Herr K....
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ας μπω κατευθείαν στο θέμα. Νομίζετε ότι στην Ελλάδα χρειαζόμαστε συνταγματική μεταρρύθμιση;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ας μπω κι εγώ κατευθείαν στο θέμα. Το δημόσιο χρέος, δηλ. το ξεπούλημα του κράτους – αδιάφορο αν είναι απολυταρχικό, συνταγματικό ή δημοκρατικό κράτος…
Ερ: Συγγνώμη που σας διακόπτω, αλλά τι εννοείτε ξεπούλημα; Δεν πρέπει να επιστρέψουμε τα λεφτά που μας δάνεισαν και με τα οποία ζούσαμε πάνω από τις δυνάμεις μας;
Απ: Το δημόσιο χρέος είναι το πιστεύω του κεφαλαίου. Και από τη στιγμή που εμφανίζεται η χρέωση του δημοσίου, τη θέση του αμαρτήματος ενάντια στο άγιο πνεύμα, για το οποίο δεν υπάρχει άφεση, την παίρνει η καταπάτηση της πίστης απέναντι στο δημόσιο χρέος.
Ερ: Κάποιοι όμως έβαλαν τα λεφτά τους σε κίνδυνο για να μας δανείσουν
Απ: Το δημόσιο χρέος σαν να έχει μαγικό ραβδί, μετατρέπει το μη παραγωγικό χρήμα σε κεφάλαιο, χωρίς νάναι υποχρεωμένο να εκτεθεί στους κόπους και τους κινδύνους που συνοδεύουν την βιομηχανική μα ακόμα και την τοκογλυφική επένδυση. Οι πιστωτές του δημοσίου στην πραγματικότητα δεν δίνουν τίποτα.
Ερ: Μα η Τράπεζα της Ελλάδος…
Απ: Οι “εθνικές” τράπεζες ήταν από τη γέννησή τους απλώς εταιρείες ιδιωτών κερδοσκόπων
Ερ: Οπως και να έχει πρέπει το κράτος να ξεπληρώσει τα δάνεια. Λυπάμαι μόνο που τη νύφη καλούνται πάλι να πληρώσουν οι μισθωτοί. Δεν θα μπορούσε τουλάχιστον να γίνει πιο δίκαιη κατανομή των φορολογικών βαρών;
Απ: Αξονας του σύγχρονου φορολογικού συστήματος είναι οι φόροι στα πιο αναγκαία μέσα συντήρησης.
Ερ: Τι εννοείτε;
Απ: Η υπεφορολόγηση δεν είναι επεισόδιο αλλά μάλλον γενική αρχή. Είναι το καλύτερο σύστημα για να γίνει ο εργάτης λιτοδίαιτος, φιλόπονος, υπάκουος.
Ερ: Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά αλλά δυστυχώς θα πρέπει να διακόψουμε για διαφημίσεις. Θέλετε πολύ σύντομα να προσθέσετε κάτι:
Απ: Το μοναδικό κομμάτι του λεγόμενου εθνικού πλούτου που στους σύγχρονους λαούς ανήκει πραγματικά στο σύνολο του λαού είναι το δημόσιο χρέος τους.
Ερ: Κύριε Μαρξ, ευχαριστούμε για τη συζήτηση.
Απ: Εγώ σας ευχαριστώ κύριε Πρετεντέρη
[Οι ερωτήσεις είναι φανταστικές. Οι απαντήσεις προέρχονται από εδώ, σ. 774.]
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ας μπω κι εγώ κατευθείαν στο θέμα. Το δημόσιο χρέος, δηλ. το ξεπούλημα του κράτους – αδιάφορο αν είναι απολυταρχικό, συνταγματικό ή δημοκρατικό κράτος…
Ερ: Συγγνώμη που σας διακόπτω, αλλά τι εννοείτε ξεπούλημα; Δεν πρέπει να επιστρέψουμε τα λεφτά που μας δάνεισαν και με τα οποία ζούσαμε πάνω από τις δυνάμεις μας;
Απ: Το δημόσιο χρέος είναι το πιστεύω του κεφαλαίου. Και από τη στιγμή που εμφανίζεται η χρέωση του δημοσίου, τη θέση του αμαρτήματος ενάντια στο άγιο πνεύμα, για το οποίο δεν υπάρχει άφεση, την παίρνει η καταπάτηση της πίστης απέναντι στο δημόσιο χρέος.
Ερ: Κάποιοι όμως έβαλαν τα λεφτά τους σε κίνδυνο για να μας δανείσουν
Απ: Το δημόσιο χρέος σαν να έχει μαγικό ραβδί, μετατρέπει το μη παραγωγικό χρήμα σε κεφάλαιο, χωρίς νάναι υποχρεωμένο να εκτεθεί στους κόπους και τους κινδύνους που συνοδεύουν την βιομηχανική μα ακόμα και την τοκογλυφική επένδυση. Οι πιστωτές του δημοσίου στην πραγματικότητα δεν δίνουν τίποτα.
Ερ: Μα η Τράπεζα της Ελλάδος…
Απ: Οι “εθνικές” τράπεζες ήταν από τη γέννησή τους απλώς εταιρείες ιδιωτών κερδοσκόπων
Ερ: Οπως και να έχει πρέπει το κράτος να ξεπληρώσει τα δάνεια. Λυπάμαι μόνο που τη νύφη καλούνται πάλι να πληρώσουν οι μισθωτοί. Δεν θα μπορούσε τουλάχιστον να γίνει πιο δίκαιη κατανομή των φορολογικών βαρών;
Απ: Αξονας του σύγχρονου φορολογικού συστήματος είναι οι φόροι στα πιο αναγκαία μέσα συντήρησης.
Ερ: Τι εννοείτε;
Απ: Η υπεφορολόγηση δεν είναι επεισόδιο αλλά μάλλον γενική αρχή. Είναι το καλύτερο σύστημα για να γίνει ο εργάτης λιτοδίαιτος, φιλόπονος, υπάκουος.
Ερ: Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά αλλά δυστυχώς θα πρέπει να διακόψουμε για διαφημίσεις. Θέλετε πολύ σύντομα να προσθέσετε κάτι:
Απ: Το μοναδικό κομμάτι του λεγόμενου εθνικού πλούτου που στους σύγχρονους λαούς ανήκει πραγματικά στο σύνολο του λαού είναι το δημόσιο χρέος τους.
Ερ: Κύριε Μαρξ, ευχαριστούμε για τη συζήτηση.
Απ: Εγώ σας ευχαριστώ κύριε Πρετεντέρη
[Οι ερωτήσεις είναι φανταστικές. Οι απαντήσεις προέρχονται από εδώ, σ. 774.]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου