Νόμος είναι η βία του δανειστή...

Δημοσιευθηκε στο Inprecor...

Έχει καταντήσει αηδία όσοι οδηγούν μια ολόκληρη κοινωνία στην φτώχεια, την ανέχεια, την εξαθλίωση, την απόγνωση, το μαρασμό, την απελπισία και την κατάθλιψη, να της παραδίδουν και από πάνω μαθήματα ευπρέπειας, δημοκρατικού ήθους και πολιτικού πολιτισμού και μάλιστα με ύφος χιλίων καρδιναλίων.

«Οργανωμένες ακραίες μειοψηφίες» αποκλήθηκαν και πάλι όσοι αντιδρούν στην εφαρμογή του νόμου Διαμαντοπούλου για τα ΑΕΙ. Τι κι αν αντιδρούν σε ένα νόμο με βάση τον οποίο στα νέα συμβούλια διοίκησης των πανεπιστημίων θα μπορούν να εκλέγονται πρόσωπα που θα λαμβάνουν 60-70 ψήφους σε ένα σύνολο εκλεκτόρων που ξεπερνούν τους 2000;

Προφανώς δεν έχει καμία σημασία για όλα εκείνα τα θλιβερά ανθρωπάκια σιτίζονται στα pay roll της τρόικας.

«Βία με ονοματεπώνυμο» χαρακτηρίστηκε το «πέσιμο» στους Γκαουλάιτερ που έγινε απ’ τους εργαζόμενους στους ΟΤΑ στη Θεσσαλονίκη, επειδή αυτοί οι κύριοι ούτε λίγο ούτε πολύ είπαν πως πρέπει να απολυθούν τα 2/3 των δημοσίων υπαλλήλων με μια άκρως προσβλητική διατύπωση. Κάποιοι θίχτηκαν για τη δυσφήμιση της «διεθνούς εικόνας της χώρας»,  μέχρι και για παρ’ ολίγον «διπλωματικό επεισόδιο» έφτασαν να πουν και ζήτησαν στιβαρή αποδοκιμασία κατά των συνδικαλιστών. Αλήθεια γιατί κανείς δε θέτει το ερώτημα με ποιο δικαίωμα βγαίνει ένας ξένος αξιωματούχος και παρεμβαίνει σε εσωτερικά ζητήματα της δημόσιας διοίκησης μιας άλλης χώρας;

Προφανώς και πάλι δεν έχει καμία σημασία για όσων το μυαλό φτάνει να σκεφτεί μέχρι το «αφού δεν έχουν ψωμί να φάνε γιατί δεν τρώνε παντεσπάνι».

Όπως και να έχει πάντως μία είναι η αλήθεια. Σύσσωμοι οι –φανεροί και κρυφοί- υποστηριχτές της πολιτικής του μνημονίου θέλουν να εμπεδωθεί μια χωροφυλακίστικη προσέγγιση για την ανάλυση ενός κοινωνικού φαινόμενου και όχι μια επιστημονική όπως του αξίζει προσέγγιση. Η λογική είναι ίδια με αυτή των περιβόητων άκρων.

Για ένα και μόνο λόγο. Για να κρύψουν ότι τη βία των αδυνάτων την παράγουν, την αναπαράγουν και την τροφοδοτούν η βία των δυνατών. Δηλαδή τι περιμένουν; Να πεθαίνει απ’ την πείνα ο άλλος, να του ανατρέπεται η ζωή, να χάνει τη γη κάτω απ’ τα πόδια του και να αντιδρά με όρους savoir vivre;

Αλήθεια κύριοι όλοι εσείς οι χορτασμένοι που κουνάτε το δάκτυλο στους ταλαιπωρημένους μπορείτε να μας εξηγήσετε τι είδους ενέργεια είναι η κατάλυση του κοινοβουλίου απ’ την ίδια την κυβέρνηση; Και εξηγούμαι:

Πως πρέπει να αντιδράσει κανείς όταν του φέρνεις ένα νέο μνημόνιο σε πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, μετά από μία εβδομάδα της ψήφισης ενός πακέτου μέτρων στη βουλή; Μόνο και μόνο γιατί φοβάσαι ότι αν τα μέτρα αυτά περιλαμβάνονταν στο πακέτο που πήγε στη βουλή δεν θα ψηφίζονταν στο σύνολό τους. Αλήθεια τι είναι αυτό; Σεβασμός στη θέληση της πλειοψηφίας ή απάτη; Πόσο δημοκρατικό και μη βίαιο είναι να αναγάγεις σε υπέρτατο νόμο αυτό της εξυπηρέτησης του δανειστή-ληστή σου; Προφανώς πάρα πολύ δημοκρατικό γιατί κάποιοι κύριοι βάζουν μόνο τις υπογραφές τους ενίοτε και την ψήφο τους σε αντισυνταγματικά νομοσχέδια και όλοι οι υπόλοιποι βάζουμε τα λεφτά.

Βεβαίως οι λαλίστατοι κύριοι που ωρύονταν κατά του όχλου την ίδια ώρα που στα κρυφά Σαμαράς, Βενιζέλος, Κουβέλης και Στουρνάρας κορόιδευαν και εξαπατούσαν ακόμα και τους βουλευτές δεν είχαν να πουν τίποτα. Για την ακρίβεια είπαν. Τα ονόμαζαν όπως και τα πολιτικά τους αφεντικά: Εκπλήρωση των υποχρεώσεων της χώρας ή κλείσιμο των εκκρεμοτήτων ή προαπαιτούμενα.

Πράγματι δεν πρόκειται για βία παρά μόνο για υπεύθυνη πολιτική και διάσωση της χώρας αφού αποτιμάται σε χρηματική αξία και μάλιστα 31 δις ευρώ τουλάχιστον. Ενώ η ίδια η ανθρώπινη ζωή που έχει πέσει στο έσχατο σημείο του εξευτελισμού και της υποτίμησης για την πλειονότητα της κοινωνίας επειδή δεν αποτιμάται χρηματικά – έστω και αν απ’ αυτή θα βγουν τα 31 δις- η όποια προσπάθεια να την υπερασπιστείς ονομάζεται βία.

Ο καθείς και οι αξίες του…