Κυριακή 13 Μαΐου 2012

Οι δημοσιογράφοι και η επιστολή Τσίπρα στον Μπαρόζο...

Η Αυγή online...

Του Αριστείδη Μανωλάκου*


Ορισμένοι συνάδελφοι δημοσιογράφοι, συνηθισμένοι να επαναλαμβάνουν χωρίς προσωπική αξιολόγηση τις ερμηνείες των κομμάτων για τις θέσεις των αντιπάλων τους, διολίσθησαν στο "θανάσιμο αμάρτημα" της προπαγάνδας, άλλοι συνειδητά και άλλοι χωρίς επίγνωση, από άγνοια ή από έλλειψη της αναγκαίας για την άσκηση του δημοσιογραφικού επαγγέλματος επάρκειας.
Αυτό συνέβη και αυτές τις ημέρες με την επιστολή Τσίπρα προς τον Μπαρόζο.
Για τους πρώτους η μακρά θητεία σε γραφεία Τύπου ή σε pay roll κομμάτων, υπηρεσιών και επιχειρήσεων, που οργάνωσε συστηματικά επί δικτατορίας ο Γεωργαλάς, συντήρησαν και διεύρυναν οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις του δικομματισμού, ήταν αναμενόμενο. Όσοι παροικούμε την Ιερουσαλήμ αντιλαμβανόμαστε τα προσωπικά οφέλη που αντλούν ως υπηρέτες του "συστήματος".
Ο λόγος αφορά στους άλλους. Σ' αυτούς που χωρίς ιδιοτέλεια και σκοπιμότητες "παπαγαλίζουν" ό,τι ακούνε.
Τι γράφει η επιστολή Τσίπρα; Σταχυολογούμε μερικές από τις κρίσιμες διατυπώσεις:
Πρώτον, ότι "η ψήφος του ελληνικού λαού την Κυριακή 6 Μαΐου απονομιμοποιεί το Μνημόνιο..." και, συνεπώς
Δεύτερον, "οφείλουμε να επανεξετάσουμε ολόκληρο το πλαίσιο της υπάρχουσας στρατηγικής..." γιατί "το πρόβλημα της κρίσης είναι ευρωπαϊκό και, άρα, σε ευρωπαϊκό επίπεδο πρέπει να βρεθεί η λύση".
Πώς μπορεί να διαβαστεί αυτή η επιστολή χωρίς να την παρερμηνεύουμε: Ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, απευθύνοντας την επιστολή στους επικεφαλής των ευρωπαϊκών θεσμών, στους προέδρους δηλαδή της Κομισιόν του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, της Ευρωπαϊκής Τράπεζας και του Eurogroup:
Πρώτον, σηματοδοτεί τη στάση τη δική του και του ΣΥΡΙΖΑ μέσα στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Ολόκληρη η προπαγάνδα ότι ο Τσίπρας οδηγεί στην έξοδο από το ευρώ πάει περίπατο.
Δεύτερον, υπενθυμίζει στους Ευρωπαίους ότι το 33,5% των ψήφων που συγκέντρωσαν τα δύο κόμματα του Κοινοβουλίου τα οποία συνυπέγραψαν το Μνημόνιο δεν δεσμεύει τον ελληνικό λαό, αφού με την ψήφο του της 6ης Μαΐου το απονομιμοποίησε. Όπως τους είχε προειδοποιήσει με την επιστολή του στις 21 Φεβρουαρίου. Και μάλιστα με πολύ πιο πλαστικές διατυπώσεις τότε. Έγραφε, μεταξύ άλλων, καταλήγοντας, πριν ακόμη ψηφιστεί το Μνημόνιο: "Για όλους αυτούς τους λόγους σάς γνωστοποιώ ότι ο ελληνικός λαός, μόλις αποκαταστήσει το δικαίωμά του να εκφράζει δημοκρατικά τη βούλησή του και ανακτήσει τον έλεγχο των δημοκρατικών του θεσμών, πιθανότατα θα επιφυλαχθεί να αναγνωρίσει ή να τηρήσει τις συμφωνίες στις οποίες ετοιμάζεται να προχωρήσει η παρούσα κυβέρνηση (σ.σ.: Παπαδήμου). Πιο συγκεκριμένα, ο ελληνικός λαός δεν θα αποδεχθεί οποιαδήποτε απώλεια κυριαρχίας, εξωτερική παρέμβαση στα εσωτερικά θέματα της χώρας ή μαζική πώληση δημοσίων επιχειρήσεων, γης και άλλων περιουσιακών στοιχείων που η παρούσα κυβέρνηση ετοιμάζεται να αποδεχθεί".
Ούτε τότε ούτε τώρα θέτει υπό την έγκριση των κοινοτικών αξιωματούχων τον τρόπο με τον οποίο η λαϊκή αποδοκιμασία του Μνημονίου και των μνημονιακών κομμάτων θα βρει πρακτική έκφραση. Ο ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς μισόλογα, πριν από τις εκλογές και μετά, έχει κατηγορηματικά δηλώσει ότι δεσμεύεται μόνο από την έγκριση που έδωσε ο λαός στο πρόγραμμά του.
Τρίτον, απευθυνόμενος στους Ευρωπαίους αξιωματούχους μετά τον "σεισμό" που προκάλεσαν το εκλογικό αποτέλεσμα στην Ελλάδα και η εκλογή του Ολάντ στη Γαλλία, ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για επανεξέταση από μηδενική βάση της "στρατηγικής". Για να αντιμετωπιστεί το "πρόβλημα της κρίσης", που είναι ευρωπαϊκό και όχι, ασφαλώς, μόνο ελληνικό ή των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου.
Τι μπορεί να σημαίνει αυτή η στρατηγική στόχευση; Αν μπορούμε να την κατανοήσουμε με όρους πολιτικής, τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο από την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων στις οποίες έδωσαν ώθηση οι ελληνικές και γαλλικές εκλογές και που διαμορφώνεται με κοινή προσπάθεια των ευρωπαϊκών λαών, αλλά δεν έχει ολοκληρωθεί. Έτσι μοιάζει ότι έγινε το πρώτο βήμα.

* Ο Αριστείδης Μανωλάκος είναι πρώην πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ροη αρθρων