Το μπαλκόνι, ο κάδος και το μπουφάν...

Μαριάννα Τζιαντζή...

Ένας 70χρονος στο Γαλάτσι έπεσε στο κενό από το μπαλκόνι του διαμερίσματός του επειδή δεν μπορούσε να ζήσει, επειδή δεν άντεχε στη σκέψη ότι θα του έκαναν έξωση, όπως του ανακοίνωσε ο δικαστικός επιμελητής που μόλις του είχε χτυπήσει την πόρτα. Την ίδια μέρα το Σπίγκελ έγραφε για τον Κριστιάν Σερμπάν, έναν 23χρονο νέο στο Ανόβερο, μετανάστη από το Γαλάτσι της Ρουμανίας, που φέτος το χειμώνα έχασε τη ζωή του επειδή ήθελε να ζήσει, επειδή χρειαζόταν ένα μπουφάν για να μην κρυώνει.

Το γερμανικό περιοδικό δεν θα φιλοξενούσε ένα εκτεταμένο ρεπορτάζ 2.000 λέξεων για έναν νεκρό Ρουμάνο αν ο θάνατός του δεν ήταν τόσο τραγικός, αν δεν συμβόλιζε το φαρμάκι της ξενιτιάς. Της ξενιτιάς την οποία λαχταρά σήμερα το 65% των Ελλήνων νέων 15-35 ετών, σύμφωνα με την πρόσφατη έκθεση της Κομισιόν.)

         Ο Κριστιάν είχε και στέγη και νόμιμη δουλειά, έστω κακοπληρωμένη. Καθώς όμως έστελνε το μεγαλύτερο μέρος του μισθού του στην πάμπτωχη οικογένειά του στη Ρουμανία, δεν περίσσευαν χρήματα για ρουχισμό και άλλες πολυτέλειες. Έτσι, έκανε ό,τι κάνουν εκατοντάδες παράτολμοι φτωχοί: ανασκαφές μέσα στους υπαίθριους μεταλλικούς κάδους όπου οι «κανονικοί» άνθρωποι ρίχνουν τα παλιά τους ρούχα και παπούτσια που μοιράζονται σε απόρους. Η ανάσυρση των πεταμένων αντικειμένων δεν είναι εύκολη, καθώς οι κάδοι αυτοί, που μοιάζουν με τεράστια γραμματοκιβώτια, είναι έτσι κατασκευασμένοι ώστε να αποτρέπεται η κλοπή. Ωστόσο, οι μικροκαμωμένοι και ευλύγιστοι νεαροί μετανάστες συχνά το καταφέρνουν, όμως αυτή τη φορά ο Κριστιάν, που το είχε ξαναδοκιμάσει, δεν το κατάφερε. Ο κάδος τον ρούφηξε και, τα χαράματα, οι διαβάτες είδαν δυο πόδια, κοκαλωμένα από το κρύο, να εξέχουν από τη στενή σχισμή με κατεύθυνση τον ουρανό. Ολόγυρα έπεφτε χιόνι. Το θερμόμετρο έδειχνε 13 υπό το μηδέν.

         Ακραία περιστατικά, σκέφτεται κανείς, τόσο η αυτοκτονία στο Γαλάτσι όσο και η μοίρα του νέου από το άλλο Γαλάτσι. Όμως αυτή η ακρότητα συμπυκνώνει το σύγχρονο ευρωπαϊκό δράμα που οι σκηνοθέτες και οι παραγωγοί του δεν ξέρουν τι θα πει στέρηση, παγωνιά, ξεσπιτωμός, ξενιτιά και πείνα. Μόνο που η αυλαία του κοινωνικού και οικονομικού δράματος δεν έχει ακόμα πέσει.

(ΠΡΙΝ, "Το τέλος της αγοράς", 1-7-2012)