Του Γιάννη Μπρούζου, απο το κοκκινο σημειωματαριο...
Ο Τόμας Σανκάρα, ο Χέλμουτ Σμιτ και εμείς
Ο Αλ. Τσίπρας έκανε πριν από λίγο καιρό δύο δηλώσεις βαρύνουσας σημασίας για διαφορετικούς λόγους η κάθε μία. Στην Βουλή και σε συνέντευξη τύπου μίλησε «περί μετατροπής της χώρας μας σε αποικία χρέους» και σε συνέντευξή του στο «Bήμα» λίγο μετά την επίσκεψή του στο Αμβούργο υποστήριξε ότι «μιλάμε την ίδια γλώσσα με τον Χέλμουτ Σμίτ».
Ο Χέλμουτ Σμιτ πρώην σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος της Γερμανίας, έχει εκφράσει επανειλημμένα την άποψη ότι η πολιτική που ακολουθείται στην περίπτωση της Ελλάδας είναι λάθος. Σε γενικές γραμμές όντως ο λόγος του κινείται στον αντίποδα της προπαγάνδας της Bild και άλλων γερμανικών εφημερίδων που ποτίζουν τον γερμανικό λαό με αντιπάθεια έως και μίσος για τους Έλληνες. Tί προτείνει όμως ο Σμιτ;
«Πρέπει το πρόγραμμα εξυγίανσης και βοήθειας, να αποτελείται από συγκεκριμένα πρότζεκτ. Για παράδειγμα πρέπει η Ελλάδα να πάρει μέρος στην ενεργειακή επανάσταση, έτσι ώστε να μεταφέρεται ηλιακή ενέργεια από την Αθήνα στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη, πρέπει να γίνουν έργα υποδομής. Επίσης πρέπει να δημιουργηθούν γραφεία ευρέσεως εργασίας για να χτυπηθεί η ανεργία των νέων. Την ίδια στιγμή για δημοσιονομικούς λόγους, πρέπει να πουληθούν αεροδρόμια λιμάνια και άλλες ιδιοκτησίες του κράτους. Για να πραγματοποιηθεί αυτό το πρόγραμμα, θα πρέπει να βρεθεί ένας έμπιστος διαχειριστής που να συνδυάζει γνώσεις οικονομικών πολιτικής και διοίκησης. Αυτό δεν μπορεί να το κάνει κανένας πολιτικός στην Αθήνα.»
Κατανοητή και πολύ δύσκολη η προσπάθεια του Αλ. Τσίπρα να βρει συμμάχους σε μια Ευρώπη που κυριαρχείται από την νεοφιλελεύθερη ηγεμονία, και ίσως η έστω τακτική διαφοροποίηση τελευταία των σοσιαλδημοκρατών της Γερμανίας σε σχέση με την ανένδοτη Μέρκελ, η οποία παντοδύναμη βαδίζει στην σίγουρη εκλογική της νίκη, είναι κάτι που μπορεί να εκμεταλλευτούμε. Αλλά με τί μοιάζει άραγε μια «αποικία χρέους», αν όχι με αυτό που περιγράφει στα παραπάνω ο Χέλμουτ Σμίτ;
Ας αφήσουμε το ερώτημα να απαντηθεί από έναν πολύ πιο άγνωστο σε μας αλλά σύγχρονο σχεδόν του Σμίτ, τον Τόμας Σανκάρα, σοσιαλιστή ηγέτη της Μπουρκίνα Φάσο, μιας χώρας της Αφρικής που σήμερα κυβερνάται ακόμα, από τον εντεταλμένο των Γάλλων αποικιοκρατών που δολοφόνησε τον Σανκάρα το 1987. Σε συνέδριο της Οργάνωσης Αφρικανικής Ενότητας λίγο καιρό πριν την δολοφονία του έλεγε στους αντιπρoσώπους:
«Το χρέος είναι η έξυπνα προγραμματισμένη επανακατάκτηση της Αφρικής. Μια επανακατάκτηση που κάνει την κάθε μία και καθέναν από μας έναν οικονομικό σκλάβο».
Και αλλού:
«H ρίζα του προβλήματος είναι πολιτική, άρα και η λύση δεν μπορεί παρά να δοθεί με πολιτικό τρόπο. Φυσικά υποστηρίζουμε την βοήθεια, αλλά μόνο όταν μας βοηθάει να μην χρειαζόμαστε πλέον βοήθεια. Αλλά σε γενικές γραμμές, η αναπτυξιακή βοήθεια έχει ως μόνο στόχο να μας υποδουλώσουν περεταίρω, να μας αποπροσανατολίσουν, και να μας στερήσουν την ευθύνη και την δυνατότητα απόφασης για τα θέματα που μας αφορούν πολιτικά πολιτιστικά και οικονομικά».
Tά παρακάτω ανατριχιαστικά λόγια νομίζω μπορούν να επαναληφθούν σήμερα αυτούσια από τους λαούς της νότιας Ευρώπης:
«Αυτοί που μας επέβαλαν το χρέος, έπαιζαν, σαν να ήταν στο καζίνο. Μιλάμε για κρίση. Όχι. Παιχνίδι ήταν. Έπαιζαν. Έχασαν. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να πληρώσουμε το χρέος, γιατί δεν έχουμε τίποτα με το οποίο να μπορούμε να το ξεπληρώσουμε. Δεν μπορούμε να ξεπληρώσουμε αυτό το χρέος, γιατί δεν είναι δικό μας».
O Tόμας Σανκάρα, μας είναι άγνωστος, γιατί δεν εντάσσεται στο πλαίσιο που έχει δημιουργήσει η Δύση για την Αφρική, γιατί δεν ήταν ζητιάνος, διεφθαρμένος, όργανο των αποικιοκρατών. Γιατί προσπάθησε να δώσει υπερηφάνεια στο λαό του, έκανε μαζί με τις συντρόφισσες και τους συντρόφους του πολλά για την υγεία, την εργασία, αλλά και για άλλα θέματα, βρισκόταν στην πρωτοπορία των κινημάτων για την γυναικεία χειραφέτηση και την οικολογία.
Αν σήμερα κάποιοι δημιουργούν νέες αποικίες χρέους, αν κάποιοι σήμερα θέλουν να μας κάνουν Αφρική, ας τους απαντήσουμε λοιπόν σαν Αφρικανοί, ας τους απαντήσουμε με τα λόγια αυτών που πραγματικά μιλούν την ίδια γλώσσα μ’ εμάς.
Ο Τόμας Σανκάρα, ο Χέλμουτ Σμιτ και εμείς
Ο Αλ. Τσίπρας έκανε πριν από λίγο καιρό δύο δηλώσεις βαρύνουσας σημασίας για διαφορετικούς λόγους η κάθε μία. Στην Βουλή και σε συνέντευξη τύπου μίλησε «περί μετατροπής της χώρας μας σε αποικία χρέους» και σε συνέντευξή του στο «Bήμα» λίγο μετά την επίσκεψή του στο Αμβούργο υποστήριξε ότι «μιλάμε την ίδια γλώσσα με τον Χέλμουτ Σμίτ». Ο Χέλμουτ Σμιτ πρώην σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος της Γερμανίας, έχει εκφράσει επανειλημμένα την άποψη ότι η πολιτική που ακολουθείται στην περίπτωση της Ελλάδας είναι λάθος. Σε γενικές γραμμές όντως ο λόγος του κινείται στον αντίποδα της προπαγάνδας της Bild και άλλων γερμανικών εφημερίδων που ποτίζουν τον γερμανικό λαό με αντιπάθεια έως και μίσος για τους Έλληνες. Tί προτείνει όμως ο Σμιτ;
«Πρέπει το πρόγραμμα εξυγίανσης και βοήθειας, να αποτελείται από συγκεκριμένα πρότζεκτ. Για παράδειγμα πρέπει η Ελλάδα να πάρει μέρος στην ενεργειακή επανάσταση, έτσι ώστε να μεταφέρεται ηλιακή ενέργεια από την Αθήνα στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη, πρέπει να γίνουν έργα υποδομής. Επίσης πρέπει να δημιουργηθούν γραφεία ευρέσεως εργασίας για να χτυπηθεί η ανεργία των νέων. Την ίδια στιγμή για δημοσιονομικούς λόγους, πρέπει να πουληθούν αεροδρόμια λιμάνια και άλλες ιδιοκτησίες του κράτους. Για να πραγματοποιηθεί αυτό το πρόγραμμα, θα πρέπει να βρεθεί ένας έμπιστος διαχειριστής που να συνδυάζει γνώσεις οικονομικών πολιτικής και διοίκησης. Αυτό δεν μπορεί να το κάνει κανένας πολιτικός στην Αθήνα.»
Κατανοητή και πολύ δύσκολη η προσπάθεια του Αλ. Τσίπρα να βρει συμμάχους σε μια Ευρώπη που κυριαρχείται από την νεοφιλελεύθερη ηγεμονία, και ίσως η έστω τακτική διαφοροποίηση τελευταία των σοσιαλδημοκρατών της Γερμανίας σε σχέση με την ανένδοτη Μέρκελ, η οποία παντοδύναμη βαδίζει στην σίγουρη εκλογική της νίκη, είναι κάτι που μπορεί να εκμεταλλευτούμε. Αλλά με τί μοιάζει άραγε μια «αποικία χρέους», αν όχι με αυτό που περιγράφει στα παραπάνω ο Χέλμουτ Σμίτ;
Ας αφήσουμε το ερώτημα να απαντηθεί από έναν πολύ πιο άγνωστο σε μας αλλά σύγχρονο σχεδόν του Σμίτ, τον Τόμας Σανκάρα, σοσιαλιστή ηγέτη της Μπουρκίνα Φάσο, μιας χώρας της Αφρικής που σήμερα κυβερνάται ακόμα, από τον εντεταλμένο των Γάλλων αποικιοκρατών που δολοφόνησε τον Σανκάρα το 1987. Σε συνέδριο της Οργάνωσης Αφρικανικής Ενότητας λίγο καιρό πριν την δολοφονία του έλεγε στους αντιπρoσώπους:
«Το χρέος είναι η έξυπνα προγραμματισμένη επανακατάκτηση της Αφρικής. Μια επανακατάκτηση που κάνει την κάθε μία και καθέναν από μας έναν οικονομικό σκλάβο».
Και αλλού:
«H ρίζα του προβλήματος είναι πολιτική, άρα και η λύση δεν μπορεί παρά να δοθεί με πολιτικό τρόπο. Φυσικά υποστηρίζουμε την βοήθεια, αλλά μόνο όταν μας βοηθάει να μην χρειαζόμαστε πλέον βοήθεια. Αλλά σε γενικές γραμμές, η αναπτυξιακή βοήθεια έχει ως μόνο στόχο να μας υποδουλώσουν περεταίρω, να μας αποπροσανατολίσουν, και να μας στερήσουν την ευθύνη και την δυνατότητα απόφασης για τα θέματα που μας αφορούν πολιτικά πολιτιστικά και οικονομικά».
Tά παρακάτω ανατριχιαστικά λόγια νομίζω μπορούν να επαναληφθούν σήμερα αυτούσια από τους λαούς της νότιας Ευρώπης:
«Αυτοί που μας επέβαλαν το χρέος, έπαιζαν, σαν να ήταν στο καζίνο. Μιλάμε για κρίση. Όχι. Παιχνίδι ήταν. Έπαιζαν. Έχασαν. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να πληρώσουμε το χρέος, γιατί δεν έχουμε τίποτα με το οποίο να μπορούμε να το ξεπληρώσουμε. Δεν μπορούμε να ξεπληρώσουμε αυτό το χρέος, γιατί δεν είναι δικό μας».
O Tόμας Σανκάρα, μας είναι άγνωστος, γιατί δεν εντάσσεται στο πλαίσιο που έχει δημιουργήσει η Δύση για την Αφρική, γιατί δεν ήταν ζητιάνος, διεφθαρμένος, όργανο των αποικιοκρατών. Γιατί προσπάθησε να δώσει υπερηφάνεια στο λαό του, έκανε μαζί με τις συντρόφισσες και τους συντρόφους του πολλά για την υγεία, την εργασία, αλλά και για άλλα θέματα, βρισκόταν στην πρωτοπορία των κινημάτων για την γυναικεία χειραφέτηση και την οικολογία.
Αν σήμερα κάποιοι δημιουργούν νέες αποικίες χρέους, αν κάποιοι σήμερα θέλουν να μας κάνουν Αφρική, ας τους απαντήσουμε λοιπόν σαν Αφρικανοί, ας τους απαντήσουμε με τα λόγια αυτών που πραγματικά μιλούν την ίδια γλώσσα μ’ εμάς.
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου