Χρεωκοπημένοι Καιροί...
Και ενώ στην Ελλάδα διοργανώσαμε άλλη μια ανούσια μονοήμερη εκδρομή/απεργία, στη γειτονική Βουλγαρία έχουμε εξελίξεις στις οποίες θα πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη σημασία.
Αν τουλάχιστον έχουμε ακόμα την ικανότητα να βλέπουμε πέρα από τη μύτη μας και από την οθόνη της τηλεόρασης, η οποία μας βομβαρδίζει καθημερινά με μακροσκελείς «αναλύσεις» σχετικά με το μονόδρομο του Μνημονίου και την απόλυτη αναγκαιότητα των ατελείωτων μέτρων λιτότητας.
Στη Βουλγαρία, λοιπόν, που έχει γνωρίσει πρωτοφανή οικονομική ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια, ο κατώτατος μισθός παραμένει στα 159 Ευρώ, στην προτελευταία θέση της Ευρώπης. Στο δεύτερο μισό της προηγούμενης δεκαετίας η χώρα πέρασε ένα μεγάλο κύμα ιδιωτικοποιήσεων, σύμφωνα με τις προσταγές του ΔΝΤ και τις αρχές του «εκσυγχρονισμού» της οικονομίας.
Η ανεργία κυμαίνεται σε χαμηλά επίπεδα σε σχέση με την Ελλάδα (κάτω του 10%), αλλά οι μισθοί δεν επαρκούν, παρά το γεγονός ότι οι τιμές είναι επίσης αρκετά χαμηλές.
Η αγορά ενεργείας βρίσκεται στα χέρια ιδιωτών και είναι εντελώς αυτάρκης. Η Βουλγαρία παράγει όλο της το ρεύμα και δεν εισάγει ούτε μισό TW ηλεκτρικού από άλλη χώρα.
Προφανώς οι ιδανικές, αυτές συνθήκες δεν επαρκούν για να λειτουργήσει επαρκώς ο ανταγωνισμός στην αγορά ενεργείας. Έτσι, μετά τις πρόσφατες αυξήσεις στην τιμή του ηλεκτρικού, ο κόσμος βγήκε μαζικά στο δρόμο για να διαδηλώσει, αψηφώντας το κρύο.
Το βασικό αίτημα είναι να κρατικοποιηθεί και πάλι η αγορά ρεύματος. Σας φαίνεται οπισθοδρομικό; Παράλογο; Θα σας πω τι είναι παράλογο: να καλείται να πληρώσει μηνιαίο λογαριασμό ρεύματος ύψους 89 Ευρώ ένας συνταξιούχος που παίρνει 79 Ευρώ το μήνα.
Το παράδειγμα της Βουλγαρίας αποδεικνύει ότι δεν είναι μόνο η πολιτική λιτότητας αυτή η οποία δε λειτουργεί. Προφανώς είναι και η ανεξέλεγκτη ιδιωτικοποίηση των πάντων. Και ειδικά σε ό,τι αφορά υπηρεσίες πρώτης ανάγκης, όπως είναι η ύδρευση και η ηλεκτροδότηση.
Μέσα στην ομίχλη αυτοϊκανοποίησης του νεοφιλελευθερισμού η οποία απειλεί να καλύψει κάθε ίχνος κοινής λογικής που έχει απομείνει, έχει “λησμονηθεί” κάτι βασικό. Νερό και ηλεκτρικό ρεύμα ΔΕΝ είναι εμπορεύσιμα αγαθά, η πώληση των οποίων μπορεί να καθορίζεται με βάση το κέρδος.
Εκτός, βέβαια, αν αποφασίσουμε ότι ελέω οικονομικής ανάπτυξης θα πρέπει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού να καταφύγει στις λάμπες λαδιού (αν μπορεί να το αγοράσει) και στα πηγάδια (αν του επιτρέπεται να σκάψει).
Και γιατί όχι άλλωστε; Το πείραμα του πετρελαίου θέρμανσης στην Ελλάδα στέφθηκε με πλήρη επιτυχία, σύμφωνα με τον κ. Στουρνάρα.
Παρομοίως, η μακροοικονομική εικόνα της γειτονικής χώρας στο χαρτί είναι εξαιρετική. Η καθημερινή πραγματικότητα, όμως, είναι εντελώς διαφορετική. Στην Ελλάδα, παρόλο που διαγράφεται παρόμοια πορεία, κανείς δε θα παραδεχθεί τι κρύβεται πίσω από τις υποσχέσεις περί «ανάπτυξης», γιατί πολύ απλά η εξαθλίωση του κόσμου δε φαίνεται στα στατιστικά στοιχεία που ενδιαφέρουν την τρόικα.
Το αποκορύφωμα; Σήμερα το πρωί παραιτήθηκε η κυβέρνηση της Βουλγαρίας (αφού χθες είχε αναγκαστεί σε παραίτηση ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και Υπουργός Οικονομικών). Όχι μόνο αυτό, αλλά ο πρωθυπουργός έκανε την εξής δήλωση: «Δε θα συμμετάσχω σε μια κυβέρνηση επί της θητείας της οποίας οι πολίτες υφίστανται ξυλοδαρμό από την αστυνομία».
Ασφαλώς η δήλωση αυτή έγινε για λόγους εντυπώσεων. Έγινε όμως. Σας προκαλώ να την αντιπαραβάλλετε με οποιαδήποτε δήλωση Έλληνα υπουργού ή πρωθυπουργού στη διάρκεια των τριών ετών της κρίσης και των οργίων αστυνομικής βίας η οποία εντείνεται συνεχώς.
Και ο Βούλγαρος υπουργός υποχρεώθηκε σε παραίτηση μετά τις διαδηλώσεις. Και όταν αυτό δεν έφθασε, τελικά παραιτήθηκε και η κυβέρνηση. Σας προκαλώ επίσης να θυμηθείτε πόσοι υπουργοί υποχρεώθηκαν σε παραίτηση στην Ελλάδα επειδή επέβαλλαν παράλογα και αντιλαϊκά μέτρα.
Φαίνεται ότι στη Βουλγαρία, όπου οι πολίτες αποκαλούν τους πολιτικούς “Μαφία”, υπάρχει ακόμα μια στάλα αξιοπρέπειας μεταξύ των “μαφιόζων”.
Αν τουλάχιστον έχουμε ακόμα την ικανότητα να βλέπουμε πέρα από τη μύτη μας και από την οθόνη της τηλεόρασης, η οποία μας βομβαρδίζει καθημερινά με μακροσκελείς «αναλύσεις» σχετικά με το μονόδρομο του Μνημονίου και την απόλυτη αναγκαιότητα των ατελείωτων μέτρων λιτότητας.
Στη Βουλγαρία, λοιπόν, που έχει γνωρίσει πρωτοφανή οικονομική ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια, ο κατώτατος μισθός παραμένει στα 159 Ευρώ, στην προτελευταία θέση της Ευρώπης. Στο δεύτερο μισό της προηγούμενης δεκαετίας η χώρα πέρασε ένα μεγάλο κύμα ιδιωτικοποιήσεων, σύμφωνα με τις προσταγές του ΔΝΤ και τις αρχές του «εκσυγχρονισμού» της οικονομίας.
Η ανεργία κυμαίνεται σε χαμηλά επίπεδα σε σχέση με την Ελλάδα (κάτω του 10%), αλλά οι μισθοί δεν επαρκούν, παρά το γεγονός ότι οι τιμές είναι επίσης αρκετά χαμηλές.
Η αγορά ενεργείας βρίσκεται στα χέρια ιδιωτών και είναι εντελώς αυτάρκης. Η Βουλγαρία παράγει όλο της το ρεύμα και δεν εισάγει ούτε μισό TW ηλεκτρικού από άλλη χώρα.
Προφανώς οι ιδανικές, αυτές συνθήκες δεν επαρκούν για να λειτουργήσει επαρκώς ο ανταγωνισμός στην αγορά ενεργείας. Έτσι, μετά τις πρόσφατες αυξήσεις στην τιμή του ηλεκτρικού, ο κόσμος βγήκε μαζικά στο δρόμο για να διαδηλώσει, αψηφώντας το κρύο.
Το βασικό αίτημα είναι να κρατικοποιηθεί και πάλι η αγορά ρεύματος. Σας φαίνεται οπισθοδρομικό; Παράλογο; Θα σας πω τι είναι παράλογο: να καλείται να πληρώσει μηνιαίο λογαριασμό ρεύματος ύψους 89 Ευρώ ένας συνταξιούχος που παίρνει 79 Ευρώ το μήνα.
Από σχετικό άρθρο του tvxs:Η πείνα δεν ξεγελιέται, κύριοι. Προφανώς, λοιπόν, το κομβικό σημείο που πρέπει να φθάσει το βοήθημα καλλωπισμού της κώμης μας (κοινώς ο κόμπος για το χτένι) ώστε να αντιδράσουμε εντοπίζεται στα απολύτως βασικά: ρεύμα, νερό, φαγητό.
«Γινόμαστε μάρτυρες του πώς το ψυγείο ακύρωσε την τηλεόραση», σχολίασε την Τρίτη ο πολιτικός επιστήμονας και αναλυτής, Αρμάν Μπαμίκιαν, αναφερόμενος στο γεγονός ότι η τηλεόραση βομβαρδίζει καθημερινά τους πολίτες με τα μακροοικονομικά επιτεύγματα της κυβέρνησης, την ίδια ώρα που το βιοτικό επίπεδο είναι χαμηλό και το ψυγείο άδειο.
Το παράδειγμα της Βουλγαρίας αποδεικνύει ότι δεν είναι μόνο η πολιτική λιτότητας αυτή η οποία δε λειτουργεί. Προφανώς είναι και η ανεξέλεγκτη ιδιωτικοποίηση των πάντων. Και ειδικά σε ό,τι αφορά υπηρεσίες πρώτης ανάγκης, όπως είναι η ύδρευση και η ηλεκτροδότηση.
Μέσα στην ομίχλη αυτοϊκανοποίησης του νεοφιλελευθερισμού η οποία απειλεί να καλύψει κάθε ίχνος κοινής λογικής που έχει απομείνει, έχει “λησμονηθεί” κάτι βασικό. Νερό και ηλεκτρικό ρεύμα ΔΕΝ είναι εμπορεύσιμα αγαθά, η πώληση των οποίων μπορεί να καθορίζεται με βάση το κέρδος.
Εκτός, βέβαια, αν αποφασίσουμε ότι ελέω οικονομικής ανάπτυξης θα πρέπει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού να καταφύγει στις λάμπες λαδιού (αν μπορεί να το αγοράσει) και στα πηγάδια (αν του επιτρέπεται να σκάψει).
Και γιατί όχι άλλωστε; Το πείραμα του πετρελαίου θέρμανσης στην Ελλάδα στέφθηκε με πλήρη επιτυχία, σύμφωνα με τον κ. Στουρνάρα.
Παρομοίως, η μακροοικονομική εικόνα της γειτονικής χώρας στο χαρτί είναι εξαιρετική. Η καθημερινή πραγματικότητα, όμως, είναι εντελώς διαφορετική. Στην Ελλάδα, παρόλο που διαγράφεται παρόμοια πορεία, κανείς δε θα παραδεχθεί τι κρύβεται πίσω από τις υποσχέσεις περί «ανάπτυξης», γιατί πολύ απλά η εξαθλίωση του κόσμου δε φαίνεται στα στατιστικά στοιχεία που ενδιαφέρουν την τρόικα.
Το αποκορύφωμα; Σήμερα το πρωί παραιτήθηκε η κυβέρνηση της Βουλγαρίας (αφού χθες είχε αναγκαστεί σε παραίτηση ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και Υπουργός Οικονομικών). Όχι μόνο αυτό, αλλά ο πρωθυπουργός έκανε την εξής δήλωση: «Δε θα συμμετάσχω σε μια κυβέρνηση επί της θητείας της οποίας οι πολίτες υφίστανται ξυλοδαρμό από την αστυνομία».
Ασφαλώς η δήλωση αυτή έγινε για λόγους εντυπώσεων. Έγινε όμως. Σας προκαλώ να την αντιπαραβάλλετε με οποιαδήποτε δήλωση Έλληνα υπουργού ή πρωθυπουργού στη διάρκεια των τριών ετών της κρίσης και των οργίων αστυνομικής βίας η οποία εντείνεται συνεχώς.
Και ο Βούλγαρος υπουργός υποχρεώθηκε σε παραίτηση μετά τις διαδηλώσεις. Και όταν αυτό δεν έφθασε, τελικά παραιτήθηκε και η κυβέρνηση. Σας προκαλώ επίσης να θυμηθείτε πόσοι υπουργοί υποχρεώθηκαν σε παραίτηση στην Ελλάδα επειδή επέβαλλαν παράλογα και αντιλαϊκά μέτρα.
Φαίνεται ότι στη Βουλγαρία, όπου οι πολίτες αποκαλούν τους πολιτικούς “Μαφία”, υπάρχει ακόμα μια στάλα αξιοπρέπειας μεταξύ των “μαφιόζων”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου