του Νικου Χειλα απο ΤΟ ΒΗΜΑ ...
Λεφτά υπάρχουν. Για παράδειγμα, για το φράχτη στον Έβρο. Η ανέγερσή του, όπως ανακοινώθηκε πρόσφατα, θα κοστίσει περί τα 6 εκατομμύρια ευρώ. Δεκάδες εκατομμύρια θα στοιχίσει επιπλέον η αγορά δυο ελικοπτέρων με θερμικές κάμερες, επιχειρησιακών κέντρων εξοπλισμένων με ραντάρ, 210 τζιπ, 44 εκπαιδευμένων σκύλων, διάφορων περιπολικών σκαφών, και πάει λέγοντας. Για την άμυνα κατά των σύγχρονων «βαρβάρων», δηλαδή των προσφύγων, δεν υπάρχει η παραμικρή έλλειψη πόρων.
Λεφτά, αντίθετα, δεν υπάρχουν για τους ίδιους τους μετανάστες.
Όσοι μπήκαν παράνομα σε ελληνικό έδαφος, πρέπει να αφήσουν πίσω τους κάθε ελπίδα όσο παραμένουν σε αυτό.
Αυτή τη διαπίστωση έκανε τις προάλλες αντιπροσωπεία γερμανών βουλευτών, που επισκέφθηκε τα κέντρα συγκέντρωσης μεταναστών στο Τυχερό και το Φυλάκιο. «Σε ένα χώρο 10 x 10 μέτρων στοιβάζονταν 40 άτομα. Ο αέρας βρωμούσε ουρίνη. Πρόκειται σαφώς για παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων» διαπίστωσε ένας από αυτούς.
«Ο τρόπος που φυλακίζει και μεταχειρίζεται η Αθήνα τους πρόσφυγες είναι απάνθρωπος» πρόσθεσε άλλος. «Ακόμα και ο πρώην δικτάτορας της Λιβύης Καντάφι φερόταν πιο ανθρώπινα στους πρόσφυγες από τη Σομαλία».
Το πρόβλημα δεν είναι βέβαια η αγανάκτηση των γερμανών βουλευτών, που, ειρήσθω εν παρόδω, έχουν και αυτοί λερωμένη τη φωλιά τους, αφού μια από τις βασικές αιτίες του ελληνικού προβλήματος είναι η άρνηση της γερμανικής κυβέρνησης να πει «ναι» στην αναθεώρηση της συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ., που δεν επιτρέπει τη μετακίνηση προσφύγων από τη χώρα εισόδου σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης - με αποτέλεσμα, εκείνοι που έβαλαν άπαξ πόδι στην Ελλάδα, να είναι καταδικασμένοι να μείνουν (εφόσον βέβαια δεν απελαθούν ενδιάμεσα) για πάντα σε αυτήν.
Το πρόβλημα είναι ο υπουργός προστασίας του πολίτη Χρήστος Παπουτσής. Η επιμονή του, να στήσει το φράχτη στον Έβρο παρά τη λειτουργικά άχρηστη, οικονομικά σπάταλη και κοινωνικά απάνθρωπη σημασία του, εξευτελίζει κάθε ιδέα πολιτικής αντιμετώπισης του θέματος.
Δεν είναι ανάγκη να επανέλθουμε εδώ σε θέματα αρχής όπως στο ότι η στάση έναντι των ξένων, και δη των κατατρεγμένων, ήταν ανέκαθεν η λύδια λίθος για κάθε πολιτισμό. Ούτε στο ότι οι πρόσφυγες, ως ο αδύναμος κρίκος μιας κοινωνίας - νομικά, πολιτικά, οικονομικά - τυγχάνουν διεθνώς (και πρέπει να τυγχάνουν) ιδιαίτερης προστασίας.
Το βασικό είναι ότι το καθεστώς εκτάκτου ανάγκης στα σύνορα, που άρχισε με την παρεμβολή της Frontex, δεν λύνει, αλλά, αντίθετα, επιδεινώνει το πρόβλημα στο εσωτερικό της χώρας. Η μείωση του αριθμού των εισερχόμενων προσφύγων ισοφαρίζεται και με το παραπάνω από τη δηλητηρίαση της ατμόσφαιρας, που προκαλεί κλιμάκωση της βίας. Ο αριθμός των εγκλημάτων από αλλοδαπούς αυξάνει, το ίδιο και οι επιθέσεις εναντίον ξένων, είτε από αυτόκλητους σερίφηδες, είτε από αστυνομικούς. Και ο φράχτης απειλεί να κάνει δεινότερη την κατάσταση.
Αντί ως υπουργός προστασίας των πολιτών λοιπόν, ο κ. Παπουτσής λειτουργεί ως υπουργός ανασφάλειας για όλους - και για τους ντόπιους και για τους ξένους πολίτες.
Και το χειρότερο: Με τη στάση του ακυρώνει καθημερινά όλα τα θετικά που περιέχει ο νόμος για τους αλλοδαπούς, που ψηφίστηκε στις αρχές του χρόνου.
Διαφορετικά δεν εξηγείται, το ότι δεν κουνάει το δακτυλάκι του για την άμεση βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης στα κέντρα υποδοχής. «Όταν του περιγράψαμε την κατάσταση στα σύνορα και του ζητήσαμε να παρέμβει για να σταματήσει το κακό, αυτός εξέφρασε τη θλίψη του, αλλά δήλωσε ότι περιμένει πρώτα την ίδρυση μιας υπηρεσίας παροχής ασύλου στις αρχές του επόμενου χρόνου» διηγούνται οι γερμανοί βουλευτές.
Έλλειψη χρημάτων; Προφανώς όχι. «Του είπαμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση διαθέτει εκατομμύρια ευρώ προς το σκοπό αυτό, που μένουν στα αζήτητα» συνεχίζουν οι ίδιοι. Ο υπουργός δεν φάνηκε να συγκινείται. Αποδεικνύοντας έτσι, ότι δεν του καίγεται καρφάκι για την κατάσταση των ξένων, ακόμα και όταν υπάρχουν λεφτά με το τσουβάλι.
Λεφτά υπάρχουν. Για παράδειγμα, για το φράχτη στον Έβρο. Η ανέγερσή του, όπως ανακοινώθηκε πρόσφατα, θα κοστίσει περί τα 6 εκατομμύρια ευρώ. Δεκάδες εκατομμύρια θα στοιχίσει επιπλέον η αγορά δυο ελικοπτέρων με θερμικές κάμερες, επιχειρησιακών κέντρων εξοπλισμένων με ραντάρ, 210 τζιπ, 44 εκπαιδευμένων σκύλων, διάφορων περιπολικών σκαφών, και πάει λέγοντας. Για την άμυνα κατά των σύγχρονων «βαρβάρων», δηλαδή των προσφύγων, δεν υπάρχει η παραμικρή έλλειψη πόρων.
Λεφτά, αντίθετα, δεν υπάρχουν για τους ίδιους τους μετανάστες.
Όσοι μπήκαν παράνομα σε ελληνικό έδαφος, πρέπει να αφήσουν πίσω τους κάθε ελπίδα όσο παραμένουν σε αυτό.
Αυτή τη διαπίστωση έκανε τις προάλλες αντιπροσωπεία γερμανών βουλευτών, που επισκέφθηκε τα κέντρα συγκέντρωσης μεταναστών στο Τυχερό και το Φυλάκιο. «Σε ένα χώρο 10 x 10 μέτρων στοιβάζονταν 40 άτομα. Ο αέρας βρωμούσε ουρίνη. Πρόκειται σαφώς για παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων» διαπίστωσε ένας από αυτούς.
«Ο τρόπος που φυλακίζει και μεταχειρίζεται η Αθήνα τους πρόσφυγες είναι απάνθρωπος» πρόσθεσε άλλος. «Ακόμα και ο πρώην δικτάτορας της Λιβύης Καντάφι φερόταν πιο ανθρώπινα στους πρόσφυγες από τη Σομαλία».
Το πρόβλημα δεν είναι βέβαια η αγανάκτηση των γερμανών βουλευτών, που, ειρήσθω εν παρόδω, έχουν και αυτοί λερωμένη τη φωλιά τους, αφού μια από τις βασικές αιτίες του ελληνικού προβλήματος είναι η άρνηση της γερμανικής κυβέρνησης να πει «ναι» στην αναθεώρηση της συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ., που δεν επιτρέπει τη μετακίνηση προσφύγων από τη χώρα εισόδου σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης - με αποτέλεσμα, εκείνοι που έβαλαν άπαξ πόδι στην Ελλάδα, να είναι καταδικασμένοι να μείνουν (εφόσον βέβαια δεν απελαθούν ενδιάμεσα) για πάντα σε αυτήν.
Το πρόβλημα είναι ο υπουργός προστασίας του πολίτη Χρήστος Παπουτσής. Η επιμονή του, να στήσει το φράχτη στον Έβρο παρά τη λειτουργικά άχρηστη, οικονομικά σπάταλη και κοινωνικά απάνθρωπη σημασία του, εξευτελίζει κάθε ιδέα πολιτικής αντιμετώπισης του θέματος.
Δεν είναι ανάγκη να επανέλθουμε εδώ σε θέματα αρχής όπως στο ότι η στάση έναντι των ξένων, και δη των κατατρεγμένων, ήταν ανέκαθεν η λύδια λίθος για κάθε πολιτισμό. Ούτε στο ότι οι πρόσφυγες, ως ο αδύναμος κρίκος μιας κοινωνίας - νομικά, πολιτικά, οικονομικά - τυγχάνουν διεθνώς (και πρέπει να τυγχάνουν) ιδιαίτερης προστασίας.
Το βασικό είναι ότι το καθεστώς εκτάκτου ανάγκης στα σύνορα, που άρχισε με την παρεμβολή της Frontex, δεν λύνει, αλλά, αντίθετα, επιδεινώνει το πρόβλημα στο εσωτερικό της χώρας. Η μείωση του αριθμού των εισερχόμενων προσφύγων ισοφαρίζεται και με το παραπάνω από τη δηλητηρίαση της ατμόσφαιρας, που προκαλεί κλιμάκωση της βίας. Ο αριθμός των εγκλημάτων από αλλοδαπούς αυξάνει, το ίδιο και οι επιθέσεις εναντίον ξένων, είτε από αυτόκλητους σερίφηδες, είτε από αστυνομικούς. Και ο φράχτης απειλεί να κάνει δεινότερη την κατάσταση.
Αντί ως υπουργός προστασίας των πολιτών λοιπόν, ο κ. Παπουτσής λειτουργεί ως υπουργός ανασφάλειας για όλους - και για τους ντόπιους και για τους ξένους πολίτες.
Και το χειρότερο: Με τη στάση του ακυρώνει καθημερινά όλα τα θετικά που περιέχει ο νόμος για τους αλλοδαπούς, που ψηφίστηκε στις αρχές του χρόνου.
Διαφορετικά δεν εξηγείται, το ότι δεν κουνάει το δακτυλάκι του για την άμεση βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης στα κέντρα υποδοχής. «Όταν του περιγράψαμε την κατάσταση στα σύνορα και του ζητήσαμε να παρέμβει για να σταματήσει το κακό, αυτός εξέφρασε τη θλίψη του, αλλά δήλωσε ότι περιμένει πρώτα την ίδρυση μιας υπηρεσίας παροχής ασύλου στις αρχές του επόμενου χρόνου» διηγούνται οι γερμανοί βουλευτές.
Έλλειψη χρημάτων; Προφανώς όχι. «Του είπαμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση διαθέτει εκατομμύρια ευρώ προς το σκοπό αυτό, που μένουν στα αζήτητα» συνεχίζουν οι ίδιοι. Ο υπουργός δεν φάνηκε να συγκινείται. Αποδεικνύοντας έτσι, ότι δεν του καίγεται καρφάκι για την κατάσταση των ξένων, ακόμα και όταν υπάρχουν λεφτά με το τσουβάλι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου