σημειολογικά εξαιρετικά αποκαλυπτική. Φάνταζε σαν επίλογος ενός «τεστ νοθείας». Εντύπωση που ενίσχυσε, μάλλον, η συνολική αφωνία των παρόντων υπουργών. Δεν έσπευσαν, ως όφειλαν, να προστατεύσουν τον πυρήνα της λειτουργίας του κοινοβουλευτισμού.
Με μια δόση προκατάληψης (και φαντασίας) θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι διαδραματίστηκε μια δοκιμή ψηφοφοριών του μέλλοντος, όπου το ΠΑΣΟΚ δεν θα συντάσσεται με τη ΝΔ! Καχύποπτο μεν, αλλά όχι απίθανο σε καιρούς θεσμικών ακροβασιών.
Το συγκεκριμένο άρθρο, φυσικά, μικρή ή ουδεμία σημασία έχει. Χωρίς ν' αποκλείονται κάποιες μικροκομματικές ή πελατειακές σκοπιμότητες για το αν η περιφερειακή έδρα θα βρίσκεται στα Χανιά ή στο Ηράκλειο.
Εχει, όμως, τεράστια σημασία για την κοινοβουλευτική δημοκρατία και δεν διασκεδάζεται με την ορθή και αναγκαία απόσυρση του άρθρου 30 από τον αρμόδιο υπουργό Ν. Δένδια. Ούτε με το αστείο, βεβαίως, επιχείρημα του προεδρεύοντος για «λάθος» σημείωμα των υπηρεσιών της Βουλής. Την επομένη μέρα έγινε η απόσυρση, η παραδοχή του «λάθους» και μόνο μετά τις δριμύτατες διαμαρτυρίες περί πραξικοπήματος! Μάλιστα, όχι στην επόμενη συνεδρίαση της Βουλής, όπου έγιναν οι καταγγελίες, αλλά έξω απ' αυτή και εκ των υστέρων.
Ο καθένας μπορεί να βγάλει συμπεράσματα απ' αυτή την... ομαδική αριθμητική αμνησία. Σε κάθε, όμως, περίπτωση δεν είναι προάγγελος καλών κοινοβουλευτικών μαντάτων. Με το σύνθετο τοπίο, όπως έχει διαμορφωθεί, τις εκκρεμότητες ως προς την ψήφο των χρυσαυγιτών -κι όχι μόνο- δεν είναι απίθανο να δούμε να θολώνουν τα όρια μεταξύ πλειοψηφίας και μειοψηφίας στη Βουλή.
Ετυχε να παρακολουθήσω την κοινοβουλευτική συζήτηση «για την αναδιάρθρωση της Ελληνικής Αστυνομίας κ.λπ.». Ολόκληρη κι όχι αποσπασματικά όσα διημείφθησαν με το επίμαχο άρθρο 30 μεταξύ του προεδρεύοντος Χρ. Μαρκογιαννάκη και της Ζωής Κωνσταντοπούλου. Δηλαδή, εκτός από το «επεισόδιο», και όσα ακολούθησαν με την υποβολή και την απόρριψη της ένστασης ακυρότητας της ψηφοφορίας, που υποβλήθηκε από την αντιπολίτευση.
Από την όλη συζήτηση προκύπτει σαφώς ότι δεν πρόκειται για κάποιο λάθος στην καταμέτρηση (εικαζόμενη κι όχι πραγματική, αφού η ψηφοφορία γινόταν δι' αντιπροσώπων). Προκαλούνταν η εντύπωση ότι πρόκειται περί απροκάλυπτης, όσο και ακατανόητης απόπειρας νόθευσης του αποτελέσματος. Με τους 126 (αριθμός βουλευτών της ΝΔ) να θεωρούνται περισσότεροι από τους 127 (βουλευτές ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΑΝΕΛ και ΚΚΕ).
Η βιασύνη, με την οποία τερματίστηκε η συνεδρίαση, ήταν σημειολογικά εξαιρετικά αποκαλυπτική. Φάνταζε σαν επίλογος ενός «τεστ νοθείας». Εντύπωση που ενίσχυσε, μάλλον, η συνολική αφωνία των παρόντων υπουργών. Δεν έσπευσαν, ως όφειλαν, να προστατεύσουν τον πυρήνα της λειτουργίας του κοινοβουλευτισμού.
Με μια δόση προκατάληψης (και φαντασίας) θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι διαδραματίστηκε μια δοκιμή ψηφοφοριών του μέλλοντος, όπου το ΠΑΣΟΚ δεν θα συντάσσεται με τη ΝΔ! Καχύποπτο μεν, αλλά όχι απίθανο σε καιρούς θεσμικών ακροβασιών.
Το συγκεκριμένο άρθρο, φυσικά, μικρή ή ουδεμία σημασία έχει. Χωρίς ν' αποκλείονται κάποιες μικροκομματικές ή πελατειακές σκοπιμότητες για το αν η περιφερειακή έδρα θα βρίσκεται στα Χανιά ή στο Ηράκλειο.
Εχει, όμως, τεράστια σημασία για την κοινοβουλευτική δημοκρατία και δεν διασκεδάζεται με την ορθή και αναγκαία απόσυρση του άρθρου 30 από τον αρμόδιο υπουργό Ν. Δένδια. Ούτε με το αστείο, βεβαίως, επιχείρημα του προεδρεύοντος για «λάθος» σημείωμα των υπηρεσιών της Βουλής. Την επομένη μέρα έγινε η απόσυρση, η παραδοχή του «λάθους» και μόνο μετά τις δριμύτατες διαμαρτυρίες περί πραξικοπήματος! Μάλιστα, όχι στην επόμενη συνεδρίαση της Βουλής, όπου έγιναν οι καταγγελίες, αλλά έξω απ' αυτή και εκ των υστέρων.
Ο καθένας μπορεί να βγάλει συμπεράσματα απ' αυτή την... ομαδική αριθμητική αμνησία. Σε κάθε, όμως, περίπτωση δεν είναι προάγγελος καλών κοινοβουλευτικών μαντάτων. Με το σύνθετο τοπίο, όπως έχει διαμορφωθεί, τις εκκρεμότητες ως προς την ψήφο των χρυσαυγιτών -κι όχι μόνο- δεν είναι απίθανο να δούμε να θολώνουν τα όρια μεταξύ πλειοψηφίας και μειοψηφίας στη Βουλή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου