Πέμπτη 7 Μαρτίου 2013

εξόρυξη ζωής...

-Έχεις έναν θησαυρό θαμμένο κάτω απ' το σπίτι σου· το ξέρεις;
-Ναι, το έχω ξανακούσει.
-Γιατί δεν τον βγάζεις;
-Θέλει μηχανήματα ακριβά, μου λένε, και κεφάλαια που δεν έχω.
-Εγώ τα έχω και προτίθεμαι να τα χρησιμοποιήσω για να βγάλουμε το θησαυρό σου.
-Α, ωραία. Πώς θα τον μοιράσουμε;
-Το μεγαλύτερο μερίδιο, φυσικά, θα το πάρω εγώ, γιατί θα βάλω τα λεφτά και χωρίς εμένα ο θησαυρός δεν θα έβγαινε. Τον υπόλοιπο θα τον πάρει ο διαχειριστής της πολυκατοικίας σου, που θα δώσει την άδεια για τις εργασίες.
-Και το δικό μου μερίδιο;
-Μερίδιο για σένα δεν περισσεύει, αλλά μπορείς, αν θέλεις, να δουλέψεις με πολύ καλό μισθό για να βγει ο θησαυρός.
-Τη δική μου άδεια δεν την χρειάζεσαι;
-Θα βοηθούσε ίσως.
-Και με τι την αγοράζεις;
-Σου είπα ήδη. Σ' εσένα προσφέρω τη δυνατότητα εργασίας στο έργο.
-Μα, ο θησαυρός είναι στο σπίτι μου, άρα δικός μου. Μπορεί χωρίς εσένα να μη μπορεί να βγει, αλλά αν δεν υπήρχε ο θησαυρός μου τα μηχανήματα και τα λεφτά σου δεν θα είχαν τι να βγάλουν.
-Ναι, αλλά εγώ δεν έχω πρόβλημα· εσύ δεν έχεις δουλειά και πεινάς.
-Μα, για να βγάλουμε το θησαυρό θα πρέπει να γκρεμίσουμε το σπίτι μου και τότε δεν θα έχω και πού να μείνω.
-Και τι σε νοιάζει πού θα μένεις όταν θα πεθαίνεις από την πείνα;
-Θα βρω μια άλλη δουλειά να κάνω.
-Μαζί με το διαχειριστή έχουμε φροντίσει να μην υπάρχει τίποτα για σένα. Το σπίτι σου λοιπόν σου είναι άχρηστο. Ενώ ένας μισθός για δέκα χρόνια θα σου είναι πολύ χρήσιμος.
-Και μετά τα δέκα χρόνια πού θα μένω;
-Με τους μισθούς δέκα χρόνων και ένα τραπεζικό δάνειο μπορείς να ξαναχτίσεις.
-Πού; Ο τόπος εδώ θα είναι δηλητηριασμένος.
-Να πας αλλού. Εδώ, έτσι κι αλλιώς, πεθαίνεις λέμε.
-Ακόμα κι έτσι, τότε θα χρωστάω για την απόκτηση ενός σπιτιού που ήδη είχα, που ήταν από την αρχή δικό μου και συναίνεσα στο να το χάσω. Δεν μου χρειάζεται αυτό.
-Ε, πώς δεν χρειάζεται... Και δεν θα το χάσεις. Θα το ανταλλάξεις με την επιβίωσή σου.
-Το σπίτι μου είναι αρχαίο, ανυπολόγιστης αξίας και δεν ξαναγίνεται. Αλλά αν υποθέσουμε ότι αυτό το προσπερνάω, μετά, όταν θα έχεις φύγει εσύ, πού θα δουλεύω για να πληρώσω το δάνειο για το σπίτι μου;
-Θα ξανάρθω να βγάλουμε κάποιον άλλο θησαυρό.
-Μα θα 'μαι γέρος και άρρωστος. Και ακόμα θα χρωστάω το σπίτι μου.
-Παιδιά δεν έχεις; Κάτι χρωστάνε και τα παιδιά στους γονείς τους που κάνουν τα πάντα για να τα μεγαλώσουν. Ας το πληρώσουν αυτά. Ο κόσμος εξελίσσεται. Άλλωστε, όπως σου είπα, δεν έχεις επιλογή. Εκτός αν θέλεις να πεθάνεις υπερασπιζόμενος το σπίτι σου.
-Δηλαδή, θέλεις να με πληρώνεις για όσο καιρό θα σκάβω και θα γκρεμίζω το σπίτι μου για να βγάλω από κάτω του έναν θησαυρό που θα πάρεις εσύ. Κι όταν μετά εσύ φύγεις, εγώ θα μείνω χωρίς σπίτι και χωρίς δουλειά.
-Πολύ κυνικά το θέτεις. Εγώ να βοηθήσω θέλω. Άλλωστε, όταν κι άλλοι σαν εμένα δουν πόσο συνεργάσιμος υπήρξες, θα έρθουν κι αυτοί να βγάλουν κι άλλους θησαυρούς από αλλού και θα φροντίσουν τα παιδιά σου, παρέχοντας και σ' αυτά έναν σπάνιο μισθό για να ζουν.
-Λοιπόν, ξέρεις κάτι; Δεν σου δίνω την άδεια να βγάλεις τον θησαυρό μου.
-Να σου ομολογήσω κι εγώ κάτι; Δεν την χρειάζομαι. Χάζι σε κάνω τόση ώρα και διασκεδάζω μαζί σου. Ίσως θα έπρεπε να ρίξεις μια ματιά στα συμβόλαια του σπιτιού σου. Σύμφωνα μ' αυτά, έχεις παραχωρήσει στο διαχειριστή σου το δικαίωμα να αποφασίζει για την τύχη του. Είναι στη δικαιοδοσία του να το διαχειρίζεται όπως εκείνος νομίζει. Έχεις προ πολλού παραιτηθεί από αυτό που τάχα υπερασπίζεσαι. Ούτε στοιχειωδώς δεν μπορείς πλέον να ορίζεις το σπίτι σου. Μάζευέ τα λοιπόν και γρήγορα. Αύριο ξεκινάω εργασίες.
-Μα το αγαπάω το σπίτι μου.
-Τι συγκινητικό...
-Δεν είχα καταλάβει.
-Ποτέ δεν ήταν τόσο δύσκολο. Δεν νομίζω ότι θέλησες ποτέ να καταλάβεις.
-Δεν ήξερα.
-Δεν ήταν μυστικό. Δεν ήθελες ποτέ να ξέρεις.
-Δεν μπορεί. Κάποιο λάθος θα 'χει γίνει.
-Κανένα λάθος. Λυπάμαι. Ας πρόσεχες.
-Κάποια λύση θα υπάρχει, κάποιος τρόπος, δεν μπορεί.
-Ξέρεις ποιο είναι το πιο αστείο απ' όλα; Όχι το γεγονός ότι ποτέ δεν έβλεπες, αλλά ότι ούτε και τώρα θες να δεις. Πως ακόμα και να πεθάνεις θα προτιμούσες προκειμένου να το αποφύγεις. Κι όσο θες στοίχημα σε πάω, ότι το μόνο που, αμέσως μόλις φύγω, θα σκέφτεσαι, το μόνο που θα επιτρέψεις να σε βασανίσει έστω για λίγο, θα 'ναι σε ποιον θα ήταν άραγε καλύτερα να δώσεις τη θέση του διαχειριστή την επόμενη φορά, ποιος τάχα να 'ναι ο καταλληλότερος υποψήφιος για ν' αντικαταστήσει τον διαχειριστή σου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ροη αρθρων