Strange Journal...
Ο νυν πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας θα μπορούσε να είναι το τέλειο πιόνι σε σκακιέρα άλλου, ερήμην του.Ενσαρκώνει το τέλειο θύμα που προσπαθεί απεγνωσμένα να γίνει πρωθυπουργός. Πέρα της δικής του αδυναμίας να συντάξει έστω και μια πρόταση δίχως να προκαλέσει γέλιο, πληρώνει και τις αμαρτίες της παράταξής του.
Τα σημάδια του loser των διώκουν από το 1993, όταν και ίδρυσε το μονοθεματικό (λόγω έξαρσης του Μακεδονικού) και προσωποκεντρικό κόμμα, Πολιτική Άνοιξη, το οποίο κέρδισε έδρες με ποσοστό λίγο πάνω από το 4%, αλλά στην δεύτερη εκλογική αναμέτρηση δεν κατάφερε να μπει στην Βουλή. Σαν το απολωλώς πρόβατο επέστρεψε στο γαλάζιο μαντρί το 2004, με επευφημίες, ενώ οι οπαδοί της δεξιάς παράταξης τον είχαν βαφτίσει “προδότη”. Διετέλεσε ευρωβουλευτής κι έπειτα την εκλογική ήττα της ΝΔ στις εκλογές του 2009, ήταν ο διάδοχος του Καραμανλή στην ηγεσία της, από έναν κλασικό αντίπαλο του Μητσοτακέικου. Πολύ βολική εξέλιξη για τον Καραμανλή.
Χαρακτηριστικά του Σαμαρά είναι ο έντονος συντηρητισμός, η εθνικοφροσύνη, η απλοϊκότητα στις εξηγήσεις και η παλαιοκομματική νοοτροπία. Ως υπουργός εξωτερικών την διετία 1990-1992 χρεώθηκε την αθρόα είσοδο Αλβανών στην χώρα, κάτι που του καταλογίζουν με φανατισμό οι “πιο πατριώτες”. Σήμερα, έχει κάνει κι αυτός, όπως και άλλοι καιροσκόποι, σημαία το μεταναστευτικό. Τα επιχειρηματικά συμφέροντα που τον στηρίζουν προσπαθούν μάταια να αναστηλώσουν τα προφίλ του, μέσα από…μεγάλα κανάλια.
Ο Σαμαράς είναι αποτυχημένος γιατί:
Όσο για την τραγική του προσπάθεια να επανενώσει την “κεντροδεξιά” με ανθρώπους που έβριζε και τον έβριζαν, αποδεικνύει πως η εξουσία έχει μεγαλύτερη αξία από την αξιοπρέπεια. Αυτή όμως είναι μια ιστορία για την οποία θα μιλήσουμε εν καιρώ…
Τα σημάδια του loser των διώκουν από το 1993, όταν και ίδρυσε το μονοθεματικό (λόγω έξαρσης του Μακεδονικού) και προσωποκεντρικό κόμμα, Πολιτική Άνοιξη, το οποίο κέρδισε έδρες με ποσοστό λίγο πάνω από το 4%, αλλά στην δεύτερη εκλογική αναμέτρηση δεν κατάφερε να μπει στην Βουλή. Σαν το απολωλώς πρόβατο επέστρεψε στο γαλάζιο μαντρί το 2004, με επευφημίες, ενώ οι οπαδοί της δεξιάς παράταξης τον είχαν βαφτίσει “προδότη”. Διετέλεσε ευρωβουλευτής κι έπειτα την εκλογική ήττα της ΝΔ στις εκλογές του 2009, ήταν ο διάδοχος του Καραμανλή στην ηγεσία της, από έναν κλασικό αντίπαλο του Μητσοτακέικου. Πολύ βολική εξέλιξη για τον Καραμανλή.
Χαρακτηριστικά του Σαμαρά είναι ο έντονος συντηρητισμός, η εθνικοφροσύνη, η απλοϊκότητα στις εξηγήσεις και η παλαιοκομματική νοοτροπία. Ως υπουργός εξωτερικών την διετία 1990-1992 χρεώθηκε την αθρόα είσοδο Αλβανών στην χώρα, κάτι που του καταλογίζουν με φανατισμό οι “πιο πατριώτες”. Σήμερα, έχει κάνει κι αυτός, όπως και άλλοι καιροσκόποι, σημαία το μεταναστευτικό. Τα επιχειρηματικά συμφέροντα που τον στηρίζουν προσπαθούν μάταια να αναστηλώσουν τα προφίλ του, μέσα από…μεγάλα κανάλια.
Ο Σαμαράς είναι αποτυχημένος γιατί:
- Του χρεώνεται η φυγή σημαντικών μελών (Ντόρα, Καμμένος) οι οποίοι μάλιστα ίδρυσαν ανταγωνιστικά κόμματα.
- Κάλυψε με την στάση του όλες τις σκοτεινές υποθέσεις στελεχών της ΝΔ που ενεπλάκησαν σε σκάνδαλα τύπου Siemens και Βατοπεδίου, μέχρι σ’ αυτό των ομολόγων.
- Η κωλοτούμπα του να μην ψηφίσει το πρώτο Μνημόνιο, αλλά να ψηφίσει το δεύτερο δήθεν ως αναγκαστική επιλογή. Μάλιστα, ήταν τόσο αναγκαστική η επιλογή του που έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του, ως ένδειξη υποταγής στις πολιτικές που διατάζουν Βερολίνο και Βρυξέλλες.
- Κατάφερε να συγκεντρώσει ούτε 19% στις πρόσφατες εκλογές, το μικρότερο που έχει πετύχει ποτέ το κόμμα. Ήρθε πρώτος, αλλά πάλι νιώθει δεύτερος και φαίνεται.
Όσο για την τραγική του προσπάθεια να επανενώσει την “κεντροδεξιά” με ανθρώπους που έβριζε και τον έβριζαν, αποδεικνύει πως η εξουσία έχει μεγαλύτερη αξία από την αξιοπρέπεια. Αυτή όμως είναι μια ιστορία για την οποία θα μιλήσουμε εν καιρώ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου