Παντελης Μπουκαλας απο την Καθημερινη...
Xοροστατούντος του μητροπολίτη Καλαβρύτων (ή χουντοστατούντος, όπως θα έλεγαν όσοι ανευλαβείς παθαίνουν σύγκρυο ακούγοντας το σύνθημα «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών»), ετάφη ένας από τους πρωταίτιους του πραξικοπήματος. Παρόντες χρυσαυγίτες στα πάνω τους, ΛΑΟΣίτες σε αναζήτηση στέγης και φίλοι των δικτατόρων όλων των εποχών. Δεδομένου ότι η Δημοκρατία και οφείλει και μπορεί να είναι γενναιόκαρδη, θα μιλούσαμε για μια γραφικότητα στο χακί.
Ας μην παραβλεφθεί όμως ότι η σύναξη χουντοφυλάκων υπό την κάλυψη μιας κηδείας έγινε σε καιρούς ακροδεξιάς κρατολατρίας, φιλοφασιστικού παροξυσμού και φιλοναζιστικής ωμότητας.
Πολλοί χειροκροτητές του «θαρραλέου» μητροπολίτη, παλαιού θαυμαστή του Νίκου Ντερτιλή, είναι δεδηλωμένοι οπαδοί του Χίτλερ. Ανέθεσαν άραγε στον κ. Αμβρόσιο να μεταφέρει στα Καλάβρυτα, άμα τη επιστροφή του, τα συναισθήματά τους για τους σφαγείς των Καλαβρυτινών; Πέρασε από τον νου του σεβασμιότατου αυτή η σκέψη; Οτι συναγελάζεται και δικαιώνει όσους λατρεύουν εκείνους που κατέστησαν τα Καλάβρυτα τόπο μαρτυρίου;
Δεν προκύπτει κάτι τέτοιο. Αλλον «μάρτυρα» του προσωπικού του συναξαρίου επειγόταν να τιμήσει ο ποιμήν. «Τον μάρτυρα της πατρίδος και της ελευθερίας», όπως αποκάλεσε ο ανιστόρητος τον Ντερτιλή. Ποιας πατρίδας; Της χουντοπλακωμένης, με τα κελιά, τα βασανιστήρια, τις εξορίες και τους νεκρούς της. Και ποιας «ελευθερίας»; Της ελευθερίας να σκοτώνεις. Να σκοτώνεις με το πιστόλι σου έναν δεκαεπτάχρονο λεβέντη, στο Πολυτεχνείο, κι έπειτα να καυχιέσαι στον οδηγό σου ότι, παρά τα χρόνια σου, τον πέτυχες με τη μία στο κεφάλι. Σαν κοτόπουλο...
Αλλά τον κ. Αμβρόσιο δεν τον νοιάζουν οι ασήμαντες λεπτομέρειες. Αλλα μετράει αυτός, έτσι όπως ξαναγράφει την Ιστορία. Την ιστορία της δικτατορίας αλλά και του Κολοκοτρώνη. «Ο Σωκράτης», είπε, «τελείωσε τη ζωή του με κώνειο. Ο Κολοκοτρώνης πέθανε στη φυλακή. Οπως κι ο Ντερτιλής». Πέθανε στη φυλακή ο Κολοκοτρώνης; Και όχι επιτέλους ελεύθερος και τιμημένος, το 1843; Μπα, κάτι παραπάνω θα ξέρει ο άγιος. Αύριο μεθαύριο θα μας πληροφορήσει ότι τον καπετάν Θοδωρή τον είχαν φυλακίσει κάτι προμπολσεβίκοι.
Ας μην παραβλεφθεί όμως ότι η σύναξη χουντοφυλάκων υπό την κάλυψη μιας κηδείας έγινε σε καιρούς ακροδεξιάς κρατολατρίας, φιλοφασιστικού παροξυσμού και φιλοναζιστικής ωμότητας.
Πολλοί χειροκροτητές του «θαρραλέου» μητροπολίτη, παλαιού θαυμαστή του Νίκου Ντερτιλή, είναι δεδηλωμένοι οπαδοί του Χίτλερ. Ανέθεσαν άραγε στον κ. Αμβρόσιο να μεταφέρει στα Καλάβρυτα, άμα τη επιστροφή του, τα συναισθήματά τους για τους σφαγείς των Καλαβρυτινών; Πέρασε από τον νου του σεβασμιότατου αυτή η σκέψη; Οτι συναγελάζεται και δικαιώνει όσους λατρεύουν εκείνους που κατέστησαν τα Καλάβρυτα τόπο μαρτυρίου;
Δεν προκύπτει κάτι τέτοιο. Αλλον «μάρτυρα» του προσωπικού του συναξαρίου επειγόταν να τιμήσει ο ποιμήν. «Τον μάρτυρα της πατρίδος και της ελευθερίας», όπως αποκάλεσε ο ανιστόρητος τον Ντερτιλή. Ποιας πατρίδας; Της χουντοπλακωμένης, με τα κελιά, τα βασανιστήρια, τις εξορίες και τους νεκρούς της. Και ποιας «ελευθερίας»; Της ελευθερίας να σκοτώνεις. Να σκοτώνεις με το πιστόλι σου έναν δεκαεπτάχρονο λεβέντη, στο Πολυτεχνείο, κι έπειτα να καυχιέσαι στον οδηγό σου ότι, παρά τα χρόνια σου, τον πέτυχες με τη μία στο κεφάλι. Σαν κοτόπουλο...
Αλλά τον κ. Αμβρόσιο δεν τον νοιάζουν οι ασήμαντες λεπτομέρειες. Αλλα μετράει αυτός, έτσι όπως ξαναγράφει την Ιστορία. Την ιστορία της δικτατορίας αλλά και του Κολοκοτρώνη. «Ο Σωκράτης», είπε, «τελείωσε τη ζωή του με κώνειο. Ο Κολοκοτρώνης πέθανε στη φυλακή. Οπως κι ο Ντερτιλής». Πέθανε στη φυλακή ο Κολοκοτρώνης; Και όχι επιτέλους ελεύθερος και τιμημένος, το 1843; Μπα, κάτι παραπάνω θα ξέρει ο άγιος. Αύριο μεθαύριο θα μας πληροφορήσει ότι τον καπετάν Θοδωρή τον είχαν φυλακίσει κάτι προμπολσεβίκοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου