Του Τακη Κατσιμαρδου, ethnos.gr...
Ευτυχώς που γράφονται ακόμη επιστολές. Ετσι, μάθαμε από πρώτο χέρι ότι η κυβέρνηση Σαμαρά «αποδέχεται την ιδιοκτησία του προγράμματος σταθεροποίησης». Για όσους δεν κατάλαβαν, αυτό σημαίνει ότι το μνημόνιο, από τούδε και στο εξής, δεν είναι, πια, οι όροι των δανειστών και οι ξενικές πολιτικές που επιβάλλει η τρόικα για τη «διάσωση» της Ελλάδας. Πρόκειται για... ελληνόκτητο πρόγραμμα. Το κόμμα που εκλέχτηκε πρώτο στις εκλογές, με σημαία την αλλαγή των επαχθών κοινωνικοοικονομικών όρων του μνημονίου, ανεμίζει τώρα ως ελληνική σημαία το μνημόνιο!
Επιτέλους, έπειτα από δυο χρόνια δικαιώνονται όσοι υποστήριζαν ότι, αν δεν υπήρχαν, έπρεπε μόνοι μας να εφεύρουμε τη νέα «εθνική ιδέα». Οτι είναι «ευλογία» για τον τόπο (άρα κατάρα η έλλειψή τους)! Ο πρωθυπουργός είναι κάτι παραπάνω από σαφής γι΄ αυτή τη ριζική αλλαγή στρατηγικής, όπως αποτυπώνεται με τη διπλωματική γλώσσα στην επιστολή του προς τις Βρυξέλλες. Το καινούργιο σ΄ αυτή δεν είναι ούτε η διαβεβαίωση ότι η κυβέρνηση «είναι απόλυτα αποφασισμένη να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις» που προκύπτουν από το μνημόνιο. Αυτό το υποψιαζόμασταν. Ούτε ότι «υπάρχει το ζήτημα ορισμένων αναγκαίων τροποποιήσεων», όπως ντροπαλά παρακάμπτεται η επαναδιαπραγμάτευση.
Είναι η «ιδιοκτησία» του μνημονίου. Πλην, όμως, εδώ εγείρεται μέγιστο ζήτημα. Ο ίδιος εκλέχτηκε για ν΄ επαναδιαπραγματευτεί, με προϋπόθεση παραμονής στην Ευρωζώνη. Αυτή άλλωστε ήταν και παραμένει η συγκολλητική ουσία της τρικομματικής «κυβέρνησης εθνικής ευθύνης». Ακόμη και στη μετεκλογική ιδρυτική διακήρυξη της τελευταίας, έστω με αοριστίες, αναφέρεται ρητά ότι στόχος της «είναι ν' αντιμετωπίσει την κρίση, ν΄ ανοίξει τον δρόμο της ανάπτυξης και ν΄ αναθεωρήσει όρους της δανειακής σύμβασης». Με την κατάθεση του τίτλου ιδιοκτησίας του μνημονίου στους συμβολαιογράφους των Βρυξελλών όλα αυτά αλλάζουν άρδην. Προφανώς, ο ιδιοκτήτης θα πρωτοστατεί στην πιστή εφαρμογή των μνημονιακών μέτρων. Θ΄ αντιδικεί ή και θα πιέζει την τρόικα για την υλοποίησή της! Αλλά, ας αφήσουμε την κωμικοτραγική πλευρά.
Τις μέρες που ο «θεσμός» της τρόικας, τα «μαύρα κουστούμια» και οι νεοφιλελεύθερες ντιρεκτίβες, όπως εφαρμόζονται σε Ελλάδα, Πορτογαλία και Ιρλανδία, αμφισβητούνται από τους γεννήτορές τους, η Ελλάδα σπεύδει και τα υιοθετεί πλήρως για να μη μείνουν... ορφανά. Η επιστολή Σαμαρά (και των συγκυβερνητών), όπως κι αν εξετασθεί, φαντάζει εκτός τόπου και χρόνου. Σαν να γράφτηκε για άλλες εποχές και άλλους πολίτες...
Ευτυχώς που γράφονται ακόμη επιστολές. Ετσι, μάθαμε από πρώτο χέρι ότι η κυβέρνηση Σαμαρά «αποδέχεται την ιδιοκτησία του προγράμματος σταθεροποίησης». Για όσους δεν κατάλαβαν, αυτό σημαίνει ότι το μνημόνιο, από τούδε και στο εξής, δεν είναι, πια, οι όροι των δανειστών και οι ξενικές πολιτικές που επιβάλλει η τρόικα για τη «διάσωση» της Ελλάδας. Πρόκειται για... ελληνόκτητο πρόγραμμα. Το κόμμα που εκλέχτηκε πρώτο στις εκλογές, με σημαία την αλλαγή των επαχθών κοινωνικοοικονομικών όρων του μνημονίου, ανεμίζει τώρα ως ελληνική σημαία το μνημόνιο!
Επιτέλους, έπειτα από δυο χρόνια δικαιώνονται όσοι υποστήριζαν ότι, αν δεν υπήρχαν, έπρεπε μόνοι μας να εφεύρουμε τη νέα «εθνική ιδέα». Οτι είναι «ευλογία» για τον τόπο (άρα κατάρα η έλλειψή τους)! Ο πρωθυπουργός είναι κάτι παραπάνω από σαφής γι΄ αυτή τη ριζική αλλαγή στρατηγικής, όπως αποτυπώνεται με τη διπλωματική γλώσσα στην επιστολή του προς τις Βρυξέλλες. Το καινούργιο σ΄ αυτή δεν είναι ούτε η διαβεβαίωση ότι η κυβέρνηση «είναι απόλυτα αποφασισμένη να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις» που προκύπτουν από το μνημόνιο. Αυτό το υποψιαζόμασταν. Ούτε ότι «υπάρχει το ζήτημα ορισμένων αναγκαίων τροποποιήσεων», όπως ντροπαλά παρακάμπτεται η επαναδιαπραγμάτευση.
Είναι η «ιδιοκτησία» του μνημονίου. Πλην, όμως, εδώ εγείρεται μέγιστο ζήτημα. Ο ίδιος εκλέχτηκε για ν΄ επαναδιαπραγματευτεί, με προϋπόθεση παραμονής στην Ευρωζώνη. Αυτή άλλωστε ήταν και παραμένει η συγκολλητική ουσία της τρικομματικής «κυβέρνησης εθνικής ευθύνης». Ακόμη και στη μετεκλογική ιδρυτική διακήρυξη της τελευταίας, έστω με αοριστίες, αναφέρεται ρητά ότι στόχος της «είναι ν' αντιμετωπίσει την κρίση, ν΄ ανοίξει τον δρόμο της ανάπτυξης και ν΄ αναθεωρήσει όρους της δανειακής σύμβασης». Με την κατάθεση του τίτλου ιδιοκτησίας του μνημονίου στους συμβολαιογράφους των Βρυξελλών όλα αυτά αλλάζουν άρδην. Προφανώς, ο ιδιοκτήτης θα πρωτοστατεί στην πιστή εφαρμογή των μνημονιακών μέτρων. Θ΄ αντιδικεί ή και θα πιέζει την τρόικα για την υλοποίησή της! Αλλά, ας αφήσουμε την κωμικοτραγική πλευρά.
Τις μέρες που ο «θεσμός» της τρόικας, τα «μαύρα κουστούμια» και οι νεοφιλελεύθερες ντιρεκτίβες, όπως εφαρμόζονται σε Ελλάδα, Πορτογαλία και Ιρλανδία, αμφισβητούνται από τους γεννήτορές τους, η Ελλάδα σπεύδει και τα υιοθετεί πλήρως για να μη μείνουν... ορφανά. Η επιστολή Σαμαρά (και των συγκυβερνητών), όπως κι αν εξετασθεί, φαντάζει εκτός τόπου και χρόνου. Σαν να γράφτηκε για άλλες εποχές και άλλους πολίτες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου