Inprecor...
Η τρόικα έβαλε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την ελληνική κυβέρνηση, εκτός όλων των άλλων, τρία καυτά ζητήματα που αφορούν τους μισθούς και τις εργασιακές σχέσεις. Ζητάει καθορισμό του ύψους του κατώτερου μισθού με νόμο της κυβέρνησης και όχι με διαπραγματεύσεις εργαζομένων και εργοδοτών. Ζητάει επίσης κατάργηση των επιδομάτων που τον συνοδεύουν και των ωριμάνσεων (τριετίες) με προφανή στόχο να συρρικνωθεί και άλλο απ’ το ύψος των 580 ευρώ που βρίσκεται σήμερα. Επιπλέον αυτό το μέτρο στέλνει σήμα για αλλαγές στη μισθολογική πολιτική στην εξής κατεύθυνση: όσα χρόνια και να δουλεύεις θα παίρνεις τον ίδιο μισθό που παίρνει ο νεοπροσλαμβανόμενος. Τέλος με λίγα λόγια, οι αυξήσεις που προέβλεπαν οι συλλογικές συμβάσεις με βάση τα χρόνια εργασίας του εργαζόμενου. Στην πραγματικότητα αξιώνει την αντικατάσταση του κατώτερου μισθού με το λεγόμενο ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα απ’ το κράτος. Παράλληλα με αυτές τις προτάσεις η τρόικα ετοιμάζει ένα ακόμα δωράκι για τους εργοδότες. Αξιώνει κι άλλη μείωση των αποζημιώσεων για να διευκολύνει τις απολύσεις. Ενώ ζητάει διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε εβδομαδιαία βάση με κατάργηση του 5ημερου και θεσμοθέτηση της 6ημερης εξαήμερης εβδομάδας.
Σε ανάλογες περιπτώσεις κατά την τελευταία διετία, η κριτική και οι αφορισμοί σε βάρος της τρόικας κινούνταν στη λογική ότι μας οδηγούν σε μισθούς Βουλγαρίας και εργασιακές σχέσεις Μπαγκλαντές. Μάλιστα τα κυβερνητικά κόμματα αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ εξανίστατο γιατί όλα αυτά αντιβαίνουν το «ευρωπαϊκό κεκτημένο». Και επέμεναν οι ίδιες αυτές φωνές ότι δεν είναι πρόβλημα το μισθολογικό κόστος για την ενίσχυση ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Τίποτα πιο ψευδές απ’ όλο αυτό το σκεπτικό στο σύνολό του.
Όσο και αν σήμερα για άλλους λόγους (που δεν εξετάζουμε εδώ) δεν σηκώνονται οι τόνοι για το υφεσιακό μίγμα αυτής της συνταγής, η ουσία είναι ότι αυτό το εργασιακό μοντέλο που ζητάει η τρόικα για την Ελλάδα εφαρμόζεται προ πολλού στην ίδια τη …Γερμανία! Ναι σωστά διαβάσατε. Στην ατμομηχανή της Ευρώπης.
Έχουμε και λέμε λοιπόν: Στα 82 εκ Γερμανούς πολίτες, περίπου 7,5 εκ εργαζόμενοι αμείβονται με το ιλιγγιώδες ποσό που φτάνει μέχρι τα 400 ευρώ! Περίπου το 10% του συνολικού πληθυσμού ή το περίπου 20% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού που ανέρχεται στα 42 εκ πολίτες. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των αρμόδιων υπηρεσιών της Γερμανίας υπολογίζεται ότι οι γυναίκες εργαζόμενες αυτής της κατηγορίας (4,65 εκ) θα πάρουν σύνταξη 139,5 ευρώ το μήνα! Όσο για την παιδική φτώχεια τα στοιχεία προσομοιάζουν σ’ αυτά της Αφρικής και της Νοτιοανατολικής Ασίας. Υπάρχουν κρατίδια της Γερμανίας στα οποία υπολογίζεται ότι σε ποσοστά που κυμαίνονται στο 30% τα παιδιά της προσχολικής αγωγής που ζουν κάτω απ’ το όριο της φτώχειας! Στη Γερμανία επίσης δεν υπάρχει Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας για να καθορίζεται ο κατώτερος μισθός, αλλά τα πράγματα διαφέρουν από κρατίδιο σε κρατίδιο, από κλάδο οικονομίας σε κλάδο οικονομίας, από επιχείρηση σε επιχείρηση και από εργαζόμενο σε εργαζόμενο. Ζούγκλα σε απλά ελληνικά. Αυτή είναι η ανταγωνιστική Γερμανία και αυτά είναι τα έργα και οι ημέρες της πολιτικής που επιβάλλει σε όλη την Ευρώπη.
Αυτή είναι η πολιτική που εφαρμόζει η «φίλη» και η «εταίρος» χώρα του κυρίου Σαμαρά και εκεί μας οδηγεί από κοινού με τους κυρίους Κουβέλη και Βενιζέλο και κάθε άλλη πολιτική δύναμη που θέτει πάνω απ’ όλα την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ.
ΥΓ: Και τα όρια συνταξιοδότησης στη Γερμανία είναι στα 67 χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου