Κι ας πούμε ότι τόσα και τόσα μέτρα τα περνούσαν από το Κοινοβούλιο. Ότι τι; Μήπως μέχρι σήμερα δεν πέρασαν από τη βουλή τόσα και τόσα νομοσχέδια; Ξεχνάω νομίζεις τα ΝΑΙ-ΣΕ-ΟΛΑ; Το κοινοβουλευτικό πλυντήριο των αντιλαϊκών, αυταρχικών, αντιδημοκρατικών, αντισυνταγματικών αποφάσεών τους;
Κι όχι μόνο τον «καιρό της κρίσης». Πάντα έτσι ήταν. Εκτελεστική, νομοθετική, δικαστική εξουσία απόλυτα συνδεδεμένες σε βαθμό που δεν είχε κανένα νόημα ούτε καν η ύπαρξη των όρων αυτών.
Καλύτερα λοιπόν να διοικούν ξεκάθαρα αυταρχικά, χωρίς την επίφαση μιας δήθεν δημοκρατικής νομιμοποίησης. Είναι και πιο τίμιο από την πλευρά τους. Το λένε καθαρά: «Κύριοι, ξεχάστε αυτά που ξέρατε. Ρίχνουμε τις μάσκες αυτής της θολούρας που ονομάζουμε δημοκρατία και σε παραμύθιαζε τόσον καιρό ότι είσαι ο κυρίαρχος λαός. Γιατί το κάνουμε; Επειδή μπορούμε!» Κάπου μέσα τους βέβαια τους είχε κουράσει κι όλη αυτή η «καραμέλα» όπως αποκάλεσε ο Ντινόπουλος (γνήσιος εκφραστής της δημοκρατίας τους) τον κοινοβουλευτικό έλεγχο.
Έτσι λοιπόν έχουμε μπροστά μας μια γυμνή αλήθεια. Τι δώρο!
Μην το πετάξουμε. Κρίμα είναι. Και μην εθελοτυφλήσουμε. Μας κάνουν το πολύτιμο δώρο να συνειδητοποιήσουμε ακριβώς με τι έχουμε να κάνουμε. Και ποιοι ακριβώς είμαστε. Να πάψουμε να παριστάνουμε ότι είμαστε πολίτες και να γίνουμε αυτό που είμαστε: ο κυρίαρχος εχθρός τους. Ο εφιάλτης τους. Τα ποτάμι που θα τους σαρώσει.
Από μας εξαρτάται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου