Η Αυγή online...
ΤΗΣ ΑΛΚΜHΝΗΣ ΨΙΛΟΠΟYΛΟΥ
Η τακτική της καμένης γης είναι γνωστή από τα ρωμαϊκά χρόνια. Οι εκάστοτε ηττημένοι κατακτητές, πριν αποχωρήσουν από την κατακτημένη και προσφάτως απελευθερωμένη χώρα ή περιοχή, έκαιγαν ό,τι έβρισκαν στον δρόμο τους, για να τρομοκρατήσουν και να εξαναγκάσουν τους απελευθερωμένους να έρθουν πίσω σ’ αυτούς, εκλιπαρώντας βοήθεια. Η τακτική αυτή συνεχίστηκε τον Μεσαίωνα, με τη γνωστή ρήση του Λουδοβίκου 14ου ή «βασιλιά Ήλιου» (après moi le deluge, «μετά από μένα το χάος»), που εφάρμοσε τελικά ο Λουδοβίκος Βοναπάρτης και ο Ναπολέων μετά τον εκφυλισμό της Γαλλικής Επανάστασης με την Παλινόρθωση. Στη συνέχεια, ο Χίτλερ, μετά την ήττα του και πριν αυτοκτονήσει, εκτέλεσε δεν ξέρω κι εγώ πόσους Εβραίους στα στρατόπεδα. Είναι η πιο επικίνδυνη στιγμή, πριν το «θηρίο», το κάθε θηρίο, πεθάνει. Τότε γίνεται πιο άγριο παρά ποτέ.
Αυτό επιχειρείται και σήμερα από τους δικούς μας οικονομικούς κατακτητές. Σπέρνουν τον φόβο τρομοκρατώντας τον εχθρό λαό και τους πολίτες, με απειλές και εκβιασμούς, με ομοβροντίες της μαύρης μηντιακής προπαγάνδας, ότι αν ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή Αριστερά, θα βρει πίσω του καμένη γη και χάος. Και ήδη το κάνουν: Σε ένα, ή και σε περισσότερα υποκαταστήματα της Eurobank, μαζεύουν τους υπαλλήλους και τους λένε να πείσουν τους πελάτες να μην ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ γιατί θα χάσουν τα λεφτά τους. Και δουλεύουν έτσι παντού, χρησιμοποιώντας τον νόμο της αυτοεκπληρούμενης προφητείας. Όλη αυτή η αναταραχή, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα φέρει τη δραχμή, ότι αν γίνει κυβέρνηση θα διαλυθεί η Ελλάδα και η Ευρώπη, ότι θα έρθει το χάος και η ακυβερνησία, ότι οι καταθέτες θα χάσουν τα λεφτά τους και οι νοικοκυραίοι τα σπίτια τους, είναι εκείνη η παλαιότατη τακτική των κατακτητών και της εξουσίας, μπροστά στον κίνδυνο της απώλειας της δύναμής τους.
Επιπλέον, η έκθεση της Εθνικής Τράπεζας, που προειδοποιεί για τις επιπτώσεις εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη, όπως και οι προχθεσινές “συστάσεις” τής Ευρωπαϊκής Επιτροπής, έρχονται να προστεθούν στο ήδη επιβαρυμένο κλίμα. Πρόκειται για λυσσαλέα ασύμμετρη απειλή, που έχει στόχο, ακόμα και αν δεν ανακόψει την πορεία της Αριστεράς προς την κυβέρνηση, να δημιουργήσει τετελεσμένα, ώστε να είναι λίγα τα ψωμιά της. Το πληγωμένο «θηρίο» κερδίζει χρόνο για να αντεπιτεθεί. Και το κάνει, προληπτικά, από τώρα. Απέναντι στον ενθουσιασμό της επιτυχίας των προηγούμενων εκλογών, αρχίζει τώρα, ιδιαίτερα στη μεσαία τάξη, να σπέρνεται ο σπόρος της αμφιβολίας και του φόβου.
Το στοίχημα που πρέπει να κερδίσει η Αριστερά στις προσεχείς εκλογές, το μεγάλο διακύβευμα, είναι να μπορέσει να τα βάλει με τον φόβο και να πείσει τον λαό για τη δική του δύναμη. Εκείνοι έχουν τη δύναμη και τα όπλα. Είναι ένας Γολιάθ. Εμείς όμως έχουμε τη δική μας δύναμη, την ελεύθερη βούληση να ορίζουμε τις τύχες μας, και είμαστε πολλοί, είμαστε μιλιούνια. Είμαστε ο μικρός Δαβίδ, και μπορούμε να τελειώσουμε τον γίγαντα με μια πέτρα, χτυπώντας ίσια ανάμεσα στα μάτια. Θέλει εξυπνάδα, θέλει θάρρος. Είναι ένας πραγματικός πόλεμος. Εμείς είμαστε ο Δήμος. Είμαστε η Δημοκρατία. Και μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τον μεγάλο Φόβο, με επαγρύπνηση. Και να μην «μασάμε».
Ακόμα και αν η Αριστερά πάρει την κυβέρνηση στις 17 του Ιούνη, κανείς δεν πρέπει να εφησυχάσει, κανείς να μην πάει σπίτι του. Γιατί η μάχη που θα δοθεί από το θηρίο, από τον Γολιάθ, τότε, θα είναι ακόμα πιο λυσσαλέα. Μας περιμένουν και πάλι οι δρόμοι, αυτή τη φορά όχι απλά για να διαμαρτυρηθούμε και να εκφράσουμε τον θυμό μας, αλλά για να υπερασπιστούμε τη θέλησή μας να πάρουμε τον δικό μας δρόμο και τις τύχες μας στα χέρια μας. Δεν θα είναι εύκολο. Όμως, «ό,τι αξίζει πονάει κι είναι δύσκολο», όπως λέει και ο ποιητής. Είμαστε καταδικασμένοι να νικήσουμε.
Η τακτική της καμένης γης είναι γνωστή από τα ρωμαϊκά χρόνια. Οι εκάστοτε ηττημένοι κατακτητές, πριν αποχωρήσουν από την κατακτημένη και προσφάτως απελευθερωμένη χώρα ή περιοχή, έκαιγαν ό,τι έβρισκαν στον δρόμο τους, για να τρομοκρατήσουν και να εξαναγκάσουν τους απελευθερωμένους να έρθουν πίσω σ’ αυτούς, εκλιπαρώντας βοήθεια. Η τακτική αυτή συνεχίστηκε τον Μεσαίωνα, με τη γνωστή ρήση του Λουδοβίκου 14ου ή «βασιλιά Ήλιου» (après moi le deluge, «μετά από μένα το χάος»), που εφάρμοσε τελικά ο Λουδοβίκος Βοναπάρτης και ο Ναπολέων μετά τον εκφυλισμό της Γαλλικής Επανάστασης με την Παλινόρθωση. Στη συνέχεια, ο Χίτλερ, μετά την ήττα του και πριν αυτοκτονήσει, εκτέλεσε δεν ξέρω κι εγώ πόσους Εβραίους στα στρατόπεδα. Είναι η πιο επικίνδυνη στιγμή, πριν το «θηρίο», το κάθε θηρίο, πεθάνει. Τότε γίνεται πιο άγριο παρά ποτέ.
Αυτό επιχειρείται και σήμερα από τους δικούς μας οικονομικούς κατακτητές. Σπέρνουν τον φόβο τρομοκρατώντας τον εχθρό λαό και τους πολίτες, με απειλές και εκβιασμούς, με ομοβροντίες της μαύρης μηντιακής προπαγάνδας, ότι αν ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή Αριστερά, θα βρει πίσω του καμένη γη και χάος. Και ήδη το κάνουν: Σε ένα, ή και σε περισσότερα υποκαταστήματα της Eurobank, μαζεύουν τους υπαλλήλους και τους λένε να πείσουν τους πελάτες να μην ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ γιατί θα χάσουν τα λεφτά τους. Και δουλεύουν έτσι παντού, χρησιμοποιώντας τον νόμο της αυτοεκπληρούμενης προφητείας. Όλη αυτή η αναταραχή, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα φέρει τη δραχμή, ότι αν γίνει κυβέρνηση θα διαλυθεί η Ελλάδα και η Ευρώπη, ότι θα έρθει το χάος και η ακυβερνησία, ότι οι καταθέτες θα χάσουν τα λεφτά τους και οι νοικοκυραίοι τα σπίτια τους, είναι εκείνη η παλαιότατη τακτική των κατακτητών και της εξουσίας, μπροστά στον κίνδυνο της απώλειας της δύναμής τους.
Επιπλέον, η έκθεση της Εθνικής Τράπεζας, που προειδοποιεί για τις επιπτώσεις εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη, όπως και οι προχθεσινές “συστάσεις” τής Ευρωπαϊκής Επιτροπής, έρχονται να προστεθούν στο ήδη επιβαρυμένο κλίμα. Πρόκειται για λυσσαλέα ασύμμετρη απειλή, που έχει στόχο, ακόμα και αν δεν ανακόψει την πορεία της Αριστεράς προς την κυβέρνηση, να δημιουργήσει τετελεσμένα, ώστε να είναι λίγα τα ψωμιά της. Το πληγωμένο «θηρίο» κερδίζει χρόνο για να αντεπιτεθεί. Και το κάνει, προληπτικά, από τώρα. Απέναντι στον ενθουσιασμό της επιτυχίας των προηγούμενων εκλογών, αρχίζει τώρα, ιδιαίτερα στη μεσαία τάξη, να σπέρνεται ο σπόρος της αμφιβολίας και του φόβου.
Το στοίχημα που πρέπει να κερδίσει η Αριστερά στις προσεχείς εκλογές, το μεγάλο διακύβευμα, είναι να μπορέσει να τα βάλει με τον φόβο και να πείσει τον λαό για τη δική του δύναμη. Εκείνοι έχουν τη δύναμη και τα όπλα. Είναι ένας Γολιάθ. Εμείς όμως έχουμε τη δική μας δύναμη, την ελεύθερη βούληση να ορίζουμε τις τύχες μας, και είμαστε πολλοί, είμαστε μιλιούνια. Είμαστε ο μικρός Δαβίδ, και μπορούμε να τελειώσουμε τον γίγαντα με μια πέτρα, χτυπώντας ίσια ανάμεσα στα μάτια. Θέλει εξυπνάδα, θέλει θάρρος. Είναι ένας πραγματικός πόλεμος. Εμείς είμαστε ο Δήμος. Είμαστε η Δημοκρατία. Και μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τον μεγάλο Φόβο, με επαγρύπνηση. Και να μην «μασάμε».
Ακόμα και αν η Αριστερά πάρει την κυβέρνηση στις 17 του Ιούνη, κανείς δεν πρέπει να εφησυχάσει, κανείς να μην πάει σπίτι του. Γιατί η μάχη που θα δοθεί από το θηρίο, από τον Γολιάθ, τότε, θα είναι ακόμα πιο λυσσαλέα. Μας περιμένουν και πάλι οι δρόμοι, αυτή τη φορά όχι απλά για να διαμαρτυρηθούμε και να εκφράσουμε τον θυμό μας, αλλά για να υπερασπιστούμε τη θέλησή μας να πάρουμε τον δικό μας δρόμο και τις τύχες μας στα χέρια μας. Δεν θα είναι εύκολο. Όμως, «ό,τι αξίζει πονάει κι είναι δύσκολο», όπως λέει και ο ποιητής. Είμαστε καταδικασμένοι να νικήσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου