του Δημ. Δανικα απο ΤΟ ΒΗΜΑ ...
Εμείς λοιπόν. Για να λέμε τα σύκα σύκα και την σκάφη σκάφη. Εμείς τους φέραμε. Εμείς τους ψηφίσαμε. Εμείς τους στηρίξαμε. Και μερικοί εξ ημών και υμών τα φάγαμε. Ψίχουλα θέλετε; Ας είναι ψίχουλα λοιπόν. Σε όλα τα επίπεδα. Από το κοινωνικό και ιδεολογικό μέχρι το πολιτικό και το οικονομικό. Παράδειγμα; Οι πιστοί της Ορθοδοξίας λοιπόν. Οπου τις προάλλες η Ιερά Σύνοδος ζήτησε την αποφυλάκιση μιας αμετανόητης «κακουργηματικής προσωπικότητας» σύμφωνα με το βουλευμα, με το όνομα Εφραίμ. Ο οποίος με πολιτικές κρυφές, υπόγειες διαδρομές και διαπλοκές αντάλλαξε μια δική του φούσκα με φιλέτα του Δημοσίου. Διαμαρτυρήθηκαν οι πιστοί γι αυτή την απόφαση της Ιεράς Συνόδου που αντικειμενικά λειτουργεί ως ηθική στήριξη σε μια θηριώδη απάτη; Τουναντίον.
Κατέβηκαν στους δρόμους με ντουντούκες απαιτώντας την κεφαλή του εισαγγελέα επί πίνακι. Θέλετε άλλο παράδειγμα; Ο δικαστικός που ασελγούσε και κακοποιούσε το παιδί του. Επί ένα χρόνο σουλατσάριζε ελεύθερος ασκώντας τα καθήκοντά του πάνω στην έδρα ενός τάχα μου αδέκαστου και άμεμπτου λειτουργού. Ο κύκλος των δικαστικών το γνώριζε αλλά ουδέποτε κινήθηκε η διαδικασία πειθαρχικής δίωξης. Θαυμάσια. Εμείς λοιπόν. Με τις συντεχνίες μας. Με τα μικροσυμφέροντά μας. Με τους μικρούς ιδιοτελείς μας σκοπούς. Εμείς οι καλοί. Ολοι οι υπόλοιποι άσχημοι και κακοί.
Εμείς δεν φταίμε γι αυτά τα σκουπίδια που τα ονομάζουμε Οικονομία. Εμείς δεν φταίμε για το αραλίκι των Δημοσίων υπαλλήλων. Εμείς δεν φταίμε για τις επιδοτήσεις των αγροτικών προιόντων. Εμείς δεν φταίμε για τα σκάνδαλα στα φάρμακα και τα νοσοκομεία. Εμείς δεν φταίμε για τις εφορίες. Εμείς δεν φταίμε για την μικρή και την μεγάλη φοροδιαφυγή. Εμείς δεν φταίμε για τίποτα. Μόνο οι από πάνω. Οι ζάπλουτοι, οι πλούσιοι και οι πολιτικοί. Μόνο αυτοί. Με τέτοια μυαλά μην περιμένεις τίποτα ν αλλάξει σ αυτόν τον τόπο ριζικά και αποφασιστικά. Γιατί από την μια σαν τα τρομαγμένα παιδιά κρύβουμε την μαρμελέδα από το σπασμένο βάζο κάτω από τα χαλιά. Και από την άλλη εναποθέτουμε όλες τις ελπίδες μας σ αυτούς που μας έφεραν σε αυτό το χάλι.
Ετσι βαυκαλιζόμαστε ότι από τα υπουργικά γραφεία και από τις εγκεφαλικές ασκήσεις επί χάρτου, κάτι θα αλλάξει και η χώρα θα ανασάνει. Ετσι ακούνητοι, ακίνητοι, τρομαγμένοι, παραπλανημένοι και καθόλου αλλαγμένοι, πορευόμαστε με βάρκα μια ελπίδα εντελώς χάρτινη και μεταφυσική. Γιατί όσο εμείς δεν προσπαθούμε να κρίνουμε αυστηρά τις πράξεις, τις πεποιθήσεις, τις προκαταλήψεις και τις ιδεολοψίες μας, τόσο οι πολιτικοί αγκυλωμένοι κι αυτοί από τις ίδιες συνήθειες και από μια τακτική εντελώς πέτσινη και επικοινωνιακή. Οτιδήποτε πρόκειται να συμβεί περνάει από το χέρι μας. Με εργαλείο την αυτογνωσία και εφαλτήριο την συμμετοχή. Είτε ένας αργός, βασανιστικός θάνατος είτε ένας καλύτερος κόσμος και μια πιο δίκαιη ζωή. Ολα μα όλα. Εμείς!
Κατέβηκαν στους δρόμους με ντουντούκες απαιτώντας την κεφαλή του εισαγγελέα επί πίνακι. Θέλετε άλλο παράδειγμα; Ο δικαστικός που ασελγούσε και κακοποιούσε το παιδί του. Επί ένα χρόνο σουλατσάριζε ελεύθερος ασκώντας τα καθήκοντά του πάνω στην έδρα ενός τάχα μου αδέκαστου και άμεμπτου λειτουργού. Ο κύκλος των δικαστικών το γνώριζε αλλά ουδέποτε κινήθηκε η διαδικασία πειθαρχικής δίωξης. Θαυμάσια. Εμείς λοιπόν. Με τις συντεχνίες μας. Με τα μικροσυμφέροντά μας. Με τους μικρούς ιδιοτελείς μας σκοπούς. Εμείς οι καλοί. Ολοι οι υπόλοιποι άσχημοι και κακοί.
Εμείς δεν φταίμε γι αυτά τα σκουπίδια που τα ονομάζουμε Οικονομία. Εμείς δεν φταίμε για το αραλίκι των Δημοσίων υπαλλήλων. Εμείς δεν φταίμε για τις επιδοτήσεις των αγροτικών προιόντων. Εμείς δεν φταίμε για τα σκάνδαλα στα φάρμακα και τα νοσοκομεία. Εμείς δεν φταίμε για τις εφορίες. Εμείς δεν φταίμε για την μικρή και την μεγάλη φοροδιαφυγή. Εμείς δεν φταίμε για τίποτα. Μόνο οι από πάνω. Οι ζάπλουτοι, οι πλούσιοι και οι πολιτικοί. Μόνο αυτοί. Με τέτοια μυαλά μην περιμένεις τίποτα ν αλλάξει σ αυτόν τον τόπο ριζικά και αποφασιστικά. Γιατί από την μια σαν τα τρομαγμένα παιδιά κρύβουμε την μαρμελέδα από το σπασμένο βάζο κάτω από τα χαλιά. Και από την άλλη εναποθέτουμε όλες τις ελπίδες μας σ αυτούς που μας έφεραν σε αυτό το χάλι.
Ετσι βαυκαλιζόμαστε ότι από τα υπουργικά γραφεία και από τις εγκεφαλικές ασκήσεις επί χάρτου, κάτι θα αλλάξει και η χώρα θα ανασάνει. Ετσι ακούνητοι, ακίνητοι, τρομαγμένοι, παραπλανημένοι και καθόλου αλλαγμένοι, πορευόμαστε με βάρκα μια ελπίδα εντελώς χάρτινη και μεταφυσική. Γιατί όσο εμείς δεν προσπαθούμε να κρίνουμε αυστηρά τις πράξεις, τις πεποιθήσεις, τις προκαταλήψεις και τις ιδεολοψίες μας, τόσο οι πολιτικοί αγκυλωμένοι κι αυτοί από τις ίδιες συνήθειες και από μια τακτική εντελώς πέτσινη και επικοινωνιακή. Οτιδήποτε πρόκειται να συμβεί περνάει από το χέρι μας. Με εργαλείο την αυτογνωσία και εφαλτήριο την συμμετοχή. Είτε ένας αργός, βασανιστικός θάνατος είτε ένας καλύτερος κόσμος και μια πιο δίκαιη ζωή. Ολα μα όλα. Εμείς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου