Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου...

Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου..

Σ’ εσένα μιλάω ..

Σ’ εσένα, που δηλώνεις ‘αναποφάσιστος’. Που σε προσθέτουν στην ‘αδιευκρίνιστη ψήφο’. Που είσαι, πάντα ήσουν, η κρίσιμη μάζα. Που είσαι το target group όλων. Που άλλη μια φορά θα ‘δώσεις τη νίκη’..

Στάσου. Στάσου για μια στιγμή και κοιτάξου στον καθρέφτη. Το ξέρω. Είναι δύσκολο. Σ’ έχουν τρελάνει. Μα πρέπει. Όχι για την ‘πατρίδα’. Για καμιά ‘πατρίδα’. Εσύ είσαι η πατρίδα. Κανένας άλλος.

Σου έδωσε πολλά τ’ αφεντικό. Και δεν θα τα απαξιώσω εγώ τώρα. Και σπίτι πήρες. Και αυτοκίνητο. Και laptop. Και κινητό. Και plasma tv. Και έζησες ήσυχος, χωρίς πολέμους και ‘ανωμαλίες’. Κι είχες και τον χρόνο σου, να διαβάσεις και κανένα βιβλίο και να πάς και στο θέατρο και στο γήπεδο και να ερωτευτείς, να παντρευτείς, να κάνεις παιδιά, να τα σπουδάσεις.

Δεν ήταν καθόλου λίγα, όλα αυτά. Και μην σε κοροϊδεύουν. Δεν έφταιγαν ΑΥΤΑ. Στα πούλησαν και καλώς τα αγόρασες. Καλώς δανείστηκες για να τα αγοράσεις. Έκανες το κουμάντο σου, βασίστηκες μια χαρά στην πείρα: Έτσι ήταν τα πράγματα, ΔΕΝ ΦΤΑΙΣ ΕΣΥ. Εσύ ήσουν ένα κομμάτι των ‘αγορών’ τους, και τον ρόλο που ήθελαν να παίξεις, μια χαρά τον έπαιξες. ΔΕΝ ΦΤΑΙΣ.

Δεν είναι λοιπόν, ούτε η υπερκαταναλωτική σου ‘συμπεριφορά’, ούτε η ‘αφέλειά’ σου, ούτε η δήθεν ‘απατεωνιά’ σου που τάχα ‘τέλειωσε’. Αυτό είναι απλά το μεγάλο ψέμα που σου λένε. Το πρόβλημα ήταν στο ‘αφεντικό’. Στα αφεντικά αυτού του συστήματος, στο ίδιο το σύστημα.

Αποδείχθηκε τώρα: Δεν γίνεται να κλέβουν συνέχεια σ’ έναν κόσμο που έχει όρια. Δεν γίνεται να σκοτώνουν συνέχεια σ’ έναν κόσμο που έχει συγκεκριμένο αίμα να χύσει. Κάποτε οι αποικίες τελειώνουν. Και μετά τις αποικίες, τελειώνουν και οι δικτατορίες. Και μετά τις δικτατορίες τελειώνουν και οι αλλόθρησκοι, οι λαθρομετανάστες, οι Εβραίοι. Και μετά απ’ αυτούς –εδώ είμαστε- τελειώνει και ο ‘αέρας’. Ο αέρας ο κοπανιστός των ‘παραγώγων’, των ‘funds’, των ‘προεξοφλημένων κερδών’. Εδώ είμαστε.

Τώρα έρχονται να σου πάρουν πίσω όλα όσα σου ‘χάρισαν’. Όχι να τα πάρουν απ’ το αφεντικό που τα συγκέντρωνε. Από σένα. Και ξέρεις γιατί;; ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΑ ΞΑΝΑΠΟΥΛΗΣΟΥΝ. Με κέρδος.

Μπορείς δυο πράγματα να κάνεις.

Το ένα, να τους αφήσεις. Ν’ αφήσεις το σύστημα να ‘ξαναδουλέψει’ έναν κύκλο ακόμη. Να δεχθείς να είσαι ο χαμένος, που θα σκύψει το κεφάλι, και θ’ αρχίσει πάλι απ’ την αρχή. Απ’ την αρχή εσύ. Απ’ την αρχή το παιδί σου. Και πού ‘σαι. Δεν θα σου πω ψέματα εγώ: ΕΧΕΙΣ ΚΑΘΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ. Να το δεχθείς. Δεν θα σε δικάσει κανείς. Κανείς δεν θα σε κατηγορήσει. Όχι πάντως εγώ.

Το άλλο, να διαβείς το ποτάμι. Να πας απ’ την άλλη μεριά. Σε μια άλλη μεριά. Να αποφασίσεις το ‘παιχνίδι’ όλο αυτό το στημένο να το σταματήσεις. Εδώ. Τώρα.

Και δεν θα σου πω ψέματα. Όχι εγώ. Αυτή η ‘άλλη’ μεριά, δεν έχει γκατζετάκια. Δεν έχει Τσάμπιονς Λιγκ. Δεν έχει γκλάμουρ, μόδα, κυβικά και γκάζια. Δεν έχει γκουρμέ εστιατόρια, ιδιωτικά κανάλια, μέγαρα μουσικής, ιδιωτικά πανεπιστήμια και φροντιστήρια. Αυτή η άλλη πλευρά, δεν έχει αφθονία στο Super Market, σπα και λίφτινγκ. Δεν έχει αυθαίρετο, ημιυπαίθριο και ‘τακτοποιήσεις’. Δεν έχει φοροδιαφυγή και ‘περαιώσεις’.

Δεν θα σου πω ψέματα. Αυτή η άλλη επιλογή έχει ‘φτώχια’, δουλειά, επιστράτευση. Έχει αμπέχονο και θυσίες. Έχει Δημόσιο μέσο μεταφοράς, κρατική τηλεόραση και κοινωνικό τουρισμό. Το πέρασμα του ποταμού δεν έχει ‘εγώ’: Έχει ‘εμείς’.

Απ’ την άλλη, όμως, δεν έχει ούτε ανεργία. Δεν έχει τρέξιμο και άγχος και τρέλα. Δεν έχει λαμόγια και ‘Μάκηδες’. Ούτε ‘καναλάρχες’ και παπαγαλάκια. Δεν έχει δάση να καίγονται, παραλίες να τσιμεντάρονται. Δεν έχει αρπακολλατζήδες και κουτοπόνηρους. Έχει προστασία στο περιβάλλον. Έχει ισότητα και δικαιοσύνη. Έχει μια άλλη ουσία, ένα άλλο νόημα για τη ζωή. Έχει ελεύθερο χρόνο, γειτονιά και ανθρώπινες σχέσεις.

Εδώ είμαστε λοιπόν. Και μη θαρρείς πως εγώ είμαι λιγότερο ‘αδιευκρίνιστος’ από σένα. Κι ας έχω αποφασίσει τι θα ‘ψηφίσω’ την άλλη φορά. Ούτε για μένα, ούτε για σένα είναι εύκολο.

Δεν θα σου πω ούτε βαρύγδουπα ούτε δραματικά. Κανείς ιστορικός του μέλλοντος δεν θα μας ‘δικάσει’. Στο κάτω-κάτω και να το κάνει χεστήκαμε. Ωστόσο, με όσα έγιναν τον τελευταίο καιρό, είναι ΜΙΑ ΚΑΛΗ ΣΤΙΓΜΗ για να τολμήσουμε νομίζω. Μια καλή ευκαιρία.

Ο Θεός, ας μας δώσει φώτιση.