του Κωστα Καναβουρη, απο την Αυγη...
«Αιδώς καθάρματα». Δεν το λέω εγώ (μη φάμε και καμιά υπουργική αγωγή για συκοφαντική δυσφήμιση... χωρίς να το αξίζουμε)! Η εν λόγω «συκοφαντική» διαφήμιση (επιμένω στον όρο διαφήμιση) έγινε από τον πρόεδρο της ΔΑΚΕ (έχει διαγραφεί από τη Ν.Δ.) Ν. Κιουτσούκη εναντίον της κυβέρνησης και ονομαστικά εναντίον του υπουργού Εργασίας Γ. Βρούτση, όπως διάβασα στα «Παρασκήνια» της «Εφημερίδας των Συντακτών» την Τετάρτη 26 Μαρτίου.
«Αιδώς καθάρματα». Δεν το λέω εγώ (μη φάμε και καμιά υπουργική αγωγή για συκοφαντική δυσφήμιση... χωρίς να το αξίζουμε)! Η εν λόγω «συκοφαντική» διαφήμιση (επιμένω στον όρο διαφήμιση) έγινε από τον πρόεδρο της ΔΑΚΕ (έχει διαγραφεί από τη Ν.Δ.) Ν. Κιουτσούκη εναντίον της κυβέρνησης και ονομαστικά εναντίον του υπουργού Εργασίας Γ. Βρούτση, όπως διάβασα στα «Παρασκήνια» της «Εφημερίδας των Συντακτών» την Τετάρτη 26 Μαρτίου.
Αφορμή το νέο συμφωνητικό πλήρους εξαθλίωσης των εργασιακών σχέσεων, το
οποίο κρατά ως επτασφράγιστο (και είναι!) μυστικό η κυβέρνηση των
«καθαρμάτων» για να μας το αποκαλύψει μετά τις διπλές εκλογές του Μαΐου.
Κι αυτό στην «Εφημερίδα των Συντακτών» το διάβασα τη Δευτέρα 24
Μαρτίου, γεγονός άλλωστε που προκάλεσε την αντίδραση σύσσωμης της
κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ και του προέδρου της (παρ' ότι
«τσογλάνι» σύμφωνα με την αυτοφλεγή βουλευτή του ΚΚΕ, Λιάνα Κανέλλη) που
ζήτησαν να δοθεί στη δημοσιότητα το νέο Μνημόνιο (κι ας το πούνε όπως
θέλουνε) το οποίο συμφώνησαν με την τρόικα οι Σαμαροβενιζέλοι, οι
Στουρναροβαρβιτσιώτηδες, οι Χατζηδακοδένδιες, οι Μητσοτακοβρούτσηδες και
οι υπόλοιποι της κυβέρνησης καθώς και τα λιμά των κοινοβουλευτικών τους
ομάδων, ακόμα και όσα προσπαθούν να δημιουργήσουν τρικυμία μέσα σε μια
κουταλιά γάλα, κουνώντας τα κουρασμένα τους φτεράκια ύστερα από τόσες
και τόσες ανταρσίες. «Αιδώς καθάρματα». Καταστρέφονται οι ζωές όλων,
μεταξύ των οποίων και οι ζωές εκείνων που σας ψήφισαν και εκείνων που
από ιστορική αδράνεια σας ακολουθούν ως επιθετικά σφάγια κι εσείς
σιωπάτε. Ντροπή σας. «Των οικιών ημών εμπιπραμένων, υμείς άδετε» το
χαρούμενο τραγούδι της σωτηρίας του τόπου, επιβεβαιώνοντας για μια ακόμα
φορά τον Μπρεχτ που έλεγε (το διηγούμαι, απλώς) ότι σε καιρούς φρίκης
θα τραγουδάμε το τραγούδι της φρίκης.
Και θα γελάμε, λέω εγώ, με χαμόγελο τετάνου. Το τετανικό χαμόγελο θανάτου. Αυτό που τραγουδούν οι ολοένα και αυξανόμενοι αριθμοί των απελπισμένων που αυτοκτονούν, οι ολοένα και περισσότεροι νεκροί από έλλειψη νοσηλείας (παρά το γιγάντιο έπος γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού στα δημόσια νοσοκομεία), αδυναμία χορήγησης φαρμάκων, αδυναμία αγοράς εμβολίων. Ο τελευταίος αριθμός νεκρών από τον ιό της γρίπης που διάβασα ήταν 110 άνθρωποι, οι περισσότεροι από αδυναμία αγοράς των εμβολίων. Κι από πάνω από τους νεκρούς το γέλιο τους: όποιος δεν είδε τη φωτογραφία με τον Τόμσεν της τρόικας, κρατώντας μια μπίρα κι απέναντί του (καθήμενοι αντικριστά) τον γ.γ. του υπουργείου Εργασίας Α. Στρατινάκη (αγνώστων σ' εμένα τουλάχιστον λοιπών προσόντων, όπως και ο υπαλληλίσκος Τόμσεν άλλωστε), να χασκογελούν ευωχούμενοι, όποιος δεν είδε αυτή την τρομακτική φωτογραφία δεν είδε τίποτα. Ίσως θα έπρεπε να αναρτηθεί πρωτοσέλιδη στην «Αυγή» ως τετανικό αποτύπωμα μιας διαπραγμάτευσης, όπου ο ελληνικός λαός μετατρέπεται σε υλικό «κρυπτείας» από τους δανειστές και τα φασιστικά «καθάρματα» που βοηθούν τον Σαμαρά (που δοξάζεται κρυπτόμενος από τη Βουλή Των Ελλήνων) να παριστάνει τον πρωθυπουργό της χώρας.
Ας επιστρέψουμε όμως στην «κρυπτεία», δηλαδή τη σφαγή διά της σιωπής των ημερών. Ως να μην έφτανε η σιγή ασυρμάτου περί τις συμφωνηθείσες ανθρωποφαγίες της δημοκρατίας εν τέλει, διά της καθολικής καταστροφής της εργασιακής συνθήκης, έχουμε και τον εφαρμοστικό τής καταστροφής νόμο. Ο οποίος εισάγεται στη Βουλή των Ελλήνων με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, χωρίς οι βουλευτές να γνωρίζουν (τουλάχιστον μέχρι την προχθεσινή Παρασκευή) το περιεχόμενο του πολυνομοσχεδίου. Το οποίο θα ψηφίσουν κυριολεκτικώς σε μια νύχτα χωρίς να το διαβάσουν, αλλά και εθελοντικά αγνοώντας τους όρους της συμφωνίας που ενεργοποιεί. «Αιδώς καθάρματα». Αντιγράφω από το ρεπορτάζ του Γιώργου Μελιγγώνη («Αυγή», Τρίτη 25 Μαρτίου): «Εν κρυπτώ και παραβύστω επιχειρεί να περάσει η κυβέρνηση το πολυνομοσχέδιο που αποτυπώνει τη συμφωνία με την τρόικα από τη Βουλή, καθώς το Μαξίμου διαμηνύει στους βουλευτές πως σε καμιά διάταξη δεν υπάρχουν περιθώρια αλλαγών - βελτιώσεων, ενώ η κυβέρνηση θα κρατά κρυφό το περιεχόμενο της συμφωνίας έως την Παρασκευή, οπότε θα κατατεθεί στη Βουλή το πολυνομοσχέδιο σε τρία άρθρα».
Την ώρα που θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές, το πιθανότερο είναι τα ξεδιάντροπα «καθάρματα» να έχουν υπερψηφίσει την τελική καταστροφή της χώρας. Χωρίς να γνωρίζουν το τι περιέχει η σιωπή. Της κυβέρνησης μεν, αλλά και της δικής τους παρουσίας σε μια δημόσια σιωπή. Σ' αυτή τη χωρίς αιδώ και γι' αυτό παρασιτική παρουσία της σιωπής τους. Αυτής της χοάνης που καταπίνει σιωπηλά τις απελπισίες, τις ανερμάτιστες κινήσεις της οργής, τις αυθόρμητες και γι' αυτό ανολοκλήρωτες ποιήσεις που ως έρως υγραίνονται από τις υπέρλεκτες παρεκβάσεις τους. Όλες τις καταπίνει η χοάνη των «καθαρμάτων» που καταπίνουν τη σιωπή και την ξεβράζουν, χωρίς θρήνους, στο στόμα το απύλωτο της ειδωλοκατασκευής ενός κόσμου που δεν υφίσταται και υπάρχει μονάχα ως χτισμένο αίμα της πληροφορίας.
Συνεπώς «εμείς», που δεν είμαστε «καθάρματα», άρα διαθέτουμε δημιουργική αιδημοσύνη ως δημοκρατικό υπόβαθρο θα πρέπει να αποκιβωτήσουμε το δημοκρατικό άπαν, ώστε ακόμα και η σιωπή να μην είναι παραίτηση, αλλά ταξική αίτηση. Αλλιώς, άσ' τα να πάνε. Αυτά που έρχονται. Κι αυτά που θα φύγουν. Χωρίς αιδώ.
Και θα γελάμε, λέω εγώ, με χαμόγελο τετάνου. Το τετανικό χαμόγελο θανάτου. Αυτό που τραγουδούν οι ολοένα και αυξανόμενοι αριθμοί των απελπισμένων που αυτοκτονούν, οι ολοένα και περισσότεροι νεκροί από έλλειψη νοσηλείας (παρά το γιγάντιο έπος γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού στα δημόσια νοσοκομεία), αδυναμία χορήγησης φαρμάκων, αδυναμία αγοράς εμβολίων. Ο τελευταίος αριθμός νεκρών από τον ιό της γρίπης που διάβασα ήταν 110 άνθρωποι, οι περισσότεροι από αδυναμία αγοράς των εμβολίων. Κι από πάνω από τους νεκρούς το γέλιο τους: όποιος δεν είδε τη φωτογραφία με τον Τόμσεν της τρόικας, κρατώντας μια μπίρα κι απέναντί του (καθήμενοι αντικριστά) τον γ.γ. του υπουργείου Εργασίας Α. Στρατινάκη (αγνώστων σ' εμένα τουλάχιστον λοιπών προσόντων, όπως και ο υπαλληλίσκος Τόμσεν άλλωστε), να χασκογελούν ευωχούμενοι, όποιος δεν είδε αυτή την τρομακτική φωτογραφία δεν είδε τίποτα. Ίσως θα έπρεπε να αναρτηθεί πρωτοσέλιδη στην «Αυγή» ως τετανικό αποτύπωμα μιας διαπραγμάτευσης, όπου ο ελληνικός λαός μετατρέπεται σε υλικό «κρυπτείας» από τους δανειστές και τα φασιστικά «καθάρματα» που βοηθούν τον Σαμαρά (που δοξάζεται κρυπτόμενος από τη Βουλή Των Ελλήνων) να παριστάνει τον πρωθυπουργό της χώρας.
Ας επιστρέψουμε όμως στην «κρυπτεία», δηλαδή τη σφαγή διά της σιωπής των ημερών. Ως να μην έφτανε η σιγή ασυρμάτου περί τις συμφωνηθείσες ανθρωποφαγίες της δημοκρατίας εν τέλει, διά της καθολικής καταστροφής της εργασιακής συνθήκης, έχουμε και τον εφαρμοστικό τής καταστροφής νόμο. Ο οποίος εισάγεται στη Βουλή των Ελλήνων με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, χωρίς οι βουλευτές να γνωρίζουν (τουλάχιστον μέχρι την προχθεσινή Παρασκευή) το περιεχόμενο του πολυνομοσχεδίου. Το οποίο θα ψηφίσουν κυριολεκτικώς σε μια νύχτα χωρίς να το διαβάσουν, αλλά και εθελοντικά αγνοώντας τους όρους της συμφωνίας που ενεργοποιεί. «Αιδώς καθάρματα». Αντιγράφω από το ρεπορτάζ του Γιώργου Μελιγγώνη («Αυγή», Τρίτη 25 Μαρτίου): «Εν κρυπτώ και παραβύστω επιχειρεί να περάσει η κυβέρνηση το πολυνομοσχέδιο που αποτυπώνει τη συμφωνία με την τρόικα από τη Βουλή, καθώς το Μαξίμου διαμηνύει στους βουλευτές πως σε καμιά διάταξη δεν υπάρχουν περιθώρια αλλαγών - βελτιώσεων, ενώ η κυβέρνηση θα κρατά κρυφό το περιεχόμενο της συμφωνίας έως την Παρασκευή, οπότε θα κατατεθεί στη Βουλή το πολυνομοσχέδιο σε τρία άρθρα».
Την ώρα που θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές, το πιθανότερο είναι τα ξεδιάντροπα «καθάρματα» να έχουν υπερψηφίσει την τελική καταστροφή της χώρας. Χωρίς να γνωρίζουν το τι περιέχει η σιωπή. Της κυβέρνησης μεν, αλλά και της δικής τους παρουσίας σε μια δημόσια σιωπή. Σ' αυτή τη χωρίς αιδώ και γι' αυτό παρασιτική παρουσία της σιωπής τους. Αυτής της χοάνης που καταπίνει σιωπηλά τις απελπισίες, τις ανερμάτιστες κινήσεις της οργής, τις αυθόρμητες και γι' αυτό ανολοκλήρωτες ποιήσεις που ως έρως υγραίνονται από τις υπέρλεκτες παρεκβάσεις τους. Όλες τις καταπίνει η χοάνη των «καθαρμάτων» που καταπίνουν τη σιωπή και την ξεβράζουν, χωρίς θρήνους, στο στόμα το απύλωτο της ειδωλοκατασκευής ενός κόσμου που δεν υφίσταται και υπάρχει μονάχα ως χτισμένο αίμα της πληροφορίας.
Συνεπώς «εμείς», που δεν είμαστε «καθάρματα», άρα διαθέτουμε δημιουργική αιδημοσύνη ως δημοκρατικό υπόβαθρο θα πρέπει να αποκιβωτήσουμε το δημοκρατικό άπαν, ώστε ακόμα και η σιωπή να μην είναι παραίτηση, αλλά ταξική αίτηση. Αλλιώς, άσ' τα να πάνε. Αυτά που έρχονται. Κι αυτά που θα φύγουν. Χωρίς αιδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου