Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2011

Έ-Ε-Ερχεται!

Του Γιαννη Γουδα απο το pressinaction.gr ...
 
Μας έρχεται το Σάββατο και η πόλη ετοιμάζεται για την εδώ παρουσία του. Έρχεται ο ηγέτης που από την ίδια πόλη και από το ίδιο βήμα, δυο χρόνια πριν, μας είχε προετοιμάσει για την μεγάλη αλλαγή που σχεδίαζε για τον τόπο και για το μέλλον όλων, μας είχε διαβεβαιώσει ότι «λεφτά υπάρχουν» και ότι έπρεπε να προετοιμαστούμε να ζήσουμε σε μια καινούρια χώρα την «Δανία του Νότου». Πέρασαν δυο χρόνια και στο πέρασμά τους πεθύμησα τα παιδικά μου χρόνια. Τότε που κάθε χρόνος που περνούσε έφερνε και κάτι καινούριο που βελτίωνε το επίπεδο ζωής που ο τότε έκτακτος δημόσιος υπάλληλος πατέρας μου κατάφερνε να εξασφαλίζει στην οικογένειά του. Νερό και ηλεκτρικό είχαμε με διακοπές, τα τρόφιμα αγοραζόταν με το «τεφτέρι» που γινόταν προσπάθειες να μηδενίζεται στις 15 ή 30 του κάθε μήνα, τις ευαίσθητες τροφές τις συντηρούσαμε στο «φανάρι» που κάποια στιγμή έδωσε τη θέση του σε μια αγορασμένη με δόσεις παγωνιέρα. Ένας θείος μας έφερε από την Αμερική ένα μαγικό πράγμα που το έλεγαν ραδιόφωνο και λίγο αργότερα η μονιμοποίηση του πατέρα επέτρεψε να νοικιαστεί ένα διαμέρισμα και να εγκαταλείψουμε το δωμάτιο που μας στέγαζε μέχρι τότε, ένα δωμάτιο για ύπνο για φαγητό για να δεχόμαστε φίλους ή συγγενείς. Ο θερμοσίφωνας αντικατέστησε την σκάφη και το νερό που ζέσταινε η μάνα μου στη γκαζιέρα προκειμένου να μας κάνει μπάνιο, κι ένα ηλεκτρικό ψυγείο έστειλε στον παλιατζή την παγωνιέρα. Σιγά σιγά τα πράγματα γινόταν όλο και καλύτερα και μέχρι τα 18 μου αποκτήσαμε ένα μικρό στερεοφωνικό και στα 25 τηλεόραση (ασπρόμαυρη). Κάπως έτσι μεγάλωσα, βρήκα δουλειά, έκανα οικογένεια, βγήκα και στη σύνταξη έχοντας αφήσει πίσω τα δύσκολα χρόνια. Έτσι νόμιζα. Κι αν για μένα δεν θα ‘ναι τόσο οδυνηρή η πορεία προς τα πίσω, για τα παιδιά που μεγαλώνουν τώρα θα είναι πολύ δύσκολο να την ακολουθήσουν και να προσαρμοστούν. Η αρχική εργασιακή ανασφάλεια που είχε ο πατέρας μου έχει γίνει πια κανόνας, η δουλειά και ο μισθός του σήμερα δεν είναι σίγουρο ότι θα υπάρχουν και αύριο, σχέδια προγραμματισμοί και όνειρα μένουν στην άκρη. Χωρίς αυτή η κατάσταση να είναι αποκλειστική ευθύνη του σημερινού άρχοντα, -αν και για πάνω από δυό δεκαετίες υπήρξε μέλος των υπουργικών συμβουλίων- οι χειρισμοί για την αντιμετώπισή της είναι ολόδική του. Γι αυτό και τα μέτρα ασφάλειας που παίρνονται για την εδώ παρουσία του ξεπερνούν ακόμα κι εκείνα που πάρθηκαν για τον Ολυμπιακό πέρυσι. Χιλιάδες αστυνομικοί κάνουν προπόνηση από τώρα, Ζητάδες και ΔΙ.ΑΣ διασχίζουν συνεχώς την πόλη με σειρήνες και αναβοσβήνοντες φανούς χάριν επιδείξεως και μόνο, περιοχές αποκλείονται μέρες νωρίτερα, κάδοι απορριμμάτων μαζεύονται, σιδερένιοι φράχτες και οχήματα εκτόξευσης νερού μεταφέρονται από την πρωτεύουσα για να εξασφαλιστεί ότι ο υψηλός επισκέπτης θα μπορέσει να εκφωνήσει απερίσπαστος τον βαρυσήμαντο λόγο του. Είναι βέβαια πιθανό να γίνονται όλα αυτά εν αγνοία του μιας και όπως έχει δηλώσει πολλές φορές «η μεγάλη πλειοψηφία του λαού αναγνωρίζει και αποδέχεται τις προσπάθειες που καταβάλλει και το έργο που επιτελεί η κυβέρνησή του».
Καλώς να έρθει λοιπόν, ο εκλεγμένος πρωθυπουργός, καλώς να έρθουν τα κυβερνητικά κλιμάκια, καλώς να έρθουν και οι άλλοι σε μια πόλη που ενώ θα ‘πρεπε να φοράει τα γιορτινά της, θα τους υποδεχθεί με κλειστά τα περίφημα φαγάδικά της, το Πανεπιστήμιό της ανάστατο, τους κατοίκους της κατηφείς. Κι όσοι κλακαδόροι και χειροκροτητές παραστείτε στις εμφανίσεις του, όσο δυνατά και να ‘ναι τα χειροκροτήματά σας μπορεί να καλύψουν τον αχό των διαμαρτυρομένων, αλλά όχι  και τη βουβή κατακραυγή της πλειοψηφίας. Ο κύβος ερρίφθη και η Ιστορία παρακολουθεί και καταγράφει. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ροη αρθρων