Η Αυγή online...
Προφανώς υπάρχει ρωγμή στο μέχρι τώρα συστημικό διηνεκές που διαφέντευε τα πράγματα στον τόπο. Ωστόσο, όπως δείχνουν οι εξελίξεις των ημερών, απέχουμε ακόμα (πολύ ή λίγο, θα δείξει) από το σημείο εκείνο όπου η ρωγμή θα γίνει ρωγμώδες κάταγμα του συστήματος. Ή αλλιώς, όπως λένε και οι θεωρητικοί, αν θα υπάρξει "διαιρετική τομή" που θα αλλάξει την ιδιοσυστασία της πολιτικής πραγματικότητας, άρα και τον τροπισμό της κοινωνικής ιδιοσυστασίας. Δεν είναι εύκολο. Μερικοί θα πουν ότι είναι και αδύνατο. Άλλωστε ο αντίπαλος (που είναι ταξικός αντίπαλος, ας μην το ξεχνάμε) δεν διανοείται καν ότι γίνεται να υπάρξει τέτοια μετατόπιση οπτικής στην πραγματικότητα. Είτε γιατί πάσχει από πολιτικό αυτισμό και αδυνατεί να το φανταστεί, όπως διάφορα υποπόδια του συστήματος που παρελαύνουν (προσπαθώντας επί ματαίω -έως γελοιότητας- να προελάσουν) στις γκρίζες ζώνες των τηλεοπτικών καναλιών (τα οποία εμπορεύονται προς ίδιον όφελος δημόσια περιουσία, όπως είναι η κάθε τηλεοπτική συχνότητα, και μάλιστα τζάμπα, αφού με τη σύμπραξη όλων των κυβερνήσεων του δικομματισμού δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή από τα χρεωστούμενα), είτε διότι γνωρίζει αυτός ο ταξικός αντίπαλος ότι οποιαδήποτε ρωγμή στο σύστημα μπορεί να αποδειχθεί καταστροφική, οπότε πρέπει να κλείσει άρον-άρον πριν να είναι αργα.
Θέλω να πω ότι άλλο πράγμα είναι αυτός ο καραγκιόζης ο βουλευτής της Ν.Δ., ο Τασούλας, που ειρωνευόταν γελοιοποιούμενος τον Παναγιώτη Λαφαζάνη σε κάποιο από τα δεκάδες πάνελ των καναλιών, και άλλο είναι ο εγκληματικά σταθερός στην προσήλωσή του προς το σύστημα Λουκάς Παπαδήμος. Και στο μεταξύ ένας ολόκληρος κόσμος από οσφυοκάμπτες, αργυρώνητους, ραβδούχους, σφογγοκωλάριους, παρακοιμώμενους, χαφιέδες, πραιτωριανούς, αργυράσπιδες (που είναι χειρότεροι από τους ριψάσπιδες), δειλούς, χυδαίους υπηρέτες χιλίων αφεντάδων με θράσος χιλίων γυμνόκωλων πιθήκων, επηρμένους αμόρφωτους, λειτουργικούς αναλφάβητους της ελπίδας, πραγματογνώμονες της καταστροφής και πολλά άλλα είδη της πανίδας, ου μην αλλά της σαρκοβόρου χλωρίδας με μυαλό χόρτου και ό,τι άλλο μπορεί να υπάρξει σε φτηνή τιμή, σε σκέψη από δεύτερο και τρίτο χέρι, σε προσπάθεια τεμπελχανίου, σε γλώσσα που της τρέχουν σάλια υποταγής, σε τρομαγμένο κορμί που δεν έφτασε ποτέ σε ύψος έρωτα.
Είναι όλη αυτή η πινακοθήκη των τεράτων και των ηλιθίων που κόπτεται για τη σωτηρία της πατρίδας. Και είναι όλη αυτή η κουστωδία της υποταγής με θρησκευτική προσήλωση, που κορυβαντιά για τους κινδύνους που μας περιτριγυρίζουν αν δεν καθίσουμε να μας ανασκολοπήσουν προκειμένου να σωθούμε, ονομάζοντας με άψογη πολιτική ορθότητα, δηλαδή με πλήρη πολιτική ολιγοφρένεια, τους τοκογλύφους εταίρους. Λες και προσπαθούμε το ίδιο πράγμα εμείς και οι διάφοροι Σόιμπλε, λες και δεν είμαστε ετερότοποι εμείς κι αυτοί. Μα, αν ήταν έτσι τα πράγματα, τότε ο βιαστής και το θύμα του θα ήταν εταίροι σε μια προσπάθεια τέλεσης σεξουαλικής συνεύρεσης. Και αν το θύμα αντιδράσει στον βιαστή, τότε αυτό θα κολασθεί για παρεμπόδιση σεξουαλικής ολοκλήρωσης (που μοιάζει πολύ με την οικονομική ολοκλήρωση στον καπιταλισμό) και βάναυση καταστροφή των δικαιωμάτων του εταίρου - βιαστή.
Δεν είμαστε με τα καλά μας. Στ' αλήθεια όμως δεν είμαστε με τα καλά μας; Ή μήπως πρέπει να εξοργιστούμε ακόμα περισσότερο επειδή μας θεωρούν αθύρματα του κάθε Τασούλα και του κάθε Βορίδη που τσεκουρώνει τη λογική, την αισθητική και την ηθική μας, ή έρμαια εκείνου του ρέκτη βουλευτή του ΠΑΣΟΚ που Λιντζέρη την ψυχραιμία μας σε κάθε τηλεοπτική ευκαιρία. Τηλεοπτική, έτσι; Γιατί ευκαιρία στον δρόμο δεν υπάρχει. Αυτό το ξέρουν καλά. Καιρός να το κατανοήσουμε κι εμείς και να το νιώσουμε μέχρι τα μύχια της ψυχής μας. Διαφορετικά, όπως λένε και οι σοφοί των εταιρικών νόμων, αφού έτσι κι αλλιώς (είναι θέλημα Θεού) δεν μπορούμε να αποφύγουμε τον βιασμό, ας τον απολαύσουμε. Βγάζοντας βεβαίως και μερικές κραυγούλες για την τιμή της προ πολλού απωλεσθείσης αθωότητας, όπως έλεγαν και οι ταγοί του τόπου να πράξουμε και στον καιρό της φασιστικής εισβολής: μερικές τουφεκιές για την τιμή των όπλων. Αυτή την αισχρή τιμή θέλουν να σώσουμε οι Σαμαράδες και οι Βενιζέλοι και οι Δασκαλόπουλοι και οι Παπαδήμοι και ο απίστευτα πολυδαίδαλος, πολυπλόκαμος και βαθύτατα, έως μυελού οστέων, χυδαίος εσμός των τεράτων που συνθέτουν το γεγονός το οποίο προχείρως ονομάζεται εξουσία.
Προχείρως όμως. Όσο πρόχειρα, μέσα στον κατακλυσμό της ναζιστικής κατοχής, ο προσκυνημένος πρωθυπουργός της Ελλάδας (της δικής τους Ελλάδας, όχι της δικής μας) Τσολάκογλου, έδωσε τη λίμνη Βιστωνίδα στα βατοπεδινά πανούργα λύμματα της μοναστικής αγάπης. Κι εκείνο το κουκούλωμα το ολοκλήρωσαν τα πολιτικά τέκνα του Τσολάκογλου, με πολύ κουκουλωμένο χρυσίο κάτω από νόμους που οι ίδιοι ψήφισαν. Και είναι αυτοί οι ίδιοι που νομίζουν ότι τη σκόνη του καιρού (με τις δύο διαστάσεις) και του χρόνου (με τις τρεις διαστάσεις) μπορείς να την τινάξεις προχείρως από τα πέτα σου και η πραγματικότητα να επανέλθει αλώβητη, καθαρή και αμόλυντη. Αμ δε. Τα καθαρά σακάκια είναι καιρός να καταλάβουν τον νόμο της αφθαρσίας της ύλης. Της ύλης που κάθισε στη ζωή των ανθρώπων και έγινε πόνος και έγινε οργή και έγινε (ναι, έγινε και απελπισμένη πολιτική επιλογή) βαριά απελπισία. Είναι καιρός να μάθουν και τον νόμο της αφθαρσίας των ανθρώπων. Κι αν η ύλη είναι το απόλυτο εντροπικό δεδομένο, τότε είναι καιρός να μάθουν και την αφθαρσία της λύπης.
Θέλω να πω ότι άλλο πράγμα είναι αυτός ο καραγκιόζης ο βουλευτής της Ν.Δ., ο Τασούλας, που ειρωνευόταν γελοιοποιούμενος τον Παναγιώτη Λαφαζάνη σε κάποιο από τα δεκάδες πάνελ των καναλιών, και άλλο είναι ο εγκληματικά σταθερός στην προσήλωσή του προς το σύστημα Λουκάς Παπαδήμος. Και στο μεταξύ ένας ολόκληρος κόσμος από οσφυοκάμπτες, αργυρώνητους, ραβδούχους, σφογγοκωλάριους, παρακοιμώμενους, χαφιέδες, πραιτωριανούς, αργυράσπιδες (που είναι χειρότεροι από τους ριψάσπιδες), δειλούς, χυδαίους υπηρέτες χιλίων αφεντάδων με θράσος χιλίων γυμνόκωλων πιθήκων, επηρμένους αμόρφωτους, λειτουργικούς αναλφάβητους της ελπίδας, πραγματογνώμονες της καταστροφής και πολλά άλλα είδη της πανίδας, ου μην αλλά της σαρκοβόρου χλωρίδας με μυαλό χόρτου και ό,τι άλλο μπορεί να υπάρξει σε φτηνή τιμή, σε σκέψη από δεύτερο και τρίτο χέρι, σε προσπάθεια τεμπελχανίου, σε γλώσσα που της τρέχουν σάλια υποταγής, σε τρομαγμένο κορμί που δεν έφτασε ποτέ σε ύψος έρωτα.
Είναι όλη αυτή η πινακοθήκη των τεράτων και των ηλιθίων που κόπτεται για τη σωτηρία της πατρίδας. Και είναι όλη αυτή η κουστωδία της υποταγής με θρησκευτική προσήλωση, που κορυβαντιά για τους κινδύνους που μας περιτριγυρίζουν αν δεν καθίσουμε να μας ανασκολοπήσουν προκειμένου να σωθούμε, ονομάζοντας με άψογη πολιτική ορθότητα, δηλαδή με πλήρη πολιτική ολιγοφρένεια, τους τοκογλύφους εταίρους. Λες και προσπαθούμε το ίδιο πράγμα εμείς και οι διάφοροι Σόιμπλε, λες και δεν είμαστε ετερότοποι εμείς κι αυτοί. Μα, αν ήταν έτσι τα πράγματα, τότε ο βιαστής και το θύμα του θα ήταν εταίροι σε μια προσπάθεια τέλεσης σεξουαλικής συνεύρεσης. Και αν το θύμα αντιδράσει στον βιαστή, τότε αυτό θα κολασθεί για παρεμπόδιση σεξουαλικής ολοκλήρωσης (που μοιάζει πολύ με την οικονομική ολοκλήρωση στον καπιταλισμό) και βάναυση καταστροφή των δικαιωμάτων του εταίρου - βιαστή.
Δεν είμαστε με τα καλά μας. Στ' αλήθεια όμως δεν είμαστε με τα καλά μας; Ή μήπως πρέπει να εξοργιστούμε ακόμα περισσότερο επειδή μας θεωρούν αθύρματα του κάθε Τασούλα και του κάθε Βορίδη που τσεκουρώνει τη λογική, την αισθητική και την ηθική μας, ή έρμαια εκείνου του ρέκτη βουλευτή του ΠΑΣΟΚ που Λιντζέρη την ψυχραιμία μας σε κάθε τηλεοπτική ευκαιρία. Τηλεοπτική, έτσι; Γιατί ευκαιρία στον δρόμο δεν υπάρχει. Αυτό το ξέρουν καλά. Καιρός να το κατανοήσουμε κι εμείς και να το νιώσουμε μέχρι τα μύχια της ψυχής μας. Διαφορετικά, όπως λένε και οι σοφοί των εταιρικών νόμων, αφού έτσι κι αλλιώς (είναι θέλημα Θεού) δεν μπορούμε να αποφύγουμε τον βιασμό, ας τον απολαύσουμε. Βγάζοντας βεβαίως και μερικές κραυγούλες για την τιμή της προ πολλού απωλεσθείσης αθωότητας, όπως έλεγαν και οι ταγοί του τόπου να πράξουμε και στον καιρό της φασιστικής εισβολής: μερικές τουφεκιές για την τιμή των όπλων. Αυτή την αισχρή τιμή θέλουν να σώσουμε οι Σαμαράδες και οι Βενιζέλοι και οι Δασκαλόπουλοι και οι Παπαδήμοι και ο απίστευτα πολυδαίδαλος, πολυπλόκαμος και βαθύτατα, έως μυελού οστέων, χυδαίος εσμός των τεράτων που συνθέτουν το γεγονός το οποίο προχείρως ονομάζεται εξουσία.
Προχείρως όμως. Όσο πρόχειρα, μέσα στον κατακλυσμό της ναζιστικής κατοχής, ο προσκυνημένος πρωθυπουργός της Ελλάδας (της δικής τους Ελλάδας, όχι της δικής μας) Τσολάκογλου, έδωσε τη λίμνη Βιστωνίδα στα βατοπεδινά πανούργα λύμματα της μοναστικής αγάπης. Κι εκείνο το κουκούλωμα το ολοκλήρωσαν τα πολιτικά τέκνα του Τσολάκογλου, με πολύ κουκουλωμένο χρυσίο κάτω από νόμους που οι ίδιοι ψήφισαν. Και είναι αυτοί οι ίδιοι που νομίζουν ότι τη σκόνη του καιρού (με τις δύο διαστάσεις) και του χρόνου (με τις τρεις διαστάσεις) μπορείς να την τινάξεις προχείρως από τα πέτα σου και η πραγματικότητα να επανέλθει αλώβητη, καθαρή και αμόλυντη. Αμ δε. Τα καθαρά σακάκια είναι καιρός να καταλάβουν τον νόμο της αφθαρσίας της ύλης. Της ύλης που κάθισε στη ζωή των ανθρώπων και έγινε πόνος και έγινε οργή και έγινε (ναι, έγινε και απελπισμένη πολιτική επιλογή) βαριά απελπισία. Είναι καιρός να μάθουν και τον νόμο της αφθαρσίας των ανθρώπων. Κι αν η ύλη είναι το απόλυτο εντροπικό δεδομένο, τότε είναι καιρός να μάθουν και την αφθαρσία της λύπης.
.webp)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου