του Νικου Σαραντακου...
Καθώς περνούν τα λεπτά και οι ώρες, η μόνη αβεβαιότητα που απομένει
στην εκλογική μάχη που οδεύει προς το τέλος της φαίνεται να είναι η
έκβαση στην περιφέρεια Αττικής όπου όμως η Ρένα Δούρου, ύστερα από μια
λαμπρή εκστρατεία, αρχίζει να αποκτά στην καταμέτρηση προβάδισμα που
φαίνεται δύσκολα αναστρέψιμο,
αφού με καταμετρημένο το 57% των ψήφων προηγείται με 7300 ψήφους. Στις εκτιμήσεις που ακολουθούν, θα θεωρήσω ότι η κ. Δούρου νίκησε στην Αττική και ελπίζω να μην απογοητευτώ όταν ξημερώσει η μέρα (που βγάζει μητροπολίτη, κατά την παροιμία).
Στις ευρωεκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε την ανατροπή, πέρασε στην πρώτη θέση με διαφορά που βρίσκεται στα όρια του μη διαχειρίσιμου (3,5% την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, με ανοδικές τάσεις). Στα τηλεοπτικά πάνελ, κάποιοι κυβερνητικοί, προσπαθώντας να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα, υποστήριζαν ότι δεν μπορεί να μιλάει για νίκη ο ΣΥΡΙΖΑ αφού σημείωσε στασιμότητα του ποσοστού του σε σχέση με τις εκλογές του Ιουνίου 2012. Φυσικά αυτό είναι σόφισμα, που αναδεικνύεται ξεκάθαρα αν επισημάνουμε ότι σε σύγκριση με τον Ιούνιο του 2012 η ΝΔ έπεσε κατά 6,6 ποσοστιαίες μονάδες και κατά άλλες 4 το ΠΑΣΟΚ. Επιπλέον, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε εκτοξευτεί από το 17% του Μαΐου στο 27% του Ιουνίου χάρη στην προοπτική της πρώτης θέσης και του μπόνους των 50 εδρών, δηλαδή χάρη σε έναν παράγοντα που έλειπε από τη χτεσινή αναμέτρηση. Αν χτες πήρε σχεδόν 27% χωρίς πόλωση και μπόνους, ευνόητο είναι ότι σε συνθήκες εθνικών εκλογών τα ποσοστά του θα αυξηθούν πολύ.
Είναι επίσης φανερό ότι η συγκυβέρνηση θα δυσκολευτεί να πάρει δύσκολες αποφάσεις όταν η βασική συνιστώσα της έχει πάψει πια να αποτελεί το πρώτο κόμμα κι όταν ουσιαστικά, αν και όχι ακόμα τυπικά, φαίνεται να έχει χάσει τη δεδηλωμένη. Σε κάθε περίπτωση, είναι σχεδόν αδύνατο να μη γίνουν εκλογές στις αρχές του 2015 ενόψει ή εξαιτίας της αδυναμίας εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας -και από μιαν άποψη, καλύτερα να μη γίνουν τώρα αφού θα είναι δύσκολο (αν γίνουν) να συγκεντρώσει ο ΣΥΡΙΖΑ τέτοια δύναμη σε έδρες που να μπορεί να ξεπεράσει τον σκόπελο της εκλογής ΠτΔ.
Στο χτεσινό άρθρο, είχα προβλέψει τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, με προβάδισμα 3-5 μονάδων, ενώ έπεσα λίγο έξω στα ποσοστά της Χρυσής Αυγής, που τα περίμενα διψήφια. Από την άλλη, κανείς νομίζω δεν περίμενε τόσο ψηλά (πάνω από 2,5%!) το Λάος του κ. Καρατζαφέρη, που κατέβηκε στις εκλογές χωρίς κανένα από τα στελέχη του 2012 (όλοι τώρα έχουν περάσει στη ΝΔ), με μόνο του εφόδιο το κανάλι που του παραχώρησαν. Ίσως κάποιοι παλιοί ψηφοφόροι του Λάος, που το είχαν αφήσει το 2012 υπέρ της ΧΑ, να επαναπατρίστηκαν, ενδεχομένως φοβούμενοι ότι ο διεθνής σιωνισμός έχει τεχνολογία που επιτρέπει να δεις το ψηφοδέλτιο μέσα στον φάκελο.
Ασφαλώς, το 12% που συγκέντρωσε η ακροδεξιά (ή το 9.4% του ναζιστικού μορφώματος) είναι ανησυχητικό δεδομένο, που χρειάζεται ανάλυση και νηφάλια συζήτηση -όχι όμως με τους όρους της περασμένης εβδομάδας, όπου εκείνοι που εφαρμόζουν την ατζέντα της ΧΑ και εκείνοι που είδαν εβραϊκά επώνυμα στη λίστα Λαγκάρντ προσπαθούσαν να κολλήσουν τη ρετσινιά της “συνδιαλλαγής” με τη ΧΑ στο μοναδικό ελληνικό κόμμα που έχει άτεγκτη στάση απέναντι στον ρατσισμό και στον αντισημιτισμό χωρίς να λογαριάζει το πολιτικό κόστος. Ενδεικτικό της υποκρισίας που χαρακτήρισε τη σχετική “συζήτηση” ήταν η τοποθέτηση του κ. Καμίνη, ότι “δεν θέλει τις ψήφους της Χρυσής Αυγής”, ενώ την ίδια στιγμή καλούσε τους ψηφοφόρους της ΧΑ να μελετήσουν το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για τη μετανάστευση, που “μιλάει για ελεύθερη είσοδο στην Ελλάδα όλων των μεταναστών” (τοποθέτηση που προβλήθηκε και από ακροδεξιούς ιστότοπους).
Βρίσκω μεγάλο το ποσοστό της Ελιάς. Ο εκβιασμός του Βενιζέλου, ότι θα αποχωρήσει από την κυβέρνηση αν πάρει χαμηλό ποσοστό, έπιασε αυτή τη φορά. Την άλλη δεν θα πιάσει. Ο εκβιασμός αυτός είχε σαν αποτέλεσμα να μειωθούν κάπως τα ποσοστά του Ποταμιού και πολύ περισσότερο της ΔΗΜΑΡ. Το νεοπαγές κόμμα δεν τα πήγε και άσκημα, αλλά το χρονοντούλαπο της ιστορίας είναι γεμάτο με σκελετούς κομμάτων που συγκέντρωσαν καλά ποσοστά την πρώτη ή και τη δεύτερη φορά που εκτέθηκαν σε εκλογές. Πάντως, το Ποτάμι είναι πιθανός σύμμαχος σε μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, πολύ περισσότερο από την Ελιά (ή από τη ΔΗΜΑΡ για αντικειμενικούς πια λόγους). Καλό είναι η κριτική του ΣΥΡΙΖΑ να συνεχίσει να είναι συγκροτημένη και συγκρατημένη, χωρίς να κόβει πιθανές γέφυρες και χωρίς τις υστερικές κραυγές (“κεντροφασίστες”) ορισμένων φανατικών στα κοινωνικά μέσα.
Πεσμένο το ΚΚΕ, το περίμενα μια μονάδα ψηλότερα. Όμως δίνω συγχαρητήρια στους ψηφοφόρους του, που φαίνεται να αγνόησαν την αντιενωτική γραμμή της ηγεσίας και υπερψήφισαν μαζικά Δούρου, Σακελλαρίδη, Γαλιατσάτο και τους άλλους συριζαίους υποψηφίους στον β’ γύρο σχεδόν παντού. (Ακόμα κι αν χρεώσουμε όλα τα επιπλέον λευκά και άκυρα της Αττικής σε ψηφοφόρους του ΚΚΕ, κάτι που προφανώς δεν ισχύει, περισσότεροι από τους μισούς αγνόησαν τη γραμμή).
Τίτλοι τέλους για τη Δημάρ, που κατατάσσεται πλέον να παίζει στα τοπικά, με τους Κυνηγούς και τον Χατζημαρκάκη. Κάποια άξια και τίμια στελέχη θα είναι καλόδεχτα στον Σύριζα, τον Παπαδόπουλο να τον πάρει η ΝΔ.
Για την υπόλοιπη Ευρώπη δεν θα πω τίποτα επειδή (αν και δεν θα το πιστέψετε) ακόμα δεν έχω δει τα αποτελέσματα και θέλουν αρκετή μελέτη. Μπορείτε να πείτε εσείς στα σχόλια ό,τι θέλετε, ιδίως το πρωί που θα έχει ξεκαθαρίσει η εικόνα.
Θέλω όμως να επισημάνω ένα παράδοξο του εκλογικού νόμου. Το νεοναζιστικό μόρφωμα, με ποσοστό 9,40% αποσπά 3 έδρες στο ευρωκοινοβούλιο, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ με 26,5% (σχεδόν τριπλάσιο!) παίρνει… 6 έδρες, δηλαδή μόλις το διπλάσιο. Κάπου διάβασα ότι οι φωστήρες που έγραψαν τον τελευταίο εκλογικό νόμο ξέχασαν να προσθέσουν την πρόνοια για αφαίρεση του ποσοστού των κομμάτων που δεν πήραν το 3% (δηλαδή το εκλογικό μέτρο να μη βγαίνει με το 100/21 αλλά με το 83/21, αν το 17% ψήφισε κόμματα που δεν πήραν το 3%). Δυστυχώς, τώρα δεν βρίσκω την ανάλυση αυτή, ούτε ξέρω αν ευσταθεί. Εκλογολόγοι, ιδού στάδιον δόξης λαμπρόν.
Όσο για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, χαίρομαι πάρα πολύ που, αντίθετα με τον εκβιασμό του, απέτυχε οικτρά η πρόβλεψη του κ. Βενιζέλου, που δεν κουραζόταν να την επαναλαμβάνει σε όποιον έβρισκε μπροστά του, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έπαιρνε “καμιά περιφέρεια” και “κανένα μεγάλο δήμο”. Εκτός από την σχεδόν σίγουρη νίκη της κ. Δούρου, ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ θριάμβευσε στα Ιόνια με ποσοστό που προσεγγίζει το 60%, ενώ και στη Δυτική Μακεδονία άνετα νίκησε ο αντιμνημονιακός Θ. Καρυπίδης που είχε προς στιγμήν υποστηριχτεί από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ενδιαφέρον έχει και ο διασυρμός του επίσημου υποψήφιου της ΝΔ στην περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, όπου το κυβερνητικό χρίσμα αποδείχτηκε χιτώνας του Νέσσου.
Όμως πολύ σημαντική είναι και η νίκη των αριστερών συνδυασμών σε μια σειρά από μεγάλους δήμους, είτε πρόκειται για δήμους του λεκανοπεδίου Αττικής είτε για πρωτεύουσες νομών (Λάρισα, Κέρκυρα, Λιβαδειά), ενώ εξαιρετικά σημαντικό ήταν και το ποσοστό του ηττημένου αυτή τη φορά Γαβριήλ Σακελλαρίδη, του επόμενου δημάρχου Αθηναίων. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις αποδείχτηκε η συσπειρωτική δύναμη των αριστερών συνδυασμών, κάτι πολύ ελπιδοφόρο που αντέστρεψε την κακή εικόνα από κάποιες (αρκετές) αποτυχημένες επιλογές του πρώτου γύρου. Ασφαλώς η μελέτη των επιτυχιών και των αποτυχιών θα επιτρέψει να βγουν διδάγματα και να διορθωθούν λάθη. Επιτυχίες σημείωσε και το ΚΚΕ, που κέρδισε θέλοντας και μη την Πάτρα και το Χαϊδάρι και διατήρησε την Πετρούπολη, αφού η μεταφορά ψήφων λειτούργησε πολύ καλά. Πάντως, ο ΣΥΡΙΖΑ απέκτησε ισχυρή αυτόνομη παρουσία και υπόσταση στο αυτοδιοικητικό τοπίο, εκεί που μέχρι σήμερα ήταν σχεδόν ανύπαρκτος σε πολλές περιοχές -και αυτό το κέρδος δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο.
Η μελανή κηλίδα στην κατά τα άλλα θετική εικόνα είναι η επικράτηση του μπερλουσκονισμού στον Πειραιά και στον Βόλο, με την αμέριστη υποστήριξη του δύοντος ΠΑΣΟΚ και της ηττημένης ΝΔ. Τουλάχιστον το κακό δεν τρίτωσε, αφού ο τρίτος ποδοσφαιρογενής υποψήφιος, ο Λ. Γεωργαμλής στη Νέα Φιλαδέλφεια, ηττήθηκε από τον αριστερό Αρ. Βασιλόπουλο.
Μια και έπιασα το ποδόσφαιρο και ειδικά τη Νέα Φιλαδέλφεια, θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρω και τον βρόμικο πόλεμο που δέχτηκε η Ρένα Δούρου με πρόσχημα το ζήτημα του γηπέδου της ΑΕΚ. Της αξίζουν ακόμα περισσότερα συγχαρητήρια που μπόρεσε να τον ξεπεράσει, όπως άλλωστε και την υπονόμευση από κάποιους πούρους αριστερομέτρες εντός του ΣΥΡΙΖΑ.
Έγραψα όμως πολλά και η ώρα είναι περασμένη. Κλείνω περιμένοντας να ακούσω τα δικά σας σχόλια, τόσο για τις ευρωπαϊκές εκλογές (εντός και εκτός των συνόρων) όσο και για τις αυτοδιοικητικές. Και ελπίζω ότι από αύριο θα αποκατασταθεί η συνήθης κατάσταση πραγμάτων, που μας θέλει κυρίως να λεξιλογούμε και λιγότερο να πολιτικολογούμε…
αφού με καταμετρημένο το 57% των ψήφων προηγείται με 7300 ψήφους. Στις εκτιμήσεις που ακολουθούν, θα θεωρήσω ότι η κ. Δούρου νίκησε στην Αττική και ελπίζω να μην απογοητευτώ όταν ξημερώσει η μέρα (που βγάζει μητροπολίτη, κατά την παροιμία).
Στις ευρωεκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε την ανατροπή, πέρασε στην πρώτη θέση με διαφορά που βρίσκεται στα όρια του μη διαχειρίσιμου (3,5% την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, με ανοδικές τάσεις). Στα τηλεοπτικά πάνελ, κάποιοι κυβερνητικοί, προσπαθώντας να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα, υποστήριζαν ότι δεν μπορεί να μιλάει για νίκη ο ΣΥΡΙΖΑ αφού σημείωσε στασιμότητα του ποσοστού του σε σχέση με τις εκλογές του Ιουνίου 2012. Φυσικά αυτό είναι σόφισμα, που αναδεικνύεται ξεκάθαρα αν επισημάνουμε ότι σε σύγκριση με τον Ιούνιο του 2012 η ΝΔ έπεσε κατά 6,6 ποσοστιαίες μονάδες και κατά άλλες 4 το ΠΑΣΟΚ. Επιπλέον, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε εκτοξευτεί από το 17% του Μαΐου στο 27% του Ιουνίου χάρη στην προοπτική της πρώτης θέσης και του μπόνους των 50 εδρών, δηλαδή χάρη σε έναν παράγοντα που έλειπε από τη χτεσινή αναμέτρηση. Αν χτες πήρε σχεδόν 27% χωρίς πόλωση και μπόνους, ευνόητο είναι ότι σε συνθήκες εθνικών εκλογών τα ποσοστά του θα αυξηθούν πολύ.
Είναι επίσης φανερό ότι η συγκυβέρνηση θα δυσκολευτεί να πάρει δύσκολες αποφάσεις όταν η βασική συνιστώσα της έχει πάψει πια να αποτελεί το πρώτο κόμμα κι όταν ουσιαστικά, αν και όχι ακόμα τυπικά, φαίνεται να έχει χάσει τη δεδηλωμένη. Σε κάθε περίπτωση, είναι σχεδόν αδύνατο να μη γίνουν εκλογές στις αρχές του 2015 ενόψει ή εξαιτίας της αδυναμίας εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας -και από μιαν άποψη, καλύτερα να μη γίνουν τώρα αφού θα είναι δύσκολο (αν γίνουν) να συγκεντρώσει ο ΣΥΡΙΖΑ τέτοια δύναμη σε έδρες που να μπορεί να ξεπεράσει τον σκόπελο της εκλογής ΠτΔ.
Στο χτεσινό άρθρο, είχα προβλέψει τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, με προβάδισμα 3-5 μονάδων, ενώ έπεσα λίγο έξω στα ποσοστά της Χρυσής Αυγής, που τα περίμενα διψήφια. Από την άλλη, κανείς νομίζω δεν περίμενε τόσο ψηλά (πάνω από 2,5%!) το Λάος του κ. Καρατζαφέρη, που κατέβηκε στις εκλογές χωρίς κανένα από τα στελέχη του 2012 (όλοι τώρα έχουν περάσει στη ΝΔ), με μόνο του εφόδιο το κανάλι που του παραχώρησαν. Ίσως κάποιοι παλιοί ψηφοφόροι του Λάος, που το είχαν αφήσει το 2012 υπέρ της ΧΑ, να επαναπατρίστηκαν, ενδεχομένως φοβούμενοι ότι ο διεθνής σιωνισμός έχει τεχνολογία που επιτρέπει να δεις το ψηφοδέλτιο μέσα στον φάκελο.
Ασφαλώς, το 12% που συγκέντρωσε η ακροδεξιά (ή το 9.4% του ναζιστικού μορφώματος) είναι ανησυχητικό δεδομένο, που χρειάζεται ανάλυση και νηφάλια συζήτηση -όχι όμως με τους όρους της περασμένης εβδομάδας, όπου εκείνοι που εφαρμόζουν την ατζέντα της ΧΑ και εκείνοι που είδαν εβραϊκά επώνυμα στη λίστα Λαγκάρντ προσπαθούσαν να κολλήσουν τη ρετσινιά της “συνδιαλλαγής” με τη ΧΑ στο μοναδικό ελληνικό κόμμα που έχει άτεγκτη στάση απέναντι στον ρατσισμό και στον αντισημιτισμό χωρίς να λογαριάζει το πολιτικό κόστος. Ενδεικτικό της υποκρισίας που χαρακτήρισε τη σχετική “συζήτηση” ήταν η τοποθέτηση του κ. Καμίνη, ότι “δεν θέλει τις ψήφους της Χρυσής Αυγής”, ενώ την ίδια στιγμή καλούσε τους ψηφοφόρους της ΧΑ να μελετήσουν το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για τη μετανάστευση, που “μιλάει για ελεύθερη είσοδο στην Ελλάδα όλων των μεταναστών” (τοποθέτηση που προβλήθηκε και από ακροδεξιούς ιστότοπους).
Βρίσκω μεγάλο το ποσοστό της Ελιάς. Ο εκβιασμός του Βενιζέλου, ότι θα αποχωρήσει από την κυβέρνηση αν πάρει χαμηλό ποσοστό, έπιασε αυτή τη φορά. Την άλλη δεν θα πιάσει. Ο εκβιασμός αυτός είχε σαν αποτέλεσμα να μειωθούν κάπως τα ποσοστά του Ποταμιού και πολύ περισσότερο της ΔΗΜΑΡ. Το νεοπαγές κόμμα δεν τα πήγε και άσκημα, αλλά το χρονοντούλαπο της ιστορίας είναι γεμάτο με σκελετούς κομμάτων που συγκέντρωσαν καλά ποσοστά την πρώτη ή και τη δεύτερη φορά που εκτέθηκαν σε εκλογές. Πάντως, το Ποτάμι είναι πιθανός σύμμαχος σε μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, πολύ περισσότερο από την Ελιά (ή από τη ΔΗΜΑΡ για αντικειμενικούς πια λόγους). Καλό είναι η κριτική του ΣΥΡΙΖΑ να συνεχίσει να είναι συγκροτημένη και συγκρατημένη, χωρίς να κόβει πιθανές γέφυρες και χωρίς τις υστερικές κραυγές (“κεντροφασίστες”) ορισμένων φανατικών στα κοινωνικά μέσα.
Πεσμένο το ΚΚΕ, το περίμενα μια μονάδα ψηλότερα. Όμως δίνω συγχαρητήρια στους ψηφοφόρους του, που φαίνεται να αγνόησαν την αντιενωτική γραμμή της ηγεσίας και υπερψήφισαν μαζικά Δούρου, Σακελλαρίδη, Γαλιατσάτο και τους άλλους συριζαίους υποψηφίους στον β’ γύρο σχεδόν παντού. (Ακόμα κι αν χρεώσουμε όλα τα επιπλέον λευκά και άκυρα της Αττικής σε ψηφοφόρους του ΚΚΕ, κάτι που προφανώς δεν ισχύει, περισσότεροι από τους μισούς αγνόησαν τη γραμμή).
Τίτλοι τέλους για τη Δημάρ, που κατατάσσεται πλέον να παίζει στα τοπικά, με τους Κυνηγούς και τον Χατζημαρκάκη. Κάποια άξια και τίμια στελέχη θα είναι καλόδεχτα στον Σύριζα, τον Παπαδόπουλο να τον πάρει η ΝΔ.
Για την υπόλοιπη Ευρώπη δεν θα πω τίποτα επειδή (αν και δεν θα το πιστέψετε) ακόμα δεν έχω δει τα αποτελέσματα και θέλουν αρκετή μελέτη. Μπορείτε να πείτε εσείς στα σχόλια ό,τι θέλετε, ιδίως το πρωί που θα έχει ξεκαθαρίσει η εικόνα.
Θέλω όμως να επισημάνω ένα παράδοξο του εκλογικού νόμου. Το νεοναζιστικό μόρφωμα, με ποσοστό 9,40% αποσπά 3 έδρες στο ευρωκοινοβούλιο, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ με 26,5% (σχεδόν τριπλάσιο!) παίρνει… 6 έδρες, δηλαδή μόλις το διπλάσιο. Κάπου διάβασα ότι οι φωστήρες που έγραψαν τον τελευταίο εκλογικό νόμο ξέχασαν να προσθέσουν την πρόνοια για αφαίρεση του ποσοστού των κομμάτων που δεν πήραν το 3% (δηλαδή το εκλογικό μέτρο να μη βγαίνει με το 100/21 αλλά με το 83/21, αν το 17% ψήφισε κόμματα που δεν πήραν το 3%). Δυστυχώς, τώρα δεν βρίσκω την ανάλυση αυτή, ούτε ξέρω αν ευσταθεί. Εκλογολόγοι, ιδού στάδιον δόξης λαμπρόν.
Όσο για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, χαίρομαι πάρα πολύ που, αντίθετα με τον εκβιασμό του, απέτυχε οικτρά η πρόβλεψη του κ. Βενιζέλου, που δεν κουραζόταν να την επαναλαμβάνει σε όποιον έβρισκε μπροστά του, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έπαιρνε “καμιά περιφέρεια” και “κανένα μεγάλο δήμο”. Εκτός από την σχεδόν σίγουρη νίκη της κ. Δούρου, ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ θριάμβευσε στα Ιόνια με ποσοστό που προσεγγίζει το 60%, ενώ και στη Δυτική Μακεδονία άνετα νίκησε ο αντιμνημονιακός Θ. Καρυπίδης που είχε προς στιγμήν υποστηριχτεί από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ενδιαφέρον έχει και ο διασυρμός του επίσημου υποψήφιου της ΝΔ στην περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, όπου το κυβερνητικό χρίσμα αποδείχτηκε χιτώνας του Νέσσου.
Όμως πολύ σημαντική είναι και η νίκη των αριστερών συνδυασμών σε μια σειρά από μεγάλους δήμους, είτε πρόκειται για δήμους του λεκανοπεδίου Αττικής είτε για πρωτεύουσες νομών (Λάρισα, Κέρκυρα, Λιβαδειά), ενώ εξαιρετικά σημαντικό ήταν και το ποσοστό του ηττημένου αυτή τη φορά Γαβριήλ Σακελλαρίδη, του επόμενου δημάρχου Αθηναίων. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις αποδείχτηκε η συσπειρωτική δύναμη των αριστερών συνδυασμών, κάτι πολύ ελπιδοφόρο που αντέστρεψε την κακή εικόνα από κάποιες (αρκετές) αποτυχημένες επιλογές του πρώτου γύρου. Ασφαλώς η μελέτη των επιτυχιών και των αποτυχιών θα επιτρέψει να βγουν διδάγματα και να διορθωθούν λάθη. Επιτυχίες σημείωσε και το ΚΚΕ, που κέρδισε θέλοντας και μη την Πάτρα και το Χαϊδάρι και διατήρησε την Πετρούπολη, αφού η μεταφορά ψήφων λειτούργησε πολύ καλά. Πάντως, ο ΣΥΡΙΖΑ απέκτησε ισχυρή αυτόνομη παρουσία και υπόσταση στο αυτοδιοικητικό τοπίο, εκεί που μέχρι σήμερα ήταν σχεδόν ανύπαρκτος σε πολλές περιοχές -και αυτό το κέρδος δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητο.
Η μελανή κηλίδα στην κατά τα άλλα θετική εικόνα είναι η επικράτηση του μπερλουσκονισμού στον Πειραιά και στον Βόλο, με την αμέριστη υποστήριξη του δύοντος ΠΑΣΟΚ και της ηττημένης ΝΔ. Τουλάχιστον το κακό δεν τρίτωσε, αφού ο τρίτος ποδοσφαιρογενής υποψήφιος, ο Λ. Γεωργαμλής στη Νέα Φιλαδέλφεια, ηττήθηκε από τον αριστερό Αρ. Βασιλόπουλο.
Μια και έπιασα το ποδόσφαιρο και ειδικά τη Νέα Φιλαδέλφεια, θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρω και τον βρόμικο πόλεμο που δέχτηκε η Ρένα Δούρου με πρόσχημα το ζήτημα του γηπέδου της ΑΕΚ. Της αξίζουν ακόμα περισσότερα συγχαρητήρια που μπόρεσε να τον ξεπεράσει, όπως άλλωστε και την υπονόμευση από κάποιους πούρους αριστερομέτρες εντός του ΣΥΡΙΖΑ.
Έγραψα όμως πολλά και η ώρα είναι περασμένη. Κλείνω περιμένοντας να ακούσω τα δικά σας σχόλια, τόσο για τις ευρωπαϊκές εκλογές (εντός και εκτός των συνόρων) όσο και για τις αυτοδιοικητικές. Και ελπίζω ότι από αύριο θα αποκατασταθεί η συνήθης κατάσταση πραγμάτων, που μας θέλει κυρίως να λεξιλογούμε και λιγότερο να πολιτικολογούμε…
.webp)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου