Τα ψέμματα του κ. Σαμαρά...

Του Γαβριήλ Σακελλαρίδη, από τις 6 Μέρες μεσω  Ecoleft...

Οι αναμνήσεις από το διάγγελμα του κ. Παπανδρέου από το Καστελόριζο τον Απρίλιο του 2010 έχουν αρχίσει να ξεθωριάζουν. Το ίδιο ενδεχομένως να συμβαίνει και με τις αναμνήσεις από τις δηλώσεις του κ. Βενιζέλου ως Υπουργού Οικονομικών μετά την ολοκλήρωση του PSI. Όλες τους είχαν ένα κοινό σημείο. Και αυτό ήταν η θριαμβολογία για την «επιτυχία» της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης, που με τις «ιστορικές» συμφωνίες που πετύχαινε επέλυε το πρόβλημα της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους και υποτίθεται ότι άνοιγε διάπλατα το δρόμο για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας.

Τα αποτελέσματα που ακολούθησαν αυτές τις μεγαλόστομες και πομπώδεις δηλώσεις είναι γνωστά. Πριν προλάβει να στεγνώσει το μελάνι στο χαρτί των αποφάσεων, η όποια αισιοδοξία της ελληνικής κυβέρνησης εξανεμιζόταν υπό το βάρος της πραγματικότητας. Και όμως ο κ. Σαμαράς επιμένει: «Η απόφαση του Eurogroup της Δευτέρας σηματοδοτεί την ανάκαμψη του κλίματος». Μάλλον δεν διδάχτηκε από την εμπειρία των προκατόχων του.

Ας δούμε όμως πιο συγκεκριμένα τί είπε ο κ. Σαμαράς στο διάγγελμά του.

«Η Ελλάδα κατάφερε να διασφαλίσει την παραμονή της στο ευρώ». Ο κ. Σαμαράς παραβιάζει ανοιχτές θύρες, θεωρώντας ότι πέτυχε μία επιτυχία αποφεύγοντας έναν κίνδυνο που όμως ποτέ δεν υπήρξε. Είναι γνωστές οι διατυπώσεις Ευρωπαίων αξιωματούχων και διεθνών αναλυτών για τις καταστροφικές επιπτώσεις μίας εξόδου της χώρας μας από την Ευρωζώνη. Ο κ. Σαμαράς συνεχίζοντας στο δρόμο του ψευδεπίγραφου διλήμματος «Μνημόνιο ή δραχμή» προσπαθώντας να «ανακαλύψει» επιτυχίες για να κεφαλαιοποίησει πολιτικά οφέλη. Όμως η συναίνεση του στις καταστροφικές πολιτικές λιτότητας θέτει την ίδια τη βιωσιμότητα της Ευρωζώνης σε μεγάλο κίνδυνο.

«Εξασφαλίστηκε άμεση εκταμίευση μεγαλύτερη από τη δόση των 31 δις ευρώ που θα δοθεί στην πραγματική οικονομία». Το κατά πόσο αποφασίστηκε οριστικά είναι υπό συζήτηση, αφού στην απόφαση του Eurogroup αναφέρεται ρητώς ότι η εκταμίευση της δόσης θα γίνει μετά την έκθεση για την αξιολόγηση του προγράμματος επαναγοράς ομολόγων. Το ίδιο άλλωστε τονίζει και το ΔΝΤ. Η επιτυχία της επαναγοράς ομολόγων είναι εξαιρετικά αμφίβολη, αφού οι κάτοχοι ομολόγων δεν έχουν κανένα κίνητρο να πουλήσουν τα ομόλογα στο ελληνικό Δημόσιο στις διαμορφωμένες χαμηλές τιμές. Το γεγονός ότι τα ομόλογα αυτά είναι σε αγγλικό δίκαιο (λόγω PSI) δεν αφήνουν περιθώρια εξαναγκασμού των ομολογιούχων. Επιπλέον η επαναγορά προϋποθέτει 10 δις τα οποία αθροίζονται στο δημόσιο χρέος. Όμως ακόμη και αν λάβουμε τη δόση με πολιτική απόφαση, τα χρήματα αυτά δεν θα τονώσουν της πραγματική οικονομία. Η ανακεφαλαιοποίηση θα οδηγήσει απλώς σε αντικατάσταση κεφαλαίων από την ΕΚΤ, που τεχνικά κρατάνε ζωντανές τις ελληνικές τράπεζες, ενώ η αύξηση των δανείων στο κόκκινο θα οδηγήσουν σε ακόμα μεγαλύτερες ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης. Επιπλέον συζητιέται τα 10 δις που χρειάζονται για την επαναγορά ομολόγων να δοθούν από τις δόσεις. Επομένως, η πραγματική οικονομία δεν πρόκειται να ανακουφιστεί από την εκταμίευση.

«Το χρέος θα μειωθεί επιπλέον κατά 20%». Η μείωση των επιτοκίων και η επιστροφή των κερδών της ΕΚΤ στην Ελλάδα για να συμβούν, πρέπει να πετύχει η επαναγορά, που όπως είπαμε είναι εξαιρετικά αμφίβολο. Όμως σε κάθε περίπτωση το δημόσιο χρέος δεν είναι συνάρτηση των επιτοκίων αλλά της διαφοράς των επιτοκίων με τους ρυθμούς ανάπτυξης. Όσο η λιτότητα συνεχίζεται εξαιτίας του Μνημονίου το δημόσιο χρέος δεν θα γίνει βιώσιμο. Και αυτό είναι αδιαμφισβήτητο.

«Εξασφαλίσαμε ότι δεν θα υπάρξουν άλλα οδυνηρα μέτρα σε μισθούς συντάξεις και επιδόματα». Το μεγαλύτερο ψέμα του κ. Σαμαρά. Η ρήτρα αυτόματων περικοπών σε περίπτωση απόκλισης από τους δημοσιονομικούς στόχους, δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας. Οι δημοσιονομικοί στόχοι θα αποκλίνουν εξαιτίας της λιτότητας. Επομένως οι νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις πρέπει να θεωρούνται δεδομένες. Και μάλιστα θα γίνονται αυτόματα, εκτός Βουλής.

Ο κ. Σαμαράς γνωρίζει πολύ καλά την πραγματικότητα και  οποιοσδήποτε μπορεί να καταλάβει ότι η πολιτική του επιβίωση εξαρτάται από το πόσο αληθοφανή είναι τα ψέμματά του. Όμως η ίδια η πραγματικότητα είναι αμείλικτη μαζί του. Η απόφαση του Eurogroup δεν του προσφέρει τη σανίδα «σωτηρίας» που αναζητούσε. Και είναι ακόμα μία φορά έκθετος.