Μαγκάλι ή ΜΕΓΚΑ-λι;

sofistis...Το πρώτο, το μαγκάλι, είναι κορυφαίο δείγμα της απόλυτης φτώχειας ενός λαού που επιβίωνε μέσα στον πόλεμο, στην γερμανική κατοχή, στον εμφύλιο και στις αναθυμιάσεις του μονοξειδίου του άνθρακα που τον αποτελείωναν..

Το δεύτερο, το μεγκα-λι, είναι κορυφαίο δείγμα σύγχρονης προπαγάνδας, δωσιλογισμού και συναίνεσης σε μια πρωτοφανή βία στην πλάτη ενός λαού που προσπαθεί να επιβιώσει μέσα στον πόλεμο που εξαπέλυσε εναντίον του η νεοφιλελεύθερη αγορά των τοκογλύφων
με τους υπαλλήλους της πολιτικούς και τεχνοκράτες, να επιβιώσει μέσα στην φτωχοποίηση και στις αναθυμιάσεις μιας «ενημέρωσης» που τον κρατά αποτελειωμένο σε κατάσταση καταστολής και διαρκούς παθητικότητας..
Είναι κορυφαίο δείγμα μιας εξαθλιωμένης «ενημέρωσης» που αποτελεί ακραίο αντεθνικό και αντιλαϊκό φαινόμενο ενός πάλαι ποτέ μεγάλου ευρωπαϊκού πολιτισμού που σήμερα βιώνει το ναδίρ της φθοράς και παρακμής του. Μιας «ενημέρωσης» που είναι εντεταλμένη να διακηρύσσει ότι τα μνημόνια δήθεν αποτελούν μια αδήριτη αναγκαιότητα που, σκοτώνει μεν ανθρώπους, αλλά αφήνει ανέπαφα τα κτίρια μιας άδειας και έρημης πατρίδας..
Μιας «ενημέρωσης» που προπαγανδίζει πως οι πολίτες που αυτοκτονούν γιατί δεν μπορούν να ζήσουν εξαθλιωμένοι και ταπεινωμένοι, έχουν ..ψυχολογικά προβλήματα.. Πού όταν πεθαίνουν από τις αναθυμιάσεις μαγκαλιών γιατί αδυνατούν να πληρώσουν το πετρέλαιο, φταίνε οι ίδιοι γιατί δεν ήξεραν πως το μονοξείδιο σκοτώνει..
Γεμίζουν τον κόσμο με ενοχές και φόβο ώστε, αντί να οξυγονώνεται ο εγκέφαλος με το οξυγόνο της ενημέρωσης για να μπορεί να επιλέγει, βάλλεται με τις αναθυμιάσεις της προπαγάνδας με αποτέλεσμα να διατηρείται σε κατάσταση διαρκούς καταστολής και παθητικότητας απέναντι σε αυτό που τον σκοτώνει. Έτσι, η καθημερινή βία, οι στρατιές των ανέργων, οι χιλιάδες αυτοκτονίες, οι θάνατοι από την εξαθλίωση και την έλλειψη στοιχειωδών αγαθών επιβίωσης –που έως τώρα αποτελούσαν κατακτήσεις ενός πολιτισμού αιώνων, γίνονται συνήθεια, θεωρούνται φυσικά και θεμιτά και επομένως αποδεκτά..
Μαγκάλι ή μεγκά-λι; Ίδιες είναι οι αναθυμιάσεις και των δύο και ίδιος είναι και ο τρόπος αντιμετώπισης τους. Το πρώτο αντιμετωπίζεται με ανοιχτά παράθυρα και καθαρό οξυγόνο και το δεύτερο με ανοιχτά παράθυρα στη ζωή και καθαρή σκέψη για γεννηθεί το κουράγιο προς τη μόνη διέξοδο που μας απομένει. Την αντίσταση και τον ξεσηκωμό.. Άντε ρε παιδιά να ετοιμαζόμαστε δεν έχουμε δει τίποτα ακόμα..
(αφιερωμένο στην μνήμη των αδικοχαμένων φοιτητών της Λάρισας)