28η Οκτωβρίου 2011: η γιορτή της υποκρισίας

Red NoteBook ...
Του Νίκου Σβέρκου

Η κυβέρνηση, μαζί με τη Νέα Δημοκρατία, το ΛΑΟΣ, τη Δημοκρατική Αριστερά και τη Ντόρα Μπακογιάννη, έκπληκτοι και θλιμμένοι παρακολούθησαν την παρέμβαση του κόσμου στις μαθητικές παρελάσεις, τη ματαίωση της στρατιωτικής στη Θεσσαλονίκη και την αποχώρηση του Προέδρου της Δημοκρατίας. Παριστάνουν τους συγκλονισμένους από την οργή του κόσμου, που έφτασε στο σημείο να ακυρώσει τις εκδηλώσεις και να επιτεθεί σε στελέχη της κυβέρνησης και βουλευτές.

Δεν εθελοτυφλούν απλώς. Ουσιαστικά πρόκειται για το απόγειο της υποκρισίας. Υποκρίνονται ότι δεν κατανοούν τα αποτελέσματα της πολιτικής που ασκείται από την κυβέρνηση και το σημείο απελπισίας στο οποίο έχει φτάσει η κοινωνία.

Χύνουν ποταμούς κροκοδείλιων δακρύων για την δήθεν ασέβεια μπροστά στη δημοκρατία και ψέγουν την άθλια την οικονομική κρίση επειδή δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν άνετα στους δρόμους. Τα δάκρυα και η αμηχανία των πολιτικών που στέκονταν πάνω σε εξέδρες και εκδιώχθηκαν, δεν είναι μόνο το τίμημα για την διαλυτική οικονομική διακυβέρνηση, αλλά το αποτέλεσμα της χρόνιας παιδείας που προσφέρουν.

Η δημοκρατία που εμπνέει σεβασμό είναι αυτή που σέβεται την πηγή της, το λαό. Εδώ και δεκαετίες κάνει το αντίθετο. Η δημοκρατία των κυβερνώντων διαστρεβλώνει συστηματικά τη λαϊκή βούληση, την διαστρέφει και την χαλιναγωγεί με το καρότο των πελατειακών σχέσεων και το μαστίγιο της ανεργίας. Χαϊδεύει τους ψηφοφόρους με κορώνες δήθεν δικαιοσύνης και την ίδια ώρα τους σέρνει στη λάσπη της διαφθοράς. Βουτάει τους εργαζόμενους στην μικροκομματική επαιτεία και τους εμβαπτίζει στην ανυποληψία.

Γι αυτό οι διαμαρτυρίες της 28ης Οκτωβρίου φαντάζουν τόσο τρομακτικές στα μάτια των κυβερνώντων και των “μη μου άπτου” συνοδοιπόρων τους. Γιατί αυτοί που ματαίωσαν τις παρελάσεις είναι οι αμνοί που οι ίδιοι εξέτρεφαν τόσα χρόνια. Και αντιδρούν με τον τρόπο που έμαθαν. Με αυγά, καφέδες, σφαλιάρες και άλλα “ευγενή” μέσα. Η αριστερά έχει αξίες και αρχές και το γεγονός ότι οι δέκτες της οργής την κατηγορούν για οργάνωση αυτής της αντίδρασης, δείχνει το πόσο βυθισμένοι είναι στους τέσσερις τοίχους του βουλευτικού τους γραφείου.

Η υπέρτατη υποκρισία όμως κρύβεται στα λόγια τους για τον πρόεδρο της δημοκρατίας. Φτάνουν μάλιστα να εγκαλούν τον κόσμο για ασέβεια προς το πρόσωπό του Κάρολου Παπούλια. Εκείνοι όμως δεν σέβονται την ίδια τη δημοκρατία, έστω και αυτή την αισχρή αστική δημοκρατία. Αντί να φύγουν και να δώσουν τη διέξοδο με εκλογές, κουνούν το δάχτυλο και εκστομίζουν φόβους για εκτροπή και υπενθυμίζουν χούντες και δικτατορίες.

Να τους θυμίσουμε μόνο ότι η χούντα της 21ης Απριλίου ήρθε μετά από την ελεεινή κρίση του πολιτικού συστήματος, ενώ οι νοσταλγοί εκείνης της εποχής, το ΛΑΟΣ, βρίσκονται στο δικό τους στρατόπεδο και επισκέπτονται το σπίτι του δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά.

Και σε τελική ανάλυση, αν ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα, ένα σύστημα δικαίου, μια ολόκληρη δημοκρατία, στηρίζεται και αποκρυσταλλώνεται σε ένα πρόσωπο, τότε να την βράσουμε.