Intellectum...
Αλέξης Καζαντζίδης
Η ιστορία μας δεν είναι παρά η ιστορία των διευθυντών, των στρατηγών μας και των ολοκαυτωμάτων που ενσαρκώνουν το δραματικό μας πεπρωμένο. Αυτό το στατικό και αναλλοίωτο τελετουργικό των αρχών που, αν δεν σερβίρουν θέαμα στα μάτια του λαού, ξεπέφτουν.
Η εξουσία που δεν ενεργεί, είναι ξεπεσμένη. Δεν είναι εξουσία. Η εξουσία που δεν παράγει θέαμα, δεν μπορεί να συγκινήσει τους υπηκόους της. Θα χάσει τους θεατές της.
Άρα θα τους ξεσηκώσει καθώς δεν θα μπορεί να τους καθηλώσει πλέον κάτω απ’ το ζυγό μιας εικόνας. Η εικόνα μπορεί να παίζει το έργο της κοινωνικής ειρήνης, της ασφάλειας, του μεγαλείου της παράδοσης, του δόγματος και της συντήρησης. Οι κρατούντες επιτρέπουν στο θέαμα να λανσάρει υποδειγματικές συμπεριφορές, ήρωες, αμφισβητίες της αμφισβήτησης, αμοραλιστές της ελευθερομανίας αναπαράγοντας το ίδιο μοντέλο διοίκησης και την ίδια ηθική διασπορά στους υπηκόους.
Μένουμε έξω απ’ τα γεγονότα εξαιτίας της προσωπικής μας μη-συμμετοχής.
Φλυαρούμε ξορκίζοντας την αδυναμία μας να λαμβάνουμε αποφάσεις για μας. Τους αφήνουμε να κάνουν ό,τι θέλουν. Επομένως, και να πλαστογραφούν τη θέλησή μας. Αφήνουμε τον καιρό να αποφασίζει για μας.
Αφήνουμε να χαθεί αυτό που πρέπει να υπερασπιστούμε. Άρα, στο τέλος δεν μένει τίποτε να υπερασπιστούμε. Μια μεταφυσική αχλή αμφισβήτησης των πάντων. Μιαν αναγνωρισμένη θεσμική θλίψη που οδηγεί στους συλλογικούς φόνους και στα κρεματόρια.
Εθιζόμαστε στην ακραία αντίφαση. Την ίδια στιγμή που το ανθρώπινο μάτι φτάνει στον πλανήτη Άρη ο μισός πλανήτης γη είναι… τυφλός. Κανένα μάτι δεν τρυπώνει στη δυστυχία του διπλανού μας. Καμιά τεχνολογία δεν εξαλείφει τη φτώχεια, τη βρωμιά και την εξαθλίωση. Μονάχα σκούπες, Ηρώδειες διαστροφές βρικολάκων της εξουσίας. Αντίποινα εθνοφασιστικής έμπνευσης.
Ένας ατιμασμένος λαός που δέχεται ένα ανελέητο κυνήγι μαγισσών. Ένας λαός εν πολλοίς, μοιραίος κι άβουλος που χαιρετίζει το ιλουστρασιόν τίποτε που παίρνει αποφάσεις. Ένας λαός χωροφύλακας των Ευρωπαίων και πειραματόζωο των αγορών της. Ένας λαός που παίρνει εντολές απʼ αυτούς που τον κατέσφαξαν και στο τέλος λοιδορείται απʼ τους ίδιους ως καταπατητής ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Βαριεστημένοι απόμακροι κι αδιάφοροι θεατές βλέπουμε σε επεισόδια τηλεκανιβαλισμού το έργο, Χρυσή Αυγή, μια σαπουνόπερα για αρχαιολάτρες, προγονόπληκτους, άδεια ξυρισμένα κεφάλια, νοικοκυραίους που βρίσκουν υπερασπιστές υπέρβαρα κτήνη που έρχονται σε οργασμό μόνο με σβάστικες και αγκυλωτούς σταυρούς.
Στο κέντρο, ο εχθρός είναι οι μετανάστες, οι μελαμψοί άνθρωποι, οι ξένοι με τις λευκές κελεμπίες και τα χρωματιστά φεσάκια. Στην ενδοχώρα είναι οι γύφτοι, οι τσιγγάνοι και οι γυρολόγοι.
Βουλευτές των ελληνικών Ες Ες, καταδότες, κουκουλοφόροι ανεβασμένοι σε καπό αυτοκινήτων προτρέπουν το λαό σε ξεβρόμισμα έχοντας ως άλλοθι την εσκεμμένη ανεπάρκεια της αστυνομίας. Ξεβρομίστε τον τόπο απʼ το διαφορετικό. Από αυτό που δεν σας μοιάζει, από αυτό που απειλεί την κενότητά σας.
Κατάκοποι μεσοαστοί, μαρκαρισμένοι με το ευρώ και το όραμα της καλοζωίας των Ευρωπαίων παίρνουν τα όπλα στο Αιτωλικό. Η αστυνομία δεν έχει δήθεν περιπολικά.
Έχει όμως κρανοφόρους που μπορούν να σαπίζουν στο ξύλο ένα εκατομμύριο διαδηλωτές. Ομάδες κρούσης στην Κόρινθο, τάγματα εφόδου σε Ραφήνα και Μεσολόγγι, όμορφος κόσμος, ηθικός εθνικιστικά πλασμένος.
Αρχίζουμε να συνηθίζουμε το αποτρόπαιο. Αν κάποιος τολμήσει να φτύσει αυτό το σίχαμα απανθρωπιάς στα μούτρα θα κινδυνέψει με λιντσάρισμα από τους υπερπατριώτες αυτής της χώρας. Θα λοιδορηθεί ως άτιμος, επειδή υπερασπίζεται τους μιαρούς ξένους.
Εδώ οι εξισώσεις είναι αμείλιχτες. Σκεφτείτε έναν χασάπη που θα μας πουλούσε σάπιο κρέας. Θα ήταν η αφορμή να εκτελέσουμε τους… χασάπηδες.
Σκεφτείτε έναν γιατρό που πετσοκόβει κάποιο φουκαρά. Θα ήταν η αφορμή να στείλουμε όλους τους γιατρούς εξορία! Τόση ευφυΐα διαθέτει, όπως φαίνεται, η ψυχορραγούσα ελληνική λεβεντιά.
Το κακό, λοιπόν, που τόσα χρόνια βλέπαμε στις τηλεοράσεις, οι ανθρωπιστικές εκκαθαρίσεις, οι μπανανίες με τα εξευτελιστικά μεροκάματα, η βαρβαρότητα του καταναγκασμού των άλλων, η αποθέωση του κέρδους, ο ακραίος καταναλωτικός μαζοχισμός, η υπέρβαρη Δύση, η λιμοκτονούσα Αφρική είναι εδώ.
Τα εσωτερικά προβλήματα, οι αποκλεισμοί, η διαφθορά, τα προνόμια, το ξεκλήρισμα της παραγωγής επίσης. Μείγματα εκρηκτικά στα χέρια κομματαρχών και μπράβων.
Ο Ξένιος Ζεύς εσχάτως, διαπνέει συλλήβδην όλη την επικράτεια, έχοντας ως φόντο την απαστράπτουσα μαρμαρυγή των σιδερολοστών.
Αλέξης Καζαντζίδης
Η ιστορία μας δεν είναι παρά η ιστορία των διευθυντών, των στρατηγών μας και των ολοκαυτωμάτων που ενσαρκώνουν το δραματικό μας πεπρωμένο. Αυτό το στατικό και αναλλοίωτο τελετουργικό των αρχών που, αν δεν σερβίρουν θέαμα στα μάτια του λαού, ξεπέφτουν.
Η εξουσία που δεν ενεργεί, είναι ξεπεσμένη. Δεν είναι εξουσία. Η εξουσία που δεν παράγει θέαμα, δεν μπορεί να συγκινήσει τους υπηκόους της. Θα χάσει τους θεατές της.
Άρα θα τους ξεσηκώσει καθώς δεν θα μπορεί να τους καθηλώσει πλέον κάτω απ’ το ζυγό μιας εικόνας. Η εικόνα μπορεί να παίζει το έργο της κοινωνικής ειρήνης, της ασφάλειας, του μεγαλείου της παράδοσης, του δόγματος και της συντήρησης. Οι κρατούντες επιτρέπουν στο θέαμα να λανσάρει υποδειγματικές συμπεριφορές, ήρωες, αμφισβητίες της αμφισβήτησης, αμοραλιστές της ελευθερομανίας αναπαράγοντας το ίδιο μοντέλο διοίκησης και την ίδια ηθική διασπορά στους υπηκόους.
Μένουμε έξω απ’ τα γεγονότα εξαιτίας της προσωπικής μας μη-συμμετοχής.
Φλυαρούμε ξορκίζοντας την αδυναμία μας να λαμβάνουμε αποφάσεις για μας. Τους αφήνουμε να κάνουν ό,τι θέλουν. Επομένως, και να πλαστογραφούν τη θέλησή μας. Αφήνουμε τον καιρό να αποφασίζει για μας.
Αφήνουμε να χαθεί αυτό που πρέπει να υπερασπιστούμε. Άρα, στο τέλος δεν μένει τίποτε να υπερασπιστούμε. Μια μεταφυσική αχλή αμφισβήτησης των πάντων. Μιαν αναγνωρισμένη θεσμική θλίψη που οδηγεί στους συλλογικούς φόνους και στα κρεματόρια.
Εθιζόμαστε στην ακραία αντίφαση. Την ίδια στιγμή που το ανθρώπινο μάτι φτάνει στον πλανήτη Άρη ο μισός πλανήτης γη είναι… τυφλός. Κανένα μάτι δεν τρυπώνει στη δυστυχία του διπλανού μας. Καμιά τεχνολογία δεν εξαλείφει τη φτώχεια, τη βρωμιά και την εξαθλίωση. Μονάχα σκούπες, Ηρώδειες διαστροφές βρικολάκων της εξουσίας. Αντίποινα εθνοφασιστικής έμπνευσης.
Ένας ατιμασμένος λαός που δέχεται ένα ανελέητο κυνήγι μαγισσών. Ένας λαός εν πολλοίς, μοιραίος κι άβουλος που χαιρετίζει το ιλουστρασιόν τίποτε που παίρνει αποφάσεις. Ένας λαός χωροφύλακας των Ευρωπαίων και πειραματόζωο των αγορών της. Ένας λαός που παίρνει εντολές απʼ αυτούς που τον κατέσφαξαν και στο τέλος λοιδορείται απʼ τους ίδιους ως καταπατητής ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Βαριεστημένοι απόμακροι κι αδιάφοροι θεατές βλέπουμε σε επεισόδια τηλεκανιβαλισμού το έργο, Χρυσή Αυγή, μια σαπουνόπερα για αρχαιολάτρες, προγονόπληκτους, άδεια ξυρισμένα κεφάλια, νοικοκυραίους που βρίσκουν υπερασπιστές υπέρβαρα κτήνη που έρχονται σε οργασμό μόνο με σβάστικες και αγκυλωτούς σταυρούς.
Στο κέντρο, ο εχθρός είναι οι μετανάστες, οι μελαμψοί άνθρωποι, οι ξένοι με τις λευκές κελεμπίες και τα χρωματιστά φεσάκια. Στην ενδοχώρα είναι οι γύφτοι, οι τσιγγάνοι και οι γυρολόγοι.
Βουλευτές των ελληνικών Ες Ες, καταδότες, κουκουλοφόροι ανεβασμένοι σε καπό αυτοκινήτων προτρέπουν το λαό σε ξεβρόμισμα έχοντας ως άλλοθι την εσκεμμένη ανεπάρκεια της αστυνομίας. Ξεβρομίστε τον τόπο απʼ το διαφορετικό. Από αυτό που δεν σας μοιάζει, από αυτό που απειλεί την κενότητά σας.
Κατάκοποι μεσοαστοί, μαρκαρισμένοι με το ευρώ και το όραμα της καλοζωίας των Ευρωπαίων παίρνουν τα όπλα στο Αιτωλικό. Η αστυνομία δεν έχει δήθεν περιπολικά.
Έχει όμως κρανοφόρους που μπορούν να σαπίζουν στο ξύλο ένα εκατομμύριο διαδηλωτές. Ομάδες κρούσης στην Κόρινθο, τάγματα εφόδου σε Ραφήνα και Μεσολόγγι, όμορφος κόσμος, ηθικός εθνικιστικά πλασμένος.
Αρχίζουμε να συνηθίζουμε το αποτρόπαιο. Αν κάποιος τολμήσει να φτύσει αυτό το σίχαμα απανθρωπιάς στα μούτρα θα κινδυνέψει με λιντσάρισμα από τους υπερπατριώτες αυτής της χώρας. Θα λοιδορηθεί ως άτιμος, επειδή υπερασπίζεται τους μιαρούς ξένους.
Εδώ οι εξισώσεις είναι αμείλιχτες. Σκεφτείτε έναν χασάπη που θα μας πουλούσε σάπιο κρέας. Θα ήταν η αφορμή να εκτελέσουμε τους… χασάπηδες.
Σκεφτείτε έναν γιατρό που πετσοκόβει κάποιο φουκαρά. Θα ήταν η αφορμή να στείλουμε όλους τους γιατρούς εξορία! Τόση ευφυΐα διαθέτει, όπως φαίνεται, η ψυχορραγούσα ελληνική λεβεντιά.
Το κακό, λοιπόν, που τόσα χρόνια βλέπαμε στις τηλεοράσεις, οι ανθρωπιστικές εκκαθαρίσεις, οι μπανανίες με τα εξευτελιστικά μεροκάματα, η βαρβαρότητα του καταναγκασμού των άλλων, η αποθέωση του κέρδους, ο ακραίος καταναλωτικός μαζοχισμός, η υπέρβαρη Δύση, η λιμοκτονούσα Αφρική είναι εδώ.
Τα εσωτερικά προβλήματα, οι αποκλεισμοί, η διαφθορά, τα προνόμια, το ξεκλήρισμα της παραγωγής επίσης. Μείγματα εκρηκτικά στα χέρια κομματαρχών και μπράβων.
Ο Ξένιος Ζεύς εσχάτως, διαπνέει συλλήβδην όλη την επικράτεια, έχοντας ως φόντο την απαστράπτουσα μαρμαρυγή των σιδερολοστών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου