TOY ΑΓΓΕΛΟΥ ΚΟΥΡΟΥ, Απο την Αυγη...
Το ζήτημα της αντίληψης που έχουμε για τη φοροδιαφυγή, θα μπορούσε να ειδωθεί με τον τρόπο που μας διδάσκει ο Πλάτωνας, στο γνωστό χωρίο του, όπου η ανθρώπινη ψυχή παρομοιάζεται με ανθρώπους που από τότε που γεννήθηκαν είναι κλεισμένοι σε μια σπηλιά και αντιλαμβάνονται τον εξωτερικό κόσμο, μόνο από τις σκιές των ειδώλων που αντανακλούν μέσα στη σπηλιά. Η παρατεταμένη παραμονή τους εκεί, τους κάνει να πιστεύουν ότι οι σκιές που βλέπουν δεν είναι η αντανάκλαση του κόσμου, αλλά ο ίδιος ο πραγματικός κόσμος. Παραβλέποντας το... ατόπημά μου να χρησιμοποιώ ένα χωρίο που μιλάει για την ψυχή, υπάρχει μια σύμπτωση με το ζήτημα της φοροδιαφυγής, τουλάχιστον, στο επίπεδο της αντίληψης του εξωτερικού κόσμου.
Μιλάμε για τη φοροδιαφυγή και το μυαλό μας πηγαίνει αμέσως στον υδραυλικό και στο μαγαζί της γειτονιάς μας, υπολογίζοντας με τα δικά μας μέτρα τους φόρους που δεν καταβάλλονται στα ταμεία του κράτους. Ο μικρόκοσμος μας -μηχανικά, αλλά υποβοηθούμενα και από την πλύση εγκεφάλου που μας κάνουν τα ΜΜΕ- γίνεται το μέτρο για ο,τιδήποτε δεν γνωρίζουμε.
Ας δούμε όμως κάποια στοιχεία και ας προσπαθήσουμε να τα φέρουμε στα δικά μας μέτρα κι έπειτα ας κρίνουμε τι είναι η μικρή και τι είναι η μεγάλη φοροδιαφυγή:
Το πρόστιμο στην Ελλάδα για τις συναλλαγές με off shore εταιρίες είναι η μη αναγνώριση της συναλλαγής και η ποινή 10% επί του ποσού της συναλλαγής. Της συναλλαγής που ως σκοπό είχε –χωρίς καμία αμφιβολία– τη φοροδιαφυγή. Με αυτή τη λογική, στον δικό μας μικρόκοσμο, το πρόστιμο για κάποιον που δεν κόβει εισιτήριο στο μετρό θα έπρεπε να είναι 14 λεπτά. Το πληρώνεις και συνεχίζεις τη βόλτα σου.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που έφερε στη δημοσιότητα ο Guardian, η Apple -η εταιρία με τη μεγαλύτερη κεφαλαιοποίηση στον πλανήτη- πληρώνει λιγότερο από 2% φόρο για τα κέρδη της από τις διεθνείς πωλήσεις της (που εκτιμώνται ότι ανέρχονται περίπου στα 37 δισ. δολάρια). Με την ίδια λογική, ένας ελεύθερος επαγγελματίας θα έπρεπε να πληρώνει φόρο 200 ευρώ στις 10.000 καθαρού κέρδους, δηλωμένου στη φορολογική του δήλωση. Και να του βγάζουν όλοι το καπέλο. Τόσα μου ζητήσατε, τόσα σας έδωσα και δεν έχω παραβεί κανέναν νόμο.
Σύμφωνα πάλι με δημοσίευμα του Guardian, οι εταιρίες Google UK, Facebook, Amazon και Starbucks, πλήρωσαν αθροιστικά τα τελευταία 4 χρόνια φόρους στο Ηνωμένο Βασίλειο £30 εκατομμύρια (όταν οι πωλήσεις τους ήταν £3.1 δισ.). Ας το επαναλάβουμε: και οι τέσσερις εταιρίες, στα τέσσερα τελευταία χρόνια πλήρωσαν £30 εκατομμύρια. Αναλογικά αυτό σημαίνει ότι ένας ελεύθερος επαγγελματίας με τζίρο 10.000 ευρώ, θα πληρώσει φόρο στο κράτος 6 ευρώ και 25 λεπτά. Και πάλι θα είναι κύριος. Όπως το λέει και ο Μάρκος Βαμβακάρης “αν πορτοφόλι μάθουνε πως έχεις μες την τσέπη, σου λεν πως είσαι τζέντλεμαν, πως είσαι καθώς πρέπει”.
Τα παραπάνω είναι αρκετά. Ας δούμε όμως πώς αντιμετωπίζουμε, όχι αυτούς που κάνουν φοροδιαφυγή, αλλά αυτούς που κρύβουν τα κλοπιμαία της φοροδιαφυγής.
Η Ελβετία για εμάς τους Έλληνες είναι ένα πολιτισμένο ευρωπαϊκό κράτος (δεν θα δεις, ας πούμε, Ελβετό να πετάει το χαρτάκι του στο δρόμο). Αυτή όμως η ευγένεια και η δυτική κουλτούρα συνδυάζεται πολύ καλά με τις ρυθμίσεις του ελβετικού ποινικού κώδικα, όπου η φοροδιαφυγή, μέχρι πρόσφατα, είχε τον χαρακτήρα του πταίσματος! (γι' αυτό τον λόγο και το τραπεζικό απόρρητο δεν έσπαγε με τίποτα· για ένα πταίσμα τώρα να σπάσει το τραπεζικό απόρρητο;). Και αυτό δεν είναι τυχαίο αφού σύμφωνα με δημοψήφισμα που έγινε στην Ελβετία το 1984, το 73% των Ελβετών υποστήριξε ότι το τραπεζικό απόρρητο είναι αναπόσπαστο στοιχείο της “ελβετικής κουλτούρας”, ενώ σε έρευνα του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης το 2009, το τραπεζικό απόρρητο, για το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελβετών, συνδέεται με την προστασία της προσωπικότητας, θέτοντας σε δεύτερη μοίρα τα ζητήματα της φοροδιαφυγής και της διεθνούς αλληλεγγύης.
Κάπως έτσι, λοιπόν, και ο πατέρας μου (όταν πριν λίγους μήνες είχα πάει στο χωριό μου στα Γιάννενα να τον επισκεφτώ), ενώ του εξηγούσα τι γίνεται και τι τραβάμε εμείς που ζούμε στην Αθήνα, γύρισε έκπληκτος και με ρώτησε “καλά, και όλα αυτά που μου λες δεν τα λέει κανείς; Ούτε το ΣΚΑΙ;”
Το ζήτημα της αντίληψης που έχουμε για τη φοροδιαφυγή, θα μπορούσε να ειδωθεί με τον τρόπο που μας διδάσκει ο Πλάτωνας, στο γνωστό χωρίο του, όπου η ανθρώπινη ψυχή παρομοιάζεται με ανθρώπους που από τότε που γεννήθηκαν είναι κλεισμένοι σε μια σπηλιά και αντιλαμβάνονται τον εξωτερικό κόσμο, μόνο από τις σκιές των ειδώλων που αντανακλούν μέσα στη σπηλιά. Η παρατεταμένη παραμονή τους εκεί, τους κάνει να πιστεύουν ότι οι σκιές που βλέπουν δεν είναι η αντανάκλαση του κόσμου, αλλά ο ίδιος ο πραγματικός κόσμος. Παραβλέποντας το... ατόπημά μου να χρησιμοποιώ ένα χωρίο που μιλάει για την ψυχή, υπάρχει μια σύμπτωση με το ζήτημα της φοροδιαφυγής, τουλάχιστον, στο επίπεδο της αντίληψης του εξωτερικού κόσμου.
Μιλάμε για τη φοροδιαφυγή και το μυαλό μας πηγαίνει αμέσως στον υδραυλικό και στο μαγαζί της γειτονιάς μας, υπολογίζοντας με τα δικά μας μέτρα τους φόρους που δεν καταβάλλονται στα ταμεία του κράτους. Ο μικρόκοσμος μας -μηχανικά, αλλά υποβοηθούμενα και από την πλύση εγκεφάλου που μας κάνουν τα ΜΜΕ- γίνεται το μέτρο για ο,τιδήποτε δεν γνωρίζουμε.
Ας δούμε όμως κάποια στοιχεία και ας προσπαθήσουμε να τα φέρουμε στα δικά μας μέτρα κι έπειτα ας κρίνουμε τι είναι η μικρή και τι είναι η μεγάλη φοροδιαφυγή:
Το πρόστιμο στην Ελλάδα για τις συναλλαγές με off shore εταιρίες είναι η μη αναγνώριση της συναλλαγής και η ποινή 10% επί του ποσού της συναλλαγής. Της συναλλαγής που ως σκοπό είχε –χωρίς καμία αμφιβολία– τη φοροδιαφυγή. Με αυτή τη λογική, στον δικό μας μικρόκοσμο, το πρόστιμο για κάποιον που δεν κόβει εισιτήριο στο μετρό θα έπρεπε να είναι 14 λεπτά. Το πληρώνεις και συνεχίζεις τη βόλτα σου.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που έφερε στη δημοσιότητα ο Guardian, η Apple -η εταιρία με τη μεγαλύτερη κεφαλαιοποίηση στον πλανήτη- πληρώνει λιγότερο από 2% φόρο για τα κέρδη της από τις διεθνείς πωλήσεις της (που εκτιμώνται ότι ανέρχονται περίπου στα 37 δισ. δολάρια). Με την ίδια λογική, ένας ελεύθερος επαγγελματίας θα έπρεπε να πληρώνει φόρο 200 ευρώ στις 10.000 καθαρού κέρδους, δηλωμένου στη φορολογική του δήλωση. Και να του βγάζουν όλοι το καπέλο. Τόσα μου ζητήσατε, τόσα σας έδωσα και δεν έχω παραβεί κανέναν νόμο.
Σύμφωνα πάλι με δημοσίευμα του Guardian, οι εταιρίες Google UK, Facebook, Amazon και Starbucks, πλήρωσαν αθροιστικά τα τελευταία 4 χρόνια φόρους στο Ηνωμένο Βασίλειο £30 εκατομμύρια (όταν οι πωλήσεις τους ήταν £3.1 δισ.). Ας το επαναλάβουμε: και οι τέσσερις εταιρίες, στα τέσσερα τελευταία χρόνια πλήρωσαν £30 εκατομμύρια. Αναλογικά αυτό σημαίνει ότι ένας ελεύθερος επαγγελματίας με τζίρο 10.000 ευρώ, θα πληρώσει φόρο στο κράτος 6 ευρώ και 25 λεπτά. Και πάλι θα είναι κύριος. Όπως το λέει και ο Μάρκος Βαμβακάρης “αν πορτοφόλι μάθουνε πως έχεις μες την τσέπη, σου λεν πως είσαι τζέντλεμαν, πως είσαι καθώς πρέπει”.
Τα παραπάνω είναι αρκετά. Ας δούμε όμως πώς αντιμετωπίζουμε, όχι αυτούς που κάνουν φοροδιαφυγή, αλλά αυτούς που κρύβουν τα κλοπιμαία της φοροδιαφυγής.
Η Ελβετία για εμάς τους Έλληνες είναι ένα πολιτισμένο ευρωπαϊκό κράτος (δεν θα δεις, ας πούμε, Ελβετό να πετάει το χαρτάκι του στο δρόμο). Αυτή όμως η ευγένεια και η δυτική κουλτούρα συνδυάζεται πολύ καλά με τις ρυθμίσεις του ελβετικού ποινικού κώδικα, όπου η φοροδιαφυγή, μέχρι πρόσφατα, είχε τον χαρακτήρα του πταίσματος! (γι' αυτό τον λόγο και το τραπεζικό απόρρητο δεν έσπαγε με τίποτα· για ένα πταίσμα τώρα να σπάσει το τραπεζικό απόρρητο;). Και αυτό δεν είναι τυχαίο αφού σύμφωνα με δημοψήφισμα που έγινε στην Ελβετία το 1984, το 73% των Ελβετών υποστήριξε ότι το τραπεζικό απόρρητο είναι αναπόσπαστο στοιχείο της “ελβετικής κουλτούρας”, ενώ σε έρευνα του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης το 2009, το τραπεζικό απόρρητο, για το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελβετών, συνδέεται με την προστασία της προσωπικότητας, θέτοντας σε δεύτερη μοίρα τα ζητήματα της φοροδιαφυγής και της διεθνούς αλληλεγγύης.
Κάπως έτσι, λοιπόν, και ο πατέρας μου (όταν πριν λίγους μήνες είχα πάει στο χωριό μου στα Γιάννενα να τον επισκεφτώ), ενώ του εξηγούσα τι γίνεται και τι τραβάμε εμείς που ζούμε στην Αθήνα, γύρισε έκπληκτος και με ρώτησε “καλά, και όλα αυτά που μου λες δεν τα λέει κανείς; Ούτε το ΣΚΑΙ;”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου