Στην Ελλάδα του μοντάζ, της γόβας και της σαχλαμάρας προφανώς η ανθρώπινη αξιοπρέπεια τοποθετείται σε μικρά βαζάκια αστικού καθωσπρεπισμού, μάταιου lifestyleισμου και άκρατης θρησκοληψίας. Είναι ωραίο. Ο πρωτογονισμός της εποχής μας έχει χωθεί σε ευπρεπές ένδυμα, γυαλιστερό και χρηματοδοτούμενο. Στο όνομα αυτής της γαμημένης της δημοκρατίας αναπτύσσονται τα κατώτερα ζωώδη ένστικτα του ανθρώπου που πνίγουν τη συλλογική συνείδηση και αναδεικνύουν τον ατομισμό. Το παν είναι το άτομο. Αυτό λένε όλοι. Ο πρωθυπουργός, οι αστοί φιλόσοφοι, οι παπάδες, οι επιχειρηματίες και οι τραγουδιστές του προσωπικού ψευτονταλκά. Είναι πραγματικά ταλαντούχος αυτός που αξιοποιεί τις αρχές του διαφωτισμού για να επιβάλει το σκοτάδι.
Σε αυτό το σκοτάδι ζουν, μεγαλώνουν και εργάζονται άνθρωποι. Σε αυτό το σκοτάδι ένα αόρατο χέρι που λέγεται κράτος μαζεύει μετανάστες και τους χώνει σε κελιά. Άνθρωποι φυλακίζονται επειδή έχουν άλλο χρώμα δέρματος, επειδή μπήκαν στη χώρα από την πίσω πόρτα κυνηγημένοι από το δυτικό ιμπεριαλισμό ή τον τοπικό μισαλλόδοξο εθνικισμό. Από μικροί θυμάμαι στο δημοτικό παίζαμε "κλέφτες και αστυνόμους". Σήμερα το παιχνίδι έχει ενηλικιωθεί, μόνο που λείπει το πρώτο σκέλος του. Δεν υπάρχουν κλέφτες, υπάρχουν μόνο αστυνόμοι. Μπάτσοι που φυλάνε τους κλέφτες της καλης κοινωνίας και καταδιώκουν μετανάστες εργάτες. Είναι πραγματικά συγκλονιστικό το πως καταρρέουν οι παιδικοί μύθοι.
Οι αστυνόμοι δεν κυνηγούν τους κακούς αλλά τους προστατεύουν. Ξεπερνώντας όμως την παιδική υπεραπλουστευμένη διαίρεση της κοινωνίας σε "καλούς και κακούς" και τη μανιχαϊστική προσέγγιση της τραγικότητας του χθες και του σήμερα, εστιάζω στην ταξική δομή της κοινωνίας. Στο γεγονός ότι μια τάξη ανθρώπων ζει εις βάρος κάποιας άλλης. Σίγουρα οι μετανάστες δεν ανήκουν στην τάξη των εκμεταλλευτών. Αυτοί οι τελευταίοι έχουν την πιο αναπτυγμένη ταξική συνείδηση βιδωμένοι στα ακριβά γραφεία των μεγαλοεπιχειρήσεών τους και εξαιρετική αντίληψη της έννοιας του επιχειρηματικού διεθνισμού. Ξέρουν να διατηρούν ακέραια τα συμφέρονται της τάξης τους, να θρέφουν τον κοινωνικό αυτοματισμό, να στοχοποιούν κοινωνικές ομάδες, να χρησιμοποιούν τις θρησκείες για ιδιοτελείς σκοπούς και γενικότερα να ελίσσονται σα χαμαιλέοντες προσαρμοζόμενοι στις διαθέσεις της ελεύθερης αγοράς.
Στο συγκεκριμένο κλαμπ ανθρώπων σίγουρα δεν ανήκουν οι μετανάστες εργάτες. Τα μέλη του συγκεκριμένου κλαμπ έχουν όνομα και ταυτότητα. Δεν είναι όυτε ο Γιάννης ο φούρναρης, ούτε η Μαρία η υπάλληλος, όυτε ο Αχμέτ ο οικοδόμος. Είναι οι καπιταλιστές. Αυτοί που ταυτίζουν τη χειραφετημένη και απελευθερωμένη από τα καπιταλιστικά δεσμά κοινωνία, με τις χώρες του άλλοτε "υπαρκτού" σοσιαλισμού.
Όμως νομίζω πως όλοι αυτοί οι μικροί βασιλιάδες δεν μπορούν να αποτρέψουν το δρόμο προς την κοινωνική απελευθέρωση μόνο επικαλούμενοι τα στρεβλά "σοσιαλιστικά" πρότυπα του παρελθόντος, απλούστατα γιατί η ιστορία δεν είναι προϊόν υπακοής στα "warning" του συστήματος αλλά καθαρό προϊόν της ταξικής πάλης. Σε αυτή την πάλη έλληνες και ξένοι ενώνοντας τις γροθιές μας ίσως καταφέρουμε να αλλάξουμε την ιστορία. Ένας άλλος κόσμος χωρίς καταπίεση, εκμετάλλευση και πλεονεξία είναι εφικτός. Θα το παλέψουμε;
Αλληλεγγύη στους εξεγερμένους μετανάστες εργάτες της Αμυγδαλέζας!
Αλληλεγγύη στους εξεγερμένους μετανάστες εργάτες της Αμυγδαλέζας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου