Καθρέφτη, καθρεφτάκι μου..
Πριν από δύο περίπου χρόνια οι οίκοι αξιολόγησης ήταν εκείνοι που εξανάγκαζαν με τις αξιολογήσεις τους την Ευρώπη να θέσει την Ελλάδα υπό αυστηρή δημοσιονομική επιτήρηση και να της επιβάλει ένα βίαιο πρόγραμμα λιτότητας (του λαού) με τα μνημόνια. Τώρα ξαφνικά, οι ίδιοι οίκοι, προειδοποιούν την Ευρώπη πως μια έξοδος της Ελλάδας απ’ το ευρώ θα οδηγούσε σε ‘καταστροφή’. Με τον τρόπο αυτό οι ‘αγορές’ (οι οίκοι είναι οι επίσημοι εκφραστές τους), δηλαδή, το παγκόσμιο (και παγκοσμιοποιημένο) καπιταλιστικό σύστημα, ουσιαστικά δείχνουν να επιλέγουν την πάση θυσία παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη ! Οι οίκοι ξαφνικά ..ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ !!...
Δεν τρέφω καμία αυταπάτη, πως ξαφνικά το σύστημα μας ..αγάπησε, ή ‘λυπήθηκε’ τον ‘καημένο τον Ελληνικό λαό’. Εδώ και δύο χρόνια, παίχθηκε ένα παιχνιδάκι ‘μοιρασιάς’, που βέβαια πρώτο στόχο είχε εμάς χάρη στις χρηστές και πατριωτικές (βλέπε Άκη) διακυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Αποφασίστηκε το μεγάλο πλιάτσικο, το ΔΝΤ μπόρεσε (ή κλήθηκε) και μπήκε στο παιχνίδι, ο άξονας Γερμανίας-Γαλλίας (οι ισχυροί της Ευρώπης) έβαλαν τους όρους τους, έκλεισαν τις παραγγελίες τους (φρεγάτες-υποβρύχια-κλπ), μοίρασαν τους πόρους, εσύ αυτό, εγώ ετούτο, κλπ. (Και μόνο γι αυτό, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ θα έπρεπε εάν είχαμε ως λαός καταλάβει, να ψάχνουν να βρουν ψηφοφόρο με το φανάρι, αλλά αυτή είναι άλλη κουβέντα).
Το ιδανικό για όλους αυτούς τους ‘παίκτες’ ποιο ήταν;; Μα αυτό που επιδιώχθηκε πρώτο : Nα κάνουν όλη την μοιρασιά ΧΩΡΙΣ ΚΟΣΤΟΣ, το κόστος της ‘ΔΙΑΣΩΣΗΣ’ (θα μείνει ιστορικά κατάπτυστος ο όρος) να το πληρώσει εξ ολοκλήρου ο λαός (χάνοντας δικαιώματα, μισθούς, δουλειές, περιουσίες, παιδιά στην μετανάστευση, συντάξεις, όλα). Λες και ήταν ο λαός που είχε δημιουργήσει τη φούσκα. Λες και τα 400 δις του χρέους τα είχε βάλει ο λαός στην τσέπη του !
Αυτή ήταν η πολιτική των ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ στην πραγματικότητα. Τα υπόλοιπα που περιελάμβανε, περί ‘διαρθρωτικών’ αλλαγών, ‘δημοσιονομικής τάξης’, ‘ανοίγματος των αγορών’ ήταν όλα ΜΠΟΥΡΔΕΣ, κανέναν δεν ένοιαζαν ! Ποια ‘τάξη’ όταν όλη η Ευρώπη είναι ένα ..δημοσιονομικό μπουρδέλο ! Ποιες ‘διαρθρωτικές’ αλλαγές, όταν εδώ και δυόμιση χρόνια έχουν ΠΑΡΑΛΥΣΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, όταν έχουν ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΕΙ τον δημόσιο τομέα, ευχαρίστως θα τον καταργούσαν τελείως, και δεν λειτουργεί απολύτως ΤΙΠΟΤΕ (το μεγάλο έγκλημα, για το οποίο δυστυχώς δεν θα δικαστεί κανείς).
Αυτό, το πλιάτσικο ΧΩΡΙΣ ΚΟΣΤΟΣ, με το αποτέλεσμα της 6ης Μαΐου, φαίνεται πως ΑΚΥΡΩΘΗΚΕ εκ των πραγμάτων. ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΙΑ ΓΙΑΤΡΕΙΑ. Είναι φανερό, πως ακόμη και ο Σαμαράς να κάνει κάποιας μορφής συγκυβέρνηση με το κατεδαφισμένο ΠΑΣΟΚ ή με όποιον άλλο, η πολιτική του ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ δύσκολα θα μπορέσει να εφαρμοστεί. Κι αυτοί που κάνουν πως δεν το βλέπουν ή εξηγούν όπως τους συμφέρει το αποτέλεσμα θα λάβουν ότι τους αξίζει…
Το PLAN B του συστήματος λοιπόν, αυτό που πάει τώρα να εφαρμοστεί, είναι να ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΜΕΝ ΚΑΠΟΙΟ ΕΞΤΡΑ ΚΟΣΤΟΣ, αλλά για να ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ ΤΟ ΠΛΙΑΤΣΙΚΟ. Το ‘κάποιο’ αυτό κόστος, είναι όλα αυτά που ακούγονται εσχάτως. Περί ‘ευρωομολόγου’. Περί ‘νέου πακέτου’. Περί ‘επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου’, περί ‘καλύτερου κλίματος στην Ευρώπη’, κλπ. Αυτή ακριβώς την έννοια έχει και η ‘μεταστροφή’ των οίκων αξιολόγησης. Αυτή ακριβώς την σημασία έχει η ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ ΠΑΡΑΜΟΝΗ της Ελλάδας στο ευρώ ! Διότι, και αυτό μην το ξεχνάμε, το κύριο ΕΡΓΑΛΕΙΟ στα χέρια τους είναι το ΚΟΙΝΟ ΝΟΜΙΣΜΑ και δευτερευόντως οι ΕΥΡΩΠΑΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΚΑΙ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ.
Ο λαός το μυρίστηκε όλο αυτό –από ένστικτο- και τον Μάιο ενδυνάμωσε ακριβώς τα δύο κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ) που ακριβώς έδειχναν ανυποχώρητα και στο PLAN A (μνημόνιο-λιτότητα) αλλά και στο PLAN B (πλιάτσικο κλπ). Δυστυχώς, όπως ήταν φυσικό, δεν έχει ακόμη απεξαρτηθεί απ’ το ΕΥΡΩ. Φυσικό είναι να φοβάται την ‘απομόνωση’ που του κουνάν ως σκιάχτρο. Φυσικό είναι να νομίζει πως εάν τα ΜΑΤΑΙΩΣΕΙ ΟΛΑ, η ‘τιμωρία’ του θα είναι ‘παραδειγματική’. Εάν δεν υπήρχε αυτή η φοβία, σίγουρα σαφέστερη ενδυνάμωση θα είχε και το ΚΚΕ που ίσα-ίσα διαφήμιζε την ..έξοδο !
Αυτό που θα αποφασιστεί, λοιπόν, απ’ το αποτέλεσμα της 17ης Ιουνίου, είναι εάν θα περάσει το PLAN B, δηλαδή η συνέχιση του πλιάτσικου, έστω με το έξτρα κόστος της ‘χαλάρωσης’ των μέτρων της λιτότητας (γιατί ακόμη κι ο ..Σαμαράς, κάποια ..χαλάρωση θα πρέπει να εμφανίσει) ! Εάν καταφέρουμε να ματαιώσουμε ΚΑΙ ΑΥΤΟ, να μην γελιόμαστε, θα τους απομένει ένα (PLAN C) δηλαδή παραμονή στο ευρώ με αντάλλαγμα την συνέχιση της δανειοδότησης όχι μόνο χωρίς νέο πλιάτσικο αλλά και με πιθανή επανάκτηση κάποιων που είχαν ήδη εκχωρηθεί (ΣΥΡΙΖΑ) ή η οριστική μας ΕΞΟΔΟΣ (ΚΚΕ).
Η Ευρώπη, λοιπόν, σε τέτοια περίπτωση, θα κληθεί να επιλέξει ουσιαστικά ανάμεσα στο κόστος της παραμονής της Ελλάδας ‘εντός των συμβατικών ορίων’ (με διάσωση των συνθηκών, των τυπικών δεσμεύσεων, των κοινοτικών νομοθεσιών, κλπ,), για ένα εύλογο διάστημα που θα ζητήσει σε πολιτικό επίπεδο, για να διορθώσει τα του οίκου της, και της ζημιάς, απ’ την άλλη της αιφνίδιας εξόδου της. Το τι θα πράξει κανείς δεν θα μπορούσε να το ξέρει.
Η αριστερά –όπως κάθε πραγματικά λαϊκή πολιτική παράταξη- οφείλει να μην φοβάται καμία απ’ τις δύο πιθανές εξελίξεις. Να μην φοβάται, εφ όσον έχει αποφασίσει να σταθεί απαρασάλευτα και σε κάθε περίπτωση στο πλευρό του λαού. Με μια κυβέρνηση που θα φροντίσει τον αδύνατο. Με μια κυβέρνηση που θα σχεδιάσει εθνικά την οικονομία. Με μια κυβέρνηση που δεν θα είναι υπόδουλος των τραπεζών και των μεγάλων πολυεθνικών. Με μια κυβέρνηση που δεν θα πουληθεί σε κανέναν, μικρή θα είναι και η σημασία και οι επιπτώσεις ακόμη κι απ’ την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα. Σε κάθε περίπτωση, ο ουρανός στο κεφάλι μας δεν θα πέσει, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.
Στις 17 -πλησιάζουν- φτάνουμε στην καρδιά του ερωτήματος. Την καρδιά, που είναι απ’ τη μια να συνεχίσεις να είσαι ‘πελάτης’ και ‘θύμα’ του συστήματος (πάει να πει εκχωρημένος) κι απ’ την άλλη, να πεις ‘ΟΧΙ’ στα σχέδιά τους. Γι αυτό οι επιθέσεις στον ΣΥΡΙΖΑ και την αριστερά (που είναι η μόνη που τα θέτει σε αμφισβήτηση) γίνονται όλο και πιο λυσσαλέες. Γι αυτό η τρομοκρατία έξωθεν και ντόπια έχει φτάσει σε επίπεδα ..γελοιότητας. Γι αυτό τα πιο αντιδραστικά, τα πιο βολεμένα, τα πιο μισθωμένα και τα πιο συντηρητικά κοινωνικά στρώματα, τρέμοντας για τις θλιβερές τους ζωούλες, συνεχίζουν και χειροκροτούν τους ..πολλαπλά προδότες. Μπορεί, προσωρινά, να υπερισχύσουν, αν και καμιά εμπιστοσύνη δεν έχω στις δημοσκοπήσεις ειδικά αυτό τον καιρό. Όμως οι εκλογές δεν θα είναι το τέλος. Η πάλη θα συνεχιστεί. Η κλεψιά και τ’ άδικο, δεν μπορεί επ’ άπειρον να νικούν._
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου