Καρτεσιος...
Το μέλλον της Ελλάδας υπογράφεται. Σεξοτουρισμός και φτηνά εργατικά χέρια. Θλιβεροί από περήφανοι. Απαξιώνοντας την ίδια μας τη ζωή, την εγκαταλείψαμε στα χέρια δύο χαζών, ενός φασίστα κι ενός πληρωμένου εκτελεστή των τραπεζιτών.
Τι σχέση έχει ο κατώτατος μισθός, ο 13ος και ο 14ος του ιδιωτικού τομέα με το δημοσιονομικό έλλειμμα της Ελλάδας; Πως συνδέονται αυτά μεταξύ τους; Κανείς δεν απαντά, μόνο χαζογελάνε.
Ποια λύση θα δώσει στη μείωση του δημόσιου χρέους ο μισθός των 400 ευρώ στον ιδιωτικό τομέα; Γιατί έχουν ταυτίσει το χρέος της Ελλάδας με τους μισθούς των ιδιωτικών υπαλλήλων;
Οι γελοιωδέστεροι, απαντούν παπαγαλίζοντας ότι πρόκειται για αναπτυξιακό μέτρο. Ναι ε; Ανάπτυξη ποιών; Της ελληνικής οικονομίας; Με ποιο τρόπο; Οι βιομήχανοι και οι μεγαλοεργοδότες απλώς θα μειώσουν το κόστος παραγωγής τους και θα αυξήσουν τα κέρδη τους. Κι αμέσως μετά θα αυξηθούν οι «καταθέσεις των Ελλήνων» -έτσι γενικά κι αόριστα των «Ελλήνων»- στις ελβετικές τράπεζες.
Άρα, καμία σχέση με ανάπτυξη. Η μείωση του εργατικού κόστους ποτέ, ΜΑ ΠΟΤΕ, δεν έχει περάσει στις τιμές των προϊόντων και των υπηρεσιών για τους καταναλωτές. Άρα, απλώς, οι εργαζόμενοι θα φτωχύνουν, η αγοραστική τους δύναμη θα μειωθεί, η εξαθλίωση θα αυξηθεί και η ανάπτυξη θα αφορά τον πλουτισμό ελάχιστων.
Στην καλύτερη των περιπτώσεων, όπως έχω ξαναγράψει, άντε να έρθουν και κάποιες ξένες εταιρείες να επενδύσουν στην Ελλάδα, οι οποίες όμως δε θα παράγουν προϊόντα για την ελληνική αγορά, καθώς αυτή δε θα υφίσταται πλέον, αλλά μόνο για εξαγωγές, από τις οποίες ελάχιστα έχει να κερδίσει η ελληνική οικονομία.
Και όχι μόνο δε θα κερδίσει, αλλά όλο αυτό το «πανηγύρι» θα αδειάσει τα ταμεία του Κράτους από τον ΦΠΑ και λοιπούς έμμεσους φόρους, καθώς το εμπόριο θα έχει παραλύσει.
Τι μπορεί άραγε να πάει καλύτερα; Μάλλον ο τουρισμός, αυτή η βιομηχανία που τόσο πολύ έχει διαφημιστεί από το Κράτος, ως η σωτήρια λύση. Για ποιον τουρισμό, όμως θα μιλάμε πλέον;
Έχοντας μετατραπεί η Ελλάδα σε μία χώρα εξαθλιωμένων πολιτών που θα κάνουν τα πάντα για την επιβίωση και έχοντας στο μυαλό μου τον σαπιοκοιλιά Γερμανό με την κόκκινη μούρη, πιότερο σε Ταϋλανδέζικο προβλέπω το μελλοντικό μοντέλο τουρισμού στην Ελλάδα, παρά σε κάτι αξιοπρεπές.
Αυτή είναι η ανάπτυξη της φτώχειας και της εξαθλίωσης. Αυτός, πράγματι είναι μονόδρομος. Αυτή η «λύση» δεν μας επιβλήθηκε από κανέναν, αλλά την προσκάλεσαν ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο Αντώνης Σαμαράς και ο Γιώργος Καρατζαφέρης, μαζί με τον Λουκά Παπαδήμο και τις κοινοβουλευτικές ομάδες του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑΟΣ.
Αυτή ήταν η πρόταση του ΔΝΤ και της Τρόικας εξ αρχής. Κανείς από τις κυβερνήσεις του Παπανδρέου και του Παπαδήμου ΔΕΝ την αρνήθηκε, κανείς ΔΕΝ κατέθεσε μία εναλλακτική πρόταση, κανείς ΔΕΝ τους έστειλε στο διάολο. Μόνο συμφωνούσαν, οι γλοιωδέστατοι.
Αν, όμως, το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας δεν έχει σχέση με τους υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα, ας δούμε πόση σχέση έχει με τους υπαλλήλους του Δημοσίου. Η Τρόικα(;) λέει ότι μία από τις κυριότερες προϋποθέσεις για να μειωθεί το χρέος της χώρας είναι η απόλυση 150.000 δημοσίων υπαλλήλων έως το 2015.
Ωραία, ας μιλήσουμε με αριθμούς για να ξέρουμε τί λέμε. Σύμφωνα με την απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων του 2010 οπότε και είτε σταμάτησαν εντελώς οι προσλήψεις, είτε λειτούργησε ο κανόνας της μίας πρόσληψης για κάθε δέκα αποχωρήσεις, ο επίσημος αριθμός των εργαζομένων στο Δημόσιο ήταν 750.000.
Άρα, η Τρόικα ζητά να φτάσει αυτός ο αριθμός στους 600.000 υπαλλήλους. Όμως, το 2010 και ΜΕΤΑ την απογραφή, οι αποχωρήσεις από το Δημόσιο ήταν 53.000.
Το πρώτο 9μηνο του 2011, δηλαδή χωρίς να συμπεριλαμβάνεται ο μήνας Δεκέμβριος όπου τότε συμπληρώνεται ο χρόνος υπηρεσίας και αποχωρούν οι συνταξιούχοι, είχαν αποχωρήσει 39.000 υπάλληλοι, ενώ υπολογίζεται ότι ως το τέλος του χρόνου οι αποχωρήσεις ξεπέρασαν τις 50.000.
Μέσα στη διετία, λοιπόν, 2010-2011, αποχώρησαν από το Δημόσιο, σύμφωνα με τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς, 100.000 υπάλληλοι. Όπως πανηγύριζε η κυβέρνηση τον Σεπτέμβριο του 2011, έναντι όλων αυτών των αποχωρήσεων είχαν πραγματοποιηθεί μόνο 7.385 προσλήψεις. Ακόμη και με τον κανόνα 1 προς 10, είμαστε χουβαρντάδες και λέμε ότι προσλήφθηκαν 10.000 υπάλληλοι. Άρα, από τους 750.000 υπαλλήλους, απέμειναν 660.000.
Αν και η αποχώρηση των δημοσίων υπαλλήλων αναμένεται να αυξηθεί κατακόρυφα τα επόμενα χρόνια λόγω των περικοπών στους μισθούς οι οποίοι συνδέονται άμεσα με το ποσό της σύνταξής τους, εμείς πάλι είμαστε μετριοπαθείς και υπολογίζουμε ως ρυθμό αποχωρήσεων τις 50.000 ανά έτος.
Άρα, 50.000 το 2012 + 50.000 το 2013 + 50.000 το 2014 = 150.000 αποχωρήσεις ΠΡΙΝ το 2015 που είναι η απαίτηση της Τρόικας (;). Αν αφαιρέσουμε αυτούς τους 150.000 από τους 660.000 που υπάρχουν σήμερα, φτάνουμε στους 510.000 υπαλλήλους. Άντε να προσθέσουμε και τις προσλήψεις που θα γίνουν με τον κανόνα 1 προς 10 αυτά τα τρία χρόνια, δηλαδή 15.000, φτάνουμε τους 565.000 εργαζόμενους
στο Δημόσιο ΣΥΝΟΛΙΚΑ.
Δηλαδή, ακόμη και με τους πιο τραγικά μετριοπαθείς υπολογισμούς, ο στόχος της Τρόικας(;) για 600.000 υπαλλήλους το 2015, επιτυγχάνεται απόλυτα και μάλιστα έναν ολόκληρο χρόνο νωρίτερα.
Το ερώτημα που γεννιέται αυτόματα είναι, τότε για ποιον λόγο γίνεται όλος αυτός ο ντόρος για απολύσεις, δηλαδή αύξηση της ύφεσης και της ανεργίας, ενώ ο στόχος επιτυγχάνεται χωρίς απολύσεις;
Αυτό το ερώτημα μέχρι σήμερα δεν το έχει απαντήσει κανείς! Κι αυτή η απουσία απαντήσεων δημιουργεί πάρα πολλά ερωτηματικά. Το βασικότερο είναι, γιατί η κυβέρνηση θέλει με τόση επιμονή να αυξήσει την ύφεση και την ανεργία στην Ελλάδα; Γιατί θέλει να τσαλακώσει τόσο πολύ έναν ολόκληρο λαό; Γιατί παλεύει να εξοντώσει εργαζόμενους και στον Ιδιωτικό και στο Δημόσιο τομέα;
Το «είναι κακοί άνθρωποι» δεν παίζει σε καμία λογική εκδοχή ως εξήγηση. Το «είναι χαζοί άνθρωποι» επίσης δεν παίζει και ώρα να τελειώνουμε με αυτό το άλλοθι που τους δίνουμε.
Πρέπει να μάθουμε ποιο είναι το αντάλλαγμα που παίρνουν αυτοί οι προδότες καθεστωτικοί του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑΟΣ για να μας τελειώσουν. Αποκλείεται να μην υπάρχει αντάλλαγμα.
Δικαιούμαι πλέον να πιστεύω οτιδήποτε, αλλά δε μπορώ να το υπερασπιστώ αν δεν έχω επιχειρήματα. Και επιχειρήματα θα βρεθούν, μόνο αν αυτοί οι προδότες συλληφθούν και υποχρεωθούν να ομολογήσουν πόσα πήραν για να μας ξεπουλήσουν. Ύστερα μπορεί να τους ανακοινωθεί η ποινή.
Όμως πρώτα πρέπει να μάθουμε πόσο μας πούλησαν για να δούμε πόσο μας υπολόγισαν. Φοβάμαι ότι θα λυπηθώ όταν μάθω την τιμή εκάστου τεμαχίου, όμως πρέπει να τη μάθουμε και μάλιστα το συντομότερο δυνατόν. Ο χρόνος τελειώνει. Αν δεν κάνουμε κάτι, η εντολή για «πυρ» δε θα αργήσει να δοθεί στο απόσπασμα.
Τι σχέση έχει ο κατώτατος μισθός, ο 13ος και ο 14ος του ιδιωτικού τομέα με το δημοσιονομικό έλλειμμα της Ελλάδας; Πως συνδέονται αυτά μεταξύ τους; Κανείς δεν απαντά, μόνο χαζογελάνε.
Ποια λύση θα δώσει στη μείωση του δημόσιου χρέους ο μισθός των 400 ευρώ στον ιδιωτικό τομέα; Γιατί έχουν ταυτίσει το χρέος της Ελλάδας με τους μισθούς των ιδιωτικών υπαλλήλων;
Οι γελοιωδέστεροι, απαντούν παπαγαλίζοντας ότι πρόκειται για αναπτυξιακό μέτρο. Ναι ε; Ανάπτυξη ποιών; Της ελληνικής οικονομίας; Με ποιο τρόπο; Οι βιομήχανοι και οι μεγαλοεργοδότες απλώς θα μειώσουν το κόστος παραγωγής τους και θα αυξήσουν τα κέρδη τους. Κι αμέσως μετά θα αυξηθούν οι «καταθέσεις των Ελλήνων» -έτσι γενικά κι αόριστα των «Ελλήνων»- στις ελβετικές τράπεζες.
Άρα, καμία σχέση με ανάπτυξη. Η μείωση του εργατικού κόστους ποτέ, ΜΑ ΠΟΤΕ, δεν έχει περάσει στις τιμές των προϊόντων και των υπηρεσιών για τους καταναλωτές. Άρα, απλώς, οι εργαζόμενοι θα φτωχύνουν, η αγοραστική τους δύναμη θα μειωθεί, η εξαθλίωση θα αυξηθεί και η ανάπτυξη θα αφορά τον πλουτισμό ελάχιστων.
Στην καλύτερη των περιπτώσεων, όπως έχω ξαναγράψει, άντε να έρθουν και κάποιες ξένες εταιρείες να επενδύσουν στην Ελλάδα, οι οποίες όμως δε θα παράγουν προϊόντα για την ελληνική αγορά, καθώς αυτή δε θα υφίσταται πλέον, αλλά μόνο για εξαγωγές, από τις οποίες ελάχιστα έχει να κερδίσει η ελληνική οικονομία.
Και όχι μόνο δε θα κερδίσει, αλλά όλο αυτό το «πανηγύρι» θα αδειάσει τα ταμεία του Κράτους από τον ΦΠΑ και λοιπούς έμμεσους φόρους, καθώς το εμπόριο θα έχει παραλύσει.
Τι μπορεί άραγε να πάει καλύτερα; Μάλλον ο τουρισμός, αυτή η βιομηχανία που τόσο πολύ έχει διαφημιστεί από το Κράτος, ως η σωτήρια λύση. Για ποιον τουρισμό, όμως θα μιλάμε πλέον;
Έχοντας μετατραπεί η Ελλάδα σε μία χώρα εξαθλιωμένων πολιτών που θα κάνουν τα πάντα για την επιβίωση και έχοντας στο μυαλό μου τον σαπιοκοιλιά Γερμανό με την κόκκινη μούρη, πιότερο σε Ταϋλανδέζικο προβλέπω το μελλοντικό μοντέλο τουρισμού στην Ελλάδα, παρά σε κάτι αξιοπρεπές.
Αυτή είναι η ανάπτυξη της φτώχειας και της εξαθλίωσης. Αυτός, πράγματι είναι μονόδρομος. Αυτή η «λύση» δεν μας επιβλήθηκε από κανέναν, αλλά την προσκάλεσαν ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο Αντώνης Σαμαράς και ο Γιώργος Καρατζαφέρης, μαζί με τον Λουκά Παπαδήμο και τις κοινοβουλευτικές ομάδες του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑΟΣ.
Αυτή ήταν η πρόταση του ΔΝΤ και της Τρόικας εξ αρχής. Κανείς από τις κυβερνήσεις του Παπανδρέου και του Παπαδήμου ΔΕΝ την αρνήθηκε, κανείς ΔΕΝ κατέθεσε μία εναλλακτική πρόταση, κανείς ΔΕΝ τους έστειλε στο διάολο. Μόνο συμφωνούσαν, οι γλοιωδέστατοι.
Αν, όμως, το δημοσιονομικό έλλειμμα της χώρας δεν έχει σχέση με τους υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα, ας δούμε πόση σχέση έχει με τους υπαλλήλους του Δημοσίου. Η Τρόικα(;) λέει ότι μία από τις κυριότερες προϋποθέσεις για να μειωθεί το χρέος της χώρας είναι η απόλυση 150.000 δημοσίων υπαλλήλων έως το 2015.
Ωραία, ας μιλήσουμε με αριθμούς για να ξέρουμε τί λέμε. Σύμφωνα με την απογραφή των δημοσίων υπαλλήλων του 2010 οπότε και είτε σταμάτησαν εντελώς οι προσλήψεις, είτε λειτούργησε ο κανόνας της μίας πρόσληψης για κάθε δέκα αποχωρήσεις, ο επίσημος αριθμός των εργαζομένων στο Δημόσιο ήταν 750.000.
Άρα, η Τρόικα ζητά να φτάσει αυτός ο αριθμός στους 600.000 υπαλλήλους. Όμως, το 2010 και ΜΕΤΑ την απογραφή, οι αποχωρήσεις από το Δημόσιο ήταν 53.000.
Το πρώτο 9μηνο του 2011, δηλαδή χωρίς να συμπεριλαμβάνεται ο μήνας Δεκέμβριος όπου τότε συμπληρώνεται ο χρόνος υπηρεσίας και αποχωρούν οι συνταξιούχοι, είχαν αποχωρήσει 39.000 υπάλληλοι, ενώ υπολογίζεται ότι ως το τέλος του χρόνου οι αποχωρήσεις ξεπέρασαν τις 50.000.
Μέσα στη διετία, λοιπόν, 2010-2011, αποχώρησαν από το Δημόσιο, σύμφωνα με τους πιο μετριοπαθείς υπολογισμούς, 100.000 υπάλληλοι. Όπως πανηγύριζε η κυβέρνηση τον Σεπτέμβριο του 2011, έναντι όλων αυτών των αποχωρήσεων είχαν πραγματοποιηθεί μόνο 7.385 προσλήψεις. Ακόμη και με τον κανόνα 1 προς 10, είμαστε χουβαρντάδες και λέμε ότι προσλήφθηκαν 10.000 υπάλληλοι. Άρα, από τους 750.000 υπαλλήλους, απέμειναν 660.000.
Αν και η αποχώρηση των δημοσίων υπαλλήλων αναμένεται να αυξηθεί κατακόρυφα τα επόμενα χρόνια λόγω των περικοπών στους μισθούς οι οποίοι συνδέονται άμεσα με το ποσό της σύνταξής τους, εμείς πάλι είμαστε μετριοπαθείς και υπολογίζουμε ως ρυθμό αποχωρήσεων τις 50.000 ανά έτος.
Άρα, 50.000 το 2012 + 50.000 το 2013 + 50.000 το 2014 = 150.000 αποχωρήσεις ΠΡΙΝ το 2015 που είναι η απαίτηση της Τρόικας (;). Αν αφαιρέσουμε αυτούς τους 150.000 από τους 660.000 που υπάρχουν σήμερα, φτάνουμε στους 510.000 υπαλλήλους. Άντε να προσθέσουμε και τις προσλήψεις που θα γίνουν με τον κανόνα 1 προς 10 αυτά τα τρία χρόνια, δηλαδή 15.000, φτάνουμε τους 565.000 εργαζόμενους
στο Δημόσιο ΣΥΝΟΛΙΚΑ.
Δηλαδή, ακόμη και με τους πιο τραγικά μετριοπαθείς υπολογισμούς, ο στόχος της Τρόικας(;) για 600.000 υπαλλήλους το 2015, επιτυγχάνεται απόλυτα και μάλιστα έναν ολόκληρο χρόνο νωρίτερα.
Το ερώτημα που γεννιέται αυτόματα είναι, τότε για ποιον λόγο γίνεται όλος αυτός ο ντόρος για απολύσεις, δηλαδή αύξηση της ύφεσης και της ανεργίας, ενώ ο στόχος επιτυγχάνεται χωρίς απολύσεις;
Αυτό το ερώτημα μέχρι σήμερα δεν το έχει απαντήσει κανείς! Κι αυτή η απουσία απαντήσεων δημιουργεί πάρα πολλά ερωτηματικά. Το βασικότερο είναι, γιατί η κυβέρνηση θέλει με τόση επιμονή να αυξήσει την ύφεση και την ανεργία στην Ελλάδα; Γιατί θέλει να τσαλακώσει τόσο πολύ έναν ολόκληρο λαό; Γιατί παλεύει να εξοντώσει εργαζόμενους και στον Ιδιωτικό και στο Δημόσιο τομέα;
Το «είναι κακοί άνθρωποι» δεν παίζει σε καμία λογική εκδοχή ως εξήγηση. Το «είναι χαζοί άνθρωποι» επίσης δεν παίζει και ώρα να τελειώνουμε με αυτό το άλλοθι που τους δίνουμε.
Πρέπει να μάθουμε ποιο είναι το αντάλλαγμα που παίρνουν αυτοί οι προδότες καθεστωτικοί του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑΟΣ για να μας τελειώσουν. Αποκλείεται να μην υπάρχει αντάλλαγμα.
Δικαιούμαι πλέον να πιστεύω οτιδήποτε, αλλά δε μπορώ να το υπερασπιστώ αν δεν έχω επιχειρήματα. Και επιχειρήματα θα βρεθούν, μόνο αν αυτοί οι προδότες συλληφθούν και υποχρεωθούν να ομολογήσουν πόσα πήραν για να μας ξεπουλήσουν. Ύστερα μπορεί να τους ανακοινωθεί η ποινή.
Όμως πρώτα πρέπει να μάθουμε πόσο μας πούλησαν για να δούμε πόσο μας υπολόγισαν. Φοβάμαι ότι θα λυπηθώ όταν μάθω την τιμή εκάστου τεμαχίου, όμως πρέπει να τη μάθουμε και μάλιστα το συντομότερο δυνατόν. Ο χρόνος τελειώνει. Αν δεν κάνουμε κάτι, η εντολή για «πυρ» δε θα αργήσει να δοθεί στο απόσπασμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου