ΔΕΘέλω να 'ρθείς... στη Σαλονίκη

του Νικου Σουλη απο το Mediasoup ...

Μια πόλη ετοιμάζεται να φωνάξει φύγε κι εσύ ράβεις το κοστούμι… Ψάχνεις ποιο χρώμα θα  σώσει τη γραβάτα σου, τυπώνεις επικοινωνιακά μπλουζάκια!!! και τα μοιράζεις στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Είσαι φοβερός.. πρωθυπουργός των ακτιβίστας.. Έκανες την Ελλάδα ΜΚΟ.
Στρατιές φρουρών στη Σαλονίκη...
Ετοιμάζεται πόλεμος, τείχη, αύρες, σαύρες μαύρες...
και γιατί όλο αυτό; Με μια σου δήλωση θα αντιστρέψεις τη βουτιά;


Όλοι φωνάζουν. Όλι Ρεν… Γερμαναράδες... Βησιγότθοι.. Σταυροφόροι, δικηγόροι... πολέμαρχοι.. πράσινοι.. κίτρινοι ,μπεζ...μαύροι ..άσπροι, κόκκινοι!
Τζάνκυ μου εσύ, παρακαλάς τη δόση κι αυτός που θα στη δώσει σε σπρώχνει σε γκρεμό.
Κι όταν όλα θα τα 'χεις ξεπουλήσει όσο όσο, θα σε πετάξουνε απόξω και θα μείνουμε χωρίς δόση, χωρίς σπίτι, χωρίς ιθαγένεια!

Να πάω στον Ιταλό να φάω, στο Γερμανό να πάρω αεροπλάνο, στο Γάλλο τα διόδια και σε Αμερικανικό δοχείο να αφοδεύσω...

Κι εγώ που αρνιέμαι να δεχτώ, ν' αναγνωρίσω ότι έφταιξα, ότι σε ψήφιζα,
γοητευμένος συνεχίζω την ανούσια ελληνική ζωή μου, χωρίς να ονειρεύομαι., χωρίς να ελπίζω.

Είμαι ένα μικρό κατουρημένο σκυλάκι...και γύρω οι λύκοι μου φωνάζουν...Ακόμα κι οι άλλοι σκύλοι απέναντί μου στέκονται...είμαι ένας Λαός σκύλος που ‘μεινε μόνος κι αδέσποτος, σε μια πόλη, κόσμο εχθρικό, μοναδικός στο πλανήτη που δεν έχω δικαίωμα ούτε να εξεγερθώ..
Να το.. το αεροπλάνο με βομβαρδίζει.. και ΟΗ εμένα με αφοπλίζει..
Ποιο δίκιο κύριοι μπορεί τώρα τον Λαό μας να στηρίξει;
Ούτε ιδέες.. ούτε αλληλεγγύη..
Μας έχουν ρίξει στη μέση και βαρόνε.. και τα πόδια και το κεφάλι...
και να φύγουμε μόνοι στη πορεία μας στο χρόνο δεν αφήνουν..
“Ζήτω η Ελλάδα και κάθε τι μοναχικό στο κόσμο αυτά..”

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΞΟΔΟΣ

'Τις ήμερες εκείνες έκαναν σύναξη μυστική τα παιδιά και λάβανε την απόφαση,
επειδή τα κακά μαντάτα πλήθαιναν στην πρωτεύουσα, να βγουν έξω σε πλατειές με
το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει : μια παλάμη τόπο κάτω από τ' ανοιχτό
πουκάμισο, με τις μαύρες τρίχες και το σταυρουδάκι του ήλιου. Όπου είχε κράτος
η Άνοιξη.”
..και παρακάτω συνεχίζει ο Οδυσσέας Ελύτης
“Τέτοιας λογής αποκοτιές, ωστόσο, μαθαίνοντας οι Άλλοι, σφοδρά ταραχτήκαν.
Και τρεις φορές με το μάτι αναμετρώντας το έχει τους, λάβανε την απόφαση να βγουν
έξω σε δρόμους και σε πλατείες, με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει: μια
πήχη φωτιά κάτω απ' τα σιδερά, με τις μαύρες κάνες και τα δόντια του ήλιου. Όπου
μήτε κλώνος μήτε ανθός, δάκρυο ποτέ δεν έβγαλαν. Και χτυπούσανε όπου να 'ναι,
σφαλώντας τα βλέφαρα με απόγνωση. Και η Άνοιξη ολοένα τους κυρίευε. Σαν να μην  ήτανε άλλος δρόμος πάνω σ' ολάκερη τη γη, για να περάσει η Άνοιξη παρά μονάχα  αυτός, και να τον είχαν πάρει αμίλητοι, κοιτάζοντας πολύ μακριά, περ' απ' την άκρη
της απελπισίας, τη Γαληνή που έμελλαν να γίνουν, οι νέοι με τα πρησμένα πόδια που
τους έλεγαν αλήτες, και οι άντρες, και οι γυναίκες, και οι λαβωμένοι με τον επίδεσμο
και τα δεκανίκια.”

ΔΕΘέλω να πας στη Σαλονιίκη.. θέλω να σεβαστείς, ότι οι συμπολίτες μας εκεί, προτιμούν  να δουν τα αποτελέσματα και όχι να ακούνε τα επικοινωνιακά τερτίπια, ενός μαριονέτου, που παριστάνει τον ηγέτη! Δείξε έστω και τώρα σύνεση, γιατί να αιματοκυλήσεις τη συμπρωτεύουσα..
να γεμίσεις χημικά τα πνευμόνια των παιδιών, να σταματήσεις τη κίνηση στους δρόμους, να ξοδέψεις έναν πακτωλό χρημάτων σε ξενοδοχεία, φαγητά και προπόσεις... Μόνο και μόνο για να κάνεις πανηγυρικό φινάλε; Καλύτερα να είχες κοκκινίσει και να σε αγαπούσαμε ξανά, αν έστω περνούσε από το μυαλό σου, σαν μια μικρή ιδέα η αυτοκριτική σου...και ψέλλιζες...
“Μήπως κάτι δεν έκανα καλά;”
Αλλά τώρα είναι αργά… Ένα μήνα διορία έδωσαν τα κοράκια πριν τα πάρουν όλα όσο...

Γι' αυτό κι εγώ θα σηκωθώ ..θα βγω στο δρόμο κι ας ματώσω!