Μαύρα πέπλα και «μαύρα οικόπεδα»

Μαριάννα Τζιαντζή...
Tης Αλβανίας τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν. Αυτό θα μπορούσε να σκεφθεί κανείς βλέποντας την Τρίτη στην «Πρωινή Μελέτη» (Star) το τραγούδι που θα εκπροσωπήσει τη γειτονική χώρα στον φετινό διαγωνισμό της Eurovision στο Αζερμπαϊτζάν.

Το 2012 θα είναι η πιο κρίσιμη χρονιά για την Ευρωζώνη, λένε κορυφαίοι πολιτικοί και αναλυτές και, επομένως, η Εurovision του Μπακού δεν μπορεί να είναι μια από τα ίδια. Πάντως, το αλβανικό τραγούδι, που επιλέχτηκε ανάμεσα σε 20 από μια κριτική επιτροπή χωρίς να ψηφίσει το κοινό, φαίνεται κομμένο και ραμμένο στο ύφος και τα χρώματα της κρίσης. Είναι μια σπαραξικάρδια μπαλάντα, που την ερμηνεύει η 25χρονη Ρόνα Νίσλιου, με τη συνοδεία κλασικής ορχήστρας. Εντυπωσιακή η φωνή της κοπέλας, όμως ακόμα πιο εντυπωσιακή είναι η πλήρης απουσία τσαχπινιάς, φαντασμαγορίας και έθνικ στοιχείου. Μες στα γκρίζα, στα σκούρα μπλε και στα μαύρα είναι τυλιγμένη από την κορυφή μέχρι τα νύχια η Ρόνα. Τα μαλλιά της είναι πατικωμένα και χτενισμένα σε tsemperi style, ενώ μερικές ατίθασες ποντικοουρές μισοκρύβουν το πρόσωπό της, που δεν ξέρουμε αν είναι όμορφο ή άσχημο.Θαρρεί κανείς πως το κορίτσι μόλις σώθηκε από κάποιο ναυάγιο και το τύλιξαν όπως όπως με κουβέρτες. Πώς να μην τραγουδήσει από ευγνωμοσύνη;

Σαν να στέλναμε εμείς στη Eurovision κάτι σε Μαρινέλλα με μαύρα πέπλα να τραγουδά κάτι σε «Ανοιξε πέτρα». Αναρωτιέται κανείς πόσο γιορτινή και ανέμελη θα είναι η φετινή ευρωπαϊκή «γιορτή του τραγουδιού» και αν αυτός ο τηλεοπτικός και εμπορικο-καλλιτεχνικός θεσμός θα αποδειχτεί εξίσου ανθεκτικός με το κοινό ευρωπαϊκό μας νόμισμα.

Κρίσιμη η εβδομάδα που διανύουμε, λένε όλοι, κρίσιμη και αυτή που έρχεται. Αραγε θα ξημερώσει, μες στο 2012, κάποια μέρα που ΔΕΝ θα είναι κρίσιμη, που δεν θα φοβόμαστε σαν τους Γαλάτες του «Αστερίξ» ότι θα μας πέσει ο ουρανός στο κεφάλι;

Προς το παρόν, ο ουρανός μάς πέφτει στο κεφάλι, αλλά με δόσεις. Μια έκτακτη εισφορά από εδώ, μια αυξησούλα στη ΔΕΗ από εκεί, λίγα ακόμα λουκέτα παραέξω, μερικές περικοπούλες γύρω γύρω… ψάχνουμε να βρούμε μια καλή είδηση, ένα λόγο για να αισιοδοξούμε και δεν βρίσκουμε. Ας μην τα βλέπουμε όλα μαύρα. Αυτή την εβδομάδα προκηρύχτηκε διεθνής διαγωνισμός για την υποβολή προσφορών εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων σε «μαύρα οικόπεδα» της Δυτικής Ελλάδας. Καθώς δεν διαθέτω ούτε τεχνικές γνώσεις και πληροφορίες ούτε μαντικές ικανότητες, δεν μπορώ να έχω άποψη επί του θέματος. Θυμάμαι μόνο έναν τίτλο που μου είχε κάποτε κάνει εντύπωση: «Το Ιράκ κοιμάται πάνω από μια θάλασσα με πετρέλαιο» έγραφε μια εφημερίδα λίγες εβδομάδες πριν από την εισβολή του 2003. Ποιος ξέρει, ίσως κι εμείς να κοιμόμαστε πάνω από μια θάλασσα με πετρέλαιο… και η γεωλογική μας τύχη να δουλεύει.

(ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, «Εικονογράφημα», 6/1/2012)