Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

Μην του μιλάτε, δε μιλούν στους καθρέφτες.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ...

Να μη δω το πρόσωπο του. Μου το έκρυβε. Ίσως γιατί ακόμη πιο βαρύ από την ανέχεια του ήταν η αξιοπρέπεια του. Κι ίσως εκείνος να ξέρει καλύτερα από τον οποιονδήποτε ότι δεν πρέπει να του μιλώ, γιατί δεν μιλάνε στους …καθρέφτες.

Δεν τους λέω …άστεγους. Τους λέω …ηττημένους. Και μη γελιέστε, οι άστεγοι είναι η εμπροσθοφυλακή της τεράστιας στρατιάς των …ηττημένων. Όλων μας!
Περισσότερο από σπίτι, φαΐ, μια γωνιά και μια κουβέρτα ο ηττημένος χρειάζεται …δικούς. Κι ακόμη περισσότερο κι από αυτό, χρειάζεται …νίκες.

«Mην του μιλάτε είναι άνεργος / τα χέρια στις τσέπες του / σαν δυο χειροβομβίδες» έγραφε ο Καρούζος.
Κι ο άστεγος δεν έχει ούτε αυτό. Τις δυο …χειροβομβίδες.

Χθες οι άστεγοι και οι δικοί, πήραν το χώρο. Μέχρι να τον επανακαταλάβει η …έννομη Τάξη. Αυτή η Τάξη που όπου …ακούγεται, ανθρώπινο κρέας μυρίζει. Κι αυτό, αυτό το «αποτυχημένο», αυτό το «αναποτελεσματικό», ΑΥΤΟ εχει την πιο μεγάλη Αξία στην εποχή του μιθριδατισμού μας. Έχει …δικούς. Κι έχει …χειροβομβίδες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ροη αρθρων