Και τα χρόνια περνούσαν, ο σύντροφος Φρ. είχε πάντα σημαντικές διαδικασίες. Και σπουδαία αποστολή. Τη συνεννόηση. Την ισορροπία στον άξονα του ζενίθ με το ναδίρ. Ο σύντροφος Φρ. δεν ήταν ποτέ μόνος. Είχε πάντα κόσμο γύρω του, δεν μιλούσαν ποτέ δυνατά, μόνο έκαναν νεύματα και άφηναν σημειώματα. Το βρήκε· ο μόνος τρόπος για να μιλήσει με το σύντροφο Φρ. ήταν να του αφήσει ένα σημείωμα.
Όμως οι εξελίξεις έτρεχαν πιο γρήγορα από το νερό και κατάλαβε, πως δεν έχει χρόνο για σημειώματα. Απόκτησε η καθημερινότητα ασυνέχειες και μη κανονικότητα, που ο σύντροφος Φρ. δεν καταλάβαινε ή καταλάβαινε αργά. Δυσανασχετούσε με την υποστήριξη μιας απεργίας πείνας 300 εργατών. Φοβόταν, πως θα διαταραχθεί η ισορροπία. Δεν το χωρούσε ο νους του, πώς γίνεται να μετέχεις κάπου χωρίς να δηλώνεις, να φωνάζεις την παρουσία σου. Έψαχνε να βρει υπογραφή και σφραγίδα, γιατί το «όλοι/ες» δεν σήμαινε τίποτα.
«Ο σύντροφος Φρ. είναι αγοραφοβικός» σκέφτηκε και επανήλθε η ιδέα, ότι πρέπει να του αφήσει εκείνο το σημείωμα, που εξηγεί. Πάλι όμως η μη κανονικότητα άλλαξε την ατζέντα.
Έφτασε το βράδυ της 6ης Μαϊου και τα πρόσωπα όλων μαρτύρησαν, ότι οι ασυνέχειες, οι μη κανονικότητες, οι σχάσεις και οι ρωγμές στον χρόνο προσφέρουν στιγμές απόλυτης ευτυχίας και τεράστιας δύναμης. Κι όμως λίγο μετά το καλοκαίρι ο σύντροφος Φρ. μ΄ ένα σχεδόν φοβισμένο βλέμμα αναρωτήθηκε «μα ποιοι είναι όλοι αυτοί;». Η ιδέα του σημειώματος είχε πια εγκαταλειφθεί οριστικά, έπρεπε πλέον να τον συναντήσει, να του μιλήσει, να του συστήσει τους «ποιοι είναι όλοι αυτοί».
Συνάντησε το σύντροφο Φρ. τυχαία. Ξεκίνησε να περπατά δίπλα του και να μονολογεί «Το μέλλον δεν μπορεί να περιμένει, πότε θα δέσουμε τα κορδόνια μας στη σέντρα. Ή προχωράμε γρήγορα ή μένουμε πίσω».
Ο σύντροφος Φρ. κοντοστάθηκε και ξεκίνησε μια φράση με «αλλά». Χάθηκε, αδυνατούσε να τον παρακολουθήσει, μόνο έβλεπε ένα στόμα ν΄ ανοιγοκλείνει και έναν προτεταμένο δείκτη. Ο σύντροφος Φρ. ήταν φανερό ότι έχει χάσει την ισορροπία στον άξονα του ζενίθ και του ναδίρ. Ο συνομιλητής του όμως δεν πτοήθηκε. Όσο εκείνος του μιλούσε για την αναγκαιότητα των επεξεργασιών, του ολοκληρωμένου σχεδίου, τη σώνει και καλά απάντηση στο ερώτημα «ευρώ ή δραχμή», του απαντούσε για το όραμα, για την ελπίδα. «Ο κόσμος ξέρει πολύ καλά, ότι η ζωή του δεν πρόκειται να γίνει καλύτερη από τη μια στιγμή στην άλλη. Θέλει όμως μια ιδέα ζωντανή, μια νέα-καινούρια έννοια, που θα τον συγκινεί, θα τον κινητοποιεί, που θα την πάρει στην πλάτη του για να περάσει απέναντι. Και θέλει εκείνους με το ηθικό πλεονέκτημα» του είπε και συνέχισε πιο αποφασιστικά «Είμαστε η αφετηρία. Η αφετηρία της πορείας για τη μεγάλη ανατροπή. Κι αυτό θέλει πίστη και πάθος» είχε πια αρχίσει να μιλά δυνατά. «Είμαστε το καινούριο. Φτιάχνουμε την Αριστερά του 21ου αιώνα για τον κόσμο ολόκληρο. Έχουμε μπροστά μας μια μεγάλη συνέχεια μ΄ όλους αυτούς, που θα φέρει ο χρόνος κι εμείς δεν θα υπάρχουμε για να γνωρίσουμε».
Ο σύντροφος Φρ. μιλούσε ξανά (με άλλη φωνή) για επεξεργασίες, για σχέδια, για κυβερνησιμότητα. Ο συνομιλητής του φώναζε «Η ανατροπή δεν θά ΄ρθει με μας ατάραχους και στην ίδια διάταξη με χθες. Ας ανατρέψουμε τις συνήθειές μας. Να φτιάξουμε καινούρια εργαλεία, τα παλιά έχουν στομώσει. Να φορέσουμε καινούρια ρούχα, τα παλιά μυρίζουν ναφθαλίνη».
Τότε ο σύντροφος Φρ. εξερράγη «Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά. Δεν μπορεί να ακούγονται σ΄ ένα κόμμα αριστερών, ριζοσπαστών και κομμουνιστών». Κι εκείνη την στιγμή πέρασε μπροστά του όλος ο Χομπσμπάουμ και η «επινόηση της παράδοσης». «Ο σύντροφος Φρ. είναι πολιτικός λαογράφος, θέλει να σώσει το παρελθόν, όταν και το παρελθόν το ίδιο παραδέχεται, ότι έχει ηττηθεί», σκέφτηκε ο συνομιλητής του.
Ο σύντροφος Φρ. αρνούνταν να καταλάβει, ότι δεν συναρπάζει, άρα και δεν εντάσσει κανέναν και καμία η γραμμική εξέλιξη: μέλος-νομαρχιακή επιτροπή-αντιπρόσωποι- συνέδριο-Κ.Ε.-γραμματεία.
Ο σύντροφος Φρ. αρνούνταν να καταλάβει, ότι από το ξέσπασμα της κρίσης, όπου στον παγκόσμιο χάρτη υπάρχουν κοινωνικές αναφλέξεις -παρά τις διαφορετικότητες και τις αφορμές- το αίτημα είναι ένα και κοινό, Δημοκρατία. Η Δημοκρατία ως το λαϊκό παναίτημα, που περικλείει-εμπεριέχει όλα τα αιτήματα.
«Η Δημοκρατία είναι απόλυτη έννοια. Δεν διαχωρίζεται ποσοτικά σε λίγη και πολλή. Όλοι αυτοί, που βρίσκονται σε μια κίνηση τρία χρόνια τώρα θέλουν να πάρουν πίσω τις ζωές τους, να πάρουν τις ζωές τους στα χέρια τους» του μιλά πιο ήρεμα τώρα μετά την προηγούμενη ένταση «Τα μοντέλα εκπροσώπησης κι όχι αντιπροσώπευσης απέτυχαν, κατέρρευσαν, έγιναν ανυπόληπτα. Αυτή την καινούρια πρόταση πρέπει να καταθέσεις για να νικήσεις. Αν θες όμως μια ανοιχτή κοινωνία, πρέπει να θες κι ένα ανοιχτό κόμμα. Για να συγχρονίσεις το κοινωνικό με το πολιτικό».
Το βασικό αντεπιχείρημα του σύντροφου Φρ ήταν, ότι χρειάζεται χρόνος και αναβολή. Πάλι δεν ήθελε να κατανοήσει, ότι σε συνθήκες ακραίας κοινωνικής και πολιτικής πόλωσης το ερώτημα, που ο ίδιος ο λαός βάζει είναι βαθιά διλημματικό και η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη από το «τώρα».
Έχει πάρει θάρρος πια, δοκιμάζει τα όρια και τις αντοχές της πρότασής του «Πώς θα σου φαινόταν αν φτιάχναμε ένα κόμμα, που το κυρίαρχο όργανό του θα ήταν οι Συνελεύσεις των Μελών; Οι Συνελεύσεις των Μελών, που με ταυτόχρονη και καθολική ψηφοφορία θα εκλέγει αδιαμεσολάβητα όλα -μα όλα- τα όργανα; Που τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής θα εκλέγονται μόνο σε περιφερειακό επίπεδο; Που το Σώμα της Κεντρικής Επιτροπής θα έχει ως αρμοδιότητα να μεταφέρει, να συζητά τα θέματα των Οργανώσεων Μελών; Που θα καταρτίζει απλά το πρόγραμμα δράσης του επόμενου διαστήματος; Μια ολιγομελή Πολιτική Γραμματεία επιφορτισμένη με τη διαχείριση της επικαιρότητας; Πώς θα σου φαινόταν ένα κόμμα με συγκεκριμένο -απαράβατο- όριο θητειών για τη συμμετοχή σε όλα τα όργανα και τις πολιτικές ιδιότητες; Ένα κόμμα με ανακλητότητα και δημόσιο απολογισμό; Με συνέδρια ορόσημα της ιδεολογικής-πολιτικής ζύμωσης και πάλης; Με πλειοψηφίες και μειοψηφίες; Με δικαιώματα στις μειοψηφίες; Αλλά και με δικαιώματα στις πλειοψηφίες;
Αλλά ξέχασα, επισείεται ο κίνδυνος της διολίσθησης σε αρχηγικό κόμμα -ενώ όλοι ξέρουν ότι δεν είναι υπαρκτός ο κίνδυνος- μόνο και μόνο για να μείνουν όλα τα ίδια, οι τάσεις, οι αρχηγοί των τάσεων, οι φρικτές ισορροπίες του τρόμου μεταξύ των τάσεων και οι αμετροεπείς φιλοδοξίες μακριά από τα ίδια τα μέλη, μακριά και από το λαό».
Τον σύντροφο Φρ. τον γνώριζε πολλά χρόνια. Τον έβλεπε σε διαδικασίες, σε συνεδριάσεις, να περπατά σε διαδρόμους. Απροσδιόριστης ηλικίας (άλλοτε μεγαλύτερος-άλλοτε μικρότερος), γοητευτικός με το φωτοστέφανο (το έχουν όλοι οι illuminati).
Του άφησε μετά από τόσα χρόνια ένα σημείωμα «Η Δημοκρατία είναι ισχυρή, ουσιαστική και αποτελεσματική μόνο όταν την αντέχεις. Το καινούριο εισβάλλει από παντού. Θέλουμε να ζήσουμε με λαχτάρα το παρόν και με ανυπομονησία το μέλλον».
Μια συντομότερη εκδοχή του κειμένου δημοσιεύθυηκε στην Αυγή
.webp)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου