Ο Χ και η Ψ άλλαξαν μυαλά έναντι 600 ευρώ...

τοίχο-τοίχο...
 Τελικά πιάνει η ρημάδα η προπαγάνδα...
Μιλούσα προ ημερών με ένα φίλο και μια φίλη (ζευγάρι) που είχαμε καιρό να μιλήσουμε για τα κοινωνικοπολιτικά τεκταινόμενα.
Πριν ένα περίπου χρόνο εμφανιζόταν φωτιά και λαύρα με το Μνημόνιο.

Περίπου Απρίλη με Ιούλη πέρυσι.

Είχε μειωθεί το  εισόδημα του φίλου αρκετά και ήταν άνεργη η γυναίκα του ήδη πάνω από ένα χρόνο.
Έτσι, φώναζε για την κατάσταση, είχε κατέβει και μερικές φορές στο Σύνταγμα πέρσι Μάη-Ιούνη και έλεγε κι αυτός και κυρίως η γυναίκα του ότι αυτοί που μας οδήγησαν ως την πόρτα της χρεωκοπίας (ΝΔ) κι αυτοί που μας έβαλαν μέσα (ΠΑΣΟΚ) πρέπει να δικαστούν, ότι ήταν προσχεδιασμένα όλα κλπ κλπ.
Λόγω του ότι ήταν άνεργη τότε η Ψ (ας ονομάσουμε τη γυναίκα Ψ και τον άντρα Χ, όπως τα χρωμοσώματα) καθόταν τις περισσότερες ώρες στο σπίτι.
Έμπαινε στο ίντερνετ για να περάσει η ώρα και πέτυχε τον Καζάκη, ο οποίος ανέλυε τα τεκταινόμενα με το γνωστό του τρόπο.
Η Ψ λοιπόν είχε που είχε το θυμό της, άκουσε επιτέλους και δέκα επιστημονικές αλήθειες από ένα σοβαρό άνθρωπο και ήταν φουλ αντιμνημονιακή.
Η Ψ τον άκουγε φανατικά και υιοθετου΄σε τις απόψεις του για τα όσα έγιναν και για τα όσα πρέπει να γίνουν..
Στο ίδιο κλίμα και ο Χ τότε, αν και λίγο πιο μετριοπαθής.

Συζητούσαμε τοτε για τα συγκλονιστικά στοιχεία όπως -το κυριότερο- ότι το 85-90% του "Δανείου" πάει στην αποπληρωμή των τοκοχρεωλυσίων και άρα η εσωτερική οικονομία αυτοτροφοδοτείται και επομένως η πληρωμή μισθών, συντάξεων, φαρμάκων κλπ δε γίνεται από το Δάνειο αλλά από τον κρατικό προυπολογισμό κλπ.
Συζητούσαμε για το προαποφσισμένο σχέδιο να υπαχθεί η χώρα σε καθεστώς οικονομικής δουλείας και άλλα τέτοια...
Μάλιστα μου είχε κάνει εντύπωση η από μέρους τους υιοθέτηση ριζοσπαστικών ιδεών και το πάθος τους, καθώς οι δυο τους ήταν πάντοτε σχετικά συντηρητικοί.

Περίπου το Νοέμβρη με Δεκέμβρη...

Περνάνε λοιπόν κάποιοι μήνες και τυχαίνει να βρει επιτέλους δουλειά η Ψ κάπου.
Μη φανταστείτε τίποτα το φοβερό, αλλά στις μέρες μας ακόμη και μια δουλειά από το ρπωί ως το βράδυ για 600 ευρώ φαντάζει... δώρο!
Με μέσον εννοείται... Αδιάβλητος ιδιωτικός τομέας γαρ!

Λοιπόν, άρχισε να αυξάνεται το εισόδημά τους και παρόλο που ο Χ είχε απολυθεί, έπαιρνε το επίδομα ανεργίας και τα κουτσοβγάζανε πέρα.
Επομένως άρχισαν και τα στρογγυλέματα...
Όταν ξαναγεμίζει -έστω και πρόσκαιρα- λιγάκι η κοιλίτσα, μετά το φαγητό παραδοσιακά νυστάζεις και τα μάτια αρχίζουν να κλείνουν...
Η φίλη μας λοιπόν, η Ψ, δούλευε όλη μέρα, τρέχοντας πάνω-κάτω, όλος ο μισθός των 600 ευρώ έφευγε για το νοίκι, το πήγαινε-έλα στη δουλειά και τα υπόλοιπα αυτονόητα έξοδα ενός σπιτιού.
Αλλά τουλάχιστον είχε φύγει από πάνω της ο βραχνάς του ενοχικού συνδρόμου που συνοδεύει πάντοτε τον άνεργο.
Οπότε έπαψε να αναζητά λύσεις αφού πια ένιωθε πως "διασφαλίστηκε η ίδια", και δε χρειάστηκε να ξανακούσει τους "Καζάκηδες" που φώναζαν.
Ότανγ ύριζε σπίτι κατάκοπη έβαζε λίγη τηλεόραση να "ενημερωθεί".
Σε μια συζήτησή μας λοιπόν εκείνο τον καιρό άρχισε να μου τα στρίβει.
"Και εντάξει, είναι κακό όλο αυτό που συμβαίνει, αλλά τι να κάνουμε; Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Και αν δε μας δώσει το "Δάνειο" η Τρόικα, τι θα απογίνουμε που δε θα έχουμε να πληρώσουμε μισθούς, συντάξεις, φάρμακα κλπ.; Και η αριστερά μόνο κριτική κάνει, αλλά δεν έχει λύσεις. Και τελικά είχε δίκιο ο Μητσοτάκης το 90."
Και τα υπόλοιπα γνωστά αναπαραγόμενα εκ των ειδήσεων των 8...


Βέβαια τόνιζε ακόμη τότε ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ (χωρίς χαρακτηρισμούς αυτή τη φορά), αλλά ότι προτίθετια να ψηφίσει κάποια "υπεύθυνη φωνή"΄και ότι "φταίνε οι πολιτικοί" και ότι "χρειάζεται κάποια λύση όπως στην Ιταλία με τον Μόντι" και τα λοιπά Αλαφουζικά...

Το αποκορύφωμα ήταν ότι μου έλεγαν ο Χ και η Ψ ότι πρέπει "να βρεθούν πολιτικοί με ανθρωπιά".
Κι όταν τους εξηγούσα πως αυτό που θεωρούσε "ανθρωπιά", στην ουσία είναι ιδεολογία και μάλιστα πολύ συγκεκριμένη, αυτοί εξενίσταντο λέγοντάς μου ότι τα γυρίζω όλα εκεί που θέλω.
Ε βέβαια, όταν τους λες ότι "δουλειά και σπίτι για όλους (ή έστω σχεδόν όλους), ισχυρό κοινωνικό κράτος να καλύπτει όχι μόνο τους αναξιοπαθούντες αλλά όλους τους πολίτες, με δωρεάν παιδεία και υγεία για όλους, φτηνές μεταφορές, δημόσιο ηλεκτρικό ρεύμα κλπ" αυτό πάνω-κάτω είναι ο σοσιαλισμός και τα παρακλάδια του, σου λένε ότι παίζεις παιχνίδια...

Πριν λίγες ημέρες...

Τελοσπάντων, περνάν οι μήνες και δεν έχουμε συζητήσει καθόλου για τέτοια θέματα.
Ώσπου προ ημερών τυχαίνει και ξαναπιάνουμε τέτοια κουβέντα, ενώ καθόμαστε παρέα στο σπίτι και η τηλεόραση δείχνει ειδήσεις.
Δεν ακούγαμε, κυρίως έπαιζε η εικόνα.
Στο μεταξύ ο Χ ξανάπιασε η δουλειά εκεί που δούλευε προηγουμένως με τα... μισά λεφτά!
Δείχνει η τηλεόραση το Βενιζέλο και το Σαμαρά (χωρίς να ακούμε τι λένε) και κουνούν το κεφάλι τους σα να λέγαν "ωχ τι μας περιμένει πάλι".
Μετά δείχνει καπάκι τον Τσίπρα και αρχίζουν και ουρλιάζουν "άντε γαμήσου ρε μπάσταρδε που θέλεις να κυβερνήσεις κιόλας"... κλπ
Μετά δείχνει τον Καμμένο με αφορμή τη συνεργασία του με το Δημαρά και αρχίζουν και ωρύονται "απατεώνες που θέλετε να χρεωκοπήσουμε! τώρα μας θυμηθήκατε ρε;"
Καλά όταν έδειξε το ΚΚΕ δεν μπορώ να γράψω αυτά που ειπώθηκαν. Μας διαβάζουν και παιδιά ίσως...



Και τα ρωτάω εγώ τα παιδιά.
"Καθήστε ρε! Εδώ ο Σαμαράς κι ο Βενιζέλος σας έχουν πάρει κι ό,τι είχε απομείνει, κάθε βδομάδα σας βάζουν και νέο φόρο, σας μειώσουν τους μισθούς, σας παίρνουν χαράτσια... οθωμανικά, έχουν μαζί τους την Τρόικα που σας υπόσχεται ότι σύντομα θα προσεγγίσετε το επίπεδο των μισθών της Βουλγαρίας, έχουν κάνει τη χώρα σας κουρέλι της υφηλίου, την εχουν ξεπουλήσει απροκάλυπτα κι εσείς δε βγάζετε άχνα και μου κάνετε τους αναστενάρηδες και όταν βλέπετε τον Τσίπρα, το ΚΚΕ, τον Καμμένο ή οποιονδήποτε άλλο που φωνάζει εναντίον αυτών που σας εξαθλιώνουν και έχουν ο καθένας τους μια λύση στο κεφάλι του για το τι μπορεί να γίνει από δω και μπρος μου το παίζετε νταήδες εναντίον τους;
Εντάξει, μην τους ψηφίσετε, αλλά τόσο μένος γι αυτούς που δε σας αρέσει η λύση που προτείνουν και τόση... βουβή κατανόηση σ' αυτούς που σας ληστεύουν;;;"




Ε μετά ακολούθησαν τα -γνωστά φαντάζομαι σε όλους σας- πολιτικά καβγαδάκια...
Και όταν κι εγώ ρώτησα την Ψ "καλά εσύ δε μου έλεγες πριν ένα χρόνο ότι δε χρειαζόμαστε το "Δάνειο" για να πληρωθούν οι ανάγκες του κράτους, οι μισθοί, οι συντάξεις κλπ";
Εσύ δεν το έλεγες; Τώρα τι άλλαξε;"
Και φυσικά η απάντηση ήταν "Α, αποκλείεται! Ποτέ δεν τον είπα εγώ αυτό!"

Όπως αντιλαμβάνεστε οι Σαμαράδες δεν είναι μόνο στη Βουλή.
Είναι και εδώ έξω. Πίνουν καφέ μαζί μας, δουλέουν στο διπλανό γραφείο, κάθονται στο διπλανό κάθισμα του Μετρό.

Οι κωλοτούμπες δεν είναι προνόμιο της πολιτικής ελίτ, αλλά και του λαού.
Κι αν τις κωλοτούμπες της πολιτικής ελίτ μπορούμε να τις χρεώσουμε στο προσωπικό συμφέρον του εκάστοτε "κωλοτούμπα", αυτές του λαού μπορούμε να τις χρεώσουμε πουθενά αλλού εκτός από την εθελοδουλεία ή και τη βλακεία;

Φυσικά η συζήτηση έληξε με τη δήλωση του ζευγαριού Χ+Ψ πως προτίθενται μάλλον να ψηφίσουν Κουβέλη.
Κι όταν τους ρώτησα γιατί, μου απάντησαν ότι τους φαίνεται ο πιο σοβαρός.
Όταν πάλι τους ρώτησα αν επιλέγουν τι θα ψηφίσουν βάσει φάτσας, μπήκαν στο προκείμενο.
Ότι δηλαδή πιστεύουν ότι είναι ανεύθυνος και θέλει να μας.... καταστρέψει όποιος λέει να βγούμε απ το Μνημόνιο, ότι αυτό που έχουμε ως λαός να κάνουμε είναι να προχωρήσουμε γρήγορα στις μεταρρυθμίσεις και να επαναδιαπραγματευτούμε απλώς κάποια σημεία του Μνημονίου.
Όπως π.χ. να μην επιβληθούν άλλοι φόροι, να μη μειωθούν άλλο οι μισθοί κλπ.
Και αυτά να γίνουν εντός Μνημονίου.

(Πριν συνεχίσω, να σημειώσω πως ανεξάρτητα της άποψής μου για τον Κουβέλη και τη ΔημΑρ του, η απαξίωσή μου για τις απαντήεις του Χ και της Ψ δεν ε΄χουν να κάνουν με όποιον ψηφίσει Κουβέλη, αλλά με το σκεπτικό των συγκεκριμένων.)

Όταν λοιπόν κι εγώ -πάντα καλόπιστα- τους ρωτάω αν έχουν ακούσει ή διαβάσει έστω και μια φορά κάποιον Ευρωπαίο ιθύνοντα/αξιωματούχο να συζητάει ε΄στω το ενδεχόμενο επαναδιαπραγμάτευσης εντός Μνημονίου, φυσικά ως απάντηση λαμβάνω τη σιωπή.
Όταν τους ρωτάω αν άκουσαν τους υπευθύνους της Τρόικα να δηλώνουν ευθαρσώς ότι στόχος του Μνημονίου είναι να αυξηθεί η "ανταγωνιστικότητα" της εληνικης οικονομίας και οι μισθοί της Ελλάδας να προσεγγίσουν αυτούς των Βαλκανικών χωρών, μου απαντούν πως "Εντάξει, τα είπαν αυτά, αλλά σίγουρα υπάρχει κάποιο περιθώριο".
Όταν λοιπόν κι εγώ τους ρωτάω "ποιο είναι αυτό το περιθώριο; αντί για 250 ευρώ να πάνε στα 280 ευρώ οι μισθοί μας;" με είπαν λαικιστή...
Και λαμβάνουν ως απάντηση φυσικά την περιφρονητική σιωπή μου...

Εγώ όμως επιμένω γιατί έχω πάρει ανάποδες...

Τους ρωτάω, αφού τελικά ήταν αναγκαία κατά την σημερινή άποψή τους η προσφυγή της χώρας στην Τρόικα, γιατί δεν ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ "που ξέρει να κάνει και καλύτερα τη δουλειά;"
Τους λέω κι εγώ πως "αν πάντως εγώ θεωρούσα το Μνημόνιο απαραίτητο, θα ψήφιζα ΠΑΣΟΚ που είναι καλύτερο απ τη ΝΔ να το εφαρμόσει και σίγουρα είναι καλύτερο σ αυτή τη δουλειά από κόμματα μέχρι πρότινος διαμαρτυρίας όπως του Κουβέλη ή της Ντόρας."
Και μου απαντούν "δε ψηφίζουμε ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ για να τους τιμωρήσουμε"
"Να τους τιμωρήσετε γιαά ποιο πράγμα; Για κάτι που κι εσείς οι ΄διιοι το θεωρείτε απαραίτητο;
Είναι τρελό αυτό που μου λέτε" τους απαντώ.
Εισπράττω τη μεγαλοπρεπή σιωπή τους.

Όταν τους ρωτάω αν πιστεύουν πως υπάρχει ζωή εντός Μνημονίου, μου απάντησαν "ναι"! Μ' ένα στόμα κι οι δυο!
Όταν τους υπενθύμισα το θέμα των μισθών που θα κατέβουν μεσα σε λίγα χρόνια κάτω κι απ τα 300 ευρώ, τις συντάξεις που θα καταλήξουν προνοιακά επιδόματα, τους φόρους ιδιοκατοίκησης, τα χαράτσια, το ξεπούλημα κάθε δημοσίου πλούτου, τις εργασιακές συνθήκες δουλείας...
...τότε ο Χ με χαρακτήρισε "ξερόλα" και η Ψ συμφωνησε κουνώντας το κεφάλι συγκαταβατικά.

Κι εγώ φυσικά τους απάντησα "μπορεί να είμαι ξερόλας, αλλά μαλάκας δεν είμαι. Ούτε και έχω βάλει τιμή πώλησης στη συνείδησή μου στα 600 ευρώ".



Φυσικά κάπου εκεί τέλειωσε και η κουβέντα.
Ο Χ και η Ψ εξαγοράστηκαν ακούσια.
Μόλις μπήκε -κατά τύχη και κατά βύσμα- ένα 600άρι την τσέπη της Ψ, ξεχάστηκαν τα πάντα.
Και Μνημόνια και Τρόικες και εθνικές υπερηφάνειες και προδότες και πουλημένοι Πρωθυπουργοί...

Δυστυχώς για πολλούς συμπολίτες μας έτσι πάει.
Όσο δεν έχουν μία φωνάζουν και βρίζουν θεούς και δαίμονες.
Μόλις τύχει και πιάσουν κάτι ψιλά και λιγδώσει το αντεράκι τους, ξεχνούν τα πάντα.
Τότε γίνονται ένα με το Κεφάλαιο, νιώθουν ευγνωμοσύνη γι αυτό που τους έχεισ τη δουλειά του (ειδικά αν είναι και με βύσμα) και υιοθετούν όλη την ψυχοσύνθεση, τη νοοτροπία, την ιδεολογία και τη φρασεολογία του Κεφαλαίου.
Καπιταλιστικές ιδέες σε μισοάδεια στομάχια.

Κι εγώ να σιγοψιθυρίζω τους στίχους...

Κι ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος,
κέρδος ποτέ μα από παθήματα χορτάτος,
που συνηθίζει στην κάθε βρωμιά,
αρκεί να έχει γεμάτο τον ντορβά
κι επαναστάσεις στ' όνειρά του αναζητεί,
τον έχω βαρεθεί.