Προτάσεις εισαγωγής στα πανεπιστήμια ...

pressinaction.gr ...

Υποκρισία και παραλογισμός σε μια συσκευασία

του Χρήστου Κυργιάκη  

Δόθηκαν στη δημοσιότητα από την αρμόδια επιτροπή του υπουργείου παιδείας, οι προτάσεις για τον τρόπο εισαγωγής των υποψηφίων στα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας στα πλαίσια της λειτουργίας του Νέου Λυκείου, το οποίο, αν δεν υπάρξει άλλη αναβολή της εφαρμογής, θα ισχύσει για τους μαθητές που θα βρίσκονται στην Α Λυκείου κατά το επόμενο σχολικό έτος 2012-2013. Όμως, ποιους αφορούν και σε ποιους απευθύνονται αυτές οι προτάσεις;

Στους μαθητές;

Σε ποιους μαθητές; Σ ’αυτούς που φέτος είδαν τη σχολική τους χρονιά να περνάει χωρίς βιβλία αλλά με φωτοτυπίες, σημειώσεις, ψηφιακά σχολεία και φροντιστήρια; Τους ρώτησε κανείς αν έχουν internet πλέον στο σπίτι; Στους, μαθητές που υποσιτίζονται και δεν έχουν ούτε για χαρτζιλίκι; Στους μαθητές που οι γονείς τους έμειναν άνεργοι ή μήπως σε κείνους που βλέπουν πως οι σπουδές αποτελούν ουτοπία αν δεν περάσουν στον τόπο που ζούνε και κυριολεκτικά αδύνατες αν ο τόπος που ζούνε δεν διαθέτει κάποιο ΑΕΙ ή ΤΕΙ; Μήπως απευθύνεται στους μαθητές που περνάνε τις αρρώστιες χωρίς φάρμακα γιατί οι γονείς δεν έχουν να πληρώσουν τον παιδίατρο και αν αποτολμήσεις να πας σε κάποιο νοσοκομείο Παίδων τότε ή φεύγεις ακόμα πιο άρρωστος λόγω πληθώρας περιστατικών ή φεύγεις άπραγος, απελπισμένος και οργισμένος;

Αφού πρώτα γκρέμισαν το σπίτι που λέγεται «Δωρεάν Παιδεία», κάνουν προτάσεις για το πώς πρέπει να είναι η σκάλα που οδηγεί στην ταράτσα. Υποκρισία και παραλογισμός σε μια συσκευασία.

Δεν χάνει την ευκαιρία η υπουργός παιδείας να διατυμπανίζει πως «η ζωή συνεχίζεται» και πως «ο χρόνος δεν σταματάει να κυλά».

Ψέματα! Η ζωή δεν συνεχίζεται για όλους. Έχει σταματήσει να κυλά για εκατομμύρια από εμάς εδώ και καιρό και ο χρόνος πια, δεν κυλάει. Απλά σέρνεται.

Στους εκπαιδευτικούς;

Σε ποιους εκπαιδευτικούς; Σ΄αυτούς που φέτος είδαν τη σχολική χρονιά να περνάει χωρίς κανένα κίνητρο, καμία προσμονή για κάτι καλύτερο παρά μόνο σιγουριά για το χειρότερο, για το αβέβαιο και για το άδικο;

Στους εκπαιδευτικούς που πλέον τα πόδια τους γυρίζουν προς τα πίσω όταν είναι να φύγουν για το σχολείο; Που τους ζητήθηκε φέτος να διδάξουν χωρίς βιβλία ή μήπως σ’ αυτούς που τους ετοιμάζουν την απόλυση τυλιγμένη με το χαρτί της αξιολόγησης ; Που καλούνται να εμφυσήσουν αξιοπρέπεια όταν στους ίδιους δεν έχουν αφήσει ούτε ίχνος; Μήπως απευθύνεται στους εκπαιδευτικούς που τους έχουν στερήσει κάθε οραματισμό όταν νιώθουν ντροπή για το λειτούργημά τους αφού δεν μπορεί να τους εξασφαλίσει τα απαραίτητα προς επιβίωση ή μήπως σε κείνους που κλαίνε σιωπηλά κάθε μέρα (και όχι μία φορά όπως η κυρία υπουργός) όταν βλέπουν, τα μέχρι πριν λίγο καιρό έξυπνα βλέμματα των μαθητών τους, να έχουν μετατραπεί σε βλέμματα απλανή που αναζητούν απαντήσεις και διεξόδους;

Δεν χάνουν την ευκαιρία οι κυβερνώντες να διατυμπανίζουν πως «ότι κάνουμε το κάνουμε για το καλό των παιδιών μας».

Ναι! Αυτό είναι αλήθεια! Για το καλό των παιδιών τους γίνεται. Των δικών τους παιδιών. Όχι των δικών μας.

Στους γονείς;

Σε ποιους γονείς; Σ’ αυτούς που είναι άνεργοι; Σ’ αυτούς που όπου νάναι απολύονται; Σ’ αυτούς που εργάζονται μεν αλλά νιώθουν όλο και περισσότερο πως προσφέρουν εθελοντική εργασία; Σ’ αυτούς που διακόπτουν τα παιδιά από τις ξένες γλώσσες και πάνε όλο και πιο αραιά στο σούπερ μάρκετ ή μήπως σ’ αυτούς που κοιμούνται όλο και λιγότερο το βράδυ και μονολογούν όλο και περισσότερο την ημέρα; Μήπως στους γονείς που νιώθουν κάθε μέρα περισσότερο οργισμένοι, περισσότερο ντροπιασμένοι μα και περισσότερο ανήμποροι;

Δεν χάνουν την ευκαιρία οι εσωτερικοί και εξωτερικοί τροϊκανοί να μας βομβαρδίζουν με απειλές εκφοβισμούς και παράλογες απαιτήσεις, μέχρι να μας φαίνονται όλα απολύτως φυσιολογικά και, γιατί όχι, απολύτως απαραίτητα. Να απειλούμε ο ένας τον άλλον με τη φράση «Ε ρε τρόικα που σας χρειάζεται!» και να ξεθυμαίνουμε χωρίς να κάνουμε τίποτα. Αυτό θέλουν οι δανειστές-δυνάστες μας.

Όμως, δεν πρόκειται να τους περάσει. Ξέρουν πως ήδη έχουν χάσει τον έλεγχο της κατάστασης και αρχίζουν να τσακώνονται απειλώντας ο ένας τον άλλον πως θα σπάσουν τις συμφωνίες που έχουν κάνει μεταξύ τους. Τώρα είναι η ώρα για ξεσηκωμό, για αντεπίθεση μέχρι να φύγει και ο τελευταίος υπαίτιος της σημερινής κατάστασης. Συντονισμός χρειάζεται και θέληση.