Η λύση για την Ελλάδα είναι να βγει από το ευρώ και να επιστρέψει στην... κυπριακή λίρα; H συζήτηση που έχει ανοίξει στην Κύπρο, με πρωτοβουλία του ΑΚΕΛ, φτάνει στην Ελλάδα υπό το πρίσμα των εγχώριων πολιτικών προκαταλήψεων. Ωστόσο, μας αφορά και μας ενδιαφέρει, για προφανείς λόγους: Πρώτον, διότι η Κύπρος διαχρονικά, στο πραγματικό και στο φαντασιακό, είναι ταυτισμένη σε καθοριστικό βαθμό με την Ελλάδα. Δεύτερον, επειδή το ΑΚΕΛ, που μέχρι πρότινος κυβερνούσε και σήμερα ιχνηλατεί πιθανούς άλλους δρόμους, είναι κόμμα της Αριστεράς και μάλιστα της κομμουνιστικής Αριστεράς, είναι το μόνο αριστερό κόμμα που έχει αναλάβει τη διακυβέρνηση σε χώρα της Ευρωζώνης και παραμένουν μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ τα μεγαλύτερα κόμματα της Αριστεράς σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Από την άλλη, το ΑΚΕΛ, σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ, έχει κυβερνήσει την Κύπρο και έχει ιστορικά μεγάλη συμμετοχή και εμπλοκή στο πολιτικό και οικονομικό γίγνεσθαι. Για την Κύπρο, το ΑΚΕΛ έχει χαρακτηριστικά "κόμματος του κράτους". Και σήμερα, στην αντιπολίτευση πλέον, το ΑΚΕΛ έχει να διαχειριστεί μια εκλογική ήττα και να επανατοποθετηθεί στη νέα κατάσταση.
Την ίδια στιγμή και σχεδόν για τους ίδιους λόγους, η συζήτηση αυτή πρέπει να μπει σε κάποιο πλαίσιο που θα μας επιτρέψει να μην πέσουμε σε "προσεγγίσεις" του "εθνικού κέντρου και της μαρτυρικής Μεγαλονήσου" ούτε να μεταφέρουμε μηχανιστικά τη συζήτηση στα καθ' ημάς. Οι συνθήκες που επικρατούν στην Κύπρο, η πορεία που έχουν πάρει τα πράγματα, η πολιτική παράδοση της Κύπρου, η περιπλοκή του ανοιχτού εθνικού ζητήματος, το οικονομικό μοντέλο και τα απόλυτα μεγέθη της κυπριακής οικονομίας και κοινωνίας -δηλαδή ο σχεδόν "οικογενειακός" χαρακτήρας της- περιορίζουν τις αναλογίες Ελλάδας - Κύπρου στο ότι μιλάμε την ίδια γλώσσα και έχουμε το ίδιο νόμισμα.
Τo ΑΚΕΛ, με απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής του, ανοίγει διάλογο με προτεινόμενη κατάληξη τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το Μνημόνιο ή/και για το νόμισμα. Από εκεί και πέρα το ΑΚΕΛ εκτιμά ότι είναι "οι αποφάσεις του Eurogroup της 15ης Μαρτίου και η συμφωνία της 25ης Μαρτίου που έχουν δημιουργήσει νέα, πρωτοφανή, αρνητικά και καταστροφικά δεδομένα για την κυπριακή οικονομία" και ότι "η συσσωρευμένη εμπειρία από την εφαρμογή Μνημονίων σε άλλες χώρες, αλλά και οι εκτιμήσεις για το μέλλον της Ευρωζώνης, δεικνύουν ότι η παραμονή στο παρόν Μνημόνιο, το οποίο συνιστά σοβαρή αρνητική - ποιοτική διαφοροποίηση σε σχέση με το Μνημόνιο του Νιόβρη, θα συνοδεύεται με σημαντική απώλεια κυριαρχίας, ευημερίας (...) και σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις τόσο στο Κυπριακό όσο και στα θέματα διαχείρισης του φυσικού αερίου.
Κατά το ΑΚΕΛ και βάσει "επιστημονικής μελέτης που η Κ.Ε. είχε ενώπιόν της", (...) η μόνη επιλογή της Κύπρου είναι η λύση εκτός Δανειακής Σύμβασης και Μνημονίου. Η αναζήτηση μιας τέτοιας λύσης το πιθανότερο ισοδυναμεί με απόφαση εξόδου της Κύπρου από την οικονομική και νομισματική ένωση του ευρώ". Μια τέτοια λύση, κατά το ΑΚΕΛ, θα είναι "επίσης επώδυνη επιλογή" και "απαιτεί θυσίες σε περίπτωση που υιοθετηθεί". Μια τέτοια επιλογή "θα πρέπει να επιδιωχθεί μέσω διαπραγματεύσεων της Κυπριακής Δημοκρατίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση για συντεταγμένη έξοδο και στη βάση των αρχών του Διεθνούς Δικαίου" και να εγκριθεί από τον λαό με δημοψήφισμα.
Αξίζει να δούμε τι λέει το ΑΚΕΛ, διότι η τοποθέτησή του δεν είναι η απλοϊκή διάζευξη "ευρώ ή λίρα", είναι μια πολύ πιο σύνθετη προσέγγιση, τέτοια μάλιστα που θα έπρεπε να προβληματίσει και όσους αντιμετωπίζουν μανιχαϊστικά το θέμα και εδώ στην Ελλάδα.