Το πολιτικό σύστημα, αφού χρεοκόπησε πρώτα τη χώρα πολιτιστικά και υλικά, καταρρέει συθέμελα υπό το βάρος της αποτυχίας και τίποτα δεν θα είναι ίδιο μετά τις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Τούτο υποδηλώνουν οι φυγόκεντρες τάσεις στο ΠΑΣΟΚ και η κινητικότητα που καταγράφεται στο μεσαίο χώρο από τη ΔΗΜΑΡ έως τη δεξιά πτέρυγα, τους Ανεξάρτητους Ελληνες.
Η εκτίμηση ενισχύεται περαιτέρω από την αυξανόμενη δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία, εκλογικά τουλάχιστον, όπως αυτή καταγράφεται σε δημοσκοπήσεις που δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας και την απήχηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης πέραν του αριστερού τμήματός της. Σε πρόσωπα, δηλαδή, της λαϊκής δεξιάς, που μετά τις φοβερές απώλειες και τη φτωχοποίηση που υφίστανται, προδομένοι από την κυβέρνηση Σαμαρά, βλέπουν την Αριστερά ως τελευταία ελπίδα επιβίωσης. Αυτή η εικόνα θα αποτυπωθεί συντριπτικά στην ερχόμενη διπλή εκλογική αναμέτρηση, ευρωεκλογές και αυτοδιοικητικές, το αποτέλεσμα των οποίων ακριβώς επειδή αναμένεται να είναι ιδιαίτερα οδυνηρό για Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ θα πυροδοτήσει ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις, με πρώτη πράξη την προκήρυξη πρόωρων εθνικών εκλογών, εξαιτίας της πλήρους αναντιστοιχίας ανάμεσα στη λαϊκή βούληση και την εφαρμοζόμενη κυβερνητική πολιτική.
Και τότε θα έλθει η ώρα της Αριστεράς όχι σαν γηπεδικό σύνθημα, χωρίς πολιτικό περιεχόμενο, που θυμίζει το «ήλθε ή ώρα του Καραμανλή» ή το « ήλθε η ώρα του Παπανδρέου» στα χρόνια της ψευδούς ευδαιμονίας, αλλά ως δοκιμασία της αξιοπιστίας και της ικανότητας του Αλέξη Τσίπρα και των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι η Ιστορία και οι Ελληνες δεν θα κρίνουν την Αριστερά με όρους κατάκτησης ή διαχείρισης της εξουσίας, αλλά με όρους πραγματικού μετασχηματισμού και επανίδρυσης του σημερινού διεφθαρμένου κρατικού μορφώματος.
Δημοκρατικά, η εξέλιξη αυτή δείχνει αναπότρεπτη. Η ελληνική Αριστερά οδεύει σε μια πρόκληση ιστορικών διαστάσεων για την πατρίδα μας και την Ευρώπη, την ώρα που ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός του νεοφιλελευθερισμού απειλεί τις κοινωνίες. Κατά συνέπεια, το πραγματικό ερώτημα δεν αφορά αν η Ελλάδα, πρώτη φορά στην ιστορία της, θα έχει αριστερή κυβέρνηση, αλλά αν η κυβέρνηση αυτή καταφέρει να τηρήσει το συμβόλαιό της με την κοινωνία σε μια συγκυρία βαριάς εθνικής, οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής κρίσης, όπου η επισήμανση του Αντόνιο Γκράμσι περί της «αλήθειας στην πολιτική σαν αναγκαιότητα» φαντάζει όσο ποτέ επίκαιρη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, για να μπορέσει, χρειάζεται πρώτα να εξηγήσει τη βασική αλήθεια στους πολίτες. Πως τίποτα δεν θα τους χαριστεί άκοπα, δίχως οι ίδιοι να πολεμήσουν. Αν η Αριστερά δεν προετοιμάσει τις δυνάμεις που τώρα προστρέχουν κοντά της διαμορφώνοντας ιδιότυπες συμμαχίες από τα κάτω, για ρήξεις και κοινωνικούς αγώνες μέχρι τέλους με τη διευθύνουσα τάξη του ελλαδικού μορφώματος και τους μηχανισμούς, τότε αναπόφευκτα οι προγραμματικές δεσμεύσεις θα μείνουν στις μπροσούρες.
Καθολική συμμετοχή του δημοκρατικού κόσμου απαιτείται, όχι πασαρέλες αποτυχημένων πολιτικών προσώπων από καταρρέοντες πολιτικούς χώρους. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ πείσει το λαϊκό κόσμο να σταθεί δίπλα του ως συνδημιουργός, τότε θα έχει κάνει το πρώτο και σημαντικό βήμα. Αν όχι, δεν θέλουμε να σκεφτόμαστε τις συνέπειες μιας αριστερής παρένθεσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου