της Μαριαννας Τζιαντζη...
Η Μέρκελ και ο Μάο έχουν κάτι κοινό. Το «σακάκι Μάο» (κουμπωμένο έως πάνω, όρθιος γιακάς) ήταν το σήμα κατατεθέν του κινέζου ηγέτη, όπως το σήμα κατατεθέν της γερμανίδας καγκελαρίου είναι το μακρύ σακάκι με τα τρία κουμπιά, με ή δίχως γιακά, ενώ το παντελόνι, σε ίσια γραμμή, συνήθως είναι διαφορετικού χρώματος.
Το ανοιχτοπράσινο σακάκι που διάλεξε για την επίσκεψή της στην Ελλάδα προκάλεσε πολλά σχόλια. «Λαχανί» το είπαν οι άξεστοι , «λάιμ» (lime) οι πιο σικάτοι, λαχανοντολμαδί θα το έλεγαν οι πεινασμένοι. Τυχαίο το χρώμα; Δε νομίζω, απάντησαν οι «ιματζολόγοι», υποστηρίζοντας ότι η καγκελάριος ήθελε να δώσει μια εικόνα ηρεμίας.
Αν ερχόταν ντυμένη στα μαύρα σαν κοράκι, τότε θα ανησυχούσαμε. Βέβαια, δεν κάνει το ράσο τον παπά, όμως το ράσο μάς υπενθυμίζει το ρόλο του παπά. Κάζουαλ ντυνόταν συχνά ο Γιωργάκης Παπανδρέου αλλά καθόλου «κάζουαλ» δεν ήταν το κάζο που προκάλεσε.
Τα ρούχα της Μέρκελ ταιριάζουν στο σωματότυπό της και στο προτεσταντικό ήθος και την πρωσική πειθαρχία που η ίδια θέλει να εκπέμψει. Ας αναλογιστούμε πόσο γελοία θα έμοιαζε αν ντυνόταν σαν τη βασίλισσα Ελισάβετ, με κοσμήματα και καπελαδούρες ή σαν τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή με βαρύτιμα καφτάνια. Ουσιαστικά η Μέρκελ φοράει στολή, έστω και με μικρές παραλλαγές: τη στολή του δεσμοφύλακα, του επιστάτη, του Ιαβέρη, της εργαζόμενης γυναίκας που δεν έχει καιρό για γλέντια, χαβαλέ, γκομενικά και φιλαρέσκειες.
Όχι της εργαζόμενης πίσω από το γκισέ, αλλά της αυστηρής προϊσταμένης, του στελέχους που διοικεί, ελέγχει και διατάζει άλλους. Δεν τσαλακώνει, δεν ιδρώνει της Μέρκελ το σακάκι (σε αντίθεση με το πουκάμισο του Αλέξη Τσίπρα, το οποίο προκάλεσε σουσουδίστικα δημοσιογραφικά σχόλια). Ακόμα και όταν η καρδιά της Άνγκελα ματώνει για τα δεινά των Ελλήνων, το σακάκι της μένει στεγνό, αζάρωτο, αλέκιαστο.
Σακάκια, σακάκια πολλά, ραμμένα στα μέτρα της. Όμως εδώ και καιρό η Γερμανία της Μέρκελ μας έχει πάρει τα μέτρα για το δικό μας κουστούμι, για το δικό μας φέρετρο των εργατικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων. Και τώρα μάς προειδοποιεί για τα επιπλέον «λαο-φονικά» μέτρα που πρέπει να αποδεχτούμε, ώστε να εξασφαλίσουμε μια αξιοπρεπή κηδεία.
(ΠΡΙΝ, "Το τέλος της αγοράς", 14.10.2012)
Υ.Γ. Στον Χένρι Φορντ, ιδρυτή της ομώνυμης αυτοκινητοβιομηχανίας, αποδίδεται η φράση "μπορούν να αγοράσουν ό,τι αυτοκίνητο θέλουν, αρκεί να είναι μαύρο", εννοώντας το περιβόητο "μοντέλο Τ", το λαϊκό φτηνό αυτοκίνητο που κυκλοφορούσε μόνο σε μαύρο χρώμα.
Αντίθετα, για την κυρία Μέρκελ ισχύει η φράση "μπορεί να φορέσει ό,τι θέλει, αρκεί να είναι σακάκι".
Το ανοιχτοπράσινο σακάκι που διάλεξε για την επίσκεψή της στην Ελλάδα προκάλεσε πολλά σχόλια. «Λαχανί» το είπαν οι άξεστοι , «λάιμ» (lime) οι πιο σικάτοι, λαχανοντολμαδί θα το έλεγαν οι πεινασμένοι. Τυχαίο το χρώμα; Δε νομίζω, απάντησαν οι «ιματζολόγοι», υποστηρίζοντας ότι η καγκελάριος ήθελε να δώσει μια εικόνα ηρεμίας.
Αν ερχόταν ντυμένη στα μαύρα σαν κοράκι, τότε θα ανησυχούσαμε. Βέβαια, δεν κάνει το ράσο τον παπά, όμως το ράσο μάς υπενθυμίζει το ρόλο του παπά. Κάζουαλ ντυνόταν συχνά ο Γιωργάκης Παπανδρέου αλλά καθόλου «κάζουαλ» δεν ήταν το κάζο που προκάλεσε. Τα ρούχα της Μέρκελ ταιριάζουν στο σωματότυπό της και στο προτεσταντικό ήθος και την πρωσική πειθαρχία που η ίδια θέλει να εκπέμψει. Ας αναλογιστούμε πόσο γελοία θα έμοιαζε αν ντυνόταν σαν τη βασίλισσα Ελισάβετ, με κοσμήματα και καπελαδούρες ή σαν τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή με βαρύτιμα καφτάνια. Ουσιαστικά η Μέρκελ φοράει στολή, έστω και με μικρές παραλλαγές: τη στολή του δεσμοφύλακα, του επιστάτη, του Ιαβέρη, της εργαζόμενης γυναίκας που δεν έχει καιρό για γλέντια, χαβαλέ, γκομενικά και φιλαρέσκειες.
Όχι της εργαζόμενης πίσω από το γκισέ, αλλά της αυστηρής προϊσταμένης, του στελέχους που διοικεί, ελέγχει και διατάζει άλλους. Δεν τσαλακώνει, δεν ιδρώνει της Μέρκελ το σακάκι (σε αντίθεση με το πουκάμισο του Αλέξη Τσίπρα, το οποίο προκάλεσε σουσουδίστικα δημοσιογραφικά σχόλια). Ακόμα και όταν η καρδιά της Άνγκελα ματώνει για τα δεινά των Ελλήνων, το σακάκι της μένει στεγνό, αζάρωτο, αλέκιαστο.
Σακάκια, σακάκια πολλά, ραμμένα στα μέτρα της. Όμως εδώ και καιρό η Γερμανία της Μέρκελ μας έχει πάρει τα μέτρα για το δικό μας κουστούμι, για το δικό μας φέρετρο των εργατικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων. Και τώρα μάς προειδοποιεί για τα επιπλέον «λαο-φονικά» μέτρα που πρέπει να αποδεχτούμε, ώστε να εξασφαλίσουμε μια αξιοπρεπή κηδεία.
(ΠΡΙΝ, "Το τέλος της αγοράς", 14.10.2012)
Υ.Γ. Στον Χένρι Φορντ, ιδρυτή της ομώνυμης αυτοκινητοβιομηχανίας, αποδίδεται η φράση "μπορούν να αγοράσουν ό,τι αυτοκίνητο θέλουν, αρκεί να είναι μαύρο", εννοώντας το περιβόητο "μοντέλο Τ", το λαϊκό φτηνό αυτοκίνητο που κυκλοφορούσε μόνο σε μαύρο χρώμα.
Αντίθετα, για την κυρία Μέρκελ ισχύει η φράση "μπορεί να φορέσει ό,τι θέλει, αρκεί να είναι σακάκι".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου