του Κλέαρχου Τσαουσίδη, απο την Αυγη...
Την τελευταία δεκαετία, οι ελληνικές κυβερνήσεις πέτυχαν να συρρικνώσουν ανθρώπινα δικαιώματα τα οποία απορρέουν είτε από διεθνείς συμβάσεις είτε ακόμη και από το κομμένο και ραμμένο στις βουλές του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας Σύνταγμα.
Το νέο, μεταχουντικό, θεσμικό πλαίσιο κάλυπτε μια σχετικά απρόσκοπτη άσκηση ελευθεριών όπως η συνδικαλιστική λειτουργία, η απεργία, η διαδήλωση, η εξάλειψη της ανάμιξης αστυνομίας και μυστικών υπηρεσιών στο εργατοϋπαλληλικό κίνημα, η μη εμφανής χρήση των «φακέλων» των αριστερών πολιτών για τον διορισμό στο Δημόσιο (εκτός ενόπλων δυνάμεων και σωμάτων ασφαλείας).
Ο σημιτικός εκσυγχρονισμός και η σύγκλιση με τον νεοφιλελευθερισμό έφερε και τις πρώτες συζητήσεις για περιορισμό συνδικαλιστικών ελευθεριών.
Στην πορεία, από το 2005 κι έπειτα, άρχισε και η σκλήρυνση της στάσης των λειτουργών των πυλώνων της Δημοκρατίας, απέναντι σε κοινά αποδεκτές συμπεριφορές όπως η απεργία, το ελευθέρως συνέρχεσθαι κ.λπ.
Από τον Μπενίτο στο σήμερα
Σταδιακά φτάσαμε σε φάσεις που λίγο διαφέρουν από ανάλογες της προμεταξικής περιόδου (κι ας μην συγχύζονται οι τάχα μου σοσιαλιστές του ΠΑΣΟΚ της ΔΗΜ.ΑΡ.). Εξάλλου η διολίσθηση προς τον φασισμό κορυφαίων ή μη στελεχών της σοσιαλδημοκρατίας (Μουσολίνι, αλλά και Αρ. Δημητράτος -υπουργός Εργασίας του Μεταξά!) δεν είναι κάτι ασύνηθες.
Ας δούμε μερικές καταστάσεις:
- Ευάριθμοι δικαστές κηρύσσουν παράνομη ή καταχρηστική (ή και τα δυο) κάθε σχεδόν απεργία που κηρύσσουν εργαζόμενοι. Εξαιρούνται οι απεργιακές κινητοποιήσεις των ιδίων...
- Δικαστές κρίνουν ότι η παρουσία συνδικαλιστών σε εργασιακούς χώρους όπου έχει κηρυχτεί απεργία είναι παράνομη, διότι παρεμποδίζουν ψυχολογικά τους επιθυμούντες να εργαστούν!
- Η «τυφλή» Δικαιοσύνη αδυνατεί να αντιληφθεί τα συμβαίνοντα σε αστυνομοκρατούμενες περιοχές και αναβλέπει όταν η αστυνομία παραδίδει «υπόπτους» για περίεργες επιθέσεις, οπότε και τους παραπέμπει. Δεν παραπέμπουν όμως ούτε έναν από τους αστυνομικούς που πετούσαν χημικά στις αυλές σχολείων ή στα παράθυρα σπιτιών, άρπαζαν παιδιά και τα ανέκριναν ερήμην των κηδεμόνων τους!
- Η Ελληνική Αστυνομία, σε ρόλο εταιρείας security, απομάκρυνε -πριν από δυο μέρες- με τη βία κατοίκους της Χαλκιδικής και αλληλέγγυους Θεσσαλονικείς που βρέθηκαν έξω από τον χώρο όπου δινόταν συνέντευξη Τύπου των Χρυσοθήρων των Σκουριών.
- Σε όλες σχεδόν τις νομιμότατες διαδηλώσεις πολιτών, οι αστυνομικοί έχουν πάντα καλυμμένα τα διακριτικά τους και ανεμπόδιστα κάνουν χρήση χημικών, «προσάγουν» και περιποιούνται δεόντως όποιον δεν υπακούει στις υβριστικές διαταγές τους, δέρνουν, βρίζουν...
Ο ευαίσθητος κ. Ρουπακιώτης
Αυτά είναι ένα μόνο τμήμα της διολίσθησης αστυνομικών στην παρανομία και φυσικά ουδείς αναμένει από τον υπουργό Δένδια να παρέμβει. Η απορία αφορά τον μονίμως παραπονούμενο υπουργό Ρουπακιώτη, που προφανώς θα θυμηθεί την αριστερή του καταγωγή όταν χάσει τον θώκο. Τότε θα ξαναγίνει λαλίστατος;
Το σκηνικό συμπληρώνουν οι προσπάθειες συγκεκριμένων ακροδεξιών, παραθρησκευτικών, αλλά και εντός της κυβέρνησης, κύκλων να ξαναγράψουν την Ιστορία.
Έτσι λοιπόν, ο δικτάτορας Μεταξάς εμφανίζεται στο νέο σχολικό βιβλίο της Ιστορίας, που αντικατέστησε αυτό της κ. Ρεπούση, να είναι ένα καλοκάγαθο ανθρωπάκι. Εξορίες και ρετσινόλαδο; Φυλακίσεις κομμουνιστών και παράδοση στους Γερμανούς κατακτητές για εκτέλεση; Μπα, πότε συνέβησαν αυτά;
Δεν είδα να σηκώνει τον κόσμο στο ποδάρι η ΔΗΜ.ΑΡ., ούτε καν η κ. Ρεπούση. Τρεις κουβεντούλες ψέλλισαν. Η δική τους κυβέρνηση το κάνει!
Το άλλο κρούσμα αφορά τους καραβανάδες του υπουργείου Άμυνας αλλά και τον άλλοτε λαλίστατο υπουργό Παναγιωτόπουλο. Είναι η απόρριψη του αιτήματος του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης για τη μετατροπή μέρους του σημερινού Πολεμικού Μουσείου σε χώρο μνήμης για τα βασανιστήρια που έγιναν εκεί, στη διάρκεια της δικτατορίας, σε βάρος βουλευτών, αξιωματικών, στελεχών του Κέντρου και της Αριστεράς. Είναι ο χώρος όπου άφησε την τελευταία του πνοή ο βουλευτής της ΕΔΑ Γιώργης Τσαρουχάς.
Ποια βασανιστήρια;
Πλήθος οι μαρτυρίες για κάτι που γνώριζε όλη η Θεσσαλονίκη: αν δεν κατάφερνε η Ασφάλεια να σε σπάσει, σε πήγαιναν στην ΚΥΠ, όπου σε παραλάμβαναν ο Κουρκουλάκος και οι άλλοι ένστολοι βασανιστές.
Κάποιος ταξίαρχος Καπερώνης, επικαλούμενος απόφαση του ΔΣ του Πολεμικού Μουσείου Θεσσαλονίκης, αποφαίνεται ότι:
«Α) η μετατροπή σε χώρο μνήμης μέρους του Πολεμικού Μουσείου δεν συνάδει με τους σκοπούς και την αποστολή του», και
«Β) δεν τεκμηριώνεται ιστορικά ότι υπήρξε τέτοιος χώρος».
Γκέμπελς τον έλεγαν εκείνον τον «ιστορικό»;
Πού το πάνε οι κύριοι του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜ.ΑΡ.;
Το νέο, μεταχουντικό, θεσμικό πλαίσιο κάλυπτε μια σχετικά απρόσκοπτη άσκηση ελευθεριών όπως η συνδικαλιστική λειτουργία, η απεργία, η διαδήλωση, η εξάλειψη της ανάμιξης αστυνομίας και μυστικών υπηρεσιών στο εργατοϋπαλληλικό κίνημα, η μη εμφανής χρήση των «φακέλων» των αριστερών πολιτών για τον διορισμό στο Δημόσιο (εκτός ενόπλων δυνάμεων και σωμάτων ασφαλείας).
Ο σημιτικός εκσυγχρονισμός και η σύγκλιση με τον νεοφιλελευθερισμό έφερε και τις πρώτες συζητήσεις για περιορισμό συνδικαλιστικών ελευθεριών.
Στην πορεία, από το 2005 κι έπειτα, άρχισε και η σκλήρυνση της στάσης των λειτουργών των πυλώνων της Δημοκρατίας, απέναντι σε κοινά αποδεκτές συμπεριφορές όπως η απεργία, το ελευθέρως συνέρχεσθαι κ.λπ.
Από τον Μπενίτο στο σήμερα
Σταδιακά φτάσαμε σε φάσεις που λίγο διαφέρουν από ανάλογες της προμεταξικής περιόδου (κι ας μην συγχύζονται οι τάχα μου σοσιαλιστές του ΠΑΣΟΚ της ΔΗΜ.ΑΡ.). Εξάλλου η διολίσθηση προς τον φασισμό κορυφαίων ή μη στελεχών της σοσιαλδημοκρατίας (Μουσολίνι, αλλά και Αρ. Δημητράτος -υπουργός Εργασίας του Μεταξά!) δεν είναι κάτι ασύνηθες.
Ας δούμε μερικές καταστάσεις:
- Ευάριθμοι δικαστές κηρύσσουν παράνομη ή καταχρηστική (ή και τα δυο) κάθε σχεδόν απεργία που κηρύσσουν εργαζόμενοι. Εξαιρούνται οι απεργιακές κινητοποιήσεις των ιδίων...
- Δικαστές κρίνουν ότι η παρουσία συνδικαλιστών σε εργασιακούς χώρους όπου έχει κηρυχτεί απεργία είναι παράνομη, διότι παρεμποδίζουν ψυχολογικά τους επιθυμούντες να εργαστούν!
- Η «τυφλή» Δικαιοσύνη αδυνατεί να αντιληφθεί τα συμβαίνοντα σε αστυνομοκρατούμενες περιοχές και αναβλέπει όταν η αστυνομία παραδίδει «υπόπτους» για περίεργες επιθέσεις, οπότε και τους παραπέμπει. Δεν παραπέμπουν όμως ούτε έναν από τους αστυνομικούς που πετούσαν χημικά στις αυλές σχολείων ή στα παράθυρα σπιτιών, άρπαζαν παιδιά και τα ανέκριναν ερήμην των κηδεμόνων τους!
- Η Ελληνική Αστυνομία, σε ρόλο εταιρείας security, απομάκρυνε -πριν από δυο μέρες- με τη βία κατοίκους της Χαλκιδικής και αλληλέγγυους Θεσσαλονικείς που βρέθηκαν έξω από τον χώρο όπου δινόταν συνέντευξη Τύπου των Χρυσοθήρων των Σκουριών.
- Σε όλες σχεδόν τις νομιμότατες διαδηλώσεις πολιτών, οι αστυνομικοί έχουν πάντα καλυμμένα τα διακριτικά τους και ανεμπόδιστα κάνουν χρήση χημικών, «προσάγουν» και περιποιούνται δεόντως όποιον δεν υπακούει στις υβριστικές διαταγές τους, δέρνουν, βρίζουν...
Ο ευαίσθητος κ. Ρουπακιώτης
Αυτά είναι ένα μόνο τμήμα της διολίσθησης αστυνομικών στην παρανομία και φυσικά ουδείς αναμένει από τον υπουργό Δένδια να παρέμβει. Η απορία αφορά τον μονίμως παραπονούμενο υπουργό Ρουπακιώτη, που προφανώς θα θυμηθεί την αριστερή του καταγωγή όταν χάσει τον θώκο. Τότε θα ξαναγίνει λαλίστατος;
Το σκηνικό συμπληρώνουν οι προσπάθειες συγκεκριμένων ακροδεξιών, παραθρησκευτικών, αλλά και εντός της κυβέρνησης, κύκλων να ξαναγράψουν την Ιστορία.
Έτσι λοιπόν, ο δικτάτορας Μεταξάς εμφανίζεται στο νέο σχολικό βιβλίο της Ιστορίας, που αντικατέστησε αυτό της κ. Ρεπούση, να είναι ένα καλοκάγαθο ανθρωπάκι. Εξορίες και ρετσινόλαδο; Φυλακίσεις κομμουνιστών και παράδοση στους Γερμανούς κατακτητές για εκτέλεση; Μπα, πότε συνέβησαν αυτά;
Δεν είδα να σηκώνει τον κόσμο στο ποδάρι η ΔΗΜ.ΑΡ., ούτε καν η κ. Ρεπούση. Τρεις κουβεντούλες ψέλλισαν. Η δική τους κυβέρνηση το κάνει!
Το άλλο κρούσμα αφορά τους καραβανάδες του υπουργείου Άμυνας αλλά και τον άλλοτε λαλίστατο υπουργό Παναγιωτόπουλο. Είναι η απόρριψη του αιτήματος του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης για τη μετατροπή μέρους του σημερινού Πολεμικού Μουσείου σε χώρο μνήμης για τα βασανιστήρια που έγιναν εκεί, στη διάρκεια της δικτατορίας, σε βάρος βουλευτών, αξιωματικών, στελεχών του Κέντρου και της Αριστεράς. Είναι ο χώρος όπου άφησε την τελευταία του πνοή ο βουλευτής της ΕΔΑ Γιώργης Τσαρουχάς.
Ποια βασανιστήρια;
Πλήθος οι μαρτυρίες για κάτι που γνώριζε όλη η Θεσσαλονίκη: αν δεν κατάφερνε η Ασφάλεια να σε σπάσει, σε πήγαιναν στην ΚΥΠ, όπου σε παραλάμβαναν ο Κουρκουλάκος και οι άλλοι ένστολοι βασανιστές.
Κάποιος ταξίαρχος Καπερώνης, επικαλούμενος απόφαση του ΔΣ του Πολεμικού Μουσείου Θεσσαλονίκης, αποφαίνεται ότι:
«Α) η μετατροπή σε χώρο μνήμης μέρους του Πολεμικού Μουσείου δεν συνάδει με τους σκοπούς και την αποστολή του», και
«Β) δεν τεκμηριώνεται ιστορικά ότι υπήρξε τέτοιος χώρος».
Γκέμπελς τον έλεγαν εκείνον τον «ιστορικό»;
Πού το πάνε οι κύριοι του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜ.ΑΡ.;
.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου