Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη, απο την Αυγη...

Διαβάζεις την τετραμηνιαία δημοσκόπηση της Metron Analysis και μένεις ενεός. Οι νεότερες ηλικίες στέλνουν τα κόμματα της συγκυβέρνησης στα τσακίδια, στο 18-24 η Ν.Δ. παίρνει 12,5% και το ΠΑΣΟΚ 2,6%, στο 25-34 13,6% και 4,3%, στο 45-54 14,4% και 1,6%, στο σύνολο του ενεργού πληθυσμού, στο 18-64, ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται με 8% της Ν.Δ., ξεπερνώντας με την αναγωγή το 35%, το δε ΠΑΣΟΚ μένει χαλαρά εκτός Βουλής. Μόλις διαβούμε όμως το κατώφλι των 65, είναι σαν να αλλάζουμε λαό, σα να αλλάζουμε χώρα. Στο 35,7% εκτοξεύεται η Ν.Δ., στο 9% το ΠΑΣΟΚ (προφανώς κάποιοι νομίζουν ότι ο Βενιζέλος είναι ο Ελευθέριος) και ο ΣΥΡΙΖΑ πέφτει στο 14,9%.
Αν κάνουμε τις αναγωγές, το 55% των ηλικιωμένων είναι έτοιμο να ψηφίσει ακόμη και σήμερα τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ. Προ Μνημονίων, το ποσοστό ήταν 95%. Ακόμη κι έτσι όμως, το εναπομείναν 55% είναι εφιαλτικό. Κι αν δεν έχουν υποφέρει αυτά τα χρόνια οι γεροντότεροι και οι γεροντότερες! Τους κόψανε τις συντάξεις, τους ακρίβυναν το πετρέλαιο, τους έβαλαν το χαράτσι της ΔΕΗ, τους εξευτελίζουν καθημερινά στις ουρές των εφοριών, των νοσοκομείων, του ΕΟΠΥΥ, τους στέρησαν ακόμη και το δώρο που έπαιρναν στα εγγόνια τους τα Χριστούγεννα.
Κι όμως, η πλειονότητα των ηλικιωμένων μένει κολλημένη στον Σαμαρά και στον Βενιζέλο, σε ό,τι πιο αποτρόπαιο έχει εμφανιστεί τα τελευταία σαράντα χρόνια. Κολλάνε επειδή είναι δύσκολο να αλλάξουν το κόμμα που ψήφιζαν για δεκαετίες, επειδή είναι βαθιά συντηρητικοί, επειδή φοβούνται την προέλαση της Αριστεράς. Φοβούνται ότι θα έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ και θα καταστρέψει και την πατρίδα και τη θρησκεία και την οικογένεια - τα σπίτια δεν φοβούνται πια ότι θα τους τα πάρει, πρόλαβε ο Στουρνάρας. Γι' αυτό ο Σαμαράς είναι όλη μέρα με την Παναγία στο στόμα, γι' αυτό μιλάει για το νέο '21, γι' αυτό βλέπει παντού τρομοκράτες και κουκουλοφόρους: επενδύει ο ασυνείδητος στον φόβο των γερόντων.

Η εύκολη αντίδραση έχει ως εξής: Δεν πάνε να πνιγούνε οι παλιόγεροι και οι παλιόγριες, οι ασυνείδητοι, οι εγωιστές, που καταστρέφουν με την ψήφο τους το μέλλον των παιδιών και των εγγονιών τους. Το ακούς παντού, το διαβάζεις παντού κι όμως είναι λάθος και εντέλει απολίτικο. Δεν γίνεται να μισούμε όσους δεν είναι σαν κι εμάς, ιδίως όταν υποφέρουν και εκείνοι σαν κι εμάς. Δεν γίνεται να κάνουμε πολιτική με γινάτια. Πρέπει να πείσουμε τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας ότι αυτοί που ψηφίζουν είναι οι δήμιοί τους, ότι βάζουν τα χεράκια τους και βγάζουν τα ματάκια τους.
Πρέπει κυρίως να τους πείσει η Αριστερά ότι θα σταθεί πλάι τους, πλάι ακόμη και σε εκείνους που διαφωνούν εντελώς μαζί της. Θα σταθεί στο πλάι τους και θα τους επιστρέψει τη χαμένη αξιοπρέπεια.