ΜΑΚΑΡΙ

Καρτεσιος...

Την κίνηση Ε.ΛΑ.Δ.Α. παρουσίασαν το απόγευμα της Τετάρτης στο Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης» ο μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης, το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς Μανώλης Γλέζος και ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου Γιώργος Κασιμάτης. Ο Μίκης Θεοδωράκης έκλεισε την ομιλία του λέγοντας: «Βοηθήστε μας. Δεν έχουμε πολύ χρόνο ο Μανώλης κι εγώ. Εβδομήντα χρόνια πολεμάμε».
Και τι θέλετε να κάνουμε εμείς κ. Θεοδωράκη μας; Εμείς ούτε μια μέρα πολεμήσαμε. Κι ας έγιναν τόσοι πόλεμοι. Ένα όπλο δεν πήραμε. Κι ας μας βίαζαν τη συνείδηση κι ας μας βιάζουν σήμερα την αξιοπρέπεια.
Μάθαμε να μη ντρεπόμαστε ούτε τον εαυτό μας, σιγά μη ντραπούμε εσάς και τον κ. Γλέζο. Εδώ δε ντρεπόμαστε να σας βρίζουμε, να σας γελοιοποιούμε, να επιτρέπουμε στον κάθε φλώρο να σας αποκαλεί «ξεμωραμένο», να αφήνουμε τον Μπουτάρη να σας φέρεται σαν πλανόδιο σουβλατζή.
Τι κι αν τραγουδήσαμε τα τραγούδια σας κ. Θεοδωράκη; Αρνηθήκαμε να πονέσουμε. Φυλάξαμε το τροφαντό μας σώμα και θυσιάσαμε την ψυχή. Φτιάξαμε καινούρια όνειρα εμείς, πιο λαμπερά.
Τι κι αν εσείς ονειρευόσασταν την ελευθερία και τη δημοκρατία; Εμείς ονειρευόμαστε ένα καλύτερο αυτοκίνητο, ένα μεγαλύτερο σπίτι, έχουμε άλλες ανάγκες και όνειρα.
Εμείς κάναμε τον Τσε ακριβό ρολόι, αφίσα, μπλουζάκι, αναπτήρα, ταινία και ξεμπερδέψαμε με την επαναστατικότητά μας. Τη δημοσιοποιήσαμε όσο πιο ακίνδυνα μπορούσαμε, άραγε δεν αρκεί αυτό;
Εσείς κ. Θεοδωράκη συνεργαστήκατε και με το διάολο για να σταθείτε απέναντι σε μεγαλύτερους διαόλους. Και σας βάφτισαν και προδότη και ξεπουλημένο. Πού πάτε να μας μπλέξετε σε αυτά;
Καμία ευθύνη δεν αποποιούμαι. Κι εγώ σας έβρισα όταν υπερβήκατε τα «εσκαμμένα» που καθορίζουν οι «άμεμπτοι» και ζήσατε την «κορύφωση των παθών σας» συμμετέχοντας στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ήμουν τότε κι εγώ ένας γνήσιος Αριστερός, πρότυπο ιδεολογικής πειθαρχίας.
Τελικά, έπρεπε να μεγαλώσω αρκετά για να καταλάβω ότι υπάρχουν προδοσίες που γίνονται και δε λέγονται και προδοσίες που λέγονται, αλλά δε γίνονται. Κατάλαβα, λοιπόν, ότι η δική σας «προδοσία» ειπώθηκε αλλά δεν έγινε. Δεν την αντέξατε. Φύγατε.
Υπάρχουν όμως προδοσίες που γίνονται καθημερινά στην πολιτική και στη ζωή μας, αλλά δε λέγονται επειδή είναι ταμπού και τα τοτέμ της αριστεροσύνης προστατεύονται από αγκυλωμένες πεποιθήσεις περί του ορθού.
Τους τρέμω τους «αρχάγγελους της κάθαρσης και της καθαρότητας». Ειδικά της ιδεολογικής. Δε συγχωρούν ποτέ το παραμικρό λάθος στους άλλους, παρά χτίζουν όλη μέρα επιχειρήματα για να υπερασπιστούν τα δικά τους συνειδητά λάθη. Δεν είμαι εναντίον των λαθών, θέλω να παραμείνω άνθρωπος και να μην αναβαθμιστώ σε πνεύμα αλάνθαστο.
Το όνομα «Ε.ΛΑ.Δ.Α.» που δώσατε στο κίνημά σας δε μου αρέσει. Περισσότερο επειδή πάλι παραπέμπει σε συμβολισμό κι έχω βαρεθεί τους συμβολισμούς και τα συμβολικά. Κοντεύω να πάω από υπερβολική δόση συμβολισμού και πλήρη έλλειψη ουσιαστικού.
Μου άρεσε, όμως, που είπατε ότι «όλοι αυτοί, τρόικα, Μνημόνιο, δωσίλογοι, υποτακτικοί, πουλημένοι, όλοι θα πάνε στη θάλασσα». Μου άρεσε που το πιστεύατε όταν το λέγατε και δεν αφήνατε περιθώρια για ουτοπιστικές ή μεσοβέζικες εναλλακτικές.
Εύχομαι να γίνει έτσι όπως το είπατε. Να τους πετάξουμε στη θάλασσα και να είναι τα δικά σας χέρια και του Μανώλη Γλέζου εκείνα που θα τους σπρώξουν πρώτα. Το δικαιούστε. Μακάρι να γίνει, όμως δυστυχώς δε μπορεί να γίνει από μόνο του. Κάποιοι πρέπει να το κάνουμε. Κι αυτοί οι «κάποιοι» είμαστε εμείς. Με κάθε τρόπο.
Μακάρι, λίγο ν’ αλλάξουμε. Να αρχίσουμε να ντρεπόμαστε εμάς και τα παιδιά μας. Αλλά, κυρίως, να καταλάβουμε ότι δεν είστε μόνο εσείς και ο κ. Γλέζος που δεν έχετε πολύ χρόνο. Ούτε εμείς έχουμε πολύ χρόνο. Κανείς μας δεν έχει πολύ χρόνο. Τελειώνει. Και μαζί με το χρόνο, τελειώνουμε κι εμείς σα λαός, σαν πολίτες, σαν ελεύθεροι άνθρωποι.