Σάββατο 1 Μαρτίου 2014

10 αντιθέσεις στις θέσεις του Νίκου Δήμου για τον Φιλελευθερισμό....

oh-bondageupyours...
Για έναν περίεργο λόγο που αδυνατώ να καταλάβω ο Νίκος Δήμου θεωρείται σοβαρός φιλελεύθερος διανοούμενος, του οποίου ο λόγος έχει βαρύτητα και ουσία. Έχω διαβάσει κατά καιρούς διάφορα κείμενα του(στη Lifo, τα λογοτεχνικά του κείμενα δεν τα ξέρω και δεν μπορώ να τον κρίνω για αυτά.) από τα οποία, πέραν λογικών σφαλμάτων, συγχύσεων και γνωστικού ελλείμματος δεν μπόρεσα να εντοπίσω κάτι παραπάνω.
Το πιο τρανταχτό παράδειγμα είναι το γνωστό κείμενο του «10 θέσεις για τον Φιλελευθερισμό» στο οποίο προσπαθεί να παρουσιάσει τι είναι ο Φιλελευθερισμός σε συνοπτικές θέσεις.

Τις θέσεις αυτές θα τις δείτε στο παρόν κείμενο με μαύρα bolt γράμματα και τις δικές μου αντί-θέσεις ακριβώς κάτω από κάθε θέση με κόκκινα γράμματα. 

1. Ο Φιλελευθερισμός είναι η πολιτική θεωρία που βάζει την ελευθερία πάνω από την ισότητα. 

Η Φιλελεύθερη θεώρηση δεν βάζει την ελευθερία πάνω από την ισότητα ή την ισότητα πάνω από την ελευθερία. Ουσιαστικά λέει ότι απαραίτητο στοιχείο της ελευθερίας είναι η ισότητα, όχι σε οντολογικό επίπεδο, αλλά πολιτικό και νομικό. Άλλωστε οι κλασσικοί φιλελεύθεροι στοχαστές αντιλήφθηκαν νωρίς ότι εάν η ισότητα και η ελευθερία εκληφθούν ως αντιθετικά στοιχεία, το αποτέλεσμα θα ήταν ακριβώς αντίθετο από το βασικό πρόταγμα του Φιλελευθερισμού που είναι η ελευθερία του ατόμου. Και αυτό γιατί η ανισότητα είναι η βάση της ανελευθερίας.

Βέβαια ο Φιλελευθερισμός αποτυγχάνει να χειραφετήσει τους ανθρώπους γιατί θεωρεί εκ των προτέρων τον άνθρωπο εγωιστικό ον εκ φύσεως και βγάζει εντελώς απ'έξω το πλαίσιο στο οποίο ο άνθρωπος αναπτύσσεται. Δηλαδή θεωρεί ότι οι άνθρωποι θα παραμένουν εγωιστές και συμεφεροντολόγοι ακόμα και ζουν σε κοινωνίες οι οποίες έχουν νόρμες αντιεγωιστικές και αντισυμεροντολογικές. Και αυτό είναι αξίωμα στον φιλελευθερισμό.

2. Η πείρα των τελευταίων αιώνων απέδειξε ότι όσα καθεστώτα έβαζαν πρώτη την ελευθερία πετύχαιναν και την καλύτερη ισότητα. Αντίθετα, αυτοί που επέβαλλαν την ισότητα, εκτός που έχαναν την ελευθερία, δεν κέρδιζαν ούτε την ισότητα (νομενκλατούρες). 

Κανένα καθεστώς δεν βάζει την ελευθερία πρώτα και τούτο διότι εάν έβαζαν την ελευθερία πρώτα θα αυτοκαργούνταν για να είναι οι άνθρωποι ελεύθεροι να πράττουν όπως επιθυμούν οι ίδιοι. Η πείρα των τελευταίων αιώνων απέδειξε ότι όσα καθεστώτα είχαν βαλβίδες αποσυμπίεσης και εκτόνωσης μπορούν να διατηρήσουν την κυρίαρχη θέση τους. Επίσης η καλύτερη ισότητα είναι φράση που είναι αντιφατική εν τοις όροις και αυτό γιατί ή υπάρχει ισότητα ή δεν υπάρχει. Καλύτερη ισότητα ή χειρότερη ισότητα δεν υπάρχει.

Αλλά ακόμα και εάν δεχθούμε την έννοια της καλύτερης ισότητας, τα φιλελεύθερα αστικά κράτη δεν πέτυχαν καμία καλύτερη ισότητα αφού συνεχίζει να υπάρχει εντός τους ανισότητα σε όλο το φάσμα της ανθρώπινης κοινωνικής δραστηριότητας, η οποία συνεχώς αυξάνεται.
3. Η επιδίωξη της ισότητας δεν καταπατούσε μόνο τα ανθρώπινα δικαιώματα – αλλά και τη δημιουργική πρωτοβουλία. Στα καθεστώτα ισότητας επί δεκαετίες δεν εμφανίστηκαν σημαντικές νέες εφευρέσεις (π.χ. ένα νέο φάρμακο), ούτε αξιόλογο καλλιτεχνικό έργο. (Οι δημιουργοί ήταν είτε κρατικοί υπάλληλοι είτε στα στρατόπεδα.) 

Στην ΕΣΣΔ πχ δεν υπήρξε επιδίωξη ισότητας και αυτό διότι συνεχίστηκε η ύπαρξη ιεραρχικών δομών. Ισότητα σημαίνει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι και έχουν ακριβώς τα ίδια δικαιώματα με τα άλλα μέλη της κοινωνίας. Στην ΕΣΣΔ δεν υπήρξε ισότητα σε συλλογικό επίπεδο. Παρ'όλα αυτά ο ισχυρισμός ότι καθεστώτα σαν την ΕΣΣΔ δεν δημιούργησαν σημαντικές εφευρέσεις ούτε αξιόλογο καλλιτεχνικό έργο είναι το λιγότερο ψευδές. Εδώ μπορείτε να βρείτε ένα timeline των εφευρέσεων στην ΕΣΣΔ. Aκόμη είναι εντελώς ανιστορική η θέση του Δήμου καθώς αφήνει εκτός καλλιτέχνες μεγάλους όμως ο Sergei Eisestein ή ο Sergei Prokofiev.

4. Τα καθεστώτα ισότητας απέτυχαν και στην οικονομία. Μη παράγοντας πλούτο, μοίραζαν φτώχια. Εκτός κι αν άνοιγαν την αγορά (βλ. σημερινή Κίνα). Αλλά το μείγμα της Κίνας είναι απεχθές: δικτατορικό κράτος με ασύδοτο, άγριο καπιταλισμό. Θύματα: και η ισότητα και η ελευθερία… 
Ένα ακόμη ψέμα του Νίκου Δήμου ή μια θέση που είναι αποτέλεσμα της άγνοιας του. Αυτό μπορεί να φανεί ακόμα και από τα στατιστικά στοιχεία της CIA, τα οποία δημοσιεύθηκαν στο κοινό το 1999, όταν αποχαρακτηρίστηκαν ως απόρρητα και στα οποία φαίνεται ότι υπήρχαν περίοδοι κατά τις οποίες η ΕΣΣΔ ξεπερνούσε και οικονομικά, και σε ατομικό και σε συλλογικό επίπεδο, τις ΗΠΑ. Όσοι/ες θέλετε μπορείτε να τα διαβάσετε εδώ . 

5. Ο πολιτικός φιλελευθερισμός είναι αδελφός του ορθολογισμού και του διαφωτισμού - γεννήθηκαν μαζί και μοιράζονται την ίδια βασική αξία: την ελευθερία. Ο διαφωτισμός είναι ο φιλελευθερισμός στη σκέψη. Από εκεί γεννήθηκαν τα ανθρώπινα δικαιώματα, δηλαδή ο νέος ανθρωπισμός. 

Ο ορθολογισμός είναι η συνολική φιλοσοφική κατεύθυνση που προτάσσει τη λογική σκέψη ως γνώμονα και αφετηρία της γνώσης. Εδώ όμως μπαίνουν ζητήματα όπως το τι θεωρείται λογικό και τι όχι, πράγμα όμως με το οποίο στην προκείμενη φάση δεν θα ασχοληθώ. Θέλω να εστιάσω στο εξής όμως, Με την ανάδυση του ορθολογισμού και η μαρξική σκέψη και η φιλελεύθερη σκέψη πάτησαν πάνω της για να τεκμηριώσουν τις θεωρητικές τους προτάσεις.
Όσο για τα ανθρώπινα δικαιώματα...Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι αποτέλεσμα των διεκδικήσεων ανθρώπων οι οποίοι θέλησαν να χειραφετηθούν ή να αποτρέψουν το εκάστοτε εξουσιαστή να ασκεί την εξουσία του πάνω τους. Ήταν ζήτημα θέλησης και όχι ορθολογικής επιλογής.   
6. Ο νέο-φιλελευθερισμός (λέξη βρισιά στα νεοελληνικά) είναι μία υπερβολή του οικονομικού φιλελευθερισμού - και, σαν κάθε υπερβολή, λανθασμένος. Οι αγορές δεν αυτό-ρυθμίζονται. Αντίθετα, ο κλασικός οικονομικός φιλελευθερισμός εμπεριέχει μέριμνα για τον άνθρωπο.
Ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι υπερβολή του φιλελευθερισμού. Είναι η ουσία του φιλελευθερισμού. Άλλωστε ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι μόνο οικονομική θεωρία. Είναι συνολική θεώρηση της κοινωνίας. Και λέω ότι είναι η ουσία του φιλελευθερισμού γιατί η βασική παραδοχή του νεοφιλελευθερισμού είναι ότι οι άνθρωποι είναι εγωιστές και επιβάλλέται να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους για πλούτο ή για ιεραρχική αναρρίχηση στη κοινωνική διαστρωμάτωση. Άλλωστε και ο κλασσικός φιλελευθερισμός δεν εμπεριέχει καμία μέριμνα για τον άνθρωπο. Η όποια μέριμνα για τον άνθρωπο είναι αποτέλεσμα διεκδικήσεων εκείνων που δεν είχαν καμία μέριμνα από τα φιλελεύθερα αστικά κράτη.

7. Τα πολιτικά και οικονομικά συστήματα ξεκινάνε ως θεωρίες αλλά αποδείχνονται στην πράξη. Μόνον η εφαρμογή τους τα κρίνει. Η άποψη: «ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός» είναι υπέροχη σαν ιδανικό, αλλά μένει να περιγραφεί ακριβώς ο «άλλος κόσμος», να εφαρμοστεί με δημοκρατικές διαδικασίες και να κριθεί. Όπως και στην επιστήμη, το πείραμα επιβεβαιώνει τη θεωρία. Μη συγκρίνετε το υπαρκτό με το ανύπαρκτο. 

Τα πολιτικά και οικονομικά συστήματα πραγματώνονται μόνο όταν θελήσουμε να τα πραγματώσουμε. Εάν κάποιος πχ λέει ότι η Αναρχία είναι ουτοπική και δεν πρόκειται ποτέ να δημιουργηθεί αναρχική κοινωνία δεν το λέει επειδή όντως θεωρεί ότι δεν γίνεται να δημιουργηθεί αναρχική κοινωνία, το λέει γιατί δεν θέλει να δημιουργηθεί μια αναρχική κοινωνία. Επομένως ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός αρκεί να το θελήσουμε. Όσο για την περιγραφή αυτού του άλλου κόσμου που είναι εφικτός υπάρχουν εκατοντάδες βιβλία που τον έχουν περιγράψει τα οποία προφανώς ο Δήμου ή τα αγνοεί ή αρνείται να τα αναφέρει.

Όσο για το σχόλιό του για την επιστήμη και το πείραμα, οι κοινωνικές επιστήμες έχουν δώσει την απάντηση εδώ και πολλά πολλά χρόνια αφού έχουν ουσιαστικά αποτινάξει από πάνω τους τον θετικισμό. Αλλά τι είναι ο θετικισμός; Ο θετικισμός που προτάσσει ο Δήμου, και η φιλελεύθερη θεώρηση επίσης, λέει επί της ουσίας ότι μία επιστημονική ερμηνεία ισχύει εάν επιβεβαιωθεί με πείραμα και λογική σκέψη. Αυτό είναι μια ιδέα που εισήγαγε στις κοινωνικές επιστήμες ο Αύγουστος Κοντ, η οποία ήταν αποτέλεσμα της αυθαίρετης αναλογίας των κοινωνικών φαινομένων με τα φυσικά. Δηλαδή ένας κεραυνός και μια επανάσταση ερμηνεύονται με την ίδια λογική.


8. Επιμένω στις δημοκρατικές διαδικασίες γιατί, ενώ οι ιδεολογίες και οι ουτοπίες είναι ωραίες στα βιβλία, η επιβολή τους με τη βία μετέβαλε τα οράματα σε εφιάλτες. Οι ιδεολογίες (και οι θρησκείες) έχουν φονεύσει περισσότερους ανθρώπους από όλους τους κατακτητές, τυράννους, Αττίλες και Ταμερλάνους. 
Πρώτα πρώτα πετάει ένα δημοκρατικές διαδικασίες χωρίς να τις ορίζει. Σαφώς και εννοεί τις κοινοβουλευτικές αστικές φιλελεύθερες διαδικασίας αλλά ο κοινοβουλευτισμός καμία σχέση δεν έχει με την δημοκρατία. Μπορείτε να διαβάσετε εδώ το γιατί.
Εν συνεχεία ξεχνάει επίτηδες ότι τα αστικά κράτη και γενικά τα κράτη έχουν το νόμιμο μονοπώλιο της βίας, που θα έλεγε και ο Weber επομένως επί της ουσίας ο Δήμου παραδέχεται ότι και ο φιλελευθερισμός είναι στη πολιτική του έκφανση βασίζεται στη βία που ασκεί το φιλελεύθερο κράτος απέναντι στους πολίτες. Και το παραδέχεται και δεύτερη φορά με την γενίκευση του για τις ιδεολογίες...αφού και ο φιλελευθερισμός ιδεολογία είναι.

9. Ο κόσμος δεν προχωράει με τη βία αλλά με την εξέλιξη. Η μεταρρύθμιση αποδείχθηκε πάντα πιο αποτελεσματική και μόνιμη από την επανάσταση. 

Η πρώτη γνωστή μεταρρύθμιση είναι εκείνου του Λούθηρου και οποία έγινε...με βία και αίμα. Η βία και το αίμα όμως δεν είναι πρόταγμα των «κολλεκτιβιστκών» θεωρήσεων, είναι αποτέλεσμα της άρνησης όσων έχουν την εξουσία σε μια κοινωνία και δεν δέχονται τον μετασχηματισμό της με ειρηνικά μέσα.

10. Ο Φιλελευθερισμός ΔΕΝ ταυτίζεται με τον Καπιταλισμό (Κίνα) και ουδέποτε εφαρμόστηκε στην Ελλάδα.

Ο Φιλελευθερισμός είναι απόλυτα ταυτισμένος με τον Καπιταλισμό και αυτό γιατί ο καπιταλισμός είναι επί της ουσίας εφαρμογή της φιλελεύθερης θεώρησης στην οικονομία. Είναι σαν λέει κάποιος ότι απαλλοτρίωση των μέσων παραγωγής από τους εργάτες δεν έχει καμία σχέση με τον Κομμουνισμό.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ροη αρθρων